به بهانه ی نوروز

به بهانه ی نوروز

گرچه درباره ی نوروز دیدگاههای مختلفی در روایات اسلامی ملاحظه می شود بعضا آنرا تقلید از سنت و فرهنگ ایران قبل از اسلام دانسته که در اسلام جایگاهی ندارد و بعضا بر نوروز به عنوان سرآغاز تحولی در سیر لیالی و ایام نگریسته و ادعیه و آدابی برای آن ذکر کرده اند، اما سخن این نیست که آیا نوروز را عید بدانیم یا نه؟ چرا که هر روزی از روزهای خدا و هر تحولی از تحولات آفرینش نشانگر حکمت و قدرت الهی است و از این نقطه نظر شایان توجه و عنایت و درس آموزی است که همزمان با تحویل و تحول روزها و ماهها و سالها، مردم نیز متحول شوند و بهسازی و بهروزی را با سال نو و روز نو همدوش و هماهنگ سازند، همانگونه که در دعای تحویل است:

«یا مقلب القلوب والابصار، یا مدبر اللیل والنهار، یا محول الحول والاحوال، حول حالنا الی احسن الحال».

- ای آفریدگاری که قلب ها و چشم ها را زیر و زبر می کنی! ای تدبیرکننده ی روز و شب و ای تحویل کننده ی سالها و حالها، حال مرا به بهترین حالت دگرگون ساز.

پیام این دعا این است که تحویل سال باید انسانها را نیز با بهترشدن متحول گرداند. همانگونه که از امیرمومنان علی (ع) روایت شده است:

«کل یوم لایعصی الله فیه فهو عید».

- هر روز که در آن خدا معصیت نشود روز عید است.

بنابراین در نوروز عید گرفتن، خانه و لباس را نظیف کردن، به دیدن دوستان رفتن، صله رحم و احسان نمودن نه تنها مذموم نیست بلکه مورد تمجید است. در جمهوری اسلامی نیز بر این مراسم به عنوان یک سنت ملی که رنگ معنوی نیز گرفته صحه گذاشته شده و همه ساله مراسم عید به شیوه اسلامی در میان مسلمانان میهن ما برگزار می گردد.

بنابراین، توصیه ما به برادران و خواهران مسلمان ایرانی این است که نوروز را با معنویت و اخلاق و احسان و صله ی رحم و بهسازی روش و منش توام ساخته و اسراف و گناه را در محیط زندگی خود مجال ندهند. انشاءالله که چنین باد و سال نو بر همه مبارک باشد.

چند تذکر:

1- هستند افراد و خانواده هائی که به بهانه ی نوروز به سبک سری، به اسرافکاری، معصیت، خودنمائی و حرکات نامتناسب با شئون اخلاقی و عفاف اسلامی، می پردازند و شومی معصیت و گناه را به محیط زندگی می کشانند که اینان را باید نصیحت کرد و از حرکات زننده اسراف و تبذیر و جلسات آلوده به گناه برحذر داشت، چرا که این خود نحوست ایام را به محیط خانه ها و جامعه می کشاند.

2- براساس سنتهای جاهلی بازمانده از روزگاران آتش پرستی، چهارشنبه قبل از نوروز را گروهی به عنوان چهارشنبه سوری! مراسم و حرکاتی دارند که اینکار از نظر اسلام منفور و مردود است. راستی چقدر زشت است یک عده جمع شوند و آتش روشن کنند و از روی آتش بپرند و کلمات بچه گانه بگویند و همه ساله عده ای از کودکان معصوم را دچار        آتش سوزی نمایند!

3- دیگر از سنتهای جاهلی دوران آتش پرستی، سیزده بدر و مراسم آنروز است که به اعتقاد خرافه ای که بر مغزهای عده ای هنوز برجای مانده، افراد از خانه ها خارج و سر به صحرا می گذارند تا به اصطلاح نحوست سیزده را از خود دور کنند! حال معلوم نیست سیزده فروردین با سیزده اردیبهشت چه فرقی دارد که یکی نحس است و دیگری نحس نیست؟! متاسفانه این روز همه ساله عرصه گاه معصیت و فساد اخلاق و رفتارهای ناهنجار گروهی بوده که منشا نحوست و ره آوردهای نامطلوبی گردیده است...

امید است با آموزشهای درست و تبلیغات صحیح بویژه از صدا و سیما و رسانه های دیگر آثار این اندیشه های خرافی از مغزها زدوده شود و آنانکه اسیر این خرافات اند از این اسارت رها شوند و شعائر معنوی و اسلامی را جایگزین آثار بجای مانده از فرهنگ        آتش پرستی نمایند. و مباد که امسال نیز همچون گذشته شاهد شور و هیجان گزارشگران صدای جمهوری اسلامی از این مراسم خرافی و توام با لاابالی گری و منکرات باشیم.

و اما امسال که اوائل سال جدید ماه مبارک رمضان با ره آوردهای معنوی و برکات آسمانی آغاز می گردد، قطعا فضای کشور ما شاهد تحولی دیگر خواهد بود. تحولی که ماه خدا به همراه دارد و خیل مومنان که به ضیافت الله فرا خوانده شده اند در کار خودسازی و کسب فضائل و صفای نفس این ماه بزرگ و میعادگاه عاشقان را گرامی خواهند داشت.

دعای ما این است که خداوند برکات خود را شامل گرداند و عموم مسلمین در سراسر جهان را سعادت و عظمت عنایت فرماید.