کفار حجاز و صد عن سبیل الله

بمناسبت سومین سالگرد جمعه خونین مکه

کفار حجاز و صد عن سبیل الله

یکی از مسائلی که نباید گذشت زمان، در آن تأثیر منفی بگذارد و آن را به حیطه فراموشی بسپارد، مسئله برائت از مشرکین و اذناب آنان و در رأس آنها عمال سر سپرده آل سعود و این خائنین به حرم امن الهی، لعنة الله و ملائکته و انبیائه علیهم، است، و تا این گروه فاسد و مفسد بر سرزمین وحی و بر خانه امن خدا و کعبه‌ای که«قیاماً للناس» است، مسلط هستند و غاصبانه آن را تصرف کرده‌اند، نباید مسئله برائت از این اعداء الله فراموش شود و همانگونه که امام راحلمان ـ قدس الله نفسه الزکیه ـ اعلام کردند: اگر ما از تمام دشمنان بگذریم، از این خائنین نباید گذشت و اغماضی داشته باشیم، چه اینکه بالاترین گناه را در طول تاریخ مرتکب شده‌اند زیرا:

اولا: خاندان ناپاک آل سعود، حرمت حریم الهی را محفظو نداشته و به آن بزرگترین اهانت کرده‌اند، و بی‌گمان کسی که به خانه خدا اهانت کند، از اسلام خارج است.

در روایت است که امام صادق(ع) در حالی که به کعبه معظمه اشاره می‌کرد، فرمود:

«ما خلق الله تبارک و تعالی بقعة فی الأرض احب الیه منها و لا اکرم علی الله عزوجل منها، لها حرم الله الا شهر الحرم فی کتابه یوم خلق السموات و الأرض».

(من لا یحضره الفقیه ـ ج 2 ـ ص 157)

خدای تبارک وتعالی هیچ قطعه‌ای را در زمین محبوبتر و گرامی‌تر نزد خود از کعبه خلق نکرده است. و به خاطر کعبه خداوند چهار ماه حرام را در کتاب خود روزی که آسمانها و زمین آفرید، حرام نمود.

و روایت‌ها و احادیث معصومین(ع) در حرمت کعبه و احترام مسجد الحرام و مسجد النبی«ص» بسیار آمده است که اینک مجال ذکر آنها نیست و بر احدی مخفی نمی‌باشد که اهانت به مسجد الحرام و خانه خدا، نابخشودنی است خصوصا اگر در کنار آن خون بی‌گناهان و زائران ریخته شود.

ثانیا: آل سعود احمق برای بدست آوردن رضایت آمریکا و برای جلوگیری از تظاهرات برائت از مشرکین ـ که یک رکن اساسی در اعمال انسان مؤمن است ـ و بقول حضرت امام قدس الله سره باید این مهم‌ترین و بزرگ‌ترین حرکت سیاسی پیامبر(ص) زنده بماند و تکرار شود اینکه حج مقبول را حجی می‌دانند که در آن اعلام برائت از کفار و مشرکین و خصوصا آمریکای جنایتکار بشود، این تظاهرات بحق و ضروری را با بدترین شیوه‌ای به خاک و خون کشیدند و خاطره عاشورا را زنده کردند.

مخالف وهابیان از خدا بی‌خبر با تظاهرات برائت از مشرکین، مخالف صریح با متن قرآن کریم است که در روز حج اکبر اعلام برائت از مشرکین نموده است: «و اذان من الله و رسوله الی الناس یوم الحج الاکبر ان الله بریءٌ من المشرکین و رسوله» و در اینجا«ناس» بطور مطلق آمده است و هرگز منحصر به زمان و عصر خاصی نمی‌شود، بلکه برای تمام ادوار و ازمنه، جریان دارد. و چه جائی بهتر و مناسب‌تر از خانه خدا که«خانه مردم» است و خداوند آن را برای«ناس» وضع کرده است، که در آنجا فریاد کوبنده برائت از مشرکان وملحدان استکبار جهانی و در رأس آنان آمریکای جنایتکار طنین‌انداز شود. تازه اعلان برائت که سبب خشم استکبار و مزدوران سر سپرده‌اش می‌باشد، اولین گام در مبارزه است، و از سوی دیگر فریاد برائت از دشمنان ملل مستضعف و محروم، فریاد همبستگی با آن محرومین است؛ این فریاد برائت، انعکاس فریاد ملت مظلوم لبنان و فلسطین و افغانستان و سایر محرومین آفریقا و آسیا است. این فریاد همه ستمدیدگانی است که تحمل حضور سلطه طلبانه آمریکا را از دست داده‌اند و نمی‌خواهند برای همیشه، صدای خشم و نفرتشان خاموش و افسرده در گلوها باقی بماند.

فریاد برائت یعنی اعلام تنفر از تمام بت‌ها و طاغوتهای جهانخوار و اعلام پیوستن و عشق ورزیدن به تنها معبود و تنها پروردگار، ذات اقدس ذوالجلال.

بنابراین، تا وقتی که سلطه‌گران و ظالمان در دنیا حکومت می‌کنند و تا وقتی که کعبه معظمه گرفتار دست نااهلان و غاصبان مشرک از آل سعود است، باید فریاد برائت زنده بماند، هر چند خائنان نخواهند و این فریاد منحصر به زمان و مکانی خاصی نیست هر چند زمان حج اکبر و کنار خانه خدا، اولی‌تر از زمان و مکانهای دیگر است.

در هر صورت، مخالفت وهابیان آل سعود با تظاهرات«برائت از مشرکین»، خود گناهی نابخشودنی و بزرگ است، چه رسد به اینکه در کنار خانه خدا، مرتکب چنان جنایت هولناکی بشوند که روی یزیدیان و حجاج بن یوسف‌ها را سفید کنند.

جنایتی که دو سال پیش مرتکب شدند هرگز نباید فراموش شود. سخن امام در این زمینه نیز باید همچنان در گوش‌ها طنین‌انداز باشد که فرمود:

«ما باز خواب هستیم و دنیا هم خواب است که چه شد! در مسئله حجاز، مسئله بزرگترین مقامات قدس اسلامی و دنیائی شکسته شد... شکستن کعبه، مسئله‌ای نیست که بشود از آن، همین‌طور گذشت. اگر ما از مسئله قدس بگذریم، اگر از صدام بگذریم، از همه کسانی که به ما بدی کردند بگذریم، نمی‌توانیم از مسئله حجاز بگذریم. مسئله حجاز یک باب دیگری است غیر از مسئله چیزهای دیگر. آنچه لازم است، زده نگهداشتن این روز است؛ آن روزی که خیانت شد به اسلام...

 باید با همه قوائی که داریم، مسلمین با همه قوائی که دارند باید با این مسئله محاربه کنند، هر طوری که خودشان صلاح می‌دانند. این ننگ را نباید ما بگور ببریم که ما بودیم، دیدیم و در حضور ما بزرگترین جنایت واقع شد و حالا هم آنها از ما طلبکار هستند».

راستی، این چه مسئله‌ای بود که امام با آن همه صبر و تحمل در تمام مصیبت‌ها و فاجعه‌ها و حادثه‌ها، تحمل خود را از دست داد و او را بی‌تحمل کرد؟

آیا گذشت زمان می‌تواند، این جنایت سهمگین را بی‌رنگ کند؟

آیا ملتی که در آن جمعه سیاه، پدران و مادران و برادران و خواهران خود را با آن وضع فجیع و توسط پلیدترین و شقی‌ترین افراد روی زمین، از دست داد، می‌توان چشم‌پوشی و اغماض کند و تمام آن جنایت‌ها را نادیده بگیرد و از همه بالاتر زیر پا گذاشتن حرمت و قداست خانه خدا را نادیده بگیرد؟

ما که نمی‌توانیم عملا خانه خدا را از دست این نااهلان و خائنان آزاد کنیم، لااقل باید با فریاد برائت از اینها و با قلم و بیان، مطبوعات و رادیو و سایر رسانه‌های گروهی، به دنیا بفهمانیم که در آن روز چه گذشت و چطور مقدس‌ترین مقامات الهی شکسته شد و چگونه فرزندان خلف ابوسفیان این روسیاهان تاریخ، به جان مؤمنین افتادند و با لب تشنه آنان را در آن هوای سوزان، با استفاده از وسائل مختلف و ابراز گوناگون قتل، بی‌رحمانه قتل عام کردند و وقاحت را به جائی رساندن که حتی مجروحین را در بیمارستانها مورد تهاجم قرار داده و به سوی آمبولانس حامل مجروحین و شهدا، نیز تیراندازی کردند.

ما اگر نتوانیم با سلاحهای آتشین، انتقام خون زائران خانه خدا را از خون آشامان آل سعود بگیریم، لااقل باید همواره با پیامها و مصاحبه‌های آتشین، پرده از روی چهره کریه این جنایتکاران تاریخ برداریم و کوس رسوائی فراموش ناشدنی آمریکا جنایتکار و عمال خبیث آن را در عالم به صدار درآوریم.

ثالثا: آل سعود، پس از ارتکاب این جنایت وحشیانه بجای عذرخواهی ـ هر چند مقبول نخواهد بود ـ طلبکار نیز شدند، و این نهایت بی‌شرمی است. و طلبکاری خود را تا آنجا ادامه دادند که دو سال بعد و امسال نیز، صد عن سبیل الله کرده و از رفتن حجاج ایرانی به حج بیت الله، امتناع ورزیدند.

در قرآن(سوره حج ـ آیه 25) می‌خوانیم«ان الذین کفروا و یصدون عن سبیل الله و المجسد الحرام الذی جعلناه للناس سواء العاکف فیه و الباد و من یرد فیه بالحاد بظلم نذقه من عذاب الیم» ـ آنان که به خدا کفر ورزیده و از راه خدا و مسجد الحرامی که آن را برای مردم قرار دادیم و برای شهری‌ها و بادیه‌نشین‌ها یکسان قرار دادیم، مردم را منع می‌کنند و همانا هر کس در آنجا اراده الحاد و ظلم به مردم کند، او را عذابی دردناک می‌چشانیم.

جالب است: که قرآن برای کسی که اراده صد عن سبیل الله کند، چنین عذاب دردناکی را مقرر می‌فرماید، چه رسد به اینکه واقعا، مردم را از آنجا و از ورود به مسجد منع کند و امسال سومین سالی است که مؤمنین را اجازه رفتن به حج نمی‌دهند. و نه تنها از ایران، که به تمام کسانی که علاقمند به انقلاب اسلامی هستند و طرفدار خط ولایت فقیه می‌باشند، چه در لبنان و ترکیه و فلسطین و چه در کویت و بحرین و سایر کشورها اجازه ورود به حج را نمی‌دهند. و این چه شرم‌آور است که سازمانهای اسلامی و سران کشورهای اسلامی شاهد این«صد عن سبیل الله» علنی باشند و خم به ابرو نیاورند!

امام خمینی رضوان الله علیه در تاریخ 29/4/67 فرمودند:

«آل سعود برای پرده‌پوشی جنایات هولناک سال گذشته خود، و همچنین توجیه صد عن سبیل الله و منع حجاج ایرانی از ورود به حج، زائران را زیر بمباران شدید تبلیغات خود قرار خواهد داد و آخوندهای درباری و مفتی‌های خود فروخته لعنة الله علیهم ـ در کشورهای اسلامی خصوصا حجاز، توسط رسانه‌ها و مطبوعات، دست به نمایش‌ها و سخنرانی‌ها زده و عرصه را بر تفکر و تحقیق زائران درباه فهم و درک فلسفه واقعی حج و نیز پی بردن به ماجرای از پیش طراحی شده شیطان بزرگ در قتل میهمانان خدا، تنگ خواهد نمود و مسلم در چنین شرایطی، رسالت زائران بسیار سنگین است!!».

آیا وقت آن نرسیده است، ما که بر حقیم و برای دفاع از حق، چنین ظلمی بر ما روا داشته‌اند، در این ایام حج، با تبلیغات صادقانه خود، تبلیغات دروغین و سراپا افترا و تهمت دشمنان خدا و دین را خنثی ساخته، آنها را در تمام دنیا رسوا سازیم؟

مگر خداوند در آن آیه شریفه نفرموده است که مسجد الحرام برای تمام مردم وضع شده و همه چه شهرنشین‌ها و چه بادیه‌نشین‌ها در آن یکسانند و نباید مانع ورود هیچ مسلمانی به آنجا شد؟ مگر این آیه صراحت ندارد در کفر کسانی که مانع از ورود مسلمانان به سرزمین امن خودشان می‌شوند، پس چرا مهر سکوت بر لبان مسلمانان سایر کشورها زده شده است و چرا فریاد اعتراض از کشورهای مسلمان‌نشین بلند نمی‌شود؟.

اصلا خانه‌های مکه نباید در و پیکر داشته باشد، بلکه باید خانه‌هائی عمومی و در اختیار حاجیان و زائران خانه خدا قرار بگیرد. امام صادق(ع) در تفسیر آیه«... سواء العاکف فیه و الباد» می‌فرماید: لم یکن ینبغی ان یصنع علی دور مکة ابواب، لأن للحجاج أن ینزلوا معهم فی دورهم فی ساحة الدار حتی یقضوا مناسکهم. و ان اول من جعل لدور مکة ابوابا معاویة».

(علل الشرایع ـ ج 2 ـ ص 396)

سزاوار نبوده استکه برای خانه‌های مکه در بگذارند، زیرا برای زائران خانه این اجازه داده شده است که با آنها در منازلشان وارد شوند و سکوت کنند تا وقتی که مناسک و اعمال حج به پایان رسد. و همانا اولین کسی که در برای خانه‌های مکه ساخت، معاویه بود.

حضرت امیر(ع) از رسول اکرم(ص) نقل می‌کند که حضرت نهی فرمودند اهل مکه را که منازلشان را اجاره دهند و یا درها را بر روی زائران قفل کنند.

اگر حضرت رسول«ص» نهی فرموده‌اند که اهل مکه درب منزل خود را بر روی حاجیان قفل کنند یا منزل را کرایه بدهند، آیا به این جنایتکاران که درب ورودی مکه را بر زائران مخلص و خالص خداوند بسته‌اند و سه سال است صد عن سبیل الله نموده‌اند، چه خواهد فرموده؟

بی‌گمان حضرت رسول«ص» و تمام انبیاء و اولیاء و ائمه و معصومین سلام الله علیهم اجمعین، از این زمره خبیثه و از این خائنین و ملحدین بی‌زار و متنفرند و قطعا لعنت ابدی معصومان و اولیاء و شهدا و صالحان و انبیا و ملائکه و تمام مسلمانان، نثار آن ان شده و می‌شود. ما هم برای اینکه در زمره برائت کنندگان از مشرکین نوشته شویم، بر این وهابیان ملحد، لعن و نفرین می‌فرستیم.

سالروز جمعه خونین ملکه را که یادآور شهادت بی‌رحمانه بیش از چهارصد زائر مظلوم خانه خدا ـ در کنار خانه خدا ـ است گرامی داشته، به ساحت اقدس ولی الله الاعظم سلام الله علیه، و مقام معظم رهبری و ملت سرفراز ایران و خانواده‌های معظم شهدای آن فاجعه فراموش ناشدنی، خالصانه تسلیت عرض می‌کنیم و از خدای بزرگ استمداد می‌طلبیم که خود انتقام خون آن شهیدان و هزاران شهید دیگی از امت بزرگ اسلامی که توسط این خاندان کثیف به شهادت رسیده‌اند را از آنان بگیرد و شهدای عزیز و مظلوم ما را با شهدای کربلا محشور فرماید.