یادداشتها و خاطراتی از زندگی امام خمینی(قدس سره)

یادداشتها و خاطراتی از زندگی امام خمینی(قدس سره)

قسمت نهم

درس خواندن برای چه؟

در تاریخ 20/5/65 نامه یکی از ائمه جمعه محترم که مورد شناخت حضرت امام و از شاگردان معظم له می‌باشد با این مضمون که هفت سال است امام جمعه هستم و روزی 14 ساعت اشتغال دارم. از کارهای علمی بازمانده‌ام و محفوظاتم را از دست داده‌ام، اجازه بدهید استعفا کنم و مدتی را دوباره به حوزه باز گردم. به عرض مبارکشان رسید. حضرت امام فرمودند:

«درس خواندن برای خدمت به اسلام و مسلمین است و الآن شما مشغول این خدمت هستید. اگر مشکل شما در این است که می‌خواهید درس بخوانید، به کارتان مشغول باشید لیکن سعی کنید مطالعه هم داشته باشید».

آقایان طلبه باشند

یکی از ائمه جمعه مرکز استان نامه‌ای نوشته بود مبنی بر این که مبلغ مختصری که به عنوان شهریه به ائمه جمعه داده میشود به جائی نمی‌رسد و فقط هزینه اجاره دفتر، یا تلفن دفتر، یا حقوق آبدارچی دفتر آنان می‌شود و... و درخواست افزایش کرده بود. حضرت اما فرمودند: «آقایان طلبه باشند».

سکوت!

یکی از روحانیون طی نامه‌ای استجازه کرده بود که مبلغ هفتاد هزار تومان از وجوه شرعیه‌ای را که دریافت می‌کند بابت خرید یک دستگاه پیکان پرداخت کند. حضرت امام سکوت کردند و هیچ چیز نگفتند ـ که به معنی عدم اجازه بود ـ .

چه شده است؟

یکی از مشاهیر که مشغول ساختن مدرسه علمیه بود، طی نامه‌ای درخواست کرده بود که حضرت امام اجازه بدهند وجوه شرعیه را دریافت و برای تکمیل ساختمان مدرسه مصرف کند و یا آن که خود حضرت امام در این رابطه کمک مالی کنند. حضرت امام بدون آنکه در مورد درخواست چیزی بگویند. فرمودند: «من نمی‌دانم چه شده است، آقایان همه می‌خواهند برای خودشان مدرسه بسازند!».

تعجب از سهمیه اتومبیل

یکی از روحانیون محترم که از شاگردان قدیمی حضرت امام بود، نامه‌ای نوشته بود که از سهمیه فلان تشکیلات مربوط به روحانیت، یک دستگاه اتومبیل برای اینجانب منظور شده ولی پول ندارم و حضرتعالی...

حضرت امام با اظهار تعجب توأم با ناخشنودی از این که تشکیلات روحانیت هم سهمیه اتومبیل دارد! در مورد درخواست شخصت مزبور فرمودند: «چه لزومی دارد که آریالاین همه ماشین داشته باشند؟!»

اشکال ندارد

در تاریخ 6/12/64 ـ بعد از انجام کارها به عرض رسید که آیا از پول جبهه می‌شود برای خانواده فرماندهانی که خودشان در جبهه هستند و ماهها به خانه‌شان نیامده‌اند و گرفتاری ماده دارند پرداخت شود؟

فرمودند: «اشکال ندارد. اگر آنها به جبهه نروند که جنگ نمی‌شود».

تهران، بلاد کبیره

سؤال شد که: آیا شمیران جزء تهران بزرگ هست یا نه؟ فرمودند: جزء تهران بزرگ است و تشبیه کردند به دو دریا که بین آنهاف اصله است، وقتی که فاصله برداشته شد، دیگر دو دریا نیست، یک دریا می‌شود، و اگر شمیران و شهر ری و امثال آنها جزء تهران بزرگ نباشند تهران در این فرض از بلاد کبیره نیست و با اینها است که بلد کبیره محسوب می‌شود.

(19/3/63)

مقصد در سفر

از قول یکی از اعضای محترم هیئت استفتاء سؤال کردم، در سفر اگر تا اول شهر مقصد کمتر از چهار فرسنگ و تا نقطه‌ای که در شهر مقصد طی می‌شود بیشتر از چهار فرسنگ شرعی باشد آیا کدام یک ملاک است؟ حضرت امام فرمودند: «این فرق می‌کند، شهرها فرق می‌کند. اگر بلاد کبیره باشد...» عرض کردم: سؤال در مورد بلاد غیر کبیره است. حضرت امام ادامه دادند: «اگر مقصد خود شهر است، اول شهر ملاک است و اگر کاری به شهر ندارد و مثلا میخواهد به فلان کارخانه برود و آنجا کار دارد و کاری به شهر ندارد ملاکآن نقطه است».

قمه زدن!

از قمه زدن به عنوان عزاداری برای امام حسین از محضر امام سؤال شدهب ود که به عرض معظم له رسید فرمودند: «شما میخواهید برای خدا کاری انجام دهید. در شرائطی که کاری به ضرر اسلام تمام شود بهتر است چنین کارهائی انجام نگیرد. مثلا قمه زدن که موجب وهن اسلام می‌شود. شما تا میتوانید دستجات و سینه‌زنی را با شکوهتر انجام دهید.»

حضرت امام همین مضمون را در پاسخ کتبی به استفتاءات متعدد، بیان فرموده‌اند مانند:

بسمه تعالی

در وضع موجود قمه نزنند و شبیه‌خوانی اگر مشتمل بر محرمات و موجب وهن مذهب نباشد. مانع ندارد. اگرچه روضه خوانی بهتر است و عزاداری برای سید مظلومان از افضل قربات است.

و در پاسخ به این سؤال که: سینه زدن با تیغ، سوزن ته گرد و زنجیر با چاقوی دو طرفه که منجر به زخمیش دن بدن و جاری شدن خون می‌گردد ولی ظاهرا خطر جانی ندارد. چه حکمی دارد؟، پاسخ فرموده بودند:

بسمه تعالی

عزاداری و سینه‌زنی برای سید مظلومان از افضل اعمال است و سعی کنند که منجر به زخمی شدن بدن و جاری شدن خون نشود و چنانچه این اعمال موجب وهن مذهب است جائز نیست و در هر صورت از این اعمال احتراز کنند.

روح الله الموسوی الخمینی

جال بتوجه است که تا پایان سطر دوم را هیئت استفتاء امام نوشته‌اند ولی سطر سوم را حضرت امام، قبل از هر شدن با خط خودشان اضافه کرده‌اند. که در آن ضمن بیان این ملاک کلی که: هر کاری که موجب وهن مذهب باشد جایز نیست، به طور مشخص و صریح به احتراز این نوع کارها را به عنوان مصادیق حکم مزبور، امر فرموده‌اند.

ضمن آن که در پاسخی دیگر به یک استفتاء که دو سطر آخر آن با خط مبارک حضرت امام اضافه شد است، عزاداری برای امام حسین(ع) را در صورتی که در آن مواعظ و احکام بیان شود، بهترین وسیله تعلیم و تربیت قلمداد کرده‌اند.

مشکل است!

از محضر امام سؤال کردم در حسابهای بانکی که در آن بهره اصلی یا پول مخمس و غیر مخمس وجود دارد. آیا با قصد و نیت کردن هنگام دریافت قابل تفکیک است؟ فرمودند: «مشکل است».

1/12/64

ادامه دارد