دانستیهائی از قرآن

دانستنیهائی از قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم

حزب الله

«و من یتول الله و رسوله و الذین آمنوا، فإن حزب الله هم الغالبون»

(سوره مائده ـ آیه 56)

و کسانی که ولایت خدا و پیامبرش وآنان که ایمان آوردند(امامان) را پذیرفتند، پس حزب الله پیروز و غالب‌اند.

***

مقصود از تولی در این آیه شریفه، محبت و دوست نیست بلکه همان پذیرفتن ولایت و حکومت خدا و رسولش و آنان که ایمان آوردند می‌باشد. این ولایت، به معنای سرپرستی و رهبری و تصرف در امور مادی و معنوی مردم است.

سئوالی که در اینجا پیش می‌آید این است که: آیا مقصود از«الذین آمنوا» مطلق ایمان آوردگان و مؤمنین است یا مقصود کسانی دیگر هستند؟ باید به آیه قبل ـ که این آیه معطوف بر آن است ـ مراجعه کنیم و ببینیم در آنجا چه معنائی برای«الذین آمنوا» آمده است.

آیه قبل، همان آیه معروف ولایت امیرالمؤمنین (ع) است که می‌فرماید:

«انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلاة و یؤتون الزکاة و هم راکعون».

به تحقیق که سرپرست و ولی شما خداوند است و پیامبرش و آنان که ایمان آورده‌اند و نماز را بر پا داشته‌اند و زکات را در حال رکوع می‌پردازند.

و این آیه به تصدیق علمای سنی و شیعه درباره حضرت امیر(ع) وارد شده است که در نماز و در حال رکوع، صدقه به فقیر داد.

پس مقصود از کلمه«الذین آمنوا» در این آیه نیز، حضرت امیر(ع) است خصوصا که در جمله دوم آیه بحث از حزب الله است که بیشتر به یک تشکیلات منسجم سیاسی عمومی شباهت دارد که اگر این تشکیلات بخواهد عهده‌دار امور سیاسی گردد، قطعا غالب و پیروز است چرا که ولایت خدا و رسوله و امیرالمؤمنین(ع) را پذیرفته است. و این آیه دلالت روشن و واضحی دارد بر ولایت حضرت علی(ع) که آن را مرادف با ولایت الله و ولایت پیامبرش حضرت علی(ع) که آن را مرادف با ولایت الله و ولایت پیامبرش قرار داده است و تبعیت و پیروی از او را، دخول در حزب الله و جمعیت خداوند می‌داند. و منحصرا حزب الله در این آیه بر افرادی اطلاق می‌شود که ضمن پذیرش ولایت خداوند و رسولش، ولایت امیرالمؤمنین(ع) را نیز بپذیرند که در غیر آن صورت، اطلاق حزب الله بر افرادی که یکی از این ولایت‌ها را ـ که همردیف یکدیگرند ـ قبول نکند، غلط و ناروا است. پس تا شرایط عضویت در حزب الله در افراد و یا گروه‌هائی نباشد، قطعا به پیروزی دست نمی‌یابند و شاید بهمین علت است که بسیاری از مسلمین ـ هر چند جهاد و مبارزه نیز می‌کنند ـ به پیروزی نمی‌رسند؛ چون شرای عضویت در حزب الله را تکمیل نکرده‌اند.

در روایت بسیار جالبی از رسول اکرم(ص) نقل شده است که فرموده: «من أحب أن یرکب سفینة النجاة و یستمسک بالعروة الوثقی، و یعتصم بحبل الله المتین، فلیوال علیا بعدی ولیعاد عدوه ولیأتم بالهداة من ولده، فانهم خلفائی و اوصیائی... حزبهم حزبی و حزبی حزب الله عزوجل و حزب اعدائهم حزب الشیطان».

(بحارالانوار ـ ج 23 ـ ص 144)

هر که می‌خواهد سوار بر کشتی نجات گردد و به عروة وثقی دست یابد و به ریسمان محکم الهی چنگ زند، پس بعد از من ولایت و سرپرستی علی را بپذیرد و با دشمنش، دشمنی کند و به هدایت کنندگان از فرزندانش بپیوندد و از آنها پیروی کند که آنان خلفا و جانشینان و اوصیای من‌اند... حزب آنها حزب من و حزب من حزب الله است و حزب دشمنانشان، حزب الشیطان است.

پس اگر کسی می‌خواهد در زمره حزب الله قرار بگیرد، باید ولایت اوصیا و جانشینان پیامبر«ص» را بپذیرد.

در روایتی دیگر، امیرالمؤمنین(ع) صفات حزب الله را چنین بیان می‌فرماید:

«... فی معشر أسهر عیونهم خوف معادهم، و تجافت عن مضاجعهم جنوبهم، و هم همت بذکر ربهم شفاههم، و تقشعت بطول استغفارهم ذنوبهم، اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون».

(نهج البلاغه ـ کتاب 46)

گروهی که ترس از قیامت، خواب را از دیدگانشان ربوده، و سحرگاهان برای نماز شب بستر آسایش را رها کرده و لبهایشان به ذکر الهی پیوسته مشغول است و از زیادی استغار، ابرهای گناهانشان زدوده می‌شود، آنان حزب الله‌اند و همانا حزب الله رستگارانند.

این تقوا پیشگان که همواره لبهایشان به ذکر خدا مشغول و در تمام امور، تقوای الهی را پیشه خود کرده‌اند، و در راه و روش و مسلک خود، پیروی از رهبر متقین و پیشوای پرهیزکاران علی(ع) نموده‌اند، حزب الله‌اند و لاغیر. خداوندا ما را از اعضای حزب الله قرار بده، آمین.