جاودانگی راه امام در پیروی از خط امام

جاودانگی راه امام در پیروی از خط امام

دو سال از فقدان بزرگمرد تایخ اسلام و انسانیت می‌گذرد؛ از فقدان جاودانه مردی که بیش از نیم قرن، با قامتی استوار، پرچم آزادگی از قید وب ند هر چه ضد خدائی است برافراشت و در جایگاه دعوت الی الله با حکمت و موعظه حسنه، خلیل‌وار، مردم را از عبودیت بتهای دوران جاهلیت معاصر، بازداشت و به عبادت و پرستش خدای یکتا فراخواند.

دو سال از رحلت عارف وارسته‌ای می‌گذرد که بر خلاف دیگر عارفان، پس از طی بالاترین مراحل عرفان و شناخت، به جای عزلت و کناره‌گیری، به درون جامعه ره یافت و با ریز و درشت مسائل زندگی و حوادث واقعه ارتباط پیدا کرد و همین ارتباط مستقیم با مردم، باعث شد که با دم عیسائیش مردگان را زنده و احیا کند و غفلت زدگان را هشیا و بیان سازد.

دو سال از درگذشت روح بزرگ زمان، حکیم متأله دوران می‌گذرد، حکیمی که نه چون دیگر فیلسوفان و حکما، پایبند چند اصطلاح فلسفی و نظری است بلکه عملا خدشناسی را به اثبات رسانده و در عمل، خدای یکتا را می‌پرستد و با خدمت به محرومین و مستضعفین، نیایشهای شبانه و نماز شب‌های سحرگاهان را تکامل می‌بخشد.

راستی هیچ واژه‌ای زیباتر از«امام» این الگوی امامت و راهبری را نمی‌توان یافت. او در تمام ابعاد علمی و عملی«اسوه» بود  ما را همین اسوه والا تا قیام قیامت بس است که بی‌گمان اگر خط و برنامه، هدف و انگیزه، رهنمود و حکم او را در تک تک شئون و امور زندگی دنیوی  و اخروی خود حاکم کنیم و سخنان جاودانه‌اش را ـ از راه خلوص و صفاـ با دل و جان پذیرا گردیم و به جای نگریستن به مصلحت‌های فردی خودمان، مصلحت مکتب را مقدم بداریم و از پنجره ورع و پارسائی، جدیت و اجتهاد، عفت و سداد به دنیای رهنمودهای امام«قدس سره» بنگریم، گامی در راه رستگاری و پیروزی برداشته ایم وگرنه هم خود گمراه و هم دیگران را به گمراهی واداشته‌ایم؛ زیرا خط او چیزی جز امتداد خط انبیاء و اولیا و معصومین(ع) نبود، تنها فرقی که با اسلاف خود داشت، این که او هم خوب مطالب انبیاء و امامان را درک کرده بود و هم شهامت عمل کردن به آنها را بیش از دیگران داشت و آنچه از این مکتب پربرکت اندوخته بود، برای خاطر خدا، در راه خدا و به انگیزه احیای دین خدا مصرف می‌کرد و چیزی جز خدا مدنظرش نبود.

قیام او، درس و بحث او، حرکت و نهضت او، عزل و نصب او و حب و بغض او، همه و همه بر یک محور دور می‌زد و آن رضایت الهی بود.

امام از نظر شناخت و ایمان و عرفان به برترین درجه رسیده بود که همان درجه«یقین» است؛ او تمام عالم را محضر خداوند می‌دید و همچنانکه دیگران را وصیت می‌کرد که در محضر خدا گناه نکنند، از او هیچ گناهی ـ از روزی که خود را شناخت و خدا را شناخت ـ سر نزد و این را خود نمی‌گوئیم که عارفان بزرگ و عالمان آگاه ما بر این سخن اتفاق نظر دارند.

و همین به یاد خدا بودن و به اسم رب قیام کردن بود، که از هیچ چیز جز خدا نمی‌هراسید و آنقدر عظمت روحی یافت که قسم یاد کرد«والله تاکنون نترسیده‌ام».

امام شخصیتی پیشتاز در تمام زمینه‌ها و همه ابعاد بود. در خضوع و خشوع و نیایش‌های شبانه، در زمان خود همتائی نداشت، و در همین حال، از آن قدرت و نیروئی الهی برخوردار بود که ابرقدرتها با آن همه نیرو و سلاح‌های مخرب و ویران کننده، از او می‌ترسیدند و احساس وحشتی عمیق از او داشتند تا آنجا که برخی از روزنامه‌های بین‌المللی به سران خود نصیحت می‌کردند: «تا خمینی زنده است، کاری به کار او نداشته باشید زیرا او دارای قدرتی فوق‌العاده و پنهانی است!!» و راست هم می‌گفتند زیرا قدرت و نیروی او وابسته به قدرت لایزال الهی بود که کوه‌ها را از جا می‌کند و این قدرت معنوی را ما دیگرایان با عینک‌های مادیت، نمی‌توانند ببینند.

امام در همان حال که دارای چنان قدرت و هیبت و عظمتی بود و در براب رکافران و ستمگران و منافقان، شدید و انعطاف‌ناپذیر بود، از آنچنان رحمت و رأفت و مهربانی و عطوفتی برخوردار بود که ناله محرومین در اقصی نقاط گیتی، خواب را از چشمش می‌ربود و فریاد یتیمی مسکین در آن سر دنیا، اشکش را جاری می‌ساخت عطوفتش نسبت به تمام افراد امت اسلامی، مانند عطوفت جد اطهرش پیامبر(ص) بود نه مثل عطوفت پدر بر فرزند که خیلی شگرفتر و سازنده‌تر و بدینسان روزی که از دنیا رفت، اشک غم از دیدگان مستضعفین در آفریقا و آُیا وحتی آن سوی دریاها و اقیانوس‌های دور دست، سرازیر شد و گرد و خاک یتیمی بر چهره همگان نشست.

امام تا حد ایثار انفاق می‌کرد، نه چون پولداران با ایمان که پول خود را در راه خدا انفاق می‌کنند و چه بسا بسیار عمل صالحی انجام می‌دهند، ولی امام نه تنها مال خود را در راه خدا می‌داد که همه چیز را در راه او می‌داد، فزند، سلامتی، مال و از همه بالاتر علم. او با علم خود انفاق می‌کرد و در هر خطابه و سخرانیش، تلاش می‌کر که از آن دانش سرآمدشف همه اقشار استفاده کنند؛ و این خود کاری شبیه به اعجاز است که مطالب هر چند دشوار و مشکل باشند، با بیان اعجازگر، آنچنان سطحش پائین بیاید که هم یک مجتهد ازآن استفاده کند و برای او تازگی داشته باشد و هم یک کارگر و یک کشاورز ساده در دورترین دهات و روستاها. و امام در همان حال که از علم خود در بالاترین سطح، انفاق می‌کرد، نسبت به نفس خود آنقدر بخیل بود که حاضر نبود، ذره‌ای زیربار هوای نفس اماره‌اش برود و هرگز مجال حرکت و جولان به او نمی‌داد. او همانطور که از همه املاک و دارائی‌های دنیا ـ با زهد بی‌سابقه‌اش ـ گذشت و هر چه داشت بر مستمندان و فقیران تقسیم کرد با کمترین لباس و ساده‌ترین لوازم زندگی تا آخر عمرش زیست هر چند توانائی خرید بهترین و گران‌ترین لباسها و لوازمز ندگی را داشت و این است زهد واقعی.

و اینچنین است که خط امام از چنان شمولیت و گستردگی برخوردار است که حد و مرزی جز آنچه قرآن برایش مشخص کرده، آن را در برنمی‌گیرد. خط امام شامل شناخت عارفان، زهد پارسایانف سیاست زمامداران، تقوای فرشتگان، شجاعت جنگجویان علم انبیاء و رهبری اولیای خدا است. و اگر این خط نبود، هرگز نمی‌توانست مردگان را نزده و نابینایان را بصیرتب خشد و ما را ایمانی قوی، و عزمی راسخ، و درکی شگرف و جهادی پیگیر، و اندیشه‌ای روشن و استقاتی در کار ببخشد و تنها با پایداری و استقامت در این خط، می‌توانیم پیروز و رستگار شویم؛ می‌توانیم دشمنان خدا را نگران و دوستان خود را خرسند سازیم، می‌توانیم ابر قدرتها را به وحشت انداخته و مستضعفین را نوید و امید دهیم و خلاصه می‌توانیم دین خود را به اسلام و مسلمین به نحو احسن، ادا نمائیم.

ما باید سعی کنیم از آن جامیعت امام گونه‌ای برخوردار شویم که اسلام عزیز را در این دوران غربت اسلام، از غربت بیرون آوریم، همانطور که او اسلام و مسلمین را عزت و عظمت بخشید و مجد از دست رفته امت اسلامی را به آنان بازگرداند و اسلام ناب محمدی را نه اسلام آمریکائی و نه اسلام التقاطی، ـ با افتخار ـ در جوامع بشری عرضه کند و با جرات اعلام کند که اگر کسی از این اسلام ناب پیروی کرد، پیروزی دنیا و آخرت بدست می‌آورد؛ و مگر او خود در دنیا و آخرت پیروز نگشت؟

پس ما که می‌خواهیم پیرو او باشیم، باید آن خط اسلام ناب را، نخست در زندگی روز مره خود به مرحله اجراء گذاشته و سپس به دیگران عرضه نموده و با قاطعیت و صلابت، آن را به اجرا گذاریم.

یکی از ویژگیهای این خط«مبارزه» است در ابعاد گوناگونش که باید آن را پیوسته، با حرارت نگهداشت. و این مبارزه مفاهیم ویژه‌ای دارد که در رهنمودهای امام آمده است و کمتر سخنی از امام قدس سره منتشر شده که در آن به یکی از مفاهیم مبارزه اشاره نشده باشد. و ما معتقدیم، اگر همین یک ویژگی و یک مفهوم را با تمام معانیش درک کرده و به آن عمل نمائیم، برای رستگاری و فوز عظیم ما کافی است. از جمله مفاهیم آن این است:

1- مبارزه با نفس اماره: که همانجهاد اکبر و مبارزه بزرگتر است. و تا کسی در این راه پیروز نخواهد شد. و این مبارزه، اصل بر تمام مبارزه‌ها و پیکارها و جهادها است.

2- مبارزه با قدرتها فاسد و متجاوز و استعمارگر.

3- مبارزه با شیطان بزرگ، آمریکا.

4- مبارزه با عوامل ابرقدرتها در جهان سوم.

5- مبارزه با مرفهین بی‌درد و زالو صفتان از خدا بی‌خبر.

6- مبارزه با محجرین احمق و مقدس نماها.

7- مبارزه با فقر و گرسنگی.

8- مبارزه با جهل و بی‌سوادی.

9- مبارزه با فرهنگهای وارداتی از شرق و غرب.

10- و بالاخره مبارزه با هرچه که«صبغة الله» و رنگ خدائی ندارد.

و در این زمینه‌های مختلف، بقدری سخنان ارزنده و جاوید از امام بزرگوارمان به ما رسیده است که تنها برای تذکر و یادآوری، فهرست‌وار، اصول آن را نقل کردیم و آنچه لازم است در اینجا تذکر دهیم این است که بر ملت مسلمان پیرو خط امام، واجب و لازم است که همواره، به مناسبت و بی‌مناسبت، سخنان و رهنمودهای امام را مطالعه کنند تا خدای نکرده از یاد نرود و به فراموشی سپرده نشود و سعی کنند که این مطالب ارزنده را پس از خواندن برای دیگران بازگو نمایند و در پی اجرای آن در کشور باشند.

ما معتقدیم همانطور که لازم است روزانه قرآن کریم بخوانیم و روایات معصومین را فرابگیریم، باید صفحاتی چند از صحیفه نور را نیز مطالعه کرد، زیرا سخنان امام، توضیحی و شرحی مفصل بر آن آیات کریمه و روایات شرفه است که منطبق با زمان و حوادث واقعه می‌باشد.

ما باید با فرهنگ امام آنقدر خوبگیریم که در اعمال و کردارهای روزمره‌مان آن را الگوی خود قرار دهیم و مانند امام«جنگ عقیده» را به راه اندازیم و در این میان«جغرافیا و مرز نشناسیم» و «جنگ تاریخی فقر و غنا» را از یاد نبریم و در«جنگ پابرهنه‌ها و مرفهین بی‌درد» شرکت کنیم تا«اهداف بین‌الملل اسلامی» را در«جهان فقر و گرسنگی» پیاده کنیم«راه مبارزه با اسلام آمریکائی» را به«مسلمانان پا برهنه» بیاموزیم زیرا«اسلام آمریکائی از پیچیدگی‌های خاصی برخوردار است» و هنوز تمام زوایای آن روشن نشده است«و متأسفانه هنوز برای بسیاری از ملتهای اسلامی، مرز بین اسلام آمریکائی و اسلام ناب محمدی و اسلام پابرهنگان و محرومان و اسلام مقدس نماهای متحجر و سرمایه‌داران خدانشناس و مرفهین بی‌درد کاملا مشخص نشده است و روشن ساختن این حقیقت که ممکن نیست در یک مکتب و در یک آئین، دو تفکر متضاد و رو در رو وجود داشته باشد، از واجبات سیاسی بسیار مهم است» و «وظیفه همه علما است که با روشن کردن این دو تفکر، اسلام عزیز را از ایادی شرق و غرب نجات دهند».

«ملتهای مسلمان باید اصل را بر دشمنی و فریب ابر قدرتها با خود بگذارند مگر اینکه خلاف عینی و عملی آن را مشاهده و لمس و باور نمایند.» و اگر ما و فرد فرد ملت مسلمان ایران، علاج واقعه را قبل از وقوع نکنیم، خدای نخواسته کار از دست همه خارج خواهد شد و علاج واقعه تنها و تنها در پیروی از خط امام است.

والسلام