دانستیهائی از قرآن

دانستنیهایی از قرآن

تجارتی که کسادی ندارد

بسم الله الرحمن الرحیم

«¨bÎ) tûïÏ%©!$# šcqè=÷Gtƒ |=»tGÏ. «!$# (#qãB$s%r&ur no4qn=¢Á9$# (#qà)xÿRr&ur $£JÏB öNßg»uZø%y—u‘ #uŽÅ  ZpuŠÏRŸxtãur šcqã_ötƒ Zot»pgÏB `©9 u‘qç7s? ،   óOßguŠÏjùuqã‹Ï9 öNèdu‘qã_é& Nèdy‰ƒÌ“tƒur `ÏiB ÿ¾Ï&Î#ôÒsù 4 ¼çm¯RÎ) ֑qàÿxî ֑qà6x© ».

(سوره فاطر- آیه 29و 30)

اشخاصی که کتاب خدا (قرآن) را تلاوت می کنند، نماز را بر پا می دارند و در پنهانی و آشکار از آنچه به آنان روزی داده ایم انفاق می نمایند، امید تجارتی دارند که در آن کسادی نیست؛ تا خداوند پاداش کامل به آنها عطا فرماید و از فضلش بر آنان بیفزاید، زیرا او آمرزنده و شکر گزار است.

آنچه از این آیه مبارکه برمی آید، این است که مؤمنان و افرادی که می خواهند با خدای خود تجارت کنند، و طرف معامله را خالصانه، خداوند قرار داده اند، از سه راه می توانند به این تجارت سودمند دست یابند:

1-تلاوت قرآن: در آیات زیادی از قرآن و همچنین روایات معصومین، سفارش به تلاوت و خواندن قرآن و تأکید بر آن شده است؛ و هرچند خود تلاوت فی حدّ ذاته بسیار سودمند و مفید است و اجر و پاداش زیادی بر آن مترتّب است، اما آنچه مایه تجارت پر منفعت برای انسان مؤمن می شود، این است که اکتفا به قرائت قرآن نکند، بلکه آیه های قرآن را با دقّت تلاوت کند و در آنها بیاندیشد و به آنها عمل کند که اگر خدای نکرده کسی تالی قرآن باشد ولی به آیات الهی عمل نکند مضمون همان روایت است که می فرماید: «ربِّ تالٍِ للقرآن و القرآن یلعنه»- ای بسا کسی که قرآن را تلاوت کند و قرآن او را لعن و نفرین نماید. بنابراین، تلاوت قرآن باید همراه با عمل به احکام آن باشد تا انسان مشمول رحمت الهی و فیض او قرار بگیرد و به تجارت سودمند برسد.

2-بر پاداشتن نماز: نماز ستون دین است و اولین چیزی است که در روز قیامت از آن سؤال می شود و اگر خدای نخواسته در مورد نماز کوتاهی شود، سایر اعمال نیز پذیرفته حق نمی گردد، لذا بر پا داشتن نماز بسیار مهمّ، بلکه از اهم واجبات و فرایض شرعیّه است. و آنقدر که در قرآن و احادیث اهل بیت، به نماز اهمیت داده شده و بر آن تأکید گردیده، به هیچ عملی دیگر سفارش نشده است.

3-انفاق: در این آیه آمده است که از آنچه به آنها داده ایم، در پنهانی و آشکارا انفاق می کنند. هرچند در انفاق آنچه از اوّل بنظر می رسد، مسائل مادی و پول است ولی با این کلیت و عمومیت که در آیه ذکر شده است، احتمال اینکه انفاق، مسائل معنوی و روحی را نیز شامل شود، زیاد است. یعنی انسان مؤمنی که می خواهد به آن تجارت سودمند دست یابد، از آنچه خداوند به او عطا فرموده و ارزانی داشته از اموال و دارائی ها و همچنین از علوم و دانش ها بر دیگران انفاق نماید تا بندگان خدا از او بهره ببرند، که این انفاق بقدری مهم و با ارزش است که خداوند آن را به عنوان دادن وام به خود معرّفی کرده، و زکات و صدقه دادن به فقیران و مستمندان را به عنوان قرض حسن قلمداد نموده است که انسان به خدا قرض می دهد و دو برابر آن را دریافت می نماید. و اینکه انفاق هم در پنهانی و هم آشکار سفارش شده است، شاید به این علت است که در عَلَن، برای دیگران مایه تشویق شود و افراد دیگر را به انفاق وادارد و در پنهانی که خلوصش بیشتر و ارزشش والاتر است؛ البته آن طور که در آیه سفارش شده، خوب است مؤمنین توجه داشته باشند که اکتفا به صدقه سرّ ننمایند، بلکه آشکارا نیز در موارد خود، صدقه بدهند، تا اینکه خداوند ان شاء الله بر اجر و پاداششان بیفزاید و از فضلش آنقدر به آنها بدهد که در روز رستاخیز، خرسند و راضی گردند. و چه کسی بهتر از خداوند که طرف معامله مؤمنین متعهد و با اخلاص قرار گیرد، و منفعت بیشتر به انسان عطا فرماید و چه سودی بالاتر از مغفرت و آمرزش الهی و رضایت حضرت حق که غایت آمال عارفان و مخلصان و بندگان درگاه است.