به استقبال انتخابات مجلس شورای اسلامی

ارزشهای اسلام و انقلاب را پاسداری کنیم (24)

به استقبال انتخابات مجلس شورای اسلامی حجة الاسلام و المسلمین محمدتقی رهبر

با نزدیک شدن انتخابات مجلس شورای اسلامی بار دیگر کارگزاران انتخاباتی، کاندیداها و مردم در معرض آزمایش تاریخی دیگری حساس‌تر از گذشته قرار می‌گیرند. از یک سو جناح بندی‌ها که هر قدر بخواهیم روی آن سرپوش بگذاریم، قابل کتمان و پنهان داشتن نیست. از سوی دیگر مسئولیت خطیر حفظ این سنگر مهم اسلام و انقلاب که بفرموده حضرت امام (قدس سره) در رأس امور مملکتی است و تساهل و تسامح در آن بازی با سرنوشت اسلام، انقلاب و میهن اسلامی است. همچنانکه مسئله صلاحیت‌ کاندیداها نیز مهمترین رکن در انتخابات است و معیارهائی که برای تشخیص صلاحیت وجود دارد و هر گروهی بر وفق برداشت و بینش خود بدان می‌نگرد و آنچه کمتر مورد توجه است واقع‌نگری است بعبارت روشنتر: آیا کاندیدائی که انتخاب می‌کنیم و ارائی که به صندوق می‌ریزیم میان خود و خدا در جهت جلب رضای الهی است یا «ما» و «من‌» ها در آن دخیل و تعیین کننده است.

آیا اگر فرد صالحی با شایستگی‌های لازم، از خط ویژه! ما بیرون باشد حاضریم او را معرفی کنیم و به او رأی بدهیم و او را از صحنه به در نمی‌کنیم؟

آیا اگر کاندیدای بی‌طرفی به میدان آمد که می‌تواند با استقلال شخصیت و نه در چنگ این گروه و آن گروه خدمت کند و تنها مصلحت اسلام و انقلاب و کشور را لحاظ می‌کند، موافقیم او را به مجلس بفرستیم؟!

اینها و امثال اینها مسائلی است که در جنجال و جنگهای انتخاباتی باید مورد مداقه وجدان وایمان کارگزاران و تعزیه گردانان این مسئله مهم حیاتی باشد.

استراتژی و خط مشی در انتخابات

شیوه‌های انتخاباتی اسلامی با شیوه‌های انتخاباتی غرب فرق ماهوی دارد در غرب و بطور کلی جوامع غیر اسلامی آنچه هدف اصلی است دستیابی به قدرت است و استفاده‌های مستقیم و غیر مستقیم از سنگرهای استراتژیک دولتی و منصب‌ها و موقعیت‌ها و برای دست یافتن به این هدف از هر وسیله‌ای هرچند نامشروع و ضد اخلاق استفاده می‌شود. رشوه، پول، وعده‌های دروغ، باندبازی، هنر پیشگیو استفاده از هنرپیشه‌های زن و مرد با اشکال مختلف آن،‌و انواع ابزارهای تبلیغاتی با همان شیوه پروپاکانهای غربی و ... امری عادی است.

اما در اسلام منصب و جاه به خودی خود کمترین ارزشی ندارد و بلکه اگر جاه و مقام در جهت خدا و خلق نباشد و هوای نفس و رضای خلق نقش اساسی در آن بازی کند، خلف شرع و موجب سخط خالق خواهد بود.

علی(ع) در جبهه جنگ صفین نشسته بودند ونعلین خود را با دست مبارک خویش وصله می‌زدند، عبدالله بن عباس نزدیک آمد وگفت در چنین موقعیتی خلیفه مسلمین و فرمانده قوا نشسته نعلین خود را وصله می‌زند؟! حضرت خطاب به ابن عباس فرمود: ابن عباس! این نعلین چقدر می‌ارزد؟ پاسخ داد یک یا دو درهم! حضرت فرمود: حکومت و امارت برشما برای من بقدر این نعلین کهنه وصله‌دار ارزش ندارد اگر نتوانم داد مظلومی را از ظالمی بستانم.

مردی خدمت پیامبر اکرم‌(ص) عرض کرد: «انت سیدنا و ذوالطول علینا» شما آقا و ولی نعمت ما هستید. پیامبر در پاسخ فرمود: «السید هوالله لایستهوینکم الشیطان» آقا و سید خدا است، گول شیطان را نخورید. (طبقات ابن سعد- ج 1 ص 311)
امام صادق(ع) فرمود: «من دعا الناس الی نفسه و فیهم من هواعلم منه فهو مبتدع ضال». (تحف العقول- ص 391)

کسی که مردم را به سوی خود فرا خواند در حالیکه داناتر از او در میان آنها است، چنین کسی بدعت‌گذار و گمراه است.

و نیز امام صادق(ع) می‌فرماید: «من طلب الریاسة هلک» (اصول کافی- ج2- ص 265)

آنکس که در طلب ریاست باشد هلاک می‌شود.

همه ما از این روایات و امثال آن و داستانهای وارستگی اولیاء خدا را خوانده و می‌دانیم و خوب پرداخت می‌کنیم و روی آن تکیه می‌نمائیم اما در عمل معلوم می‌شود! و در آزمایش‌ها سره از ناسره باز شناخته می‌گردد و وجدان عمومی نیز می‌فهمد چه کسی راست می‌گوید و چه کسی دروغ می‌گوید، اگر توانستیم هواهای نفسانی را زیرپا بگذاریم و از زنجیر خودی و خط بازی خلاص شویم و برای مصلحت اسلام صمیمیت و صفا را پیشه کنیم و چنگال به روی هم نکشیم و صفای ما الگوی وحدت برای دیگران باشد، آن وقت معلوم می‌شود که راست می‌گوئیم ....

اگر حب شهرت و مقام ما را از خودمان نگرفت و اسیر تجمل و ماشین‌هی مدرن و باد در غبغب انداختن‌ها و خودبینی‌ها نشدیم و اندیشه مستضعفان و محرومان درعمل و نه در شعارهای توخالی ما را مشغول داشت و قبل از انتخاب و احراز پست و مقام با بعد آن یکسان بودیم و به وجدان خود دروغ می‌گوید، اگر توانستیم‌ هواهای نفسانی را زیرپا بگذاریم و از زنجیر خودی و خط بازی خلاص شویم و برای مصلحت اسلام صمیمیت و صفا را پیشه کنیم و چنگال به روی هم نکشیم و صفای ما الگوی وحدت برای دیگران باشد، آن وقت معلوم می‌شود که راست می‌گوئیم ...

اگر حب شهرت و مقام ما را از خودمان نگرفت و اسیر تجمل و ماشین‌های مدرن و باد در غبغب انداختن‌ها و خودبینی‌ها نشدیم و اندیشه مستضعفان و محرومان در عمل و نه درشعارهای توخالی ما را مشغول داشت و قبل از انتخاب و احراز پست و مقام با بعد آن یکسان بودیم و به وجدان خود دروغ نگفتیم و با خدا و با خلق عرضه شعبده نکردیم، آن وقت صحت ادعاهای خود را به اثبات رسانده‌ایم والبته افرادی این چنین هم یافت می‌شنوند که برای یافتن آنها چراغ باید بدست گرفت و دور شهر به گشت و گذار پرداخت.

رهبر عظیم ما و پیشوای اخلاق و تربیت ما حضرت امام خمینی‌(ره) در کتاب ارزشمند و آموزنده خود «چهل حدیث» می‌فرماید: [کسی که خود را معرفی می‌کند به اینکه چراغ هدایت و شمع محفل انس و راهنمای سعادت و معرف طرق آخرت است اگر  خدای نخواسته عامل به قول خود نباشد در زمره اهل ریا و نفاق به حساب آید و ازعلمای سوء و عامل بلاعمل است که جزای آن بزرگتر و عذاب آن الیم‌تر است و مثل آنها را در قرآن کریم ذکر فرموده: «بئس مثل القوم الذین کذبوا بآیات الله والله لایهدی القوم الظالمین». (چهل حدیث- ص 131)

گرچه در بیان حضرت امام سخن از عالمان رفته، اما بحث ما فراتر از این قشر است، هر کس که بخواهد عهده‌دار مسئولیتی شود می‌بایست به این هشدار حضرت امام توجه کند زیرا هرآنچه امروزه در جامعه ما می‌گذرد نه تنها به حساب روحانیت بلکه به حساب اسلام گذاشته می‌شود اگر خوب عمل کنیم آبروی اسلام است و اگر بد عمل کنیم به آبروی اسلام لطمه زده‌ایم.

امام صادق (ع) می‌فرماید: «اذا رایتم العالم محبا لدنیاه فاتهموه علی دینکم».

اگر خدای نخواسته عالم دوستدار دنیا با هر چهره وعنوانی شد، متهم است و جامعه از او نمی‌شنود و به او اعتماد نمی‌کند. آنچه می‌تواند برای ما اعتبار و برای نظام آبرو و برای خدا موجب رضایت و برای امت مایه افتخار و برای دشمن عامل یأس و نومیدی باشد عبارت است از وارستگی و زهد در دنیا و گول مقام و عنوان و بوق و سروصدا و تجمل و تشریفات را نخوردن. و این یک اصل است برای نظام ما و مسئولیت پذیران ما، همانگونه که حضرت امام اسوه و الگو برای ماست درباره اخلاق انتخاباتی به مناسبت انتخابات مجلس خبرگان فرمودند:

«ولازم است مطلبی را که گاهی شنیده می‌شود که برای تبلیغات انتخاباتی بعضی از کاندیداها خدای نخواسته بعضی دیگر را تضعیف یا توهین می کنند، در رابطه با آن تذکر دهم که امروز این نحو مخالفتها خصوصا از چنین کاندیداهائی، برای اسلام و جمهوری اسلامی فاجعه‌آمیز است. اگر فرضا کسی در دیگری مناقشه دارد، ابراز آن و اظهار در بین مردم هیچ مجوزی ندارد و حیثیت و آبروی مؤمن در اسلام از بالاترین و والاترین مقام برخوردار است و هتک مؤمن، چه رسد به مؤمن عالم، از بزرگترین گناهان است و موجب سلب عدالت است.» (صحیفه نور- ج 17 ص 103)

اخلاق انتخاباتی

پیام و الگوئی که حضرت امام برای انتخاب و رقابتهای انتخاباتی می‌دهند برای همیشه است البته رقابت سالم و بحث و مناظره معقول و مشروع در مسائل مبتلا به طبیعی است اما خرد کردن دیگران و انگ‌زدنها و اتهامات و جوسازی علیه دیگران، با اصول مکتب و استراتژی تبلیغاتی ما سازگار نیست و در انتخابات مجلس شورای اسلامی و هر نوع انتخابات دیگر به فرموده امام از بزرگترین گناهان و مجوزی ندارد.

بنابراین از هم اکنون باید این اصل را الگوی عمل و ملاک فعالیتهای انتخابتی قرار داد و آنان که صالح‌تر از خود را سراغ دارند (و می‌تواند به خود بقبولانند که صالح‌تر از آنان هم یافت می‌شود) دیگران را مقدم بدارند گرچه این کار مجاهده می‌طلبد و باید پا روی نفس اماره نهاد. زیرا همانگونه که امام صادق‌(ع) فرمود: «کسی که مردم را به سوی خود فرا خواند در حالی که بهتر از او بدیهی است که خط و ربط هرگز ملاک صلاحیت نیست، همچنانکه معیارهای یاد شده به دعوی و لاف و گزاف قابل اثبات نیست بلکه در عمل و تجربه باید به اثبات رسیده باشد. برخوردها و سوابق و عملکردها می‌تواند گواهی دهد، حمایت و همدردی با پابرهنگان را در عمل باید نشان داد و با سند و نه در گفتار، وبالاخره آنانکه در اسلام و انقلاب ذوب شده‌اند و فرصت طلبی آلوده‌شان نکرده و خط امام وحمایت از محرومان را عملا و نه در دعوی و گزافه گوئی و شعار، به نمایش گذاشته‌اند، شایستگی برای پذیرش مسئولیت حساس نمایندگی دارند و وجدان عمومی نیز در تشخیص به خطا نمی‌رود، اگر جار و جنحال‌های تبلیغاتی وجوسازی‌ها بگذارد. ادامه دارد