سوم شعبان ولادت بزرگ پاسدار اسلام

سوم شعبان ولادت بزرگ پاسدار اسلام

سوم شعبان از سال چهارم هجرت و یکسال پس از ولادت نخستین سبط رسول الله«ص» دومین سبط و ریحانه رسول اکرم و سومین پیشوا و امام معصوم و پنجمین چهره درخشا آل عبا حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌ السلام در خانه علی و فاطمه علیهما السلام متولد شد و جهان از ولادت آن حضرت، روشن و منور گشت.

اسماء بنت عمیس گوید: روز ولادت امام حسین سلام الله علیه بود که حضرت رسول صلی الله علیه‌ به خانه زهرا سلام الله علیها آمد و به من گفت: اسماء! فرزندم را بیاور. او را در پارچه‌ای سفید پیچیدم و به خدمت حضرت آوردم. پیامبر«ص» اذان در گوش راستش و اقامه در گوش چپش گفت، و او را بر دامن خود گذاشت؛ ناگهان دیدم اشک از دیدگان رسول اکرم«ص» سرازیر شد، به او عرض کردم: پدر و مادرم فدایت شوند؟ چرا گریه می‌کنید؟

حضرت فرمود: بر این فرزندم می‌گویم!

عرض کردم: او که تازه به دنیا آمده است (چه جای گریه است؟)

فرمود: گروه ستمگر پس از من او را بقتل می‌رسانند. و هرگز شفاعتم نصیب آنها نخواهد شد.

در یک روایت طولانی، این عباس از حضرت رسول‌«ص» نقل می‌کند که شب جمعه‌ای بود که امام حسین سلام الله علیه متولد شد؛ خداوند در آن شب به خازن جهنم وحی نمود که به احترام این فرزند محمد«ص» که امشب به دنیا آمده، آتش را براهلش خاموش گردان و به خازن بهشت نیز وحی فرمود که چون امشب فرزندی برای محمد در دنیا متولد شده است، بهشت را زینت کن و خوشبویش ساز ...و به فرشتگان وحی فرمود که به احترام این مولود که برای محمد«ص» به دنیا امده،‌صفهائی تشکیل بدهید و تسبیح و تحمید و تمجید و تکبیر گوئید ... و به جبرئیل وحی کرد که: ای جبرئیل! با فرشتگان بر محمد نازل شوید و این مولود گرامی را به او تبریک بگوئید و به او خبر بده‌ای جبرئیل که من این فرزند نو رسیده را حسین نامیدم و به او بگو: یا محمد! بدترین افراد از امتت او را می‌کشند، پس وای بر قاتل و وای بر فرمانده و وای بر اسب سوارشان. من از قاتل حسین بی‌زار و بری هستم و او هم از من بی‌زار است زیرا هیچ‌کس در روز رستاخیز نمی‌آید که جرمش از جرم قاتل حسین بیشتر و سخت‌تر باشد و قاتل حسین در روز قیامت وارد جهنم می شود همراه با آنان که به خدا شرک ورزیدند و برای او شریک قائل شدند و همانا آتش جهنم مشتاق‌تر است به دیدار قاتل حسین از اشتیاق بهشت به اطاعت کنندگان خدا ....

جبرئیل بر پیامبر‌«ص» نازل شد و همانگونه که خدایش دستور داده بود، به حضرت تبریک و تسلیت گفت.

رسول خدا پرسید: آیا امت من او را می‌کشند؟

جبرئیل گفت: آری!

پیامبر فرمود: اینها هرگز از امت من نیستند. من از آنها بی زارم همانگنه که خدایم بی‌زار است.

جبرئیل گفت: و من هم بی‌زار هستم ای محمد. (اکمال الدین- ج1- ص 398)
این سنت حسنه‌ای که امام،‌پس از انقلاب، در ایران رایج کرد،‌که به خانواده‌ای شهدا تبریک و تسلیت می‌فرمود، از آنجا نشأت گرفته است که جبرئیل امین از سوی پروردگارش مأموریت یافت که به پیامبر اکرم در روز ولادت سرور و سالار شهیدان،‌تبریک و تسلیت بگوید.

بهرحال امام حسین‌«ع» به دنیا آمد و در آغوش پیامبر بزرگ اسلام«ص» بمدت هفت سال،‌تربیت یافت که در این هفت سال،آنقدر حضرت، سفارش او و برادرش حسن «ع» را به مردم کرد که کتابهای سنی و شیعه پر است از فضائل و مناقب این دو بزرگوار که بیش از پنجاه مورد در کتابهای اهل سنت آمده است که پیامبر درباره این دو برادر فرموده است: «الحسن والحسین سیدی شباب اهل الجنة»- حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشت‌اند. و درباره امام حسین«ع» مکرر فرموده است: خدایا! من حسین را دوست می‌دارم، پس دوس بدار کسی که او را دوست می‌دارد. و در جای دیگر، مقام آن حضرت را بقدری بالا برده است که می‌فرماید: هرکه حسین را دوست بدارد، در بهشت است و هرکه دوستداران حسین را نیز دوست بدارد، در بهشت است. و آنگاه که فرمود: حسین منی و انا من حسین»- حسین از من است و من از حسینم؛ تمام مطلب را بیان کرده و او را محیی شریعت خود و نگهدارنده قرآن و مکتب خود می‌داند. و این مقام والا را بدست نیاورد جز با پاسداری خالصانه حضرتش از اسلام و قرآن و نثار خون پاک و مقدسش در راه احیای دین نیایش، درود خدا بر او و اهل بیتش باد.

البته لازم به توضیح نیست که مقام تمام امامان و پیشوایان ما والا و در اعلا درجه است و هر یک در دوران خود،‌طبق وظیفه‌ای که خداوند به او محول کرده بود، عل می‌کرد و به فرموده حضرت رسول«ص» حسن و حسین هر دو امام‌‌اند، چه قیام کنند و چه بنشینند (یعنی برای خدا صلح کنند) ولی بهرحال چون سکه شهادت به نام حسین زده شد و در برابر متجاوزترین و فاسدترین حاکمان غاصب قیام کرد و سخت‌ترین آزمایش الهی را در روز عاشورا به بزرگترین فداکاری و ایثار تاریخ‌پذیرا شد، و با خون پاک خویش قلم سرخ بر آرمانهای پلید بنی امیه کشید، لذا به چنان مقام والائی دست یافت که پیامبر خود را از او و او را از خود بداند و برای زیارت قبر مقدسش، آنقدر روایتها و فضیلت‌ها و اجرها نقل شود که عبادتی از آن برتر و ارزشمندتر، متصور نشود.

 و چه خوش است سخن دوست شنیدن!

امام خمینی بدین‌مناسبت می‌گوید.

«روز مبارک سوم شعبان المعظم را که روز طلیعه پاسدار و پاسداری از مکتب مترقی اسلام است به عموم هم میهنان و بخصوص پاسداران انقلاب اسلامی، تبریک عرض، و بحق باید این روز معظم را روز پاسدار بنامیم.

روز ولادت با سعادت بزرگ پاسدار قرآن کریم و اسلام عزیز است؛ پاسداری که هرچه داشت در راه هدف، اهداء کرد و اسلام عزیز را از پرتگاه انحراف رژیم طاغوت بنی‌امیه نجات داد. رژیم منحط بنی‌امیه می‌یفت تا اسلام را رژیم طاغوتی و بنیانگذار اسلام را برخلاف آنچه بوده معرفی کند. معاویه و فرزند ستمکارش به اسم خلیفه رسول الله،‌با اسلام آن کرد که چنگیز با ایران، و اساس مکتب وحی را تبدیل به رژیم شیطانی نمود.

اگر فداکاری‌ پاسداران عظیم الشأن اسلام و شهادت جوانمردانه پاسدارن و اصحاب فداکار او نبود،‌اسلام در خفقان رژیم بنی‌امیه و رژیم ظالمانه آن، وارونه معرفی می‌شد و زحمات نبی‌اکرم«ص» و اصحاب فداکارش به هدر می‌رفت».

پس به جاست که پاسداران عزیز انقلاب که این روز بسیار عزیر و ارجمند را به نام آنان نامگذاری کرده‌اند، به آن حضرت درست اقتدا کنن و اخلاق کریمه او را برای خود بپسندند و خدای نخواسته کاری نکنند که مقام مقدس پاسداری لکه‌دار شود و موجب وهن و سرشکستگی اسلام عزیز گردد.

ما این روز خجسته را به مقام شامخ ولی الله الاعظم ارواحناه فداه، رهبر عزیز انقلاب و عموم شیعیان و ارادتمندان ساحت مقدس امام سوم بویژه پاسداران متعهد و گرامی انقلاب اسلامی،‌ تبریک و تهنیت گفته، توفیق پیروی هرچه بهتر از سیدالشهداء علیه‌السلام را برای همگان آرزومندیم.