به استقبال انتخابات مجلس شورای اسلامی

ارزشهای اسلام و انقلاب را پاسداری کنیم

به استقبال انتخابات مجلس شورای اسلامی حجة الاسلام والمسلمین محمدتقی رهبر

«تصیحتی است از پدر پیری به تمام نامزدهای مجلس شورای اسلامی که سعی کنید تبلیغات انتخاباتی شما در چارچوب تعالیم عالیه اسلام انجام شود و از کارهائی که با شئون اسلام منافات دارد جلوگیری گردد.

اگر در تبلیغات حریم مسائل اسلامی رعایت نشود، چگونه منتخب حافظ اسلام می‌شود؟ باید سعی شود تا خدای ناکرده به کسی توهین نگردد و در صورتی که رقیب انتخاباتی به مجلس راه یافت به دوستی و برادری که شیرین‌تر از آن نیست لطمه‌ای نخورد». (امام خمینی- رضوان الله علیه)

ویژگی‌های منتخبین

در بخش نخستین مقال، اشاره‌ای گذرا به مسئله انتخابات و اهمیت و سرنوشت‌ساز بودن آن رد نظام اسلامی داشتیم و تأکید شد که در این امر مهم حیاتی هیچ چیز بهتر از واقع‌بینی و مآل اندیشی و ترجیح مصالح نظام برخواسته‌های نفسانی فردی و یا خطی و گروهی نیست و اینک در ادامه بحث، سخن از ویژگی‌های کاندیداها و منتخبین است. هر فردی که کاندیدا می‌شود و یا گروهی که فردی را بعنوان کاندیدای خود در انتخابات معرفی می‌کنند با در نظر داشتن خدا و با تشخیص محکمه وجدان به داوری بنشینند که ویژگی‌هائی را که یک نماینده در چنین پست و مسئولیت‌ حساسی باید دارا باشد، آیا دارا هستند یا نه؟ آیا هوای نفس و حب جاه آنان را به صحنه می‌کشاند و یا این خدمت را اگر دیگری به همین نحو یا بهتر می‌تواند انجام دهد برای آنها فرقی نمی‌کند و حتی حاضرند او را ترجیح دهند و اگر در انتخابات موفق نشدند آیا قلبا شادمانند که فرد بهتری به مجلس راه یافته و انگیزه آنان اگر خدمت به اسلام و امت مسلمان بوده و موفق نشده‌اند، به این راضی‌اند که تکلیف شرعی خود را انجام داده‌اند؟ ... در هر حال ویژگی‌هائی که با معیارهای اسلامی می‌توان بشمرد عبارتست از:

تدین وتعهد

شاید عنوان فوق، عنوانی ساده جلوه کند و گفته شود مگر ممکن است کسی بدون تدین و تعهد خود را کاندیدا کند؟ در پاسخ باید بگوییم: تدین با دیدهای گوناگون قابل تفسیر است و همچنین تعهد مراتب مختلف دارد. منظور ما نماز خواندن و روزه گرفتن تنها نیست. مگر پیامبر«ص» نفرمود: «لاتنظروا الی طول رکوع الرجل  و سجوده فان ذلک عمل اعتاده یستوحش بترکه، وانظروا الی صدق حدیثه و ادائه الامانه».

به رکوع و سجود طولانی مرد ننگرید، چرا کهاین عملی است که بدان عادت کرده و از ترک آن متوحش می‌گردد، بلکه به صدق گفتار و امانت‌داری او بنگرید و آنرا ملاک تدین قرار دهید.

نکته دقیق و ظریفی است در سخن پیامبر، در آزمایشات اخلاقی، می‌توان یک مسلمان را شناخت، آنجا که پای منافع به میان می‌آید، آنجا که صدق و کذب و امانت و خیانت عامل جلب منفعت و دفع مضرت قرار می‌گیرند، صدق و امانت نقش حیاتی در حفظ دست‌آوردهای انقلاب و پاسداری از ارزشهای اسلامی ایفا می‌کنند. صداقت با خدا، صداقت با وجدان و صداقت با مردم، این حقیقت تلخ را باید بپزیریم که همه ما در همه حرفها و ادعاهایمان راست نمی‌گوئیم و در بسیاری موارد عمل ما گفتارمان را تکذیب می‌کند. بسیاری عناوین مسخ شده، واژه‌ها مفهوم دیگری پیدا کرده، توجیه دین را به صورت دیگری که ناشناخته است جلوه می‌دهد. خدا نکند سخن علی‌(ع) در اینجا صدق کند که: «لبس الاسلام لبس الفرو مقلوبا».

حال سخن از مقوله «توجیه!» را به زمانی دیگر موکول می‌کنیم و به اصل سخن باز می‌گردیم. باری، صداقت این است که وقتی سخن از خط امام می‌گوئیم و از حمایت مستضعفین، پرهیز از تجمل‌گرائی، وارستگی اخلاقی و خلوص و تعهد و فداکاری و همدردی با توده‌ها دم می‌زنیم و در شعارهای انتخاباتی برآن تکیه می‌کنیم و هزاران متر پارچه را و صدها هزار ورق کاغذ را از این شعارات دهن پرکن پوشش می‌دهیم، بدانیم که دوصد  گفته و بلکه صدها هزار گفته چون نیم‌کردار نیست، باید گذشته‌مان این را نشان داده باشد و در عمل آینده نیز قابل اثبات باشد نه آنکه خدای ناخواسته در عمل ضدآنرا اثبات کنیم. و گرفتار تناقض در گفتار و کردار باشیم.

حضرت امام با صراحت و قاطعیت این خط ثابت و جاودانه را برای نظام ترسیم فرمودند که:

«مرد شجاع ایران با دقت تمام به نمایندگانی رأی دهند که متعبد به اسلام و وفادار به مردم باشند و در خدمت به آنان احساس مسئولیت کنند و طعم تلخ فقر را چشیده باشند و در قول و عمل مدافع اسلام پابرهنگان زمین و مستضعفین، اسلام رنجدیدگان تاریخ اسلام عارفان مبارزه جو، اسلام پاک طینتان عارف و در یک کلمه اسلام ناب محمدی(ص) باشند و افرادی را که طرفدار اسلام سرمایه‌داری، اسلام مستکبرین، اسلام مرفهین بی‌درد، اسلام منافقین، اسلام راحت‌طلبان، اسلام فرصت طلبان و در یک کلمه اسلام آمریکائی هستند طرد نموده و به مردم معرفی نمایند.»

باری هستند افرادی که در گذشته از قشرهای مستضعف بودندو طعم تلخ گرسنگی را هم چشیده‌اند اما در عمل از زهد نشانی ندارند و مدافع اسلام پابرهنگان نیستند و چون آب به پوستشان می‌افتد پوستین دوران شبانی را که داستان «سلطان محمود و ایاز» معروف است، فراموش کرده‌اند! این طبع انسان است،‌انسان فراموش کار است و زود چهره عوض می‌کند و رنگ می‌پذیرد، گاهی که سیر می‌شود گرسنگان را فراموش می‌کند و چون سوار اتومبیل مدرن می‌شود پیاده‌ها و پابرهنگان را از یاد می‌برد و چون در خانه‌های لوکس منزل می‌گزیند کوخ‌نشینان را دیگر نمی‌شناسد! و لذا قرآن آن همه از خود فراموشی و خدا فراموشی سخن می‌گوید و هشدار می‌دهد. امتحانی است سخت که رد آن سره از ناسره باز شناخته می‌شود. متعهد و متعبد کسی است که عرفان و زهد و شجاعت و هوشیاری و تعبد و تعهد را درآمیزد و خود مهار بر نفس خود بزند و حسابگر خویش باشد نه اینکه از خود خبر نداشته باشد و دیگران درباره او به داوری بنشینند.

الگوها را فراموش نکنیم.

علی‌(ع) فرمود: «من عشق شیئاً اعمی بصره»- آنکس که عاشق چیزی شد، چشمش کور و نابینا می‌گردد، دیگر نمی‌تواند حقایق را ببیند. «فرقان» و تمیز که نتیجه تقواست از او گرفته می‌شود. واقعا باید به خدا پناه برد. یوسف صدیق با آنهمه مقام و قداست گفت: «وما ابری نفس ان النفس لامّارة بالسوء الامارحم ربی».

من نفس خویش را تبرئه نمی‌کنیم، زیرا نفس شدیدا‌ً به بدی‌های فرمان می‌دهد، مگر پروردگارم ترحم نماید. وقتی پیامبر برگزیده خدا چنین می‌گوید، وای به حال ما، باری اگر خدای نخواسته افراید اینچنین هستند اول با مجاهده خویش را بیازمایند و سپس به میدان انتخابات گام بزنند و در عمل نشان دهنده که راست می‌گویند. همانگونه که سعدی می‌گوید: «مشک آنست که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید، دانا چون طلبه عطار است خاموش و هنرنمای، و نادان چون طبل غازی بلند آواز و میان تهی».

تبلیغات انتخاباتی

در کنار آن مشک‌های خود بوی طبل‌های میان تهی نیز هستند که در موسم انتخابات به صدا درمی‌آیند شهر و روستا و در و دیوار و اتوبوس و مینی‌بوس و سواری و باری را با واژه‌ها و عکس های چشم پرکن کاملا می‌پوشانن و با وعد و وعید تشکیل گروه و باند و جمعیت می‌دهند و عقل‌های توده‌ها را می‌پیچانند ....

راستی  اگر مردم هوشیار و آگاه ما افرادی را به تعهد و تدین و صدق و عمل بشناسند دیگر به آنهمه جار و جنجال و پوستر و پلاکارد و صرف مبالغ هنگفت برای تبلیغات انتخاباتی چه نیازی است؟ نظام ما با نظامهای لائیک فرق دارد. ما معتقدیم دلهای مردم در دست خداست و به سوی هرکس بخواهد متوجه می‌کند و همین مقدار که شخص واجد صلاحیت با حسن سابقه و شهرت اعلام آمادگی کرد و تبلیغات هم به حد معقول و مشروع و در حد اطلاع رسانی نه اسراف کاری، انجام گرفت، نیازی به بمباران تبلیغاتی نیست.

در این میان هم عده‌ای دلال انتخاباتی و تعزیه‌گردان هستند که از جیب خود برای برخی کاندیداها خرج می‌کنند که فردا از توصیه‌های پول ساز و کار اصلاح کن آنها! استفاده کنند که مشروعیت این اعمال در نظام اسلامی زیر سؤال است و هرگز کاندیداهای متعهد زیربار چنین ننگی نمی‌روند.

ملاک‌های اسلامی را فراموش نکنیم

علی‌(ع) در اتاقی که مربوط به بیت المال چراغ روغنی بیت‌المال روشن بود به امور مردم می‌پرداخت، طلحه و زبیر وارد شدند تا بر سر امارت و ولایت فلان خطه با امام صحبت کنند. حضرت چراغ را خاموش کرد! آندو با شگفتی علت را پرسیدند؟ امام فرمود: این روغن بیت‌المال است و نباید صرف مذاکره شخصی بشود. آنها هم حساب کار خود را کردند و برخاستند و رفتند و جنگ جمل را براه انداختند در حالیکه اگر حساب مصلحت اندیشی بود امام(ع) از آنان استقبال می‌کدر و اب پاکی روی دست آنها نمی‌ریخت. عقیل برادر امیرالمؤمنین(ع) آن حضرت را به خانه خود دعوت می‌کند و تقاضای او این است که امام به کودکان ژولیده و گرسنه او توجه بیشتری کند و جیره آنها را از بیت المال اضافه نماید و امام با آهن گداخته پاسخ عقیل را می‌دهد و می‌گوید تو طاقت این آتش را که بنده‌ای به بازیچه افروخته است نداری چگونه می‌خواهی برادرت را به آتش دوزخ بکشانی که خدای جبار آنرا از روی قهر بر افروخته است؟!

و نمونه ها از این قبیل که همه می دانیم، آنحضرت حتی در مورد فرزندان خود مداقه در حساب می فرمودند. مگر فراموش کرده ایم که حضرت امام (ره) روزی که از این دنیا رخت بربست و به جوار رحمت الهی شتافت، در یک خانه استیجاری زیست و از خوراک مستضعفین تجاوز نکرد و دو قطعه فرش زیرپایشان امانتی بود که در اختیار ایشان نهاده بودند و ایشان در وصیت نامه خود نوشتند اینها سهم سادات است و به مصرف خودش برسانید. اینها بود که جهان را در برابر شخصیت ملکوتی حضرت امام به خضوع و شگفتی وا می داشت.

اینهایند اسوه ها و الگوهای اسلامی ما. گرچه ما نمی توانیم بدانسان موبمو عمل کنیم، همچنانکه امیرالمؤمنین(ع) بدان تصریح فرموده اند، اما سیاست و نظام مصرف و استراتژی ما در عمل و اخلاق باید همین راه و روش باشد و به حسب توان و استعداد از آن تجاوز نکنیم والا انقلاب را بی رنگ ساخته ایم.

امانت داران خدا

واما مسئله امانت، تنها کسانی که امانت دار خدا در این انقلابند و آنرا با تمام وجود پاس می دارند شایستگی آنرا دارند که پست های کلیدی را در نظام اسلامی بدست گیرند. انقلاب امانتی است خدائی که به بهای صدها هزار شهید و معلول و آواره بدست ما رسیده است، و آنها که صاحبان اصلی این انقلابند چشم به راه امانتداری ما نشسته اند و اینک تو ای برادر! که خود را برای انتخاب شدن یا تصدی هر پست دیگری آماده می کنی، بدان که بدوش کشیدن بار امانت کار دشواری است که به تعبیر قرآن، آسمان و زمین و کوهها از تحمل آن گردید و باید بهوش باشد که مصداق «ظلوم و جهول»، ستمگر و نادان، که از او سلب صلاحیت می کند، قرار نگیرد. امروزه هر کسی پستی را تصدی کرده عهده دار بارامانت خدا و رسول و ائمه طاهرین(ع) و صالحان و شهیدان و مستضعفان زمین است. تصدی مقام آسان است اما از عهده آن بدر آمدن مشکل.

امروز تمام مردم جهان از دوست و دشمن چشم دوخته اند ببینند دولتمردان و کارگزاران و نمایندگان و دستاندرکاران امور در ام القری جهان اسلام چگونه عمل می کنند. اگر در انتخابات الجزائر جبهه نجات اسلامی اکثریت آراء را بخود اختصاص می دهد و امپریالیسم و صهیونیسم و ارتجاع عرب را به وحشت می اندازد نتیجه تجربه انقلاب اسلامی ایران است که یکی از ارکان مهم آن مجلس شورای اسلامی است و آنها که عصاره  ملت و برگزیدگان مردمند باید احساس کنند که مسئولیت سنگینی بر دوش دارند، باید جایگاه خود را بشناسند و از هم اکنون کمربندها را محکم ببندند که با آراستگی و وارستگی کامل بدور از خط و ربط ها تنها برای خدا کار کنند و آرامش دل مستضعفان و محرومان را فراهم سازند و دژ استواری برای اسلام باشند که خدای نخواسته باب توجیه در اسلام گشوده نشود وامانتی که طی چهارده قرن بر بستر خون و شکنجه و جهاد تا بدینجا رسیده ساز و برگ دیگری بر آن بسته نشود که در نتیجه آن معتقدات و سنت ها که با رگ و خون مؤمنان آمیخته است دستخوش تزلزل گردد و اسلام قرنها به عقب بیفتد و هیچ چیز دیگری آنرا نتواند جبران کند.

برادران عزیز! این صحیفه نور که تبلور و یادآور صحیفه آسمانی است  همواره باید پیش روی ما گشوده باشد. حضرت امام (ع) از بیان کوچکترین تا بزرگترین مسائل حیاتی جامعه و انقلاب و کشور و مسئولیت مسئولان نظام و وظایف عالمان و آحاد مردم دریغ نفرموده اند و طریق حفظ امات الهی و پاسداری انقلاب را به امانتداران توصیه و در همه زمینه ها ارائه طریق نموده اند. به این آثار جاودانه بنیانگذار نظام مدام بنگریم که خط مشی و استراتژی همیشگی ما است.

«امروز که اسلام بدست آنها سپرده شده است و تمام عذرها منقطع شده است نمی توانند بگویند رژیم شاهنشاهی ما را نمی گذاشت کاری انجام بدهیم همه اینها مرتفع شده است و اسلام به دست شما افتاده است، بدست روحانیون در سراسر کشور و تحت مراقبت شدید هستند، مراقبت خدای تبارک و تعالی و مراقبت فرشتگانی که مأمورها در این کار هستند. والله من ورائهم محیط».

و اینک با توجه به این مسئولیت خطیر در حفظ امانت الهی، رضای خدای را بر همه چیز مقدم بدانیم و معتقدات مردم را حفظ کنیم و سنگرمجلس و هر سنگر مسئولیت دیگری را به دژ استواری در برابر کفر و شرک و انحراف و فساد و طغیان تبدیل کنیم و سنگردار دین و پابرهنگان زمین باشیم که خدای پشتیبان ما خواهد بود. ادامه دارد