سخنان معصومین

سخنان معصومین

ویژگیهای اولیای خدا

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم:

«ثلاث خصال من صفة أولیاء الله: الثقة بالله فی کلّ شیءٍ، و الغنا به عن کلّ شیء، و الافتقار الیه فی کلّ شیء».

(بحار الانوار ـج103 ـص 20)

سه خصلت است که از صفات أولیای خدا است: اعتماد به خدا در همه چیز، بی نیازی از هر چیز(و هر کس) و احساس نیاز به خداوند در همه چیز.

امیرالمؤمنین  علیه السلام:

«انّ أولیاء الله تعالی کلّ مستقرب أجله، مکذّب أمله، کثیر عمله، قلیل زله».

(غررالحکم و درر الکلم)

همانا اولیای خدای تعالی کسانی هستند که اجل خود را نزدیک می بینند، آرزوهای خود را نادیده می گیرند، اعمال و خدماتشان بسیار و اشتباهات و گناهایشان اندک می باشد.

امیرالمؤمنین علیه السلام:

«انَّ الله عزوجل خلق خلقا ضیّق الدنیا علیهم نظرا لهم فزهّدهم فیها و فی حطامها، فرغبوا فی دارالسّلام الذی دعاهم الیه، و صبروا علی ضیق المعیشة، و صبروا علی المکروه، و اشتاقوا الی ما عندالله من الکرامة...و علموا أنّ الموت سبیل من مضی و من بقی، فتزوّدوا لآخرتهم غیر الذهب و الفضّة و لبسوا الخشن، و صبروا علی القوت، و قدّموا الفضل، و أحبّوا فی الله و أبغضوا فی الله عزوجل، أولئک المصابیح و أهل النعیم فی الآخرة».

(امال صدوق ـص 236)

خدای عزّوجل آفریدگانی را آفرید که چون نظر لطفی به آنها داشت، دنیا را بر آنها تنگ کرد و آنان را نسبت به دنیا و زرق و برق بی ارزشش بی اعتنا و زاهد نمود پس نسبت به سرای جاویدان و دارالسلامی که آنان را بدانجا دعوت کرد، اشتیاق پیدا کردند و بر سختی زندگی و مشکلات صبر کردند و نسبت به کرامتی که نزد خدا است، علاقمند و مشتاق شدند...و دانستند که مرگ راه همۀ رفتگان و ماندگان است لذا برای آخرت خود توشه برداشتند.

نه از طلا و نقره، و لباسهای خشن پوشیدند و بر روزی کم صبر کردند و نعمتهای اضافی را همه در راه خدا انفاق کردند و فقط در راه خدا، حب و بغض داشتند؛ همانا آنان چراغهای هدایت اند در دنیا، و اهل بهشت اند در آخرت.

امام باقر علیه السّلام:

«وجدنا فی کتاب علی بن الحسین علیهما السلام(الا ان اولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون) إذا أدّوا فرائض الله، و أخذوا سنن رسول الله، و تورّعوا عن محارم الله و زهدوا فی عاجل زهرة الدنیا، و رغبوا فیما عندالله، و اکتسبوا الطیب من رزق الله لوجه الله لا یریدون به التفاخر و التّکاثر، ثمّ أنفقوا فیما یلزمهم من حقوق واجبة فأولئک الذین بارک الله لهم فیما اکتسبوا و یثابون علی ما قدّموا لآخرتهم».

(تفسیر عیّاشی ـج2 ـ ص124)

در کتاب امام زین العابدین علیه السلام دیدیم نوشته بود: هان که اولیای خدا را هیچ خوف و اندوهی نیست، اگر واجبات الهی را انجام دهند و به سنتهای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم عمل کنند و از محرمات الهی خودداری نمایند و در دنیای زود گذر زهد ورزند و به آنچه نزد خدا است رغبت نمایند و روزی پاک را بخاطر خدا، نه برای خودنمائی کسب کنند و آنگاه آنچه از حقوق شرعیه بر آنها واجب شده بپردازند؛ آنجا است که خداوند در کسب و کارشان برکت دهد و در آنچه برای آخرت خود پیش می فرستند، اجر و مزد دریافت خواهند کرد.

امام صادق علیه السلام:

«قال رسول الله علیه و آله و سلم...إن أولیاء الله سکتوا فکان سکوتهم ذکراً، و نظروا فکان نظرهم عبرة و نطفوا فکان نطقهم حکمة، و مشوا فکان مشیهم بین الناس برکة لولا الآجال التی قد کتب الله علیهم لم تقرّ أرواحهم فی أجسادهم خوفاً من العذاب و شوفاً الی الثواب».

(کافی ـج2ـ ص237)

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: همانا اولیای خدا سکوت کردند پس سکوتشان ذکر خدا بود و نگریستند، پس نگاهشان عبرت بود و سخن گفتند، پس سخنشان حکمت بود و راه رفتند پس راه رفتنشان بین مردم برکت داشت.

اگر خداوند بر آنها اجلهایشان را ننوشته بود، هرگز روحشان در بدنشان قرار نمی گرفت؛ ترس از عذاب و در آرزوی ثواب.