خمینی به آموخت که...

خمینی به آموخت که...

سید محمد جواد مُهری

...و سرانجام آن روز رسید... روزی که آن یادگار انبیاء و اولیا و  آن سروش رحمت خدا، پیوسته به جانان شد؛ ترک جان کرد و آشفتۀ رویش شد.

او که تا دم مرگ سر بر قدم معشوق گذاشته و بر آن عاشقانه بوسه میزد اکنون رفته است که تا صبح قیامت سرمست از ساغرش باشد؛ او که همۀ عمر چون پروانه ای بر شمعش سوخت و چون می زده ای در روی نکویش محو شده بود رفت  که در محفل رندان سرمست، رازدار تمام أسرار نهانش باشد... و اینک سه سال از رفتنش و رحلتش می گذرد، سه سال پر از درد و رنج در فقدان آن دریادلی که هنگام بروز مصیبت ها و دشواریها، به او پناه می بردیم و تسلّی خاطرمان بود...

ولی باز هم نام او و یاد او و رهنمودهای او ما را تسلّی می بخشد و ناکامی ها و سختی ها را از ذائقه هایمان می زداید و قلبهای شکسته مان را پر از امید می سازد و به ما صلابت، شجاعت، شهامت، جرأت، ایمان، حرارت، هدایت و قدرت عطا می کند و سخن حق را بدون ترس و واهمه از زبانمان جاری می سازد و پرده های تاریک ریا و تزویر و نفاق و دودلی و پراکندگی و آشفتگی و دروغ و تهمت و جهالت را از جلوی دیدگانمان بر می دارد تا حق را چنان  که هست بیابیم وپیروی کنیم و از خواب غفلت بیدار شویم و زندگی توأم با ذلت و خواری را که از مرگ بدتر است، مبدّل به حیات انسانی نمائیم و به سوی سعادت ابدی در دنیا و آخرت گام برداریم.

آری! هر چند سه سال است و خمینی، آن پدر رؤوف و مهربان در میان ما نیست ولی هرگز نور پرفروغش خاموش نگردد و سخنان دلربایش به فراموشی سپرده نشود.

خمینی به ما درسهائی آموخته است که اگر تنها یک نفر در دنیا آن درسها را از مرحله تئوری به مرحلۀ عمل درآورد، کافی است که روزگار را بر مستکبران و متحجّران و مرتجعان و ظالمان و سرمایه داران و طاغوت مآبان و منافقان و زورگویان و ستمکاران و ستم پذیران تنگ کند و امیدها را به قلبهای ناامید و مأیوس باز گرداند.

خمینی به ما آموخت که همواره پرچم قرآن را به اهتزاز درآوردیم، و در هر شرایطی از اسلام عزیز، اسلام پابرهنگان و محرومان اسلام فقراء دردمند، اسلام تازیانه خوردگان تاریخ اسلام قهر و خشم و کینۀ مقدس و انقلابی علیه استکبار و غرب و غرب زدگان، اسلام مبارزه علیه ریا و خدعه و حیله و نفاق و کج فکری ها و تحجّرها و مقدس مآبی ها و در یک کلمه اسلام ناب محمدی و اسلام ائمۀ هدی و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، دفاع و پیروی و حمایت کنیم و نگذاریم اسلام مقدس نماهای متحجر، اسلام سرمایه داران خدانشناس، اسلام مرفهین بی درد، اسلام رفاه و تجمّل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام راحت طلبان و در یک کلمه اسلام آمریکائی بر ما حکم شود.

خمینی به ما آموخت که:اگر می خواهیم زنده و جاوید بمانیم، باید خوی کاخ نشینی و خوی زمین خواری و خوی استکبار و خوی بی درد بودن را از بین ببریم و به فکر حفظ منافع محرومین و مستضعفین باشیم؛ نه در سخن که در عمل؛ نه در شعار که در واقعیّت! نه در وعده که در رفتار.

خمینی به آموخت که:

«در تقدم ملاک ها، هیچ ارزش و ملاکی مهم تر از تقوی و جهاد در راه خدا نیست و همین تقدم ارزشی الهی باید معیار انتخاب و امتیاز دادن به افراد و استفاده از امکانات و تصدّی مسئولیت ها و ادارۀ کشور و بلأخره جایگزین همۀ سنت ها و امتیازات غلط مادی و نفسانی بشود؛ چه در زمان جنگ و چه در زمان صلح، چه امروز و چه فردا که خدا این امتیاز را به آنان عنایت فرموده است و صرف امتیاز لفظی و عرفی کفایت نمی کند که باید هم در متن قوانین و مقررات و هم در متن عمل و عقیده و روش و منش جامعه پیاده شود.و مصلحت زجر کشیده ها و جبهه رفته ها و شهید و اسیر و مفقود و مجروح داده ها و در یک کلام، مصلحت پابرهنه ها و گودنشین ها و مستضعفین و مصلحت قاعدین در منازل و مناسک و متمکنین و مرفّهین گریزان از جبهه و جهاد و تقوی و نظام اسلامی، مقدم باشد. و نسل به نسل و سینه به سینه شرافت و اعتبار پیشتازان این نهضت مقدس و جنگ فقر و غنا محفوظ بماند و باید سعی شود تا از راه رسیده ها و دین به دنیافروشان، چهرۀ کفرزدائی و فقر ستیزی روشن انقلاب ما را خدشه دار نکنند و لکۀ ننگ دفاع از مرفّهین بی خبر از خدا را بر دامن مسئولین نچسبانند، و آنهایی که در خانه های مجلل، راحت و بی درد آرمیده اند و فارغ از همه رنج ها و مصیبت های جانفرسای ستون محکم انقلاب و پابرهنه های محروم تنها ناظر حوادث بوده اند و حتی از دور هم دستی بر آتش نگرفته اند نباید به مسئولیتهای کلیدی تکیه کنند که اگر به آنجا راه پیدا کنند، چه بسا انقلاب را یک شبه بفروشند و حاصل همۀ زحمات ملت را برباد بدهند...».

(7/4/66)

هان! ای مسئولین نظام! ای اندیشمندان! ای متفکران! ای دانشمندان! ای دلسوزان انقلاب! ای شهید داده ها! ای پیروان خمینی! این سخنان پدر ملّت را که از قلبی گداخته و پرسوز از روانی بیدار و ژرف، تراوش کرده و با حرارت و التهاب بر کاغذ نگاشته شده و با مآل اندیشی و دورنگری به تمام نسل ها و قلب ها، اکیداً سفارش شده را به فراموشی نسپارید و با دقّت و بدون گذشتن وقت، به مرحلۀ عمل درآورید.

نکند خدای ناخواسته امتیازها و برتری ها و اولویت ها از آن زراندوزان و منافقان و غاصبان و چاپلوسان و متملقان و کاسه لیسان و در یک کلمه بی تقوایان باشد و از آن سوی، صاحبان اصلی انقلاب، نور چشمان امام، مجاهدان راه حق، زجرکشیدگان، دل سوختگان، شهیددادگان، حق طلبان و در یک کلمه تقواپیشگان از صحنه خارج گردند.

نه خمینی و نه خدای خمینی از ما و شما نخواهد پذیرفت که اینچنین خدمات و فداکاری ها و ایثارها و زحمت های صاحبان اصلی انقلاب با بهانه های واهی نادیده گرفته شود خدای نخواسته روزی ـ که ان شاءالله نیاید آن روز ـ وارثان رژیم منفور گذشته و وارثان تفکر آمریکائی و دارندگان زر و زور با ریا و تزویر و مقدمه سازی و صحنه سازی و نفاق و تملّق جایگزین آنان گردند.

امام به ما آموخت که: اگر خدای نخواسته روزی مسئولین، سیاستمداران ما مجلسیان ما و راهنمایان و روحانیان ما به دنیا و زرق و برق دنیا توجّه کنند و خوی کاخ نشینی پیدا کنند، باید فاتحۀ اسلام، انقلاب و کشور را خواند و هیچ آفتی برای دنیا و آخرت آنان بالاتر از توجه به رفاه و حرکت در مسیر دنیا نیست.

خمینی به ما آموخت که:

«آزادی به شکل غربی آن که موجب تباهی جوانان و دختران و پسران می شود از نظر اسلام و عقل محکوم است و تبلیغات و مقالات و سخنرانی ها و کتب و مجلات بر خلاف اسلام و عفت عمومی و مصالح کشور حرام است و بر همۀ ما و همۀ مسلمانان جلوگیری از آنها واجب است و از آزادیهای مخرّب باید جلوگیری شود و از آنچه در نظر شرع حرام و آنچه بر خلاف مسیر ملّت و کشور اسلامی و مخالف با حیثیّت جمهوری اسلامی است، بطور قاطع اگر جلوگیری نشود، همه مسئول می باشند و مردم و جوانان حزب اللهی اگر برخورد به یکی از آن امور مذکور نمودند به دستگاه های مربوط رجوع و اگر آنان کوتاهی نمودند، خودشان مکلّف به جلوگیری هستند».

آیا این عذر پذیرفته است که چون در فلان رسانۀ گروهی یا روزنامه یا مجلّه، افراد با تقوی و انقلابی پیدا نمی شوند، و مبنای ما برآزادی اندیشه و مطبوعات مبتنی است، پس بگذارید همان ضد انقلاب ها و همان خواننده ها و همان مطرب ها و همان غرب زده ها و همان آلوده فکرها و همان منحرف ها و همان وابستگان به غرب و استکبار، در حساس ترین مکانها باشند و سم پاشی کنند و مردم را به انحراف و جوانان را به بی عفّتی سوق دهند، و کسی حق اعتراض کردن نداشته باشد.

راستی اگر ما به آن سوی حرکت نمی کردیم، آیا جرأت می کرد آن پلید منحرف در مجلّه فاراد، چنان توهینی به عزیز عزیزان و نور چشم مسلمانان و یار همیشگی مستضعفان، روح خدا و وارث رسول خدا بکند؟!

و چه مظلومیتی از این بالاتر برای امام و یاران امام که جمهوری اسلامی، بنیانگذارش مورد هتک حرمت، آن هم در قبیح ترین و وقیح ترین وجهش قرارد بگیرد، در حالی که هنوز سه سال از فقدان آن بزرگمرد نگذشته باشد. البته این چنین رفتارها و گفتارهائی بی جواب نخواهد ماند چرا که هنوز بحمدالله پرتو آن آفتاب بر آسمان ایران می تابد و شاگردان و یاران مخلصش و علاقمندان و محبّان واقعیش زنده اند و بیدار.

مقام معظم رهبری در این باره می فرماید:«دشمنان امیدوار بودند که با رحلت امام بزرگوار و فقدان این شمع از جمع مشتاقان در سراسر جهان، شعارهای اسلامی بی اثر و فراموش شود ولی امروز خط امام، اهداف و شعارهای آن پیشوای بزرگ روزبروز در دنیا پرنورتر و پرجلوه تر می شود و ملت ها به یاد و سخنان امام به هیجان می آیند... راه او راه ما، هدف او هدف ما و رهنمود او مشعل فروزندۀ ما است».

ما هم امیدواریم که همچنان ملت عزیز ایران و ملتهای مسلمان جهان و تمام مستضعفان گیتی از اهداف و آرمانهای امام پیروی کنند و نگذارند رهنمودهای امام به فراموشی سپرده شود چرا که راه ما، راه امام و هدف ما، تبعیّت و پیروی خالصانه از رهنمودهای امام است.

و همچنان امیدواریم، احساس فقدان امام در میان زجرکشیده ها و خانواده های شهدا و ولی نعمت های ما با پیروی خالصانه از آرمانهای امام، کمتر شود به آینده بهتر و روشن تر امیدوار گردند، و قطعاً این نیاز دارد به وحدت و یکپارچگی و طرد عوامل تفرقه انگیز از هر خط و جناح و ایجاد زمینه های تقویت بنیۀ ایمانی و تقوائی و مبارزه با عوامل فقر و محرومیّت زا و پیکار با فرهنگ ابتذال و بی عفّتی و احیای فرهنگ واقعی اسلام ناب محمدی و سپردن مناصب به افراد متعهّد و دلسوز و جهاد در راه عقیده و جانفشانی و پاسداری از احکام قرآن و ایجاد محیطی مناسب و خداخواه برای پیشبرد آرمانهای بلند امام قدس سره.

والسّلام

مقام معظم رهبری:

«امام خمینی شخصیتی آن چنان بزرگ بود که در میان بزرگان و رهبران جهان و تاریخ به جز انبیاء و اولیاء معصومین علیهم السلام به دشواری می توان کسی را با ابعاد و این خصوصیات تصور کرد».

(18/3/68)

مقام معظم رهبری:

«او به اسلام عزت بخشید و پرچم قرآن را در جهان به اهتزاز درآورد، و او ملت ایران را از اسارت بیگانگان نجات داد و به آنان غرور و شخصیّت و خودباوری بخشید، و او صلای استقلال و آزادگی را در سراسر جهان سرداد و امید را در دلهای ملل تحت ستم جهان زنده کرد».

(18/3/68)

بمناسبت ارتحال رهبر کبیر انقلاب امام خمینی«ره»

«نوای عشق»

ملت آخر کجاست رهبر ما چون که جام از می وفا نوشید نیمۀ شب به وقت راز و نیاز زیر لب رمز و راز پنهان داشت ملت آخر امام ما به کجاست عشق دیدار یاد به سرش آفرین بر وقار و همت او مرحبا بر پیام والایش جان عالم فدای یک قدمش چون پیامش نگار دفتر شد ملت آن تک سوار علم و شرف اسوه استقامت و تقوی آن بلندای قلۀ وحدت شعلۀ خشم، بغض مظلومان آن امام بلند اختر ما جامه از حلّه صفا پوشید در تهجّد به جایگاه نماز فکر اسلام و اهل ایمان داشت پیشتاز قیام ما به کجاست قدسیان را چو دید منتظرش آفرین بر وفای ملت او جان فدای مرکب قلمش راه اسلامیان مقرر شد نکته پرداز انقلاب و هدف اختر آسمان صدق و صفا آن مسیحای قلب این ملت آه جانسوز خیل محرومان یک جهان عشق و یک جهان فریاد آن ندای رسای آزادی آن بلندای قامت تاریخ آن مدیر کلاس استقلال آن بشیر و مشیر دین رسول ان ابرمرد عرصۀ پیکار همه جا راه خویش را پیمود آه از آن دم که ترک ما بنمود چون که عزم لقای جانان کرد با تنی خسته و دلی آرام شد به دیدار شاهدان شهید«باقری» تا به صبحگاه قیام دشمن ظلم و فتنه و بیداد پیک جان آشنای آزادی رشک پروین و زهره و مریخ نیّر برج آسمان کمال آن دبیر و مدیر فقه و اصول مشت محکم به فرق استکبار هرچه را بئد بی گمان فرمود قصد دیدار مصطفی بنمود امتی را غمین و پژمان کرد سرکشید از می«طهورا» جام چشم از این خاکدان سرا پوشید رحمت از حق به روح پاک امام.

«محمد نبی باقری ـ اراک»