فاجعه 7تیر و پیشتازی انقلاب اسلامی

فاجعه  7تیر و پیشتازی انقلاب اسلامی

انقلاب اسلامی ایران که به رهبری و اندیشه­های پاک حضرت امام خمینی قدس سره، طرح و پی­ریزی شده و به ثمر نشست، از آغاز، به ضرورت ماهیت اسلامیش، دشمن آشتی ناپذیر امپریالیسم و صهیونیسم می­باشد، و این چیزی نیست که دشمن، به ضرورت ماهیّت خونخواریش، از آن بگذرد.

بهمین خاطر، از روز 22 بهمن 57 که انقلاب به پیروزی رسید، طرّاحان کنگرۀ سیاه و صهیونیسم بین الملل، نقشه­ها و توطئه­های بسیار کشیدند که آن را از پای درآورده و نابود سازند که خداوند در تمام موارد، نقشه­ها را نقش بر آب کرد و انقلاب را به فضل خویش، رهائی بخشید و استقلال ملت ایران را تضمین کرد. از آن که بگذریم، گاهی حرکتهای موزیانه دشمن، باعث پیشتازی و تثبیت بیشتر انقلاب می­شد و این یکی از نعمتهای خفیّه الهی بود.

درست آن روزهای قبل از وقوع حادثه 7 تیر را به یاد آوریم که چگونه در رسانه­های گروهی دنیا و نشریّات مختلف استعماری و بوسیلۀ بوقهای مزدورشان در ایران، با ترفندهای گوناگون، چهره­های بسیار درخشان و پرکار و مفید انقلاب را مانند شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی، آماج حمله­ها و شایعه­های شگفت انگیز کرده و اینقدر علیه آنان تبلیغ می­کردند که بیشتر مردم را نسبت به آن بزرگواران بدبین می­نمودند، با این حال این حربه را چندان مؤثّر نیافتند، لذا از راه حسودترین و پلیدترین گروهکهای موجود یعنی منافنقین وارد شده و با ایجاد پیوندی قوی میان التقاط چپ و کفر جهانی، و پشتیبانی بی­چون و چرای آمریکا، دشمن اصلی انقلاب اسلامی، بر آن شدند ه با ترور اشخاص سرشناس و خدوم و مفید جامعۀ انقلابی، به اهداف شوم خود برسند، غافل از اینکه این شهادتها است که اسلام را تاکنون نگه داشته و بی­گمان انقلاب اسلامی را نیز از سیل توطئه­ها حفظ نموده است، هر چند ددمنشان و تفاله­های شیطان و منافقین خودفروخته، با خرابکاریهای جاهلانه­شان، چند صباحی احساس پیروزی! می­کردند ولی چهرۀ پلیدشان برای تمامی مردم ما آشکار شد و با این کار، تمام بدبینی­ها نسبت به بزرگوارانی چون بهشتی و محمد منتظری مبدّل به خوش بینی گشت و آن همه زحمات طاقت فرسای آنان در تبلیغات و مصارف گزافی که برای شیعه پراکنی علیه این طرفداران و پرچمداران حقیقی انقلاب اسلامی خرج شده بود، همچون کفهائی بر روی آب زدوده شد و از بین رفت «و اما الزبد فیذهب جفاء و اما ما ینفع لناس فیمکث فی الارض».

منافقین و لیبرالیسم­ها به سرکردگی آمریکا، به این نتیجه رسیده بودند که با ایجاد جوّ شانتاژ در میان مردم، نمی­توان به اهداف خود رسید زیرا اهرمهای قدرت، از روحانیتی اصیل و پاکدامن و بردبار تشکیل شده و با یک سخنرانی یا یک اطلاعیه، تمام شانتاژهای تبلیغاتی بی­اثر می­شود، لذا خیال می­کردند که اگر چند روحانی سرشناس و مردان مذهبی با استقامت و فداکار را از میان بردارند، دست و بازوی امام بسته می­شود و توان قدرت از او گرفته می­شود و راه برای بازگشتن منافقین و لیبرال منشهای مطرود، گشوده می­گردد و دشمنان به آرمانهای خود می­رسند! و راستی چه پندار باطلی!

امام قدس سره طی پیامی که بمناسبت فاجعه شهادت 72 تن به ملت ایران دادند، این نکته را بسیار زیبا ترسیم نموده­اند:

«عیب بزرگ شما و هوادارانتان آن است که نه از اسلام و قدرت معنوی آن و نه از ملت مسلمان و انگیزه فداکاری او اطلاعی ندارید. شما ملتی را که برای سقوط رژیم پلید پهلوی و رها شدن از اسارت شیطان بزرگ ده­ها جوان عزیز خود را فدا کرد و با شجاعت بی­مانند ایستاد و خم به ابرو نیاورد، نشناخته­اید.

شما ملتی را که معلولانشان در تخت­های بیمارستان­ها آرزوی شهادت می­کنند و یاران را به شهادت دعوت می­کنند، نشناخته­اید.

شما کوردلان با آنکه دیده­اید، با به شهادت رساندن شخصیتهای بزرگ، صفوف فداکاران در راه اسلام فشرده­تر و عزم آن مصمم­تر می­شود، می­خواهید با به شهادت رساندن عزیزان ما این ملت فداکار را از صحنه بیرون کنید.

شما تا توانستید به فرزندان اسلام چون شهید بهشتی و شهدای عزیز مجلس و کابینه، با حربۀ ناسزا و تهمت­های ناجوانمردانه، حمله کردید که آنها را از ملت جدا کنید و اکنون که آن حربه از کار افتاده و کوس رسوائی همه­تان بر سر بازارها زده شد، در سوراخ­ها خزیده و دست به جنایاتی ابلهانه زده­اید که به خیال خام خود ملت شهید پرور و فداکار را با این اعمال وحشیانه بترسانید و نمی­دانید که در قاموس شهادت واژه وتحشت نیست».

*ملت ایران در این فاجعۀ بزرگ 72 تن بی­گناه به عدد شهدای کربلا از دست داد.

«امام خمینی»

راستی امام با آن قامت رسا و قیافۀ مصمّم و صبر و استقامت بی­نظیرش در روز هفتم تیر، آنچنان مردم را نیرو و قدرت و قوت قلب بخشید که هر چند غم از دست رفتن آن عزیزان بسیار سهمگین و غیرقابل توصیف بود، ولی نه تنها تأثیر منفی­ای در روحیه مردم نگذاشت، بلکه با قلبی مطمئن و نیرومند، آن حوادث و حوادث پس از آن را بدون خم به ابرو آوردن پذیرا شد و با آن صلابت و استقامت، توانست سیل اندوه­ها و افسردگی­ها را پس زند و تمام پیش گوئیها و پیش بینی­های استعمار را اشتباه از آب درآورد و چون روح خدا در آنان دمیده شده بود، تحمل مصیبت­ها و دردها و رنج­ها آنچنان آسان گشت که دنیا را به شگفتی واداشت. و چنانکه حضرت امیرالمؤمنین (ع)در خطبه 122 نهج البلاغه می فرماید: «فما نزداد علیهم السلام کل مصیبة و شدة الا ایمانا و مضیّاً علی الحق و تسلیماً للأمر» در هر مصیبت و سختی که به ما روی آورد ایمان و عقیده ما مستحکم­تر شده و در راه حق پیشتازتر می­شویم و همواره تسلیم امر خدائیم؛ این ملت نیز ثابت کرد ه پیرو راستین آن امام حق است و هر چند مصیبتش بیشتر گرد، استقامتش و ایمان و عقیده­اش نسبت به راه و روش انتخابش افزونتر می­شود و چون دریائی موّاج تمام خس و خاشاک­ها را پس زده و به پیش می­تازد و ابرقدرتها و تفاله­هایشان را به جهنم ابدی روانه می­سازد.

بهرحال این فاجعه ضمن اینکه نتایج بسیار پربار و مفید و مثبتی برای ملت ما داشت و انقلاب را از گزندهای خطرناکتر، بیمه کرد و مایۀ ننگ و ذلّت و خواری بیشتر دشمنان ما بویژه منافقین و لیبرال­های پلید شد، مایه تأسف بسیار بود، زیرا ملت ایرا ندر این فاجعه، سرمایه­های بزرگی را از دست داد که در رأس آنها شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی و شهید مظلوم حجة الاسلام محمد منتظری بود و هرگاه خاطرۀ آن فاجعۀ اسف بار تکرار می­شود، این دو چهرۀ مصمّم و عزیز، فوراً در اذهان می­آیند و نمی­توان از این دو بزرگوار بدون یادآوری گذشت، هر چند تمام آن شهیدان راه خدا، عزیز و دوست داشتنی و بزرگوار و ارجمند بودند.

امام خمینی می­فرماید:

«هر چند برای همۀ شهدا و بویژه شهدای هفت تیر، عظمت و بزرگواری قائلم، لکن شناخت من از شهید مظلوم بهشتی و ابعاد گوناگون او و شهید محمّد منتظری و مجاهدات ارزشمند او بیشتر است و نمی­توان تأسف شدید خویش را در فقدان آنان پنهان کرد».

یادی از شهید بهشتی

شهید مظلوم بهشتی در دوم آبان 1370 در اصفهان در خانواده­ای روحانی و متعهد به دنیا آمد، و تا سال 1321 تحصیلات دبیرستانی را به پایان رساند، سپس مشغول ادبیات، منطق، کلام و سطوح فقه و اصول شد و چون از ذکاوت و ذهن سرشاری برخوردار بود، به سرعت، مقدمات و قسمت اول سطوح را به پایان رساند و برای ادامۀ تحصیل راهی قم شد. حدود 6 ماه در قم بقیه سطوح و مکاسب و کفاییه را به پایان رسانید و درس خارج را نزد استادانی چون آیات عظام محقق داماد و سید محمد تقی خوانساری و بروجردی و امام خمینی آغاز کرد.

از سال 30 تا 1335 بیشتر به فلسفه پرداخت و از درس استاد علامه طباطبائی استفاده شایانی برد.

در سال 1333 دبیرستان دین و دانش را در قم تأسیس کرده و مستقیماً اداره می­کرد. و این اولین حرکت فرهنگی بود که پیوندی میان دانشجو و طلبه ایجاد می­کرد و این دو قشر آگاه و متعهد را با هم در صف مبارزه با دشمنان اسلام قرار می­داد.

در سال­های 35 تا 1338 دوره دکترای فلسفه و معقول را در دانشکده الهیات گذراند و در سال 1339 به فکر سامان دادن و نظم بخشیدن به حوزه علمیه قم شد و برنامه­های بسیار ارزنده­ای اجرا کرد از جمله تشکیل مدارسی منظم چون مدرسه حقانی بود که حرکتی ارزنده در تنظیم امور حوزوی به شمار می­رفت.

آیت الله بهشتی با سخنرانیها و تدریسها و کملاس تفسیرهای خود، نقش فعّال و ارزنده­ای در پایه­ریزی انقلاب اسلامی و مبارزۀ مخفی با رژیم شاهنشاهی داشت و در این رابطه چندین بار توسّط ساواک دستگیر شده بود. در سال 1342 با اصرار مراجع عظام وقت، به هامبورگ رفت و در آنجا نیز هستۀ مرکزی انجمن­های اسلامی دانشجویان را بنیان نهاد که در روند انقلاب اسلامی، نقش معتنابهی داشت. در سال 49 به ایران بازگشت و با عدّه­ای از روحانیون،‌ تشکیلات منسجم و منظّمی برای مبارزه با رژیم منفور ایجاد و تأسیس نمود تا اینکه بحمدالله انقلاب اسلامی پیروز شد و نقش­های بسیار مثبت و حساس او پس از انقلاب برای مردم ماه هرگز پوشیده نیست. او با تلاش بی­وقفۀ خود تا ساعت شهادت، اینقدر به اسلام و انقلاب اسلامی خدمت کرد که به راستی به قول امام «یک ملت بود برای ملت ما» او همچنان که در حیاتش، بزرگترین خدمت­ها را به اسلام نمود، شهادتش بی­گمان، یکی از مؤثّرترین عوامل حفظ و نگهداری انقلاب و ایجاد خروش و فریادی بی­پایان در ملت مبارز ایران بود. و نام او همچون درّی گرانبها در تارک انقلاب برای همیشۀ تاریخ می­درخشد.

یادی از شهید محمّد منتظری

زندگی شهید محمّد منتظری بقدری با انقلاب و مبارزه عجین شده است، که به تحقیق او یکی از مؤثّرترین استوانه­های محکم و استوار انقلاب اسلامی است. او کسی بود که بقول امام در راه مبارزه سرازپا نمی­شناخت. او در سال 45 در اثر فعالیّتهای مبارزاتی دستگیر شد، و در زندان از نظر مقاومت و تحمّل، زبانزد همه­گان قرار گرفت. یکی از دوستان می­گفت: یکی از شکنجه­هایش، چهارصد سیلی در یک دفعه بود! با این حال خود اصلاً راجع به شکنجه­هایش سخنی نمی­گفت زیرا تمام آنها را در راه خدا تحمّل کرده بود و نمی­خواست کوچکترین خللی در اخلاصش پیدا شود. و قطعاً این اخلاص بمراتب بالاتر از همۀ آن تحمّل­ها و بردباری­ها است. او تواصی به حق و تواصی به صبر را هرگز فراموش نمی­کرد و خود الگوی تمام عیارش بود.

محمّد منتظرنی در زندان که بود،‌ مرتّب سفارش می­کرد به طلبه­ها که حتماً به اخبار رادیو گوش کنند و روزنامه­های مختلف را مطالعه کنند و در جریان مسائل سیاسی روز قرار بگیرند و بر آن تأکید فراوان می­نمود، حتی وقتی که به نجف اشرف رفته بود، به هر نحو که پولی بدست می­آورد، رادیو تهیه می­کرد و به طلبه­ها هدیه می­داد و ضرورت استماع اخبار و تحلیلهای خبری را به آنان گوشزد می­نمود و نقشی فعّال در ایجاد تحرّکی نوین و تشکیلاتی منظّم در میان حوزه­ها داشت که منحصر به فرد بود و همین باعث شد که طلاّب بیشتر در جریان اوضاع قرار بگیرند و در مبارزه سهم گسترده­تر و روشن­تری داشته باشد.

او پس از اینکه روابط ایران و عراق در سال 54 عادی شد، راهی لبنان و سوریه شد و با ایجاد تشکیلاتی برای مبارزین مسلمان در لبنان و سوریه، پیوند آنان را با فلسطینی­ها محکم نمود و از راه­های گوناگون مبارزین مسلمان ایرانی را برای گرفتن تعلیمات نظامی به پایگاه­های فلسطینی می­آورد که در این زمینه نیز خاطره­ها و سخن­ها بسیار است.

شهید منتظری پس از مارکسیست شدن مجاهدین خلق در سال 54، ماهیّت واقعی آنان را برای مبارزین مسلمان توضیح می­داد و از انحرافات آنها هرگز غافل نبود. در همان مدّت با دانشجویان مسلمان مبارز در اروپا و آمریکا ارتباط برقرار کرد و سفرهای متعددی به فرانسه، انگلیس و آلمان نمود و توانست به آنان کمک فکری و مبارزاتی و اطلاعاتی کند، و به اعتراف تمام مبارزین مسلمان خارج از کشور تا سقوط شاه و پیروزی انقلاب، به عنوان بهترین متفکر مبارز بلکه تئوریسین مبارزین خارج از کشور به شمار می­رفت.

شهید محمّد منتظری پس از پیروزی انقلاب نیز، بیشترین سهم را در ایجاد رابطه­ای تنگاتنگ میان جنبشهای آزادیبخش مانند سازمانهای اسلامی عراق، افغانستان، عربستان، فلسطین و اریتره با ایران اسلامی داشت و یکی از پیروزی نیز، استراحت و خواب را بر خود حرام کرده بود و تا می­توانست گامهای مؤثرتری در پیشبرد انقلاب، و جهانی کردن آن بر داشت که برای همیشه یادش را در خاطره­ها زنده می­کند و نامش را در سلسلۀ رهبران انقلاب جهانی اسلام، با خطّی زرین و درشت می­نگارد. روحش شاد و راهش پایدار باد.