سخنان معصومین

سخنان معصومین

خشوع در نماز

*رسول اکرم (ص):

«الخشوع زینة الصّلوة»

(بحار الانوار-  ج77-  ص131)

خشوع، زینت و زیور نماز است.

*رسول اکرم (ص):

«سئل النبی (ص) ما الخشوع؟ قال: التواضع فی الصلاة و أن یقبل العبد بقلبه کله علی ربه».

(بحار الانوار-  ج84-  ص264)

از پیامبر اکرم سؤال شد: خشوع چیست؟ فرمود: فروتنی و خاکساری در نماز و اینکه بنده، با تمام قلبش به سوی خدا برود.

*رسول اکرم (ص):

«اما ابنتی فاطمة... متی قامت فی محرابها بین یدی ربها، جل جلاله، زهر نورها لملائکة السماء کما یزهر نور الکواکب لاهل الارض، و یقول الله عزوجل لملائکته: یا ملائکتی انظروا الی امتی فاطمة، سیدة امائی، قائمة بین یدی، ترتعد فرائضها من خیفتی، و قد اقبلت بقلبها علی عبادتی. اشهدکم انی قد امنت شیعتها من النار».

(بحار-  ج43-  ص172)

و اما دخترم فاطمه... هرگاه در محرابش، در برابر پرودگراش به نماز می ایستد، نورش برای فرشتگان آسمان چنان می درخشد که مانند ستارگان برای اهل زمین. و خدای عزوجل به فرشتگانش می فرماید: ای فرشتگانم! به کنیزم و سرور کنیزانم فاطمه بنگرید که در برابر من ایستاده و از ترس من، بدنش می لرزد و با تمام وجودش به عبادتم برخاسته است، من شما را گواه می گیرم که شیعیانش را از دوزخ در امان نگهدارم.

*امیر المؤمنین (ع):

«یا کمیل! لیس الشأن ان تصلی و تصوم و تتصدق. الشأن ان تکون الصلاة فعلت بقلب نقی و عمل عندالله مرضی و خشوع سوی».

(بحار-  ج84-  ص230)

ای کمیل! مهم نیست که نماز بخوانی و روزه بگیری و صدقه بدهی. مهم این است که نماز با قلبی پاک انجام پذیرد و مورد قبول خداوند باشد و با خشوع و خاکساری ادا شود.

*امام صادق (ع):

کان علی اذا قام الی الصلاة فقال: (وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض) تغیر لونه حتی یعرف ذلک فی وجهه.

(بحار-  ج84-  ص366)

هرگاه امیر المؤمنین (ع) برای نماز می ایستاد و عرض می کرد: در برابر خدایی ایستاده ام که آسمان ها و زمین را آفریده است، رنگ چهره اش بنحوی تغییر می کرد که از سیمای مبارکش پدیدار بود.

*امام صادق (ع):

«کان (السجاد) علیه السلام اذا حضرت الصلاة اقشعر جلده و اصفر لونه و ارتعد کالسعفة».

(بحار-  ج84-  ص247)

هرگاه وقت نماز می رسید، پوست بدن امام زین العابدین (ع) می لرزید و رنگ چهره اش زرد می شد و مانند سعف نخل (برگ درخت خرما) رعشه بر اندام مبارکش می افتاد.

*امام صادق (ع):

«قال الله تبارک و تعالی: انما اقبل الصلاة لمن تواضع لعظمتی، و یکف نفسه عن الشهوات من اجلی، و یقطع نهاره بذکری، و لا یتعاظم علی خلقی، و یطعم الحئع و یکسو العاری، و یرحم المصاب، و یؤوی الغریب، فذلک یشرق نوره مثل الشمس...».

(بحار-  ج69-  ص391)

خدای تبارک و تعالی می فرماید: همانا نماز کسی را قبول می کنم که در برابر عظمتم تواضع کند و برایم خاکسار باشد و به خاطر من از شهوت ها دوری جوید و روزهایش را با ذکر من به شب رساند و بر بندگانم فخر نفروشد و گرسنه ها را سیر کند و برهنه ها را بپوشاند و بر مصیبت دیدگان رحم کند و بی پناهان را پناه دهد. او است که نورش مانند نور خورشید می درخشد.