بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با دانش آموزان و دانشجویان نمونه شاهد

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با دانش آموزان و دانشجویان نمونه شاهد

به اطلاع خوانندگان عزیز می رساند چون متن سخنان مقام معظم رهبری در دیدار با دانش آموزان و دانشجویان نمونه شاهد بعد از چاپ مجله شماره 130 به دفتر مجله رسید. لذا در این شماره چاپ و از نظر خوانندگان می گذرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

خیلی خوشحالم از زیارت شما فرزندان عزیز شهدای عالیقدر و یادگارهای ارزنده بهترین جوانان و مردان این کشور. جلسه ما معطر است به عطر شهادت، عطر فداکاری در راه خدا که جان انسان از چنین عطری، معطر می شود و بهره مند می شود.

یک مطلب با شما جوانان عزیز است، چه پسرها و چه دخترها، یک مطلب هم با برادران زحمتکش و مسئول بنیاد شهید است.

آن مطلبی که به شما عرض می کنم، این است که شما با جوانهای معمولی کشور فرق دارید. خوب، کشور ما جوانان و نوجوانان، دخترها و پسرهای زیادی در حد میلیونها دارد. در بین آنها جوانان بسیار خوب، بسیار مؤمن، واقعا فداکار، حقیقتا انقلابی و آماده زیادند و اساسا خصلت جوانی در همه جا خصلت درخشان و برجسته ای است، بخصوص در ایران اسلامی، بحمدالله جوان های ما، دخترها و پسرهای ما در هرجای کشور هستند بطور قهری و طبیعی و خصلتی خوب هستند، لکن شما جوانان عزیز شاهد و فرزندان شهدا یک امتیازی بر همه داری و آن امتیاز این است که یک پیوند خونینی با اسلام، با قرآن، با انقلاب بین شما بوجود آمده است، یعنی دشمن اسلام، استکبار جهانی، قدرتمندهای عالم، عزیزترین کس شما را که در راه اسلام مبارزه می کرده است از شما و از ما گرفته اند، این چیز کمی نیست.

شهید ما آن کسی که در جبهه های جنگ مبارزه می کند. اولا در راه اسلام مبارزه می کند، ثانیاً با خبیث ترین قدرتهای مستکبر عالم مبارزه می کند.

شهید ما در جبهه های جنگ برای استقرار عدالت در عالم مبارزه می کند، برای ریشه کن کردن زورگویی مبارزه می کند، برای جلوگیری از تجاوز مبارزه می کند، برای اینکه همه دنیا، یعنی همه مستکبران دنیا دست به دست هم داده بودند تا این نظام را، تا جمهوری اسلامی را ریشه کن بکنند.

شهید ما، پدر شما رفت به میدان جنگ و مبارزه کرد تا شهید شد. این مبارزه مقدس ترین مبارزه های عالم است و این یک یادگاری است در خانواده شما، شهید برای ملت خود و کشور خود یک نوع یادگار و نشانه عظمت و افتخار است و برای خانواده خود و فرزندان خود و همسر خود و پدر و مادر خود یک نوع. همه این شهدا، شهدای ملت ایرانند، شهدای ما هستند، بلکه اگر درست دقت بکنید شهدای امت اسلامی هستند، ای کسانی که در جبهه جنگ تحمیلی علیه ما، به شهادت رسیدند مثل همین پدران شما، یا منافقین اینها را به شهادت رساندند در کوچه و خیابان اینها تاثیر داشتند در آزادی دنیا از دست کمونیسم در حقیقت همه این کشوهایی که از زیر بار سلطه تحمیلی کمونیستها و نظام الحادی کمونیستها خارج شدند مرهون منت شهدای ما هستند. اینها چیزهایی است که با استدلال، استدلال تاریخی، استدلال علمی، می توان ثابت کرد فقط شعار نیست. یا فرض بفرمایید امروز که شما می بینید در شمال افریقا نسیم بیداری اسلامی وزیده است و حکومتهای وابسته در آن منطقه پایه هایشان مشغول لرزیدن است، این متأثر از خون پاک همین شهدای ماست، شهدای امت اسلامی هستند پس اینها، یا فرض بفرمایید همین مسئله فلسطین. مسئله فلسطین به غربت افتاده بود خیلی از جوانها شادی یادشان نیست، یک عده ای، چند صباحی، تفنگی دست گرفتند، بعد هم به چرب و شیرین آمریکا و دولتهای پولدار عربی دل باختند و تفنگ را زمین گذاشتند. علتش هم این بود که با اسلام و دین هیچ ارتباطی نداشتند آنها، خیلی هم پرشور و پر حماسه خودشان را نشان می داند لکن چون دین در کار نبود، اساسی هم نداشت، همیشه هم چنین بوده است.

جوانان یادشان باشد، حماسه و شور اگر با اعتقاد دینی و ایمان به خدا همراه نبود چیز نامطمئن و ناپایداری خواهد بود. بعد که آنها تفنگها را زمین گذاشتند همه فکر کردند که قضیه فلسطین دیگر تمام شد، دیگر کسی ازحق مردم فلسطین دفاع نخواهد کرد. ناگهان جوانهای مؤمن و مسلمان و فداکار و انقلابی در قلب فلسطین اشغالی، نه بیرون، توی کشورهای اروپا، آسیا و کنفرانس ها، بر روی سنگ فرش های فلسطین اشغالی  و بیت المقدس اشغالی، جوانهایی پیدا شدند، شعار دادند و با دست خالی یک مبارزه سختی را شروع کردند که هنوز هم ادامه دارد و انشاء الله تا پیروزی ادامه خواهد داشت.

از کجا پیدا شد این مبارزه زنده ایمانی، از خون شهدای ما. پس شهدای عزیز ما، اینها شهدای ملت ایران، بلکه شهدای همه امت اسلامی هستند، فقط مربوط به خانواده های خود نیستند. اما شما جوانها، بخاطر پیوند با این خون پاکی که در راه خدا بر زمین ریخته است، یک امتیازی دارید. این را باید مهم بشمارید، خودتان را سربازان حقیقی و همیشگی اسلام، انقلاب و نظام جمهوری اسلامی بدانید. چون پدران شما در این راه به شهادت رسیده اند و در این راه عمرشان را مصرف کرده اند. شما ذخیره های این انقلاب و این کشورید. شما کسانی هستید و باید باشید که دشمنان اسلام از شما می ترسند، در مقابله با اسلام و قرآن.

شما عناصر اصلی انقلاب و در راه انقلاب هستید و باید باشید، باید خودتان را مجهز کنید، آماده کنید، هم از لحاظ علمی و درسی و هم از لحاظ روحی، یعنی قلبتان و دلتان را با خدا مرتبط کنید، آشنا کنید، دلهای شما پاک است، آماده ارتباط با خداست، با اندک مجاهدتی که در راه خدا بکنید، توجهی که بکنید و پرهیزی که از گناه بکنید، دل شما نورانی خواهد شد.

این خاصیت جوانی است و خاصیت وضع خانوادگی شماست و برکات شهید است، شاید راهی که در معنویت، جوانهای معمولی، با زحمت بیشتری باید طی بکنند، شما به برکت خود شهید و به برکت عنایتی که خداوند متعال به شهدا دارد و به برکت دعای پدرانتان که زنده هستند پیش خدای متعال، شاید این راه را خیلی زودتر طی بکنید و قلب شما نورانی بشود. به دنبال نورانیت قلبتان و جانتان هم باشید و خودسازی فکری و علمی همچنین خودسازی روحی و قلبی برای شما لازم است، تا انشاءالله برای آینده آن عناصر صد در صد کار آمد برای انقلاب باشید. شما متعلق به انقلابید و انقلاب متعلق به شماست، شماها صاحبان انقلابید و انقلاب و نظام اسلامی هم همه چیز شماست. چون شما عزیزترین فردتان را در راه خدا دارید.

و اما راجع به کیفیت برخورد با مسائل خانواده ها و فرزندان شهدا، یک جمله به مسئولین محترم بیناد شهید عرض کنم:

بنیاد شهید یکی از ظریفترین مسئولیت ها را بر عهده گرفته است، البته یکی از سنگین ترین مسئولیت ها هم هست، یکی از متبرّکترین مسئولیتها هم هست،  یعنی سنگینی بار مسئولیت و مأجور بودن عند الله و درخشندگی مسئولیت در خلال مسئولیتهای مختلف، همراه با ظرافت، اینها همه با هم توأم است. اولا مسئولین محترم باید قدر بدانند این مسئولیت را، مسئولیت بنیاد شهید و خدمت گزاری در بنیاد شهید چیزی نیست که کسی نسبت به آن بتواند با استغنا برخورد کند. همه باید مشتاقانه دنبال خدمت در بنیاد شهید باشند، مشتاقانه دنبال خدمت به خانواده های شهدا باشند. این افتخار است برای هر کسی که برای بنیاد شهید و خانواده شهدا خدمت بکند. اگر چنین فرصتی گیر کسی افتاد که خدمت بکند، این فرصت را باید مغتنم بشمارد. این را موهبت الهی بداند و خود را آماده کند که جواب این مسئولیت الهی را بدهد با تلاش خود، با کار خود با زحمت خود. و امیدواریم حالا که جناب آقای رحیمیان این مسئولیت سنگین را بر عهده گرفته اند با تجربه، اطلاع و آمادگی هم که از پیش بحمدالله دارند و آن وقتی هم که مسئول نبودند ایشان یعنی آنجا مسئولیتی داشتند، لکن نه بعنوان مسئول اول، افراد زیادی از خانواده های شهدا تلفنی، نامه ای، اینجا از ایشان تشکر می کردند و از خدمات ایشان. حالا هم امیداواریم که همین روش ادامه پیدا کند و ایشان انشاء الله این وظیفه سنگین و با ارزش را که موهبتی از سوی پروردگار هست انشاء الله به بهترین وجهی انجام بدهد.

آنچه که برای این مسئولین محترم از همه چیز مهم تر است، توجه به معنویت خانواده های شهدا است، نه این که توجه به مادّیات می گوئیم نشود، چرا بشود، در حدی که لازم و میسور است، آن هم یک وظیفه ای است باید بشود، اما مهمتر از آن این است که روحیه این جوانها روحیه شادی باشد، این جوان ها دچار مسئله روانی و عقده روحی نشوند و نباشند، این جوانها دچار ابهام نباشند، بدانند که پدران عزیز آنها برای چه در راه خدا اینجور فداکارانه حرکت کردند و به شهادت رسیده اند. این مسئله اساسی است، در نظام ما کسی بخاطر مسائل مادی دنبال خدا راه نیافتاد و حرکت نکرد، برای معنویت رفتند. همین شهدای عزیز ما از همه چیزشان گذشتند و رفتند در جبهه ها و به شهادت رسیدند، کسی دنبال مادیات نبود، شهدای عزیز ما، مادیات را در راه خدا صرف کردند برای معنویات، برای روح، برای عقیده، ایمان رفتند، آن چیزی که انسان را در حرکت او به سوی هدفها و آرمانها کمک می کند، مادیات نیست، او عقیده و ایمان روشن است، او این است که بداند برای چه حرکت می کند و برای چه دارد راه می رود، این است که به انسان کمک می کند، این که شما می بینید یک عده ای در راه خدا از هیچ مشکلی رو گردان نیستند، هرچه مشکل در راه اینها بیشتر باشد، اینها دلشان روشنتر است و در هم نمیشکنند، چون ایمانشان ایمان قوی است.

خوب نمونه اعلا برای این کار، امام بزرگوارمان است، شما دیدید که امام عزیر در طول این سالهای مبارزه و همچنین بعد از پیروزی مبارزه و پیروزی انقلاب، با سخت ترین مشکلات ایشان مواجه بودند. یک انسان معمولی نمی تواند این مشکلات را تحمل کند، این بزرگوار تحمل کرد، چرا، چون توکلش به خدا زیاد بود. چون توکلش به خدا در حد اعلا بود. چون حسن ظنش با خدا و انسش با خدا زیاد بود. ما این را باید در خودمان تقویت کنیم. البته خانواده های شهدای عزیزمان حقوق زیادی دارند بر گردن همه و متکفل ادای این حقوق مادی هم بنیاد شهید است. بایستی برسد به مشکلات مادی اینها. اما تکیه اصلی باید بر روی معنویات باشد. بر روی توضیح و توجیه و هدایت و روشن کردن دل و روشن کردن آن شمع ایمان در درون یک یک افراد، این باید باشد و این چیزی است ممکن، و من یک وقتی در سالهای گذشته عرض کردم به آقایان، متاسفانه آن وقت ترتیب اثر داده نشد به این حرف. ما گفتیم 50 درصد بنیاد شهید را بگذارید جنبه فرهنگی، اگر فرض کنیم که جسم و روح در یک تقسیم پنجاه، پنجاه قرار می گیرند، خیلی خوب، پنجاه درصد تلاش و کار و فعالیت و پول و امکان و وقت در بنیاد شهید صرف مسائل معنوی بشود، مسائل فرهنگی بشود، این جوانهای پاکیزه، این جوانهای مؤمن، این پسرها و دخترهای خالص و ناب، اینهایی که از اساس با شهادت رشد کرده اند و با نام شهادت بزرگ شدند، قلبشان منور به نور شهادت است. ما اینها را با خودمان نباید مقایسه کنیم، این جوانان، پاک و روشن و منورند، اینها بهترین عناصر این انقلاب هستند و می توانند باشند.

کار فرهنگی باید روی اینها انجام بگیرد، دشمن باید مأیوس بشود از خانواده های شهدا، من دیده بودم پسر شهید را و فرزندان شهید را که بهترین افراد محیط اجتماعی خودشان بودند از لحاظ اوج روحی و معنوی، اصلا انسان به گرد اینها نمی رسید، بعضی ها را هم برخورد کرده بودیم که متأسفانه، نه این جور نبودند، با اینکه خانواده شهید بودند، این چیزی است که فقط با کار فرهنگی تدارک می شود و امیدواریم که کار بشود.

من عرض آخرم به دخترها و پسرها و نوجوانان ها و جوان ها که بحمدالله بزرگ هم شدند، بچه های شاهد، عزیزان ما، هرکدام مردی و زنی هستند و کاری در جامعه بر عهده اینهاست، آن نور شهادت را فراموش نکنید و آن فداکاری که آنها کرده اند، آن را همیشه به یاد داشته باشید، بدانید که استکبار آنها را کشت، دشمن اسلام آن ها را شهید کرد.

دست مرموزی که امروز هم با اسلام روبروست، همان دست مرموز در مبارزه با اسلام بود که پدر شما با او به جنگ برخاست و این دست مرموز هنوز هم هست، این دشمن غدار هم هنوز هم هست و ما باید با او مبارزه کنیم و ما آماده هستید و مسئولین همه آماده هستند، ملت هم آماده است برای مبارزه با دشمنان خونخوار و غدّار جهانی و آرزوی ما این است که در این راه همان سرنوشتی را داشته باشیم که پدران شما داشتند و شهدا داشتند، این آرزوی ماست، بزرگترین افتخار برای کسی که در راه خدا قدم برمی دارد، این است که مرگ او هم در راه خدا باشد و کشته شدن در راه خدا باشد. این افتخاری است که شهدای ما به آن رسیدند، ما هم منتظر و آرزومندیم که انشاء الله به این افتخار نائل بشویم.

خداوند ان شاءالله همه شما را موفق و مؤید بدارد و ان شاء الله برگردید و بر سر کار و درس و مشاغل مهم خودتان، با روحیه خوب و خودتان را آماده کنید برای پیشرفت ها و ان شاء الله قلب مقدس ولی عصر ارواحنا فداه از همه شما راضی و خشنود باشد.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

(11/6/71)