سوم شعبان ولادت امام حسین (ع)

سوم شعبان ولادت امام حسین (ع)

روز سوم شعبان از سال چهارم هجری، حضرت سیدالشهدا، ابیعبدالله الحسین علیه السلام در مدینه منوره به دنیا آمد.

اسماء بنت عمیس می گوید: یک سال پس از ولادت امام مجتبی علیه السلام، برادرش امام حسین علیه السلام متولد شد. حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم به خانه دخترش زهرا سلام الله علیها آمد و به من فرمود: اسماء! فرزندم را بیاور. او را در پارچه ای سفید پیچیدم و به حضرتش دادم. حضرت اذان در گوش راستش و اقامه در گوش چپش گفت و او را بر دامن خود گذاشت و گریه کرد.

عرض کردم: پدر و مادرم فدای تو باد ! چرا گریه می کنی؟

فرمود: بر این فرزندم گریه می کنم.

عرض کردم: او تازه به دنیا آمده است!

فرمودک گروه ستمگرو متجاوز، پس از من او را می کشند. هرگز شفاعتم نصیب آنان نخواهد شد.

این روز مبارک و فرخنده را به عموم پیروان حضرتش به ویژه مقام معظم رهبری، ملت عزیز ایران و پاسداران انقلاب اسلامی که امروز روز «پاسدار» است، تبریک و تهنیت می گوئیم. و به راستی نام بسیار مناسب و بجائی است چرا که در این روز، بزرگترین و عظیم ترین پاسدار اسلام به دنیا آمد و در راه پاسداری از اسلام عزیز پس از 57 سال، در سرزمین نینوا، به شهادت رسید.

و پاسدار واقعی کسی است که در این زمان و در هر زمان، به ندای «هل من ناصر ینصرنیم پاسخ مثبت بدهد و با اعلام شعار حسینی نهیهات منا الذلهم دست ذلت و خواری به دشمنان اسلام و قرآن ندهد و در راه دفاع از آرمان مقدس سیدالشهدا، با دست و زبان و قلم و بیان و با تمام توان، فعالیت و جهاد پیگیر و بی وقف کند. امید اینکه پاسداران عزیز ما که به انگیزه دفاع از انقلاب الهی و اسلامی، لباس مقدس سپاه را بر تن کرده اند با پیروی خالصانه از این امام معصوم سلام الله علیه، دین خود را به اسلام و مسلمین ادا کنند و به سعادت و عزت دارین، موفق گردند و به ایمد اینکه تک تک افراد ملت شهید پرورمان، پاسداران اسلام و قرآن باشند و سعی و تلاش کنند که در تمام ابعاد و تمام زمینه ها و در حال، خلق و خوی حسینی داشته باشند، و به امید اینکه تمام مسلمانان جهان، با تأسی و اقتدا به سرور شهیدان، از دین خدا پاسداری و حمایت کنند و با وارستگی و خلوص تمام، با دشمنان اسلام و قرآن پیکار و نبرد کنند تا پیروز و سرفراز گردند، چه اینکه پاسدار اسلام لباس و آرم ندارد و از مرزها و خاک ها فراتر است.

هرجا اسلام است،باید پاسدار اسلم وجود داشته باشد و از اسلام پاسداری کند.

مهمترین فریضه الهی

در تحف العقولف روایت بسیار زیبا و جالبی از حضرت سیدالشهدا سلام الله علیه نقل شده است که حضرت تأکید فراوان بر امر به معروف و نهی از منکر می کنند و چون اکنون سخن روز است و نیاز به آن در جامعه کنونی ما، با وجود انحراف ها و کژی های فراوان که در گوشه و کنار، بسیار به چشم می خورد، همواره افزون و افزونتر می شود باید ملت شهید پرور ایران این فریضه مهم و ارجمند الهی را پیوسته نصب العین خود قرار دهند، فرازی از این روایت را در اینجا می آوریم تا مورد استفاده عزیزانمان قرار گیرد و در برابر سیل تهاجم فرهنگی غرب، بی محابا بایستند و با روش های خیر خواهانه انبیا و صالحان ، کژروان و غرب زدگان را به فرهنگ شرافت بخش اسلام باز گردانند:

«اعتبروا ایها الناس بما وعظ الله به اولیاءه من سوء ثنائه علی الاحبار اذ یوقل: (لولا ینهاهم الربانیون و الحبار عن قولهم الاثم) و قال: (لعن الذین کفروا من بنی اسرائیل...) و انما عاب الله ذلک علیهم لانهم کانوا یرون من الظلمه الذین بین أظهرهم المنکر و الفساد فلا ینهونهم عن ذلک ، رغبه فیما کانوا ینالون منهم، و رهبه مما یحذرون والله یقول: (فلا تخشوا الناس و اخشون) وقال: (المؤمنون و امؤمنات بعضهم ألیاء بعض، یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر) فبدأ الله بالامر بالمعروف و النهی عن المنکر فریضه منه، لعلمه بأنها اذا أدیت و أقیمت ، استقامت الفرائض کلها، هینها و صعبها...»

ای مردم! از موعظه های و پندارهای خداوند به اولیاءش عبرت بگیرید و ببینید که چگونه خداوند احبار را مورد نفرین خود قرار می دهد و می فرماید: «چه می شد اگر روحانیون و احبار، آنان را از سخن گناه، باز می داشتند» و می فرماید: لعنت برکافران از بنی اسرائیل...» و به تحقیق که خداوند این را بر آنان قبیح دانست زیرا منکر و فساد و تبهکاری را از ستمگران می دیدند و آنها از این ظلم ها و فسادها منعشان نمی کردند زیرا یا به طمع  دستیابی به بخشش های آنان امیدوار بودند و یا  از آنها وحشت و هراس داشتند، و این در حالی است که خدای متعال می فرماید: «از مردم نترسید و از من بترسید» و در آیه دیگری می فرماید: «مؤمنین یاران یکدیگرند که به معروف و کارهای خیر امر می کنند و از منکر و کارهای بد نهی می نمایند» و در این آیه ملاحظه می کنید که خداوند فرایض و واجبات را با امر به معروف و نهی از منکر آغاز کرده است زیرا علم دارد که اگر این دو انجام شد و برپا گردید، دیگر فرایض و واجبات، چه مشکل و چه آسان، همه و همه برپا خواهد شد.

برخورد با فقرا و یتیمان

از شعیب بن عبدالرحمن خزاعی نقل شده که گفت:

روز عاشورا بر پشت امام حسین، اثری پیدا شد. از امام سجاد علیه السلام علتش را پرسیدند: حضرت فرمد: این اثر به جای مانده بواسطه انبان خوراک و مواد غذائی است که حضرت بر پشت خویش بار می کرد و به خانه یتیمان و بیچارگان و فقیران می برد و تقسیم می کرد.

خوف از پروردگار

ابو عمیر گوید: امام حسین علیه السلام بیست و پنج بار، با پای پیاده به حج خانه خدا رفت و این نبود جز از شدت اخلاص در عبادتش و خوف از پروردگارش. پس چه حال ما باید باشد با این عبادتهای بی مغز که بیشتر به صورت عادت در آمده است.

روای می گوید: از امام حسین علیه السلام سئوال شد: چه شده است که اینقدر از پروردگارت خوف و خشیت داری؟

حضرت فرمود: «لا یأمن یوم القیامه الا من خاف الله فی الدنیا» - امانی نیست برای کسی در روز رستاخیز جز کسی که در دنیا از خداوند خوف داشته باشد.

انس بن مالک گوید: روزی همراه با امام حسین بودم، حضرت نزد قبر خدیجه علیها السلام رفت. سپس گریه کرد و بعد از آن به من گفت: از نزد من برو! انس گوید: خودم را پنهان کردم. دیدم نماز خواند و خیلی نمازش را طول داد سپس مناجات کرد و عرضه داشت:

«پروردگارا! بنده حقیر و کوچکت را که تو مولا و سروش هستی و او پناهی جز تو ندارد، رحم کن. ای دارنده عظمت و علو و بزرگی! اعتماد و اطمینانم فقط و فقط به تو است. خوشا به حال کسی که تو مولا و سروش باشی. خوشا به حال برده ات که خواب از چشمش پریده است و دردش را به تو ای ذوالجلال، شکایت می کند. او را علت و مرضی نیست، جز اینکه محبتش به مولایش زیاد است...

یک بار دیگر فرارسیدن عید ولادت این پاسدار بزرگ اسلام را به عموم پیروان و علاقمندانش، تبریک و تهنیت عرض می کنیم و امیدواریم با پیروی از آن حضرت، پاسدارانی مخلص برای اسلام و قرآن باشیم.

ضمناً چهارم ماه شعبان المکرم، ولادت با سعادت برادر فداکار و ایثارگر آن حضرت، و پاسدار والا مقام اسلام عزیز و جانباز قرآن و اهل بیت، حضرت ابوالفضل العباس بن علی بن ابی طالب علیهم السلام است. ولادت این پاسدار جانباز اسلام را به حضرت ولی عصر ارواحنا فداه، مقام معظم رهبری و جانبازان و معلولان و خانواده ای شهیدان و تمام ایثارگران ایران، تبریک و تهنیت عرض می کنیم.

در فضیلت و عظمت و علو مقام باب الحوائج، حضرت عباس همین بس که امام سجاد سلام الله علیه درباره اش فرمود:

«رحم الله عمی العباس فلقد آثر و أبلی و فدی أخاه بنفسه حتی قطعت یداه، فأبدله الله عزوجل بهما جناحین یطیر بهما مع الملائکه فی الجنه کما جعل جعفربن ابی طالب. و ان للعباس عندالله تبارک و تعالی منزله یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامه»

-خدا رحمت کند عمویم عباس را که ایثار کرد و فداکاری نمود و با ایثار جان خود، از برادرش دفاع کرد تا جائی که دو دستهایش قطع شد و خداوند به جای آن دو دست، دو بال به او داده است که مانند جعفربن ابی طالب دزر بهشت، همراه با فرشتگان پرواز می کند. و همانا حضرت عباس در روز قیامت، منزلتی نزد خدای تبارک و تعالی دارد که تمام شهدا به مقام و منزلتش ، غبطه می خورند.

شهید که بالاترین مقام را دارد، با این حال مقام حضرت عباس چه مقام والا و ارجمندی است که تمام شهیدان در روز قیامت به آن مقام و درجه، غبطه می خورند. این براستی بالاترین ستایش است که حضرت سجاد، عموی بزرگوار و فداکارش را ستایش نموده است. حضرت عباس باب الحوائجی است که هرکه به درگاهش روی آورد و حاجتی از او بخواهد، نومید باز نمی گردد و حاجتش روا می شود. سلام و درود خداوند بر او و بر جویندگان و پویندگان راه مقدسش باد.