دانستنی هایی از قرآن

دانستنیهای از قرآن

این درگه ما درگه نومیدی نیست

«و اذا جاءک الذین یؤمنون بآیاتنا،فقل: سلام علیکم، کتب ربکم علی نفسه الرحمه انه من عمل منکم سواءاً بجهاله ثم تاب من بعده و أصلح، فأنه غفور رحیم». (سوره انعام- آیه54)

و چون آنان که به آیات ما ایمان آورده اند،نزد تو بیایند پس به آنها بگو: سلام برشما، پروردگارتان بر خود واجب کرده است که هریک از شما اگر از روی نادانی کار بدی انجام دهد، سپس توبه کند و روی به اصلاح خویش آورد، پس بداند که خداوند آمرزنده و بخشاینده است.

این ندای ارحم الراحمین به بندگان گنهکارش است که: هان! ای بندگانم. ای آنان که از روی نادانی و جهل نه از روی عناد و اصرار گناه کردید، نافرمانیم نمودید، امرم را اطاعت نکردید، در رحمت را بر روی تمام شما گنهکاران گشوده ام،باز گردید، خود را بسازید، خویشتن را اصلاح کنید ، از آلودگیهای معاصی دوری جوئید، پاک شوید،طاهر گردید، من شما را می پذیرم، دعوتتان را اجابت می کنم لبیک شما را پاسخ مثبت می دهم، من آمرزنده ام،ارحم الراحمین ام، از هرکس به شما نزدیکترم، اکرم الاکرمینم،اجود الاجودینم، به رحمت گسترده ام روی آورید و از گناهان دست بشوئید تا شما را در درگاهم ره دهم. در رحمت بر روی شما گشوده است؛ شما که از روی عناد و لجبازی گناه نکردید و جهالت و نادانی شما را به منجلاب گناه افکند، وقت نگذشته است،باز گردید، توبه کنید. من که پروردگار مهربان شمایم، بر خود واجب نموده ام که شما را ببخشایم و در کنف رحمت خویش قرار دهم.

این ندای الهی مخصوص مؤمنینی است که به آیات خدا ایمان دارند ولی در اثر نادانی و جهل که در مقابل تمرد و تعمد است، گاهی ممکن است گرفتار گناه و معصیت شوند و شاید مفصود از جهالت، این باشد که انسان مؤمن در اثر غلبه قوه شهویه یا غضب و خشم، به هوای نفس خویش روی آورد و گناهی را مرتکب شود که در آن صورت اگر واقعاً به خدای بازگردد و توبه حقیقی کند نه اینکه فقط کلمه توبه را بر زبان جاری سازد که در ان حالت، بی گمان خداوند که غفور و رحیم است، او را می بخشد و توبه اش را می پذیرد و او را مورد رحمت واسعه خویش قرار می دهد.

از آن بگذریم، صفت غفور رحیم که از صفات باریتعالی است و در موارد متعددی از قرآن کریم تکرار شده است، تاثیرش و نمودش در مواقعی است که بندگان از روی جهالت ، دست به کاری ناشایست بزنند و گناهی مرتکب شوند، سپس از روی خلوص و با پشیمانی و اظهار ندامت، در پیشگاه ارحم الراحمین، توبه کنند و خود را اصلاح نمایند؛ آنجا است که این صفت در خارج تحقق می پذیرد و بندگان مؤمن را در بر می گیرد؛ و بهر حال انسان در این جهان مادی، با آن همه اغرائات شیطانی و نفس اماره بالسوء ممکن است گاهی قدمش بلغزد و گناهی مرتکب شود که جز معصومین سلام الله علیهم اجمعین،کسی از این لغزشها در امان ینست و هیچ کس نمی تواند ادعا کند که گناهی را مرتکب نشده است، اما آنچه مایه دلخوشی و شادمانی بندگان مؤمن خداوند است، این است که در رحمت واسعه الهی هرگز بر روی آنان بسته نمی شود و پیوسته ندای «کبت ربکم علی نفسه الرحمه»، آنان را به توبه و اصلاح خویش فرا می خواند و چه بهتر که در این ماه مبارک رمضان،که ماه آمرزش و رحمت است ،با قلبی پاک و نیتی خالص رو به درگاه با عظمتش بیاوریم و با تمام وجود دعا ونیایش کنیم و کتاب آسمانی را شفیع خود قرار دهیم و دست توسل به سوی بندگا زبده و پاک خداوند، محمد و آلش – که درود خدا بر آنان باد- دارز کنیم و آمرزش گناهانمان را از پروردگارما خودمان، همو که رحمت را برخود واجب گردانیده است و ما را بشارت به مغفرت و رضوان داده است، با خضوع و خشوع درخواست نمائیم که امید است با دست پر و قضای حاجات و آمرزیدن گناهان، در روز عید سعید فطر، از خداوند هدیه و جایزه دریافت نمائیم.

والسلام