دانستیهائی از قرآن

دانستنیهائی از قرآن

بشارت دنیا و آخرت

الا ان اولیاء الله لاخوف علیهم و لا هم یحزنون* الذین آمنوا و کانوا یتقون* لهم البشری فی الحیوه الدنیا و فی الاخره، لا تبدیل لکمات الله، ذلک هو الفوز العظیم». (سوره یونس- آیات 62 الی 64)

هان بدانید که دوستان و اولیای خدا را هیچ ترس و غمی نیست؛ آنان که ایمان آوردند و تقوا داشتند، بشارت باد به آنان در زندگی دنیا و آخرت. همانا کلمات خدا تغییرپذیر نیست و این است کامیابی و رستگاری بزرگ.

ولایت را این چنین معنا کرده اند که هر واسطه و حائلی میان دو شیء، برداشته شود و لذا به قرب و نزدیکی بسیار به یکدیگر، استعاره شده است. و لذا به هر دو طرف ولی گفته می شود و اولیای خدا آن کسانی هستند که به حدّی در اطاعت اوامر مولایشان اصرار ورزیدند و در ستورهایش کوتاهی نکردند، که دیگر واسطه ای میان آنها و خدا نیست و آنها تمام کارهایشان را به خدا سپردند و خداوند اجابتشان کرده است.

در این آیه اشاره به این شده است که اولیای خدا، چون خدا را دارند، لذا هیچ خوف و وحشتی و هیچ غم و اندهی آنان را فرا نمی گیرد. این نفوس مطمئنه ای که تنها به خدا وابسته اند، همواره در این اطمینان و آرامش قلبی هستند و در دنیا و آخرت، خوشحال و مسرورند چرا که راضی به رضای الهی اند و تمام وجود خود را به او واگذار کرده اند.

در ایه بعد این اولیای خدا را با دو ویژگی معرفی می کند. 1-ایمان 2-تقوا و چون تقوا را بار واژه «و کانوا یتقون» آورده است، معلوم می شود، از نظر زمانی باید بیش از ایمان باشد یعنی همواره باید ایمان و تقوای اینان با هم باشد و استمرار و ادامه داشته باشد. پس اگر کسی ایمان آورد و معتقد به چیزی شد، باید در آن تقوا داشته باشد. به زبان ساده تر: اگر تمام دنیا از عقیده شان برگردند، تو چون ایمان داری نباید برگردی. مؤمن واقعی کسی است که اگر جمله کائنات کافر گردند،در ایمانش ذرّه ای تزلزل پیدا نشود و همچنان در برابر پروردگارش تسلیم باشد و احکام خدا را بدون کم و زیاد پیروی و اطاعت کند و خود را حقیقتاً به پروردگارش بسپارد؛ پس از چیزی خشم نکند جز برای او و به چیزی خرسند نگردد جز در اطاعت او. ایمان کامل و راسخ این است وقتی ایمان به خدا پیدا شد، استقامت و پایداری همراه آن باشد وهیچ چیز نتواند او را در تصمیم قاطعش که تسلیم تمام امر به خدا است،متزلزل و متردّد کند «الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه ان لا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنه التی کنتم توعدون* نحن اولیاؤکم فی الحیوه الدنیا و فی الآخره» (سوره فصلت – آیه31)- آنان که گفتند پروردگار ما «الله» است و در این عقیده، پابرجا مانده و استقامت ورزیدند، در آن صورت است که فرشتگان الهی برآنان نازل شوند و بگویند که نترسید و غمگین نباشید و به بهشتی که وعده تان می دادند،شما را بشارت باد. ما اولیای شما در دنیا و آخرت هستیم.

آری! کسی که ایمان آورد استقامت ورزید یعنی تقوای الهی داشت، خداوند در دنیا و آخرت ولیّ او خواهد بود و تمام امورش را به عهده خواهد گرفت و آنقدر او را مقرب درگاه خویش می کند که دیگر جز خدا نبیند و جز خدا نشنود. دست او دست خدا باشد و دیه اش دیده خدا..

در ادامه آیات به بشارت الهی برخورد میی کنیم، چنانکه در سوره فصلت نیز آمده بود. «لهم البشری فی الحیوه الدنیا و فی الخره» - دردنیا و آخرت خداوند اینان را بشارت می دهد- به چه بشارت می دهد؟ هرچند دراین آیه مورد بشارت بوضوح ذکر نشده است ولی با قرائن آیات دیگر می توان فهمید.

در سوره دوم، آیه 47 می فرماید: «وکان حقاً علینا نصر المؤمنین»- ما برخود واجب دانستیم که مؤمنین را پیروز گردانیم.

و در آیه 51 از سوره مؤمن نیز می فرماید: «انا لننصر رسلنا والذین آمنوا فی الحیوه الدنیا و یوم یقوم الاشهاد» - همانا ما رسولان خود و مؤمنین را در دنیا و آخرت پیروز و سرفراز قرار می دهیم.

پس در دنیا بشارتی که مایه روشنی چشم مؤمنین است، همین پیروزی و سرفرازی است. پیروزی بر تمام دشمنان و شیاطین انسی و جنی چرا که اگر انسان بر نفس اماره خویش که همواره او را به سوء و بدی امر می کند، پیروز و چیره شد، قطعاً خدای سبحان او را بر دیگر دشمنان و شیاطین پیروز می گرداند. و دلیل روشنش امام عزیزمان «قدرس سره» بود که بر نفس خویش چیره شد، پس خداوند او را برتمام شیاطین بزرگ و کوچک چیره و غالب ساخت و دنیا در برابرش به خضوع و فروتنی افتاد و دشمنان با آن همه سلاح و عدّه و عدّه، از این قدرت غیبی و نهانیش شگفت زده و وحشت زده شده بودند. این نبود جز با تکیه آن مرد الهی بر پروردگارش و با تقوائی که ملازم ایمانش بود و با استقامتی که در دین داشت. و این معنی هرگز منحصر به امام امت نیست، بلکه هرکس می تواند با چنین تصمیمی و با چنین ایمانی،به آن مقام ارجمند نائل آید، فقطهمت می خواهد و همتی بسیار بلند.

و اما بشارت اخروی این مؤمنان، بی گمان بهشت جاویدان و فردوس برین است. در آیه 12 از سوره حدید می خوانیم:

«بشریکم الیوم، جنات تجری من تحتها الانهار» - بشارت امروز شما بهشت ها و جناتی است که روده در زیر آن جاری است.

و در خاتمه تأکید میفرماید که هرگز وعده خدا تخلف پذیر نیست و تغییرو تبدیل در کلمات الهی راه ندارد، آنگاه این مؤمنین را دوباره شاد و خرم می کند و به آنان اعلام می فرماید که: این است کامیابی و رستگاری و فوز بزرگ.

پس مبارک باد بر شما ای مؤمنان تقوا پیشه وای صالحان این فوز عظیم.