سخنان معصومین

سخنان معصومین

ستایش بیجا

رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

«یا ابن مسعود، اذا مدحک الناس فقالوا: انک تصوم النهار و تقوم اللیل و أنت علی غیر ذلک فلاتفرح بذلک، فان الله تعالی یقول، [ولا تحسبن الذین یفرحون بما أتوا و یحبون أن یحمدوا بما لم یفعلوا، فلا تحسبنهم بمفازه من العذاب و لهم عذاب ألیم]». (بحار الانوار- ج74 – ص103)

ای ابن مسعود، اگر مردم تو را ستودند و گفتند که تو روزها روزه می گیری و شبها، شب زنده داری می کنی و تو چنین نبودی، پس خرسند مشو،چرا که خدای تعالی می فرماید: مپندار کسانی که به کارهای خویش خرسند می شوند و دوست دارند برای کارهائی که انجام نداده اند،ستایش شوند، مپندارشان که از عذاب الهی رهائی یابند، بلکه آنان را عذابی دردناک خواهد بود.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:

«اذا مدح الفاجر اهتزّ العرش و غضب الرّب». (بحار-ج74- ص150)

اگر انسان تبهکار، ستایش شود، عرش خدا بلرزه د می آید و پروردگار غضب می کند.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:

«من قال انی خیر الناس فهو من شر الناس و من قال: انی فی الجنه، فهو فی النار». (بحار-ج67- ص398)

هر که بگوید من بهترین مردمم، او از بدترین مردم است و هرکه بگوید من حتماً در بهشت ام، او در جهنم است.

امیرالمؤمنین علیه السلام:

«و الصق بأهل الورع و الصدق، ثم رضهم علی أن لا یطروک، و لا یبجحوک بباطل لم تفله، فان کثره الاطراء تحدث الزهو و تدنی من العزه... و ایاک و الاعجاب بنفسک، و الثقه بما یعجبک منها ، و حبّ الاطراء، فان ذلک من أوثق فرص الشیطان فی نفسه لیمحق ما یکون من احسان المحسنین» (نهج البلاغه – کتاب 54- عهدنامه امام به مالک اشتر)

خود را به پارسایان و راستگویان بچسبان و همنشین آنان باش و آنان را وادار کن که تو را مدح و ستایش نکنند و از کاری که انجام نداده ای- از روی نادرستی- تو را شاد نگردانند، چرا که بسیار مدح و ستایش کردن، تکبر و خودپسندی به بار می آوردو او را سرکش می سازد... و زنهار از خودپسدی و تکیه به امری که تو را وادار به خودپسندی سازد و از اینکه دوست داشته باشی که مردم تو را بستایند و تعریفت کنند، چراک ه این برجسته تریم فرصتهای شیطان است تا پاداش و اثر نیکی نیکوکاران را از بین ببرد.

امیرالامؤمنین علیه السلام:

«مادح الرجل بما لیس فیه، مستهزی به». (غررالحکم)

کسی که ستایش کند شخصی را به چیزی که در او نیست، در حقیقت او را مسخره کرده است.

امام صادق علیه السلام:

«لا تغترّ بقول الجاهل و لا بمدحه فتکبّر و تجّبر و تعجب بعملک، فلان أفضل العمل العباده و التواضع». (بحار – ج75- ص283)

هرگز به سخن جاهل و به ستایشش مغرور نشو که تکبر ورزی و خود را نشناسی و به کار خویش شگفت زده گردی، گرا که برترین کارها عبادت و فروتنی است.

امام صادق علیه السلام:

«لا یصیر العبد عبداً خالصاً لله عزوجل حتی یصیر المدح و الذم عنده سواء، لان الممدوح عندالله عزوجل لایصیر مذموماً بذمهم و کذلک المذموم، فلا تفرح بمدح أحد،فانه لا یزید فی منزلتک عندالله و لا یغنیک عن المحکوم لک و المقدور علیک، و لا تحزن أیضاً بذمّ أحد فانه لا ینقص عنک به ذربه». (بحار – ج 69- ص294)

هرگز بنده ای،بنده خالص برای خدای عزوجل نمی شود تا اینکه ستایش و نکوهش مردم، در نظرش یکسان گردد، چرا که اگر کسی نزد خدای عزوجل،ستوده است، با مذمت دیگران، نکوهیده نمی گردد. پس تو به ستایش و تعریف دیگران خرسند مشو چرا که این تعریف ها، هرگز بر مقام و منزلت تو نزد خداوند نمی افزاید و از آنچه برای تو مقدر شده بی نیاز نمی سازد و به مذمت کسی نیز غمگین مشو که ذرهّای از تو نمی کاهد.

امام حسن عسگری علیه السلام:

«من مدح غیر المستحق فقد قام مقام المتهم». (بحار، ج75- ص378)

هرکه انسان ناشایسته ای را ستایش کند، جای متهم به خود گرفته است.