بیست و هشنم صفر یلدای جانسوز آل محمد

28 صفر یلدای جانسوز آل محمد

خداوند نهال «محمد»(ص) را در بهترین گلزارها و برترین نهادها رویانید. او را از سرشت ابراهیم(ع)- که فرستادگان و رازدارانش را از آن برگزیده است- نمودار ساخت و تن و جانش را با مهر بی پایان خود بنواخت.

دودمانش بهترین دودمان‌ها و خاندانش برترین خاندان‌ها است.

شجره‌اش ریشه‌دارترین شجره‌ای است که در حرم پاک پرورش یافت و بر سر همگان سایه انداخت.

شاخه‌هایش بلند و میوه‌هایش بی‌مانند است.

او پیشوای پرهیزکاران و مایه بینش رهروان راه است.

چراغی است روشنی بخش و درخشان و ستاره‌ای است با پرتو و فروزان.

قرارگاهش- خانه خدا- بهترین قرارگاه‌ها و جای پرورشش، شریفترین جایگاه‌ها است.

او در کان‌های بزرگواری و رادمری و آرامگاه‌های سلامت و بی عیبی، روئیده شده است.

دلهای نیکوکاران شیفته وجودش و زمام دیده خردمندان به سوی او خیره شده است.

خداوند بوسیله او کینه‌های دیرینه را از میان برداشت و آتش عداوت‌ها را خاموش ساخت و میان برداران ایمانی را محبت و دوستی افکند، چنانکه میان خویشان جدائی افکند.

پیدایش او باعث جایگزین شدن بیچارگی و خواری مؤمنین به سربلندی و سرافرازی و برتری و کرامت گشت. اینچنین علی، همو که غیز از خدا و رسولش کسی وی را نشناخت، رسول خدا را معرفی می‌نماید ولی مگر علی می‌تواند، محمد را آنچنان که هست به ما بشناساند که رسول خدا را آنچنان مقام والائی است. و آنچنان در هاله‌ای از عظمت قرار دارد که جز عظیمی چون علی و یا خدای علی، کسی توان شناختش را ندارد. او همان انسان کامل و والائی است که خداوند درباره‌اش فرمود:

«لولاک لما خلقت الافلاک»- گر تو نبودی، همه افلاک و کائنات نبودند. تو راز آفرینش عالم وجود هستی.

او کسی است که خداوند به نام مبارکش سوگند می‌خورد و «لعمرک» می‌گوید،‌ در جائی که تمام موجودات به ذات اقدسش سوگند می‌خورند.

او عقل کل و ساربان کاروان انبیاء و رسل است. او فرمانده ملک پیامبران و مصداق بارز «تعز من تشاء» است.

او رابطه قدیم و حادث و واسطه واجب و ممکن است.

او کسی است که «دنا فتدلی و فکان- من ربه- کقاب قوسین او ادنی» و خدا می‌داند که در این «او ادنی» چه نهفته است و چه رازی است که در الفاظ هرگز نمی‌گنجد وگرنه خداوند آن را بیان می‌فرمود.

او گواه و شاهد بر بندگان خدا... مبشر و بشارت دهنده به بهشت لقای خدا و نذیر و هشدار دهنده از عذاب خشم خدا است «انا ارسلناک شاهداً و مبشراً و نذیراً» و همو سارج منیر و چراغ فروزان جهان هستی است که دعوت به سوی خدا می‌کند تا مردم را از تاریکی گمراهی به سوی نور ایمان رهنمون باشد «و داعیاً الی الله باذنه و سراجاً منیراً».

او رحمت ممتد الهی بر سر ما گنهکاران از امتش هست «و ما ارسلناک الا رحمة للعالمین».

و امروز که روز بیست و هشتم صفر است؛ این برترین انسان روی زمین و این فیض اقدس پروردگار به معشوق و معبود خود پیوست و خدا می‌داند که رحلت رسول الله چه فریادی در قلمرو وجود ایجاد کرد و چه سوزی بر قلب نازنین علی و زهرا- دو نور چشم پیامبر- افکند.

حضرت باقر(ع) در ترسیم شب یلدای وفات حضرت ختمی مرتبت(ص) چنین بیان می‌کند:

«آن شب که رسول خدا(ص) قبض روح شد، طولانی‌ترین شب بر آل محمد بود تا جائی که می‌پنداشتند دگر آسمانی یافت نمی‌شود که بر سر آنان سایه افکند و هیچ زمینی پیدا نمی‌شود که آنان را در بر گیرد».

اهل بیت پیامبر(ص) در چنان حال زاری از غم و اندوه بودند که ناگهان صدائی به گوششان رسید، صدائی که صاحب صا دیده نمی‌شد.

«درود و رحمت و برکات خداوند بر شما اهل بیت. همانا خداوند تسلی دهنده است در هر مصیبت و نجات دهنده است در هر بلا و تدارکی است بر آنچه گذشته است... پروردگار شما را از میان خلایق برگزیده و برتری و فضیلت داده و پاک و طاهر نموده و اهل بیت پیامبرش قرار داده و عملش را به شما سپرده و شما را وارث کتابش نموده و قرارگاه دانشش و دست‌آویز عزتش قرار داده است و برای شما از نور خود مثال زده و شما را از هر لغزشی دور و مبرا ساخته و از فتنه‌ها در امان نگهداشته است. پس به عزای الهی عزادار شوید زیرا خداوند هرگز رحمتش را از شما دریغ نکند و نعمتش را از شما دور ننماید چرا که شما اهل خدای عزوجل، هستید که بوسیله شما نعمت را تمام نمود و اختلاف را برطرف ساخت و وحدت ایجاد کرد. و همانا شما اولیای خاص خدا هستید، پس هر که ولایت شما را پذیرفت، رستگار شد و هر که حق شما را نادیده انگاشت و به شما ستم کرد، هلاک شد.

خداوند محبت شما را در کتابش بر بندگان مؤمنش واجب و لازم کرده و اگر اراده کند بر پیروز ساختن شما توانمند است، پس صبر را پیشه کنید و منتظر انجام کار و عاقبت امر باشید که بازگشت همه به سوی او است.

بدانید که خداوند شما را ودیعه‌های پیامبرش قرار داده و شما را به اولیای مؤمن خود بر روی زمین می‌سپارد، پس هر که این دین الهی را ادا کرد (ولایت شما را پذیرا شد) خداوند، پاداشش را خواهد داد و همانا شما امانت سپرده خداوند هستید که محبت شما واجب و اطاعت شما فرض و لازم است. و اکنون رسول خدا(ص) از دنیا رفت در حالی که دین را برای شما کامل کرد و راه‌های فوز و رستگاری را به شما نمایاند و پس از این برای نادانان و جاهلان، هیچ بهانه‌ای نیست.

و اگر از این پس کسی جهالت کرد یا خود را به جهالت زد یا منکر شد یا یادش رفت یا خود را به فراموشی سپرد، حسابش با خداوند است و خداوند نیازهای شما را برطرف خواهند نمود. شما را به خدا سپردم. سلام و درود بر شما باد».

از حضرت پرسیدند: این کی بود که چنین، اهل بیت را تسلی داد؟

حضرت فرمود: خدای تبارک و تعالی.

براستی که در چنین مصیبت سنگینی و در چنین شب یلدائی که آفتاب درخشان عالم وجود، غروب کرده و امت بجای تسلیت دادن به اهل بیت حضرت، در پی نقشه‌ها و توطئه‌ها برآمدند و بجای گردآمدن در خانه علی و کوبیدن آن در، در زیر سقف سقیفه بنی ساعده گرد آمده‌اند، اگر تسلیت گو جز خدای تبارک و تعالی باشد، چه کسی می‌تواند بار غم را از دوش علی و زهرا بردارد و کی توان آن را دارد که تسلی بخش خاطر آزرده‌ امّ ابیها و نفس محمد باشد؟

فرا رسیدن این مصیبت جانسوز که حل و حرم را نالان و زمزم و صفا را گریان نموده و فریاد «وامحمداه» را در محیط تکوین و قلمرو وجود، ایجاد کرده و کلیه پدیده‌های آفرینش را ماتم زده نموده و قائم آل محمد، آن ولی الله اعظم را داغدار کرده است، به وجود اقدسش و به تمام پیروان راه نیایش و به افلاک عالم وجود و عرش و کرسی و قلم و لوح و فرشتگان و اولیای پروردگار تسلیت عرض می‌کنیم و این روز چون شب تاریک را در فراق «نور» به عزا می‌نشینیم و خود را با صاحب عزا، شریک می‌دانیم، و از آن پیامبر رحمت و شفاعت بخش روز جزا التماس می‌کنیم تا در روز رستاخیز با گوشه چشمی به ما گنهکاران و عاصیان امتش نظاره کند و شفاعتش را از ما سیه رویان دریغ نفرماید. «آمین رب العالمین»