ولادت صادق آل محمد(ع)

بمناسبت 17 ربیع الاول، سالروز ولادت با سعادت امام جعفر صادق(ع)

ولادت صادق آل محمد(ع)

امام صادق(ع)، طبق مشهورترین روایات در روز هفدهم ربیع الاول از سال  83 هجری قمری در مدینه منوره به دنیا آمد، یعنی درست همان روزی که جد بزرگوار و اطهرش حضرت ختمی مرتبت(ص) متولد شد. جالب اینجا است که آن روز،‌نیز همانند روز ولادت پیامبر بزرگ اسلام، مصادف با روز جمعه و ساعت ولادت حضرت مقارن با طلوع فجر بوده است.

مادرش ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر است.

امام جعفر صادق(ع) دوازده سال از حیات جد بزرگوارش حضرت سجاد(ع) را درک کرده و روز وفات پدر اطهرش حضرت باقر(ع)، سی و چهار سال از عمر شریفش می گذشته است و تمام مدت عمرش طبق مشهورترین روایات تاریخی شصت و پنج سال بوده است.

امام صادق(ع) دارای قامتی متوسط، صورتی نورانی، موئی سیاه و پیچیده، بینی‌ای کشیده و برگونه مبارکش خالی سیاه  نقش بسته بود.

نام مبارکش جعفر،‌ کنیه اش ابوعبدالله، ابو اسماعیل و ابوموسی.

القابش: صادق، فاضل، طاهر، قائم، کافل، منجی و صابر.

نقش انگشترش: «ماشاءالله لا قوة الا بالله» و به روایتی «الله خالق کل شیء».

مالک بن انس که از مخالفین حضرت بود، در ستایشش چنین گوید:

امام صادق در هر زمانی از سه حالت خارج نبود: یا روزه داشت یا شب زنده دار بود و یا مشغول ذکر خدا. او از عبادت کنندگان بزرگ و از وارستگان و زاهدانی بود که خشیت حق تعالی، تمام وجودش را فرا گرفته بود.

او بسیار شیرین سخن می گفت و از سخنانش،‌ مردم بهره‌های فراوان می بردند. هنگامی که نام رسول خدا را بر زبان می‌آورد و «قال رسول الله» می گفت، رنگ به رنگ می شد تا جائی که برخی او را نمی توانستند بشناسند.

یک بار با او به حج خانه خدا رفتم وقتی احرام بست و خواست تلبیه بگوید‌،‌ صدا در گلویش گیر کرد و نزدیک بود از مرکب سواریش بر زمین بیافتند. به او عرض کردم: یا ابن رسول الله تلبیه را بگو و باید بگوئی. فرمود: ای فرزند ابوعامر! چطور جرأت دارم بگویم «لبیک اللهم لبیک» و می ترسم در پاسخم بفرماید:«لا لبیک و لاسعیدک».

در جای دیگری مالک بن انس می گوید:

«به خدا قسم دیدگانم کسی را برتر و با فضیلت تر از جعفر بن محمد در زهد و عبادت و پارسائی و فضیلت نیافته است».

شخصی به نمام «علا» می گوید:

در حضور امام جعفر صادق(ع) نشسته بودیم که ناگهان صدای شیون و زاری از درون خانه به گوش رسید.

حضرت که در آن لحظه یکی از فرزندانش را از دست داده بود، برخاست و نشست و فرمود: «انا لله و انا الیه راجعون».

سپس در ادمه سخن رو به ما کرد و چنین فرمود:

«انا لنحب ان نعافی فی انفسنا و اولادنا و اموالنا، فاذا وقع القضاء فلیس لنا أن نحب ما لم یحب الله لنا».

ما همواره سلامتی و عافیت را هم برای خود و هم برای فرزندانمان و هم در مورد اموالمان دوست می داریم ولی اگر روزی قضای الهی رسید، ما حق نداریم آنچه را که خداوند برای ما دوست ندارد، دوست داشته باشیم.

امام کاظم(ع) می فرماید: وقتی خبر وفات فرزند بزرگ امام صادق(ع) را به حضرت دادند، او با یارانش آماده خوردن غذا بود؛ حضرت تبسمی کردو فرمود: غذا را حاضر کنید و خود با اصحاب مشغول خوردن شد و به آنها تعارف می کرد.

اصحاب بسیار شگفت زده شدند که چگونه آثار غم و اندوه بر سیمای مبارکش نمایان نشده است. لذا پس از تمام شدن غذا از حضرت پرسیدند: چطور است چنین مصیبت بزرگی بر شما وارد شده و شما را در چنین حالی می یابیم؟

حضرت فرمود:

«و مالی لا اکون کما ترون و قد جاءنی خبر اصدق الصادقین انی میت و ایاکم. ان قوماً عرفوا الموت فجعلوه نصب اعینهم،‌لم ینکروا من تخطفه الموت منهم و سلموا لامر خالقهم عزوجل».

و چرا چنین که مرا می یابید، نباشم در حالی که خبر از راستگوترین راستگویان( خدای عزوجل) به من رسیده است که من و شما همه خواهیم مرد. همانا گروهی که مرگ را شناختند و آن را روبروی خود و جلوی چشمانشان یافتند، هرگز آن را منکر نمی شوند. اگر مرگ، یکی از آنان را در بر گیرد، امر خود را به پروردگارشن واگذار می‌کنند.

راستی سراسر زندگی امامان ما در تمام لحظات حیات، برای ما درسهای جاویدان است. برخوردهای امامان با قضا و قدر الهی درسی است که برای تمام شیعیان و پیروانشان باید عبرت انگیز باشد؛ درس زندگی و حیات جاودانه را به ما می دهند و بر ما است که از رفتارها و گفتارها و کردارهای آن بزرگواران و پیشوایان، استفاده کنیم و در زندگی خود پیاده نمائیم.

رضایت به قضای الهی که در این داستان می یابیم، بالاترین درجات کمال انسان که اگر انسان واقعاً هر چه را دارد امانت الهی می یابد، باید در تمام حوادث و رویدادهای زندگی، خود را نبازد و گم نکند و ایمانش متزلزل نشود و نه تنها صبر کند که راضی باشد و «رضا» به مراتب بالاتر از «صبر» است. انسان مؤمن در مقابل حوادث باید خود را چنان ساخته باشد که شکیبائی و تحمل را همراه با رضایت درونی داشته باشد تا اجر صابران و پاداش راضیان به رضای الهی به او بدهند. و این زندگی میدان آزمایش است و آزمایش برای همگان است، دعا کنید خداوند ما را جزء صابران و راضیان قرار دهد تا سربلند از آزمایشات زندگی بدرآئیم.

فرا رسیدن سالروز مبارک ولادت پیشوای ششم مکتب مقدسمان را به پیشگاه ولی الله الاعظم ارواحنا فداه، مقام معظم رهبری، ملت شریف ایران و کلیه پیروان و شیعیانش در سراسر گیتی تبریک و تهنیت عرض نموده، آرزومندیم خداوند ما را موفق به پیروی خالصانه از آن حضرت بنماید. آمین یا رب العالمین.