ولادت یازدهمین اختر ولایت حضرت امام حسن عسکری(ع)

ولادت یازدهمین اختر ولایت

حضرت امام حسن عسکری(ع)

هشتم ربیع الثانی مصادف است به خجسته روز ولادت با سعادت یازدهمین اختر تابناک امامت و ولایت، حضرت امام حسن عسکری(ع) که در سال 232 هجری قمری در مدینه منوره، این اتفاق مبارک افتاد و زمین و آسمان از رخساره منیرش، روشن و منور شد.

در تاریخ ولادت امام یازدهم(ع) اختلاف کرده‌اند، برخی آن را چهارم و برخی دهم ربیع الثانی ذکر کرده‌اند ولی اشهر همان روز هشتم است.

شیخ حر عملی قدس سره به همین اختلاف اشاره کرده و در ارجوزه خود چنین سروده است:

مولده شهر ربیع الاخر                 و ذاک فی الیوم الشریف العاشر

فی یوم الاثنین و قیل الرابع          و قیل فی الثامن و هم شایع

نام نامیش: حسن.

کنیه‌اش: ابو محمد.

القاب مبارکش: الزکی، العسکری، ابن الرضا، هادی و سراج.

نقش خاتمش: «سبحان من له مقالید السموات و الارض»- منزه باد کسی که کلیدهای آسمان‌ها و زمین در دست او است.

نام مادرش: سوسن و یا حدیث می‌باشد و او را «ام ولد» می‌نامیدند.

امام عسکری(ع) 23 سال همراه با پدربزرگوارش امام هادی(ع) زندگی کرد و پس از رحلت پدر، فقط 6 سال مدت امامتش بود که سرانجام در 29 سالگی در سر من رأی یا سامرا به شهادت رسید و در کنار پدرش به خاک سپرده شد.

از روایات گوناگون چنین به دست می‌آید که بیشتر اوقات عمر شریفش را در زندان‌های بنی العباس و غالباً همراه با شکنجه و اذیت و آزار آنان به سر می‌ّرده است و حتی حضرت از بسیاری شیعیان هم تقیه می کرده و خود را از آنان پنهان می‌نموده است مگر از خواص شیعیان و شاید به خاطر نگهداری خود آنها را گزند مأمورین پلید بنی عباس بوده است. بهر حال بیشتر تماس‌های حضرت با اصحابش، از راه نامه بوده است که نامه رسان‌ها با ترفندهای مخصوص نامه‌های حضرت را با شیعیان رد و بدل می‌کردند.

عیسی به صبیح می‌گوید: وقتی ما را به زندان افکندند، امام عسکری(ع) رابه زندان آوردند و مدتی در خدمت حضرت در زندان بودیم و از وجود مقدسش استفاده می‌کردیم. روزی از حضرت پرسیدم: آیا فرزندی دارید؟

حضرت فرمود: الان فرزند ندارم ولی به زودی خداوند فرزندی به من عطا خواهد کرد که زمین را پر از عدل وداد می‌نماید.

علامه مجلسی از عاصم کوفی نقل کرده است که می‌گوید: بر حضرت عسکری (ع) وارد شدم. حضرت مرا بر بساطی نشاند که بسیاری از پیامبران برآن نشسته بودند و آثار گامهایشان را به من نشان داد. من دست امام را بوسیدم، سپس بر آن بساط نیز بوسه زدم و عرض کردم:

من بسیار ناراحتم که نمی‌توانم شما را یاری دهم و نصرت کنم. ولی در دل خود محبت و دوستی شما را دارم و همواره از دشمنانتان بیزاری می‌جویم و آنان را لعن و نفرین می‌کنم. آیا این برای من کافی است؟

حضرت فرمود: پدرم از جدم از رسول خدا(ص) روایت کرده است که هر که ناتوان شده از نصرت ما اهل بیت ولی در خلوت دشمنانمان را لعن و نفرین کند، خداوند صدایش را به تمام فرشتگان ابلاغ نماید. پس هرگاه یکی از شما لعن کند یکی از دشمنان ما را، ملائکه آن لعن و نفرین را بالا ببرند و لعنت کنند کسی را که لعنت نکند او را. و هرگاه صدای لعنت شما به فرشتگان برسد، آنها برای شما استغفار کنند و بگویند:

«اللهم صل علی روح عبدک هذا الذی بذل فی نصرة اولیاوه جهده، ولو قدر علی اکثر من ذلک لفعل»- بار الها، روح و روان این بنده‌ات را شاد کن و بر او درود فرست چرا که او تمام توان خود را در نصرت اولیایت به کار برد و اگر بیشتر از این می‌توانست، حتماً انجام می‌داد.

آنگاه از سوی حق تعالی ندا می‌رسد که ای ملائکه‌ام! من دعای شما را در حق این بنده‌ام استجابت کردم و بر روح او و روح ابرار صلوات فرستادم و او را از مصطفین و برگزیدگان قرار دادم.

امام عسکری(ع) در یکی از نامه‌های طولانیش که به اسحاق بن اسماعیل نوشته و مطالب مهمی را در آن یادآور شده است و نسبت به برخی اعمال شیعیان به شدت گله کرده است درباره خودشان چنین می‌فرماید:

«... مابه حمد خدا و لطف او، اهل بیتی هستیم که نسبت به شیعیانمان بسیار مهربانیم و از پیوستگی نعمت‌ها و الطاف الهی بر آنان و احسانش بر آنها، خرسند و مسرور می‌شویم و به هر نعمتی که خداوند به آنان عطا می‌فرماید، سپاس و شکر می‌گوئیم. و همانا خداوند حق را بر شما و کسانی که مانند شما، هستند تمام کرده و تکمیل نموده و آنان را نیز مانند شما رحم کرده و به همان هدایتی که شما را راهنمائی کرده، هدایت نموده است.

خدای را حمد وسپاس به هر مقدار که سپاسگزاران تا ابدالدهر او را حمد گویند، از آن همه نعمت که بر تو ارزانی داشت و تو را از هلاکت رهانید و همان راه سختی که در پیش است بر تو هموار نمود. به خدا قسم راهی بس دشوار و سخت در پیش است که امرش مشکل و پیمودنش سخت و بلایش بزرگ و عذابش طولانی است و همواره ذکرش در تمام کتابهای آسمانی از آغاز تا کنون آمده است... و شما غافلید از بازگشت به سوی او.

پس دور باد کسی که از اطاعت خدایش امتناع ورزد و نصیحتهای اولیایش را ناشنیده بگیرد. و همانا خدای عزوجل شما را امر کرده است که او را اطاعت کنید و پیامبرش را اطاعت نمائید و همچنین شما را امر فرموده است به اطاعت اولی الامر علیهم السلام. پس خدا کندک ه این کوتاهیتان را در اطاعت از ولی امرتان بر شما ببخشاید.

هان! چقدر اسنان نسبت به پروردگار کریم و گرامیش، مغرور است. من از خدا می‌خواهم که دعایم را در مورد شما به استجابت برساند و امورتان را به دست من اصلاح فرماید زیرا خود فرموده است:

«یوم ندعو کل اناس بامامهم»- روزی که هر ملتی را با امام و پیشوایشان، محشور می‌کنیم.

و فرموده است: «و کذلک جعلناکم امة وسطاً لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیداً»- ما شما را امتی میانه‌رو قرار دادیم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد.

و فرموده است: «کنتم خیر امة اخرجت للناس تأمرون بالمعروف و تنهون عن المنکر»- شما بهترین امت‌ها بودید چراکه امر به کارهای خیر و نیکوکاری می‌کنید و از منکرات و بدی‌ها آنان را باز می‌دارید...

ضمن فرا رسیدن عید مبارک ولادت آن امام همام، از خدای بزرگ ملتمسانه استدعا می‌کنیم ما را جزء موالیان و پیروان راستینشان قرار دهد و قلب آزرده‌شان را از ما امت گنهکار، راضی و خشنود گرداند و در ظهور فرزند عزیزش تعجیل فرماید تا هر چه زودتر از ظالمان و ستمگران به امامان و امتشان انتقام بگیرد. آمین رب العالمین