اخطار امام برای بقای انقلاب و نظام

اخطار امام برای بقای انقلاب و نظام

قسمت اول

محسن محمدی معین

«و سکنتم فی مساکن الذین ظلموا انفسهم و تبین لکم کیف فعلنا بهم و ضربنا لکم الامثال* و قد مکروا مکرهم و عندالله مکرهم و ان کان مکرهم لتزول منه الجبال». (سوره ابراهیم- آیات 45-46)

کدام خطرها بقای انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران را تهدید می‌کند؟

پاسخ به این سئوال مهم و اساسی در این برهه از زمان، که از یکسو سیاستهای پنجساله آینده در قالب فصول مختلف برنامه پنجساله دوم توسعه اقتصادی در دستور کار قوای مجریه و مقننه کشور قرار دارد و از سوی دیگر فشارهای اقتصادی و معیشتی جاری مردم را نسبت به اتخاذ شیوه‌های اجرایی برخی مسئولین منتقد و معترض ساخته است، از اهمیتی بسزا برخوردار می‌باشد و عدم پاسخگویی به این پرسش و یا ارائه پاسخهای ناصحیح و ناصواب به آن،‌ سیاستگزاران و طراحان برنامه مذکور را دچار خطا و اشتباه خواهد ساخت و بدیهی است که اشتباه در یک برنامه بلند مدت، دارای تبعاتی چه بسا جبران ناپذیر باشد و بر دلسوزان و نیروهای مؤمن به انقلاب است که با هشدارهای و تذکرات به موقع، راه‌کارها و سیاستگزاریهای مغایر با اصول و معیارهای بنیادین نظام و انقلاب را نشان دهند. آنچه که در این میان به شکل بارزی ایفای نقش می‌کند چگونگی جوابگویی به سئوال فوق الذکر است که واقعاً چه عاملی و یا عواملی را خطری جدی برای ابقاء بقای انقلاب اسلامی می‌دانیم و آن را تهدیدی در زمینه مخدوش گشتن ارزشها و در نتیجه از بین رفتن استوانه‌های نگهدارنده نظام اسلامی‌مان قلمداد می‌کنیم؟

آنچه در این مقال تقدیم می‌گردد و انشاءالله در شماره‌های بعدی پاسدار اسلام به آن پرداخته می‌شود پاسخی به این سئوال از دیدگاه نگارنده این سطور است که قبل از پرداختن به پاسخ پرسش مذکور، سعی دارد شاهد طرح شدن این قبیل پرسشها در دستگاههای تبلیغات عمومی و میزگردها و نشستهای کارشناسی کشور باش تا مردم در جریان سرنوشت خویش قرار گیرند.

آیاتی که در صدر این نوشتار ذکر گردیده همچون دیگر آیات نورانی قرآن کریم عبرت‌آمیز و هشدار دهنده است گویی که آن یگانه خالق هستی بر متولیان حکومت فعلی در ایران اسلامی و بر مسئولین این نظام می‌فرماید که:

«و سکنتم فی مساکن الذین ظلموا انفسهم...»

«و شما بودید که در منازل ستمگران پیش از خود مسکن گزیدید و حال آنکه مشاهده کردید که عاقبت ما چه برسر آنها آوردیم و برای شما سرگذشت آنها را مثل آوردیم و آن ستمکاران، بزرگترین مکر و مهمترین سیاست خود را بکار بردند ولی چه سود که پیش خداوند مکر آنها هیچ است هر چند به مکر خود کوهها را از جای برکنند».

به راستی مفسر و تبیین کننده معانی حقیقی قرآن کریم و روایات ائمه اطهار(ع) در این عصر آیا بجز شخصیت بی نظیری است که خود عامل و مجری احکام و اوامر الهی بوده و در عمل به جهانیان اثبات شده که او به جز رضای حق به هیچ چیز نمی اندیشیده است؟ به یقین خمینی کبیر (ره) آن شخصیتی است که با بنیان گذاری این انقلاب و نظام و در دست داشتن سکان هدایت مسئولین و مردم در یک دهه پرآشوب و فتنهف به همه ما راز و رمزهای بقای این نظام و انقلاب را تعلیم فرمود و تمامی گفته‌هایش را با عمل محک زد و صحت آنها را بارها و بارها اثبات نمود و برماست که به هنگام طرح و پاسخگویی به سئوالات استراتژیک در مورد وضع کنونی عالم و چگونگی ایفای نقش انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران در چنین دنیای و نیز نحوه اداره کشور و شیوه زندگی و برخورد مسئولین و مردم، صادقانه و به دور از هرگونه تحریف و تأویل به رأی به سراغ صحف نورانی به یادگار مانده از آن معمار انقلاب اسلامی و احیا کننده اسلام ناب محمدی(ص) برویم و با پذیرفتن تمامی ابعاد و زوایای تفکر امام خمینی(ره) به سراغ جملات ایشان رفته و به قصد راهیابی و نه توجیه سیاستها و برنامه‌های غلط خود، از آن کسب فیض نمائیم. لذا باید ببینیم در پاسخ به این سئوالات اساسی، امام چه مسائلی را موجب نگرانی و خطر برای بقای انقلاب و نظام می‌دانند:

1-    خطر مهلک عدم تحقق عدالت اجتماعی

این خطر شاید اصلی‌ترین خطرها و ریشه‌ای ترین آنها در بی هویتی و از میان برداشتن محتوای حقیقی انقلاب و نظام، هم از نقطه نظر سیاست داخلی و هم از دید جهانیان، باشد. آنهمه آیات و روایات در زمینه عدالت اجتماعی و آن میزان تنذیرهایی که به پیشوایان حق در خصوص عدم برقراری عدالت در جامعه داده شده که مشخص کننده دیدگاه مکتب حیات بخش اسلام ناب محمدی(ص) در این باره است که: «العدل اساس الملک» و از این سوی، امام راحلمان که در غالب سخنرانیها و پیامهای نورانی خویش وجوه مختلف ایجاد عدالت را برای کارگزاران نظام اسلامی نشان می‌دادند و همه مشکلاتی را که جهانخواران خصوصاً آمریکا برای انقلاب اسلامی و نظام،  ایجاد می‌نماید را، تاوان و بهای حرکت در میسر عدالت می‌دانستند:

«اسلام اقتضاء کرده که برای ایجاد عدالت ایستادگی کنیم پس گله‌ای نداریم که چون قیام کرده‌ایم تاوان بدهیم. پیامبران هم تاوان پس دادند». (امام خمینی(ره)- 24/5/1366)

و مقتضیات حرکت در چنین مسیری را نیز بدین صورت تبیین فرموده‌اند:

«از آن جا که محرومیت زدایی، عقیده و راه و رسم زندگی ماست، جهانخواران در این مورد هم ما را آرام نگذاشته‌اند... و بدون شک جهانخواران به همان میزان که از شهادت طلبی و سایر ارزشهای ایثارگرانه ملت ما واهمه دارند، از گرایش و روح اقتصاد اسلام به طرف حمایت از پابرهنگان در هراسند و مسلم هر قدر کشور ما به طرف فقرزدایی و دفاع از محرومان حرکت کند، امید جهانخواران از ما منقطع و گرایش ملتهای جهان به اسلام زیادتر می‌شود». (امام خمینی(ره)- 6/5/1366)

و در همین زمینه، مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه‌ای نیز می‌فرمایند:

«رفاه، سعادت، خوشی، صلح و امنیت برای یک ملت تنها در سایه ایمان به خدا و حاکمیت ارزشهای الهی تأمین می‌شود. ابرقدرت‌ها هم این حقایق را در ملت ما دیدند و ایستادگی ملت ما را ملاحظه کردند و لذا از شما عصبانی هستند و ملتهای ضعیف هم به شما نگاه می‌کنند و از شما درس می‌آموزند. (مقام معظم رهبری- 30/3/1370)

اوامر و رهنمودهای امام و مقام معظم رهبری در این زمینه فراوان است و بیش از این نیازی نیست به ذکر دیدگاهشان در خصوص نحوه حرکت استراتژیک انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران در تحقق عدالت اجتماعی و خطرات مهلکی که تداوم سیاستهای پر از تبعیض و ظالمانه رژیم شاهنشاهی و عمیق‌تر ساختن شکاف میان طبقات فقیر و غنی در جامعه برای نظام ما بهمراه دارد.

آیا بازگشت به سیاستهای اقتصاد سرمایه‌داری که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران اجرا می‌شد و یکی از علل قیام مردم ما بر علیه رژیم منحط و طاغوتی پهلوی و سلسله ستمشاهی، همان سیاستهای منحط و ظالمانه بوده است حرکتی انقلاب سوز و نظام برانداز نیست؟

آیا وقتی مردم ما با همان سیاستها و برنامه‌های پر از تبعیض مواجه می‌گردند نسبت به نظام چه احساسی در آنها ایجاد می‌شود؟

وقتی مشاهده می‌کنند از صدا و سیما همان تبلیغات تجارتی اقتصاد سرمایه‌داری به صورت آگهی و خبر و گزارش به شکلی دائمی و زننده، تکرار می‌گرد، وقتی در و دیوار شهر را شهرداری با تلاش شبانه روزی و با استفاده از نیروهای جوان و کارآمد، به محل عرضه آگهی‌های تبلیغاتی اجناس و محصولات آمریکایی و غربی و لوکس و تجملاتی مبدل ساخته و روزنامه‌ها و مجلات نیز به رقابتی عجیب در زمینه درج آگهی‌های مذکور مبادرت ورزیده و در این مسابقه مراعات هیچگونه ملاحظه‌ای را نمی‌نمایند- به گونه‌ای که این مسأله به صورت یک اصل مشترک، پذیرفته شده حتی در بین جریانات و جناحهای سیاسی کشور که صاحب تریبون و یا روزنامه هستند، در آمده است- و وقتی مشاهده می‌کنند رژه انواع و اقسام مدلهای اتومبیل‌های خارجی لوکس و «یکبار مصرف» در خیابانها و کوچه‌های شهرها را که اقلیتی سرمایه‌دار مرفه را کبین آن هستند و در مرئی و منظر اکثریتی محروم و مستضعف «و یا به قول امروزی‌ها قشر آسیب‌پذیر» که بیشترین زحمات استواری نظام ما را بر دوش کشیده و متحمل شده و می‌شوند، به خودنمایی مشغولند.

حتی تصور تصویر فوق الذکر قلب و جان عاشقان انقلاب اسلامی را می‌سوزاند چه رسد به اینکه این تصویری از «یکی از همین روزهای» خودمان است که باید زنگ خطر را شنید خطر بزرگ ایجاد احساس یأس مردم. بهتر است این زنگ خطر و اخطار را از بیان امام خمینی(ره) بشنویم که فرمودند:

«این نمی‌شود که همان مسائل زمان طاغوت حالا هم اجرا بشود. یک دسته آن بالاها بنشینند و مرفه و هر چه بخواهند هرزگی بکنند، یک دسته هم این زاغه‌نشین‌ها... این نمی‌شود، این عملی نیست. من اخطار کردم، این یک خطری برای مردم هست. اگر خدای نخواسته جمهوری اسلامی نتواند جبران کند این مسائل اقتصادی را که اول مرتبه زندگی مردم است و مردم مأیوس بشوند از اینکه اسلام هم برای آنها بتواند در اینجا کاری انجام بدهد، اگر در این محیط یک انفجار حاصل بشود، دیگر نه من و نه شما و نه هیچکس، نه روحانیت و نه اسلام نمی‌تواند جلویش را بگیرد. انفجار اگر در زمان طاغوت حاصل می‌شد ماها می‌توانستیم با نصیحت،‌ با موعظه، با امر، مهارش کنیم، اما اگر انفجار در متن اسلام حاصل بشود و مردم با یأس از جمهوری اسلامی منفجر بشوند، دیگر قابل مهار نیست».

(امام خمینی(ره)- 2/8/1358)

اعتقاد داشتن به چنین خطری، سیاستی پیشگیرانه را به شکلی همه جانبه طلب می‌کند که اصلی‌ترین محور این سیاست پیشگیرانه در وهله اول جلوگیری از ایجاد یأس در میان مدافعات حقیقی انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی است. باید بدانیم که اگر به این مسأله اعتقاد و یا توجه نداشته باشیم به صورت طبیعی انفجاری که امام خطر آن را هشدار داده و اخطار کرده‌اند اتفاق خواهد افتاد. سخن در این باب بسیار است که تفصیل آن به فرصتی دیگر موکول می‌گردد اما اجمالاً در یک جمعبندی کوتاه از این مقال، طرح وجود یکی از جنبه‌های پر مخاطره در بقا و ابقای انقلاب و نظام بود که اجرای سیاستها و برنامه‌های اقتصاد سرمایه‌داری و عدم توجه به عدالت اجتماعی مطرح شده در متن اسلام ناب محمدی(ص) می‌باشد.

انشاءالله تعالی در شماره آتی به یکی دیگر از این جنبه‌ها و خطرات پرداخته می‌شود. ادامه دارد

اندازه سخاوت

امام حسن عسکری(ع):

«ان للسخاء مقداراً فان زاد علیه فهو سرف و للحزم مقداراً فان زاد علیه فهو جبن و للاقتصاد مقداراً فان زاد علیه فهو بخل و للشجاعة مقداراً فان زاد علیه فهو تهور». (بحارالانوار- ج17، ص 218)

جود و سخا اندازه‌ای دارد که اگر از آن تجاوز کند اسراف می‌شود، احتیاط و محکم کاری اندازه‌ای دارد که اگر از حدش فزونتر شد ترس خواهد بود، صرفه‌جویی و اعتدال در صرف مال اندازه‌ای دارد، که اگر از آن بیشتر شود بخل است و شجاعت و دلیری اندازه‌ای دارد که اگر از حدش بگذر تهور و بی باکی خواهد بود.