فاطمه، نور خدا

«فرا رسیدن شهادت صدیقه کبری فاطمه زهرا(س) را تسلیت عرض می‌کنیم»

فاطمه، نور خدا

هفتم آبان امسال مصادف است با سیزدهم جمادی الاولی که به قولی شهادت حضرت زهرا(س) در این روز از سال 11 هجری رخ داده است. در تاریخ وفات حضرت زهرا اختلاف است همچنانکه در جای قبر مقدسش اختلاف وجود دارد. بهر حال در اختلاف تاریخ وفات، رازی نهفته است و آن اینکه حداقل دو بار در سال آن هم در هر بار سه روز به نام «فاطمیه»، و گاهی 10 روز مجالس عزای آن حضرت برگزار می‌گردد و سخنرانان و مداحان از فضائل و مناقب زهرای اطهر (س) سخن می‌گویند و این روزها فضای کشور اسلامیمان به عطر گل محمدی عطرآگین و روح‌افزا می‌گردد، و در تکرار یاد از تنها یادگار پیامبر بزرگ اسلام(ص)، بی گمان فواید بی شماری نهفته است، چه اینکه حضرت زهرا نه تنها الگوی برای زنان مسلمان که بهترین الگوی برای زن و مرد مسلمان است. او نه تنها برترین زن بر روی زمین که پس از پدر و همسرش برترین انسان کامل است.

در روایتی امام صادق(ع) می‌فرماید:

«لفاطمة (س) تسعة أسماء عندالله عزوجل: فاطمه و الصدیقه و المبارکه و الطاهرة و الزکیه و الراضیة و المرضیة و المحدثة والزهراء... ثم قال: لولا أن امیرالمؤمنین(ع) تزوجها لما کان لها کفو الی یوم القیامة علی وجه الارض آدم فمن دونه».

حضرت زهرا(س) نه نام نزد خدای عزوجل دارد: فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه، محدثه و زهرا.

سپس حضرت فرمود: اگر نه این بود که امیرالمؤمنین(ع) با آن حضرت ازدواج کرد، هر آینه تا روز قیامت بر روی زمین کسب کفو و همطراز زهرا پیدا نمی‌شد از آدم تا هر که پس از او باشد.

این روایت دلالت دارد بر اینکه حضرت زهرا مقامش از مقام تمام مردان و زنان بالاتر است.

بالاتر از این، درباره صدیقه کبری از امام صادق(ع) روایتی نقل شده است که مقام آن حضرت را به عرش برین می‌رساند و نورش را از نور الهی مستمد می‌داند. جابر از امام صادق(ع) می‌پرسد: چرا فاطمه زهرا را زهرا می‌نامند؟

حضرت پاسخ می‌دهد:

«لان الله عزوجل خلقها من نور عظمته، فلما أَشرقت أضاءت السموات و الارض بنورها و غشیت أبصار الملائکة و خرت الملائکة ساجدین و قالوا: الهنا و سیدنا ما هذا النور؟ فأوحی الله الیهم هذا نور من نوری و أسکنته فی سمائی، خلقته من عظمتی، أخرجه من صلب نبی من أنبیائی أفضله علی جمیع الانبیاء و أخرج من ذلک النور، ائمة یقومون بأمری یهدون الی حقی و أجعلهم خلفائی فی أرضی بعد انقضاء وحیی».

خداوند عزوجل زهرا را زهرا نامید زیرا او را از نور عظمتش آفرید؛ پس وقتی درخشان شد، آسمان‌ها و زمین را با نورش، روشن و منور ساخت و دیدگان فرشتگان از آن نور خیره شده به سجده افتادند و عرضه داشند: بار خدایا! ای پروردگار و سرور ما! این دیگر چه نوری است؟ خداوند به آنان وحی فرمود که این نوری از نور خودم است،‌آن را در آسمانم جایگزین نمودم و از عظمتم آفریدم، سپس آن را از صلب پیامبری از پیامبرانم که بر تمام انبیا برتری دارد، بیرون می‌آورم و از آن نور امامانی خارج می‌شوند که به امر من قیام می‌کنند و مردم را به سوی من فرا می‌خوانند و آنان را پس از تمام شدن مدت وحیم، جانشینان خود در زمین قرار دادم.

مرحوم مجلسی این روایت جالب و زیبا را در بحار از علل الشرایع نقل کرده است و در مصباح الانوار نیز مانند همین روایت از امام باقر(ع) نقل شده است.

نور وجود فاطمه که از نور عظمت الهی آفریده شده بود تا قیام قیامت درخشندگی و روشنائی دارد؛ فقط دیدگان پاک آسمان نشینان را می‌خواهد تا آن را ببینند و در برابرش سر تعظیم فرود ‌آورند. و این همان نوری است که وقتی زهرا در محراب عبادت در پیشگاه حضرت ذوالجلال می‌ایستاد، به فراز آسمان‌ها بالا می‌رفت و اهل آسمان از آن نور روشنائی کسب می‌کردند چنانکه اهل زمین از ستارگان آسمان روشنائی فرا می‌گیرند. و لذا در اسماء حضرت چنین آمده است که در آسمان او را «النوریة السماویه» می‌نامند.

در روایت مفصلی که ارشاد القلوب از حضرت رسول اکرم(ص) نقل کرده است، پس از بحث از خلقت نور خود حضرت و امیرالمؤمنین(ع)، سخن از نور فاطمه به میام می‌آید که حضرت رسول می‌فرماید:

«.... فخلق نور فاطمة الزهرا یومئذ کالقندیل و علقه فی قرط العرش فزهرت السماوات السبع و الارضون السبع، من اجل ذلک سمیت فاطمة بالزهراء. و کانت الملائکة تسبح الله و تقدسه، فقال الله: و عزتی  جلالی لا جعلن ثواب تسبیحکم و تقدیسکم الی یوم القیامة لمحبی هذه المرأة و أبیها و بعلها و بنیها».

... و خداوند در آن روز نور فاطمه زهرا را مانند قندیلی آفرید و در گوشواره عرش آویزان کرد پس هفت آسمان و هفت زمین را روشن ساخت. از این روی فاطمه را زهرا نامیدند. و پیوسته فرشتگان خدا را تسبیح و تقدیس می‌کردند. پس خداوند به آنان فرمود: به عزت و جلالم سوگند، ثواب تسبیح و تقدیستان را تا روز رستاخیز به دوستداران این زن و پدرش و همسرش و فرزندانش قرار می‌دهم.

درباره فاطمه، این محبوبه خدا و این محرم حرم لاهوت و مصباح درخشان مشکات نبوت و محور مستحکم افلاک امامت؛ این انسیه حورا و سرچشمه اسرار حقایق و قبله اهل نیایش و مادر جانشینان خداوند بر روی زمین، چه می‌توان گفت که رسول اکرم، سید و سرور کائنات درباره‌اش می‌فرماید:

«هی بضعة منی و هی قلبی الذی بین جنبی، فمن آذاها فق آذانی، و من آذانی فقد آذی الله».

-         فاطمه پاره تن من است. فاطمه قلب میان دو پهلوی من است، پس هرکه او را اذیت کند، مرا اذیت کرده و هر که مرا اذیت کند، خدا را اذیت کرده است.

«یا فاطمة من صلی علیک غفر الله له و الحقه بی حیث کنت فی الجنة»

ای فاطمه! هر که بر تو درود بفرستد، خداوند او را می‌آمرزد و او را با من در بهشت، ملحق می‌سازد.

و آنگاه که آیه «انما یریدالله...» نازل شده بود، تا هشت ماه حضرت رسول هرگاه به مسجد برای نماز ظهر می‌خواست برود، به در خانه فاطمه می‌آمد و می‌فرمود:

«السلام علیکم اهل البیت و رحمة الله و برکاته الصلاة، انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل البیت و یطهرکم تطهیراً».

سلام و درود و رحمت و برکات خداوند بر شما اهل بیت باد. وقت نماز است. همانا خداوند می‌خواهد شما اهل بیت را از هر رجس و پلیدی دور سازد و پاک و طاهر نماید.

«یا فاطمه، ان الله یغضب لغضبک و یرضی لرضاک».

ای فاطمه! خداوند از خشم تو به خشم می‌آید و از خشنودی تو خشنود می‌شود.

حال باید دید چرا فاطمه را آنچنان خشمگین کردند که از آنان روی برگرداند و پس از هر نماز- به تواتر احادیث فریقین- آنان را نفرین می‌کرد! همان‌ها که او را اذیت کردند، شکنجه‌اش نمودند تا محسنش سقط شد و بیش از چند صباحی پس از پدر بزرگوارش زنده نبود و سرانجام در سن جوانی به شهادت رسید و خداوند چه معامله‌ای با آنان خواهد کرد.

بار خدایا! ما را توشه‌ای جز ولایت زهرای اطهر و امامان معصوم (ع) و تبری از دشمنانشان نیست، ما را جزء محبان و ارادتمندان حضرتش قرار ده و این تولی را در نامه اعمالمان ثبت فرما. آمین رب العالمین

به حساب خویشتن برسید

حضرت علی(ع):

« من حاسب نفسه ربح و من غفل عنها خسر» (نهج البلاغه- کلمه 199)

هر کس به حساب نفس خویش برسد سود می‌برد و هر کس از این وظیفه غفلت نماید زیان می‌بیند.