اعجاز ولادت

بمناسبت 13 رجب، ولادت امیر المؤمنین (ع)»

اعجاز ولادت

سی و سه سال از عام الفیل سپری شده بود. ماه رجب، این ماه خجسته و ماه مبارک فرا رسیده بود. یلدا شبی تاریک و طولانی بر مکه، شهر خدا، می گذشت، خانواده ها در آغوش شب، به آرامی و راحتی آرمیده بودند و کمتر کسی از خانه اش بیرون می آمد، جز اینکه در پی کاری یا امری مهم باشد. در آن تاریکی شب، ابوطالبَ، سید و سالار بطحا در اندیشه های خود غرق شده ولی امری مهم استراحت را از او گرفته و افکارش را پریشان ساخته است و آن انتظار نوزاد عزیزش می باشد. فاطمه بنت اسد که خود می داند حامل چه انسان عظیم و والائی است، با نیایش و تضرع خود در آن دل شب به خانه خدا می رساند. پرده کعبه را چنگ می زند و خود را به خدا می سپارد. او که تکیه گاهی جز پروردگارش ندارد و در زایمان را احساس می کند، دستها را به آسمان بلند کرده، اینچنین دعا می کند.

نیایش مادر علی (ع) در کنار کعبه

«ربّ انّی مؤمنة بک و بما جاء من عندک من رسل و کتب، و انّی مصدّقة بکلام جدّی ابراهیم الخلیل و انه بنی البیت العتیق، فبحقّ الذی بنی هذا البیتو بحقّ المولود الذی فی بطنی، لمّا یسّرت علیّ ولادتی».

-بار الها، من به تو ایمان دارم و به آنچه از تو رسیده است از پیامبران و کتابهای آسمانی و من سخن جدم ابراهیم خلیل (ع) را تصدیق می کنم و همانا او بود که این خانه عتیق را بنا نهاده، پس به حق او که این خانه را ساخت و به حق این جنینی که در شکمم است، تو را قسم می دهم که درد زایمان را بر من آسان گردانی.

خوشا به حال فاطمه بنت اسد که اولین مؤمن به فرزندش علی بود. او امام خود را می شناخت و می دانست که ولی اعظم خداوند، همان جنینی است که در شکم دارد. او به ابراهیم خلیل نیای بزرگوارش ایمان داشت و به فرزندش علی نیز ایمان کامل داشت. او می دانست که حامل چه نور و چه شخصیت والائی است که تمام انبیا و اولیا مشتاق دیدارش بودند و اینک جهان، منتظر قدومش است؛ چرا که او تاریخ اسلام را خواهد ساخت؛ او است شاخص عظیم حق از باطل که بی گمان پیروی از وجود اقدسش، پیروی از حق و خدای نخواسته دشمنی با او، دشمنی با خدا و پیروی از باطل و شیطان به حساب می آید. او است که حبّش ایمان و بغضش نفاق است. او است که جان محمد و روح و روان او است.

و اینک علی می خواهد به دنیا بیاید. اما دنیا کوچکتر از آن است که علی را در بر گیرد؛ لازم است که قبلا علی در مقدس ترین جای روی زمین، زاده شود، آنگاه به دنیای مادی پا نهد؛ تو گویی باید مکانی بهشتی بلکه بالاتر از بهشت در جهان وجود داشته باشد که پذیرای مقدم مقدس علی باشد و چه جائی والاتر از کعبه؛ چه مقامی بلندتر از بیت عتیق.

ولادت علی در خانه کعبه

یزید بن قعنب که در یکی از گوشه های مسجد الحرام همراه با عباس بن عبدالمطلب و چند تن دیگر نشسته بود، می گوید:

«مناجات فاطمه بنت اسد با پروردگارش پایان نیافته بود که ناگهان دیوار کعبه شکافته شد. دیدگان خیره ما به کعبه دوخته شده و با حیرت و تعجب فراوان شاهد آن بودیم که فاطمه وارد کعبه شد و دیوار بر او بسته شد. بُهت انگیزترین رویداد عمرم بلکه تاریخ رامشاهده می کردم. با یاران خود به سوی درِ کعبه شتافتیم، خواستیم قُفلش را بُگشاییم که ببینیم چه خبر است؟ ولی هر چه بیشتر تلاش می کردیم، به نتیجه ای نرسیدیم».

اینان غافل از آن بودند که فاطمه بنت اسد را خدا به کعبه فرا خوانده و او اکنون میهمان خدا است. باید درون خانه خدا، علی را بر زمین گذارد. آنجا سه روز فاطمه بنت اسد از میوه ها و غذاهای بهشتی می خورد، و متصدی زایمانش ذات اقدس احدیّت است. اگر به مریم غذرا رطب تازه مرحمت فرمود، در اینجا به فاطمه، میوه های بهشتی می دهد و در مقدس ترین مکان ها فرزندش را به دنیا می آورد. راستی این یک اعجاز بس نیست که عظمت علی را به جهانیان معرفی کند! یک بار نه بیشتر و نه کم تر، خانه خدا پذیرای یک مولود، نه بیشتر و نه کمتر بوده است و حتی نام او را خودش تعیین می کند، چه علی بالاتر از این است که مخلوقین، هرچقدر هم مقامشان والا باشد، نامش را تعیین کنند. او نام علی را از نام خودش مشخص می کند و یکی از نامهای والا و بلند خود را بر علی می گذارد.

داستان ولادت از زبان مادر

بشنوید از مادرش فاطمه بنت اسد که جریان ولادت را پس از بیرون آمدن از خانه خدا چنین بیان می کند:

«معاشر الناس! ان الله عزوجل اختارنی من خلقه و فضلنی علی المختارات ممن کن قبلی. و قد اختار الله آسیة بنت مزاحم فانّها عبدت الله سرّاً فی موضع لا یحبّ ان یعبد الله فیها (الا اضطراراً) و ان مریم بنت عمران اختارها الله حیث یسر علیها ولادة عیسی فهزّت الجذع الیابس من النخلة فی فلاة من الارض حتّی تساقط علیها رطباً جنیاً. و ان الله تعالی اختارنی و فضّلنی علیهما و علی کلّ من مضی قبلی من نساء العالمین، لأنی ولدت فی بیته العتیق و بقیت فیه ثلاثة ایّام، آکل من ثمار الجنّة و اوراقها، فلمّا اردت ان اخرج و ولدی علی یدی، هتف بی هاتف و قال:

یا فاطمة سمّیه علیّاً فأنا العلیّ الاعلی، و انّی خلقته من قدرتی، و عز جلالی و قسط عدلی و اشتققت اسمه من اسمی، و أدّبته بأدبی و فوّضت الیه أمری، و وقفته علی غامض علمی و ولد فی بیتی. و هو اول من یؤذن فوق بیتی، و یکسّر الأصنام و یرمیها علی وجهها، و یعظّمنی و یمجّدنی و یهلّلنی، و هو الامام بعد حبیبی و نبّیی و خیرتی من خلقی محمد رسولی و وصیّه، فطوبی لمن أحبّه و نصره و الویل لمن عصاه و جحد حقّه».

ای مردم! خدای عزّوجل مرا از میان بندگانش برگزید و بر زنان برگزیده قبل از من، برتری بخشید. و همانا آسیه بنت مزاحم را خدا برگزیده بود چرا که در جائی خدا را عبادت می کرد که خدا چندان دوست نداشت در آنجا کسی او را عبادت کند جز در حال اضطرار و ناچاری و آسیه در پنهانی خدا را عبادت می نمود و همانا مریم بنت عمران را نیز خداوند انتخاب کرده بود و ولادت عیسی را بر او آسان قرار داده بود. مریم در آن سرزمین خشک به سوی درخت خرمای خشک شده آمد و او را تکان داد، ناگهان رطبی تازه از آن درخت بر او فرو ریخت. ولی بی گمان خداوند مرا بر آن دو برتری داده و بر تمام زنان جهانیان پیش از خویش، چرا که من در خانه عتیق خودش، فرزندم را زائیدم و سه روز در آنجا ماندم که از میوه ها و سبزی های بهشتی تناول می کردم. و هنگامی که خواستم از خانه اش خارج شوم، و فرزندم بر روی دستم بود، هاتفی مرا صدا کرد و فرمود:

«ای فاطمه، او را علی نام بگذار. من علی اُعلایم و او را از قدرت خویش و عزّجلال خود و ازعدالت خود آفریده ام. نامش را از نام خود مشتق نمودم و به ادب خود، او را تأدیب کردم و امرم را به او واگذار کردم و بر مشکلات علوم، آگاهش ساختم. او در درون خانه ام به دنیا آمد و او نخستین کسی خواهد بود که بر فراز خانه ام اذان بگوید و بت های درون خانه ام را بشکند و بر زمین بر روی یکدیگر بیافکند. او است که مرا به عظمت یاد کند و ستایشم نماید و تهلیل و تحمیدم گوید. او امام پس از حبیبم و پیامبرم و بهترین آفریدگانم و رسولم محمد خواهد بود. و او وصی و جانشین پیامبرم می باشد. پس خوشا به حال کسانی که او را دوست بدارند و یاریش کنند و وای بر کسانی که او را نافرمانی کرده و از یاریش دست بردارند و حقش را نادیده بگیرند».

در این ندای ربّانی، خداوند تمام مسائل را بیان کرده است. در آن روز که مردم بی خبر از پیامبر و امام بودند و در آغازین روز ولادت علی، او را بوسیله مادرش به مردم معرفی کرده و خبر از جانشینی او و وصایت او داده است. در آن روز که هنوز مردم پیامبر و رسولش را هم نمی شناختند و از دعوت او بی خبر بودند با سخن گفتن با فاطمه بنت اسد این بانوی عظیم و والای تاریخ، هم پیامبر را و هم جانشین را معرفی می کند و پی آمدها و رویدادهای آینده جهان اسلام را بیان می نماید. و در اولین پیام الهی درباره علی، همچنان که سخن از ولایت و محبت او به میان می آورد، سخن از متمردان و عصیانگرانی که او را نافرمانی می کنند و حقش را غصب می کنند نیز به میان می آورد. خداوند از روز نخست، غاصبین حق علی را هشدار می دهد و به عذاب دردناکش بشارت! می دهد. پس وای بر آنان که علی را نافرمانی کردند و حقش را ضایع نمودند. و خوشا به حال شما شیعیان علی و پیروان راستینش که نادیده علی را اطاعت کردید و ناشنیده، به فرمانش سر تسلیم فرود آورید.

همه عاشق روی علی هستند

ابوطالب که در منزل سخت منتظر قدوم فرزندش بود و آن سه روز را طولانی ترین روزهای عمر خویش می انگاشت، به محض شنیدن خبر ولادت علی، آنچنان شکفته و مسرور شد که حد نداشت. علی نیز تا دیدگانش بر جمال روی پدر افتاد، بر او سلام کرد. سپس رسول خدا (ص) بر عمویش وارد شد، او نیز منتظر علی بود؛ او هم می خواست وصیّ خود را پیش از همه ببیند. او هم مشتاق دیدار علی بود.

پیامبر وارد خانه شد. به محض اینکه دیده علی بر روی مبارک رسول خدا افتاد به اذن خدای متعال بر آن حضرت سلام کرد.

علی اولین کسی است که به او ایمان آورده است؛ چرا که در ساعات اولیه به دنیا آمدن، پیامبر را می شناسد و بر او به نام یا رسول الله سلام می کند و درود می فرستد.

سپس این آیات را خواند:

«قد افلح المؤمنون، الّذین هم فی صلاتهم خاشعون».

پیامبر فرمود: «قد افلحوا بک»

-بوسیله تو رستگار شدند.

یعنی مؤمنین اگر پیروی تو بکنند و اطاعت از تو بکنند، رستگارند وگرنه گمراه اند.

تو ای علی، -به خدا- امیر آن مؤمنان هستی و تو دلیل و راهنمایشان می باشی و به وسیله تو هدایت می شوند و مشخص می گردند.

جابر بن عبدالله انصاری می گوید: از رسول خدا (ص) درباره ولادت علی سؤال کردم.

حضرت فرمود: «از بهترین مولودی که به سیمای مسیح است سؤال کردی. به تحقیق که خدای متعال علی را از نور من آفرید و مرا از نور علی و ما هر دو یک نور هستیم که خداوند ما را از صُلب آدم به اصلاب پاک و رحمهای برگزیده منتقل نمود و به هیچ صُلبی منتقل نشدم جز اینکه علی با من بود تا اینکه مرا در بهترین رحم که آمنه باشد قرار داد و علی را نیز در بهترین رحم که فاطمه بنت اسد باشد، جای داد».

مبارکتان باد ای شیعیان علی، این عید شریف خجسته و بزرگ. مبارک باد بر مولا و سرورمان حضرت ولی الله اعظم ارواحنا فداه و بر مقام معظم رهبری و بر تمام شیعیان و پیروان و نوکران درگاهش. مبارک باد.

«جهاد النفس ثمن الجنة فمن جاهدها ملکها و هی اکرم ثواب الله لمن عرفها».

(غرر الحکم)

بهای بهشت پیکار با نفس است، هرکه با نفسش پیکار کند و او را مالک گردد و این کار گرامی ترین ثواب خدا است لکن برای کسی که آن را بشناسد.

(امام علی (ع))