علی(ع) در قرآن کریم

علی(ع) در قرآن کریم

سال چهلم هجری است. شب قدر اولیای خدا است. دیده‌های مردم جز بندگان خالص خدا به خواب راحت فرو رفته است. علی (ع) آن بنده برگزیده و مخلص خداوند، در دل شب به مناجات و راز و نیاز با خدای خود برخاسته است. نماز شب را در منزل دخترش می‌خواند و هنگام فجر بر می‌خیزد تا به سوی مسجد کوفه رهسپار شود.

علی که همواره آماده مرگ است و با مرگ چنان انسی دارد که کودک شیرخوار به پستان مادرش، کمربرند خود را در آن شب محکم می‌بندد و با خود زمزمه می‌کند: «یا علی! کمربندت را ببند و آماده مرگ باش چراکه مرگ در انتظار تو است. علی از مرگ نهراس اگر به تو روی آورد».

به مسجد وارد می‌شود. با خدای خود می‌گوید:‌ «بارالها! دیدارت را بر من مبارک گردان».

مردم را برای نماز خواندن بیدار می‌کند فریاد می‌زند: الصلاة الصلاة. و خود به نماز می‌ایستد. نماز معشوق علی است، چرا ک در حال نماز با خدایش ملاقات می‌کند و با او سخن می‌گوید و مناجات می‌کند.

آن شقی بدبخت، ابن ملجم مرادی که نفرین بی پایان خداوند بر او باد، در گوشه‌ای از مسجد خوابیده است و شمشیری زهرآگین در بر دارد. علی به سجده می‌رود؛ زیباترین حالت انسان در ملاقات با پروردگار، آن خارجی پلید با شمشیرش بر فرق علی می‌کوبد، علی بر زمین می افتد و در حالی که غرق در خون است فریاد می‌زند: «فزت و رب الکعبه»- به پروردگار کعبه قسم، رستگار شدم.

درود و سلام و صلوات بی پایان ربوبی بر تو باد ای که در مطلع الفجر لیلة القدر روح و روانت به اذن خداوند و با سلام جاودانه الهی و با مشایعت روح خدا و فرشتگان مقرب درگاهش، به سوی او عروج کرد.

فرا رسیدن بیست و یکم ماه رمضان المبارک، سالروز شهادت امیرالمؤمنین (ع) را به تمام پویندگان و جویندگان راه مقدسش و پیروان و اطاعت کنندگان اوامرش و ارادتمندان و محبان حضرتش تسلیت عرض می‌کنیم و بدین مناسبت و به امید نیل به شفاعتش آیاتی از قرآن کریم را که درباره وجود مقدسش تفسیر شده و در کتاب‌های معتبر اهل سنت آمده است، برای استفاده عموم مسلمین یادآور می‌شویم. البته آیات تفسیر شده درباره حضرتش بسیار زیاد است ولی برای تبرک، فقط به چند آیه بسنده می‌کنیم:

1-    خوارزمی در مناقب- ص 266 از ابن عباس نقل می‌کند که:

رسول خدا(ص) فرمود: «ما انزل الله تعالی آیة و فیها [یا ایهال الذین آمنوا] الا و علی رأسها و اثیرها»- هرگز خداوند آیه‌ای را نازل نکرده است که در آن جمله «یا ایها الذین آمنوا» آمده باشد جز اینکه علی در رأُ آن سرور آن قرار دارد.

2-    سیوطی در تاریخ الخلفا، ص 161 از ابن عباس نقل می‌کند که گفت: بیش از سیصد آیه در مدح علی(ع) نازل شده است.

3-    سیوطی در تفسیر دارالمنثور می‌گوید: وقتی آیه «انما انت منذر و لکل قوم هاد».

-         همانا تو انذار کننده‌ای و برای هر قومی، هدایت کننده‌ای است. نازل شد، حضرت رسول با انگشت به سینه خود اشاره کرد  و فرمود : «من منذر و هشدار دهنده‌ام» و به علی(ع) اشاره کرد، به او فرمود: تو هدایت کننده‌ای. یا علی، پس از من هدایت شدگان به وسیله تو هدایت می‌شوند.[1]

4-    «و قفوهم انهم مسئولون»[2] - (در وقت حساب) نگاهشان دارید که آنها باید بازپرسی شوند.

ابن عباس گوید: از ولایت علی بن ابی طالب بازپرسی می‌شوند.[3]

برادران اهل سنت این مطلب را توجه کنند که در بسیاری از کتاب‌های معتبرشان آمده است در روز حساب و بازجوئی، مردم را نگاه می‌دارند و از ولایت علی(ع) سئوال می‌کنند.

این را ما شیعیان نمی‌گوئیم، علمای اهل سنت نیز به آن اذعان دارند. پس شما ای شیعیان و ای اهل سنت! همه باید در روز رستاخیز پاسخ این سئوال را بدهید که با ولایت چه رفتاری کردید؟

آیا ولایت علی را در دنیا پذیرفته بودید یا خیر؟

هر که ولایت علی دارد می‌تواند بر صراط بگذرد و به بهشت برین برسد.

5-    «اتقوالله و کونوا مع الصادقین»[4]

-         تقوای الهی داشته باشید و همراه با راستگویان باشید. ابن عباس می‌گوید: یعنی همراه با علی (ع) باشید.[5]

6-    «فان الله هو مولاه و جبریل و صالح المؤمنین».[6] – همانا خداوند و جبرئیل و مؤمنین صالح (یا و صالح از مؤمنین) یار و یاور پیامبر هستند.

اسماء بنت عمیس و ابن عباس گویند: از رسول خدا(ص) شنیدیم که فرمود: صالح المؤمنین، علی بن ابی طالب است.[7]

7-    «ثم اورثنا الکتاب الذین اصطفینا من عبادنا».[8] – آنان را از بندگان خود که برگزیدیم، وارث علم کتاب قرار دادیم.

علی(ع) فرمود: ما آن بندگان برگزیده خدائیم که علم کتاب را به ما واگذار نمود.[9]

8-    «و تواصوا بالصبر»[10]- و سفارش به صبر می‌کنند.

ابن عباس گوید: این آیه درباره علی(ع) نازل شده است.[11]

9-    «فی معقد صدق عند ملیک مقتدر»[12]- در منزلگاه صدق و حقیقت نزد خداوند غالب و مقتدر، نعمت جاودانه دارند.

جابرین عبدالله انصاری گوید، نزد رسول خدا(ص) نشسته بودیم. اصحاب حضرت سخن از بهشت به میان آوردند. حضرت رسول خدا(ص) فرمود:

اولین کسی که وارد بهشت شود علی بن ابی طالب است.

ابودجانه انصاری گفت: یا رسول الله؛ تو به ما خبر دادی که بهشت بر پیامبران ممنوع است تا وقتی که خودت وارد آن شوی و بر امت‌ها ممنوع است تا وقتی که امتت واردش شوند.

حضرت فرمود: آری! ای ابودجانه. آیا ندانستی که خداوند پرچمی از نور دارد که عمودش از یاقوت است و برآن نور نوشته شده است: «لا اله الا الله، محمد رسول من است، آل محمد بهترین آفریدگان من‌اند». و صاحب لوا در روز قیامت که پیشاپیش همه است این است و دست بر دست علی بن ابی طالب زد.

راوی گوید: علی(ع) از آن سخن خرسند شد و رو به حضرت نموده، عرض کرد: «حمد خدائی را که ما را بوسیله تو شرافت و کرامت بخشید».

رسول خدا به او فرمود: بشارت باد بر تو یا علی! همانا هیچ بنده ای از بندگان خدا نیست که محبت و مودت تو را داشته باشد جز اینکه خداوند در روز قیامت با ما محشورش فرماید.

سپس این آیه را تلاوت کرد: «فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر».[13]

10-                       «اجتعلتم سقایة الحاج و عمارة المسجد الحرام کمن آمن بالله و الیوم الاخر و جاهد فی سبیل الله لا یستون عندالله و الله لا یهدی القوم الظالمین* الذین آمنوا و هاجروا و جاهداو فی سبیل الله یأموالهم  و انفسهم اعظم درجة عندالله و اولئک هم الفائزون* یبشرهم ربهم برحمة منه و رضوان و جنات لهم فیها نعیم مقیم* خالدین فیها ابداً ان الله عنده أجر عظیم».[14]

-         آیا درجه آب دادن به حاجیان و تعمیر کردن مسجدالحرام را به اندازه درجه کسی قرار می‌دهید که به خدا و روز جزا ایمان آورده و در راه خدا جهاد می‌کند. هرگز این دو نزد خدا  با هم یکسان نیستند و همانا خداوند قوم ظالم و ستمگر را هدایت نمی کند. آنان که ایمان آوردند و هجرت کردند و در راه خدا با مال و جانشان جهاد نمودند، درجه برتری نزد خداوند دارند و آنان رستتگاران‌اند که پروردگارشان به رحمت و رضوان و بهشت برین خود آنان را بشارت داده است؛ بهشتی که در آن نعمت‌های جاودانه خواهند داشت و همانا نزد خداوند اجر عظیمی است.

اغلب مفسرین و محدثین بزرگ اهل سنت این آیات شریفه را  درباره علی نقل کرده‌اند.[15]

آیات شریفه‌ای که درباره علی(ع) نازل شده است خیلی زیاد می‌باشد که قطعاً اگر کسی آنها را جمع ‌آوری کند، یک کتاب مفصل خواهد شد؛ تازه آیاتی که اهل بیت در آن با علی شرکت دارند، نیز آیات زیادی است و این غیر از آیاتی است که بسیار مشهور می‌باشد و همه از آن اطلاع دارند مانند آیه «ولایت» و آیه «بلاغ» و «اکمال دین» و آیه «تطهیر» و...

علامه حلی در کشف الیقین 99 آیه نقل کرده است که همه آنها در کتب اهل سنت آمده و درباره علی(ع) نازل شده است. و اصلاً کتاب‌های تفسیر شیعه و سنی مالامال است از آیاتی که درباره امیرالمؤمنین(ع) تفسیر و تأویل شده است. دوستان می‌توانند به کتاب‌های معتبر مراجعه کنند و از مدایح علی(ع) فیض ببرند. ما هم برای اینکه بی فیض نمانیم،‌ این چند آیه را برای تبرک و تیمن نقل کردیم، امید است مورد استفاده و بهره‌برداری عزیزان قرار گیرد.

در خاتمه بار دیگر فرا رسیدن ایام شهادت و سوگواری حضرت امیرالمؤمنین و سید الوصیین علی بن ابی طالت(ع) را به مقام شامخ ولی الله الاعظم ارواحنا له الفداء و عموم مؤمنین و موالیان حضرتش بویژه رهبر عزیز و ملت فداکار و سلحشور ایران، تسلیت عرض می‌کنیم و از خدای بزرگ ملتمسانه می‌خواهیم ما را توفیق پیروی خالصانه از حضرتش عطا فرماید و در دنیا و آخرت، لحظه‌ای ما را از علی جدا نکند.

درود و سلام و صلوات خدا و فرشتگان و انبیا و اولیا و تمام بندگان خالص خدا بر حضرتش باد.

قال علی بن الحسین(ع):

«لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد أن یکون القرآن معی»

(اصول کافی- ج 4، ص 403)

اگر همه مردم که مابین مشرق و مغرب هستند بمیرند من از تنهائی هراس نکنم پس از آنکه قرآن با من باشد.

 

 

تعداد مشاهده مقاله: 203