گفته‌ها و نوشته‌ها

گفته‌ها و نوشته‌ها

 

 ظریفها

 ظریف بغداد، ابوالعینا و ظریف مصر، ابن مکرم در مجلس یکى از حکّام، پهلوى یکدیگر نشسته بودند و با هم سرگوشى صحبت مى‏کردند. حاکم پرسید: دیگر چه دروغهایى بیخ گوش یکدیگر مى‏گویید؟

 ابوالعینا گفت: از بى‏طمعى و عدل و سخاوت و فتوت شما صحبت مى‏کنیم!

 

 در راه او

 از “ویلیام جیمز”، فیلسوف غربى پرسیدند: آیا زندگى ارزش ماندن را دارد؟ وى پاسخ داد:

 این امر، بستگى به شخص دارد؛ زندگى ارزش ماندن را دارد، هرگاه در پى آن باشیم که به اتّکاى خداوند زندگى کنیم و در راه او گام برداریم!

 (ماجراهاى جاودان در فلسفه)

 

 سیرت زیبا

  زیبایى ظاهرى زن، امروز و فردا پژمرده و مبتذل مى‏شود، در صورتى که حُسن و نیکویى معنوى به هر قالبى که درآید، همیشه شاداب و فریبنده است و طول ایام و مرور زمان به جاى آن که از رونق و جلوه آن بکاهد، دائماً بر قدر و منزلت آن مى‏افزاید. بعد از یک سال هیچ کدام ]از زن و شوهر[ در فکر زیبایى صورت نمى‏افتند، بلکه متوجه خُلق و رفتار یکدیگر مى‏شوند.(دوتوکوپل)

 

 لذت پرهیزکارى

  هیچ کس را هیچ ندادند از دنیا، تا از آخرتش صد چندان کم نکردند، پس به جامه نرم و طعام خوب لذّت مگیرید که فردا، لذت آن جامه و آن طعام نباشد.

 (فضیل عیاض)

 

گزیده سخن

 با آن که سخن به لطف آن است

کم گفتن این سخن صواب است

 کم گوى و گزیده گوى چون در

تا از سخنت جهان شود پر

 (مصلح الدین سعدى)

 

فضایل على ( ع )

 کسى از شافعى، پرسید: در حق على(ع) چه مى‏گویى؟

 گفت: چه گویم در حق کسى که دوستانش فضایل او را از ترس دشمنانش پنهان کردند و دشمنان از روى کینه و عناد. با این حال فضایل او، دنیا را پر کرده است.(نامه دانشوران)

 

 

 سرچشمه

 عمربن عبدالعزیز از عربى شامى پرسید: عاملان من در دربار تو چگونه عمل مى‏کنند؟

 در جواب گفت: قیاس به نفس بنما، اذا طابت العین عذبت الانهار؛ وقتى آب از سرچشمه صاف باشد در تمام جویها، آب صاف، روان گردد و چون از سرچشمه گل‏آلود باشد، آب در تمام نهرها، گل آلود خواهد بود.(هزار و یک حکایت، ص312)

 

 سازمان ملل

  گویند در سال 1929 هنگامى که ساختمان جدید جامعه ملل قدیم، در ژنو پایان یافت، در جستجوى شعارى بودند که بر سر درِ آن، حک کنند؛ انیشتین -دانشمند معروف - این عبارت را پیشنهاد کرد: “من از اقویا حمایت مى‏کنم و ضعفا را مجبور مى‏سازم که تسلیم مطامع ایشان شوند، بى آن که خونى بر زمین ریخته شود!

 

 نعمت عافیت

  یکى در پیش بزرگى از فقر و درویشى گِله مى‏کرد. گفت: خواهى که چشم نداشته باشى و ده هزار درهم به تو بدهند؟ گفت: نه! گفت: عقل چطور؟ گفت: نه! گفت: گوش و دست و پاى؟ گفت: نه! گفت: پس خداى را پیش تو پنجاه هزار درهم متاع است، چرا گِله مى‏کنى؟ بلکه بیشتر خلق را اگر گویى که حال خویش با حال فلان کس عوض کن، نکند و به حال بیشتر خلق رضا ندهد. پس آنچه وى را داده‏اند و بیشتر خلق را نداده‏اند، جاى شکر باشد.(کیمیاى سعادت)

 

 آداب سخن

  وقت سخن مترس بگو آنچه گفتنى است

شمشیر روز معرکه، زشت است در نیام

 × × × × ×

 در مقام حرف بر لب مهر خاموشى زدن

تیغ را زیر سپر در جنگ پنهان کردن است

 (مصلح الدین سعدى)

 

 فرار

  ترسویى از میدان جنگ مى‏گریخت. به او گفتند: اى نامرد، چرا مى‏گریزى؟

 گفت: آن خوشتر دارم که بگویند: فلانى گریخت لعنة اللّه علیه، تا آن که بگویند: فلانى کشته شد، رحمةالله علیه.

تعداد مشاهده مقاله: 77