موکب ماه صیام

شعر و شعور

 

 موکب ماه صیام

 

 قال رسول اللّه صلى الله علیه وآله وسلم : “... هو شهرٌ أَوّلُهُ رحمةٌ و وَسَطُهُ مغفرةٌ و آخرهُ اجابةٌ و العتقُ من النّار؛ ماه رمضان، ماهى است که آغاز آن رحمت و وسط آن آمرزش و پایان آن پذیرش دعا و آزادى از آتش است.”1

 شد هویدا موکب ماه صیام

دل بپیرایید از غم، اى کرام

 شکر حق گویید، باز آمد بهار

مژده باد اى عاشقان بى‏قرار

 موعد سرماى دى، یاران گذشت

صبح وصل آمد، شب هجران گذشت

 خاک دلها سبز شد همچون چمن

باز، از باران لطفِ ذوالمنن

 رحمت حق چون نسیم جانفزا

مى‏وزد اى دوستان در کوى ما

 تن مپوشانید از باد بهشت

دل قوى دارید با یاد بهشت

 از تن امّید بگشایید بند

که درِ جنّت گشود آن ارجمند

 هر درى را چون گشاید لطف او

باز ماند تا ابد بى‏گفت و گو

 زین سپس با فعل خود قفل گران

بر در فردوس ننهید اى شهان

 اهرمن را حق به زنجیر گران

از عطوفت بست، اى صاحبدلان

 تا که نگشودند، آن بى‏باک را

هین، رها سازید جان پاک را

 از کرم ابواب دوزخ را ببست

لشکر ابلیسیان درهم شکست

 باب دوزخ بست و آن بحر کرم

هیچ نگشاید مر آن را بر امم

 لیک با کردار زشت و خوى ما

باز بگشوده شود بر روى ما

 در درون چشمه ماه صیام

جان و تن شویید از چرک حرام

 بند بگشایید از پاى خرد

 تا چو سیمرغى، سوى بالا پرد

 در شود در حلقه افلاکیان

گردد آزاد از کمند خاکیان

 × × × × × ×

 سفره الطاف حق افکنده‏اند

 جام دلها را زمهر آکنده‏اند

 از طعام حق خور و از آب حق

تا که سر تا پا شوى بى‏تاب حق

 خانه تن را دو روزى درببند

میهمان شو نزد جان، اى هوشمند

 لب فرو بند این زمان، از آب و نان

قوت جان در مى‏رسد از آسمان

 جان بپیراى از غبار رنگ و بو

در حریم قدسیان تو راه جو

 بر لب دریاى حق رو بى‏هوا

غرق شو در وحدت بى‏انتها

 

  1( من لایحضره الفقیه، ج2، ص95.”اثر : محمد رضا مالک”

تعداد مشاهده مقاله: 84