گفته ها و نوشته ها

گفته‌ها و نوشته‌ها

 

 عبرت

 عیسى‏علیه السلام دنیا را دید در مکاشفات خویش، در صورت پیرزنى، گفت: چند شوهر دارى؟

 گفت: در عدد نیاید از بسیارى!

 گفت: بمردند یا طلاق دادند؟

 گفت: نه که ]بلکه[ همه را بکشتم!

 گفت: پس عجیب از این احمقان دیگر، مى‏بینند که با دیگران چه مى‏کنى وانگه در تو رغبت مى‏کنند و عبرت نمى‏گیرند!

 (کیمیاى سعادت، ص67)

 فامیل بزرگ

 شخص فقیرى از متموّلى وجه خطیرى خواست و در ضمن گفت ما با هم قوم و خویشیم. آن شخص تعجب کرد.

 سائل گفت: بلى از طرف آدم با هم پسر عمو هستیم!

 متمول خندید و یک شاهى پول سیاه درآورده به او داد و گفت: در این فامیل بزرگى که ما داریم اگر هر یک از پسرعموها یک شاهى به تو بدهند از تمام متمولین عالم دولتمندتر خواهى شد.

 (هزار و یک حکایت، ص174)

 

 ظرافت

 روزى خلیفه (هارون الرّشید) بر سبیل ظرافت از بهلول پرسید: تا امروز موجودى احمقتراز خودت دیده‏اى؟

 بهلول گفت: نه والله، این نخستین بار است که مى‏بینم.

 

 

 همسایگان بى‏آزار

 روزى از گورستان مى‏گذشتم؛ بهلول را دیدم که بالاى قبر نشسته با خاک بازى مى‏کند.

 گفتم: سبب چیست که بیشتر اوقات در گورستان بسر مى‏برى؟

 گفت: نزد قومى بسر مى‏برم که مرا آزار نمى‏رسانند و اگر از پیش ایشان غایب شوم مرا غیبت نمى‏کنند.

 گفتم: نان بسیار گران شده، براى آن که ارزان شود دعا کن.

 گفت: از گرانى نان باک ندارم، اگرچه یک دانه گندم یا جو، به مثقالى از طلا یا نقره باشد. چون بر من است که خداى تعالى را بندگى کنم و بر اوست که روزى مرا برساند.

 

 

 خوى امیرکبیر

 امیرنظام به آسانى به کسى قول نمى‏داد. اما هر آینه انجام کارى را وعده مى‏کرد، باید به سخنش اعتماد نمود و انجام این کار را متحقق شمرد... وى به همان اندازه پُرکار بود که غیرت مسؤولیت داشت. روزها و هفته‏ها مى‏گذشت که از بام تا شام کار مى‏کرد و نصیب خود را همان وظیفه مقدس مى‏دانست و دشواریها و نیرنگها نیز او را از کار سست و دلسرد نمى‏ساخت... اگر امیر نظام در همه نقشه اصلاحاتش کامیاب نگردید، کاستى از دانایى و نیروى کارش نبود، تقصیر از آنان بود که در همکارى و یارى او قصور ورزیدند.

 (رابرت واتسون، مورّخ انگلیسى)

 

 روز عید

 جمهورى اسلامى ما جاوید است

دشمن ز حیات خویشتن نومید است

 آن روز که عالم ز ستمگر خالى است

ما را و همه ستمکشان را عید است

 (امام خمینى‏قدس سره)

 

 

 رفتار رهبر

 

 یکى از مشاهیر که مشغول ساختن مدرسه علمیه بود، طى نامه‏اى از امام درخواست کرده بود که معظّم‏له اجازه دهند که ایشان وجوه شرعى را براى تکمیل ساختمان مدرسه، دریافت کنند و یا آن که خود حضرت امام از نظر مالى کمک کنند، امام بدون آن که در مورد درخواست چیزى بگویند، فرمودند: “من نمى‏دانم چه شده است، آقایان همه مى‏خواهند براى خودشان مدرسه بسازند”!

 (در سایه آفتاب، ص124)

 

 هرهرى مذهب

 

 آدم غرب زده، هرهرى مذهب است. به هیچ چیز اعتقاد ندارد. نان به نرخ روز خور است. همه چیز برایش على السّویه است. خودش باشد و خرش از پل بگذرد دیگر بود و نبود پل، هیچ است. نه ایمانى دارد، نه مسلکى، نه مرامى، نه اعتقادى، نه به خدا یا به بشریت. نه در بند تحول اجتماع است و نه در بند مذهب و لامذهبى. حتى لامذهب هم نیست. هرهرى است. گاهى به مسجد هم مى‏رود. همان طور که به کلوپ مى‏رود یا به سینما. اما همه جا فقط تماشاچى است.”غرب زدگى، ص144”

 

 قدر زندگانى

 اگر مى‏دانستید که یک محکوم به مرگ، هنگام مجازات چه قدر در آرزوى بازگشت به زندگى است، آن گاه قدر روزهایى را که با غم و اندوه و بدخُلقى مى‏گذرانید، مى‏دانستید.(ابوعلى سینا)

 

 

 

 شبیه انسان

 

 روز عید نوروز که جمعى به دیدن یکى از امرا آمده بودند، صحبت از آن شد که کدام یک از حیوانات به انسان شبیه است؟ یکى گفت: از حیث صورت، میمون. دیگرى گفت: از حیث سیرت، فیل. دیگرى گفت: اسب. امیر به شاعرى که در آن مجمع راه یافته بود رو کرده، گفت: به عقیده شما کدام حیوان بیشتر شبیه به انسان است؟ گفت: دربان شما!(هزار و یک حکایت، ص183)

 

 سرماى بهار

 

 گفت پیغمبر زسرماى بهار

تن مپوشانید یاران زینهار

 زآنک با جان شما آن مى‏کند

کان بهاران با درختان مى‏کند

 لیک بگریزید از سرد خزان

کان کند کو کرد با باغ و وزان

 (جلال الدین مولوى)

 

تعداد مشاهده مقاله: 60