دستاوردهاى انقلاب

  دستاوردهاى انقلاب

 هفده سال از انقلاب اسلامى مى‏گذرد، در این مدت از سوى بیگانگان و نامحرمان صدها اثر درباره آن پدید آمده که هر کدام گرچه زوایاى ناشناخته‏اى از آن را بازگفته، ولى حقایقى را نیز پوشیده‏اند. در برابر، دوستان انقلاب به علل گوناگونى چون اشتغال به کارهاى اجرایى، عدم درک حساسیت نگارش تاریخ انقلاب، درگیریها، تنشها و برخوردهاى سیاسى، نتوانسته‏اند بدرستى از وظیفه تبیین انقلاب برآیند. از این رو آنچه انجام یافته، در قبال آنچه مى‏بایست صورت مى‏گرفت، اندک است.

 نسل انقلابى نیز به دلایلى از جمله حجم توطئه‏ها، مشکل تمشیت زندگى، زیر و بمهاى سیاسى و عوامل سیاستگریز، نتوانستد آن گونه که شایسته است نسل جوان بعد از انقلاب را با این پدیده بى‏بدیل آشنا سازند. متأسفانه هنر انقلابى نیز در انتقال این پیام سترگ الهى، توفیق رضایتمندى به دست نیاورد. افزون بر اینها، رخنه برخى از غربزدگان در طیف نیروهاى انقلابى، تجلى تهاجم فرهنگى و ظهور جلوه‏هاى دنیاگرایى، چالشهاى سیاسى، کاستیهاى اقتصادى و گرانى بى‏مهار، همراه با تخلفهاى پاره‏اى از دست اندرکاران امور مانند عوامل اختلاس 123 میلیارد تومانى اخیر، باعث شد که چهره تابناک انقلاب، براى برخى در‌هاله‏اى از ابهام و جهالت باقى بماند و گاه ناجوانمردانه دستاوردهاى بزرگ آن با رفرمهاى رژیم طاغوتى مقایسه شود و دشمنان از بلندگوهاى خود تبلیغ کنند که انقلاب براى ملت ایران چه کرده است؟!

 در حالى که اینان نیک مى‏دانند که انقلاب اسلامى، رژیمى را از اریکه قدرت به زیر کشید که وابسته به آمریکا و ژاندارم منطقه بود و سیاستهاى آن را سردمداران واشنگتن و لندن تعیین مى‏کردند. رژیمى که با فروش بیش از هفت میلیون بشکه نفت در روز با جمعیتى کمتر از نصف جمعیت کنونى، در کنار کاخ مرمر و سعد آباد، عامل ایجاد حلبى‏آبادها بود و در حالى که بسیارى از مردم ایران از ابتدایى‏ترین اصول زندگى؛ سواد، بهداشت و مسکن، محروم بودند، ثروتهاى این مردم را در بانکهاى آمریکا و اروپا انبار کردند و خاندان سلطنتى خود عامل توزیع مواد مخدر بودند.

 با گرفتن مالیات از قمارخانه‏ها، مشروب فروشیها و سایر مراکز فساد و فحشا، قصرها و ویلاهاى گوناگون در ایران و بسیارى از کشورهاى اروپایى ساختند و در هنگامه‏اى که مستشاران آمریکایى و اروپایى عملاً از قانون کاپیتولاسیون برخوردار بودند، عالمان دینى و جوانان متعهد این مرز و بوم در زیر شکنجه‏هاى قرون وسطایى آنان به شهادت مى‏رسیدند. حکومتى وابسته، اقتصادى مصرفى و بیمار، فرهنگى غرب زده و اجتماعى آلوده و جامعه‏اى در حصار خفقان، رهاورد سیاستهاى آن رژیم بیگانه پرست بود.

 ولى انقلاب اسلامى، آمد و معادلات جهانى را بر هم زد، دین را از گوشه انزوا به عرصه سیاست کشاند و با خیزش اسلامى، چنان موجى در عالم به وجود آورد که تموّج آن هرگز به آرامش نخواهد گرایید. اعتبار و هیمنه آمریکا براى اولین بار در دنیا شکسته شد و دولت جمهورى اسلامى به حمایت از مسلمانان سراسر عالم پرداخت؛ در گذشته در قبال اشغال افغانستان و کشمیر، و اکنون در برابر سازش ذلّت‏بار اعراب و اسرائیل و کشتار جنایت‏بار بالکان، بى‏پروا به مخالفت برخاسته و از این رو تئوریسینهاى دنیاى سرمایه‏دارى، انقلاب اسلامى را به عنوان تنها تهدید جدّى علیه منافع نامشروع غرب خواندند.

 آیا احیاى بیدارى دینى و بازگشت به خویشتن، دستاورد کمى بود؟ آیا استقلال، کم موهبتى است؟ کدام یک از کشورهاى جهان سوم؛ بیش از جمهورى اسلامى، از استقلال سیاسى برخوردارند؟ اکنون در این کشور، عرصه آزادى قلم و بیان به میزانى است که اساسى‏ترین ثمره انقلاب و یادگار جاودانه حضرت امام؛ یعنى تئورى ولایت فقیه، مورد نقد و تعرض شدید مخالفان قرار مى‏گیرد، دفاع مقدس، عدالت اجتماعى و دهها شعار محورى انقلاب مورد سؤال واقع مى‏شوند و تقریر کنندگان اندیشه‏هاى نظریه پردازان امپریالیسم مانند کارل ریموند پویر، در دانشگاههاى کشور، آزادانه به تبلیغ جدایى دین از سیاست، اخلاق، اقتصاد و هنر مى‏پردازند و گاه پاره‏اى از گروهکهاى سیاسى، تندترین بیانیه‏ها را علیه دولت - در حال جنگ اقتصادى - منتشر مى‏کنند، کدام یک از کشورها چنین فضایى را گشوده‏اند؟ در طول تاریخ انقلابهاى سیاسى دنیا، هیچ انقلابى بسان انقلاب اسلامى، نهادهاى مردمى و قانونگذارى را در کوتاه مدت سامان نداده است؛ حتى مهمترین رکن نظام اسلامى که مقام رهبرى است هم با دموکراسى غیر مستقیم و از طریق آراى عمومى برگزیده مى‏شود.

 در بعد اقتصادى و خدمات اجتماعى - فرهنگى، انقلاب تاکنون خدمتهاى فراوانى ارائه کرده است؛ مانند بازسازى خرابیهاى جنگ تحمیلى، سیل و زلزله، سرویس دهى، اسکان و تأمین 2/5 میلیون آواره افغانى، یک میلیون و سیصد هزار آواره عراقى (اعم از کرد و عرب)، یکصد هزار آواره کویتى، کمک در ساختن اردوگاههاى پناهندگان آذربایجان و ارسال کمکهاى غذایى و سوختى به جمهورى خودمختار نخجوان، بطورى که هم اکنون 15 کل پناهندگان جهان در ایران به سر مى‏برند، هزینه کردن طراحى، تکمیل و ساخت صد سد بتونى و خاکى، گسترش بى‏سابقه سیستم مخابراتى، لوله‏کشى آب آشامیدنى و برق‏رسانى به دور افتاده‏ترین روستاها، راه سازى و توسعه راه‏آهن از جمله اجراى پروژه استراتژیک بافق - بندرعبارس، ایجاد فضاهاى سبز و توسعه پارکها و میدانهاى ورزشى - تفریحى در سراسر کشور. افزایش فضاهاى آموزشى از سطوح ابتدایى تا آموزش عالى، تأمین مایحتاج حدود سه میلیون خانوار نیازمند، تسهیل در امر ازدواج و تهیه جهاز براى نوعروسان از طرف کمیته امداد امام خمینى، تعمیم طرح شهید رجایى، واگذارى زمین و خانه از سوى بنیاد مسکن و زمین شهرى به بسیارى از بى‏خانمانها و افراد تهیدست، تحت پوشش قرار دادن مادى و معنوى خانواده‏هاى شهیدان، جانبازان و آزادگان از جانب بنیادهاى شهید، جانبازان و رسیدگى به امور آزادگان، تحت پوشش قرار دادن آسیب دیدگان فکرى و جسمى از سوى شبکه‏هاى بهزیستى، پرداخت سوبسید مستمر به کالاهاى استراتژیک و مورد نیاز مردم و صدها رقم خدمات دیگر.

 امروز مردم انقلابى، بحق از حضور برخى زنان و مردان نادان یا مغرض که مروج فرهنگ مبتذل غرب هستند، افسرده خاطر و خشمگینند، در حالى که در زمان طاغوت، خیابانها و مراکز عمومى قرقگاه اینان بود، آیا برنتابیدن فساد اندک امروز و پذیرش یا سکوت و تسلیم در برابر آن صحنه‏هاى ابتذال و سکس دیروز، نشانه تحول فرهنگى و از دستاوردهاى انقلاب نیست؟

 ناگفته پیداست که وجود کاستیها و پاره‏اى نواقص را کسى انکار نمى‏کند، ولى در کدام گوشه از دنیا، بهشت موعود آفریده‏اند؟ از مسافرانى که به کشورهاى همسایه سفر کرده‏اند، درباره وضعیت سیاسى، اقتصادى و فرهنگى آنان بپرسید تا معلوم شود که وضعیت کشور ما هنوز هم مطلوبتر از همه آنهاست! اکنون قارونهاى منطقه هم دست به دامن صندوق بین‏المللى پول و سایر مراکز سرمایه‏دارى پلید جهانى شده‏اند و این نشانگر وخیم بودن شرایط است.

 گاه گفته مى‏شود: اگر حکومت اسلامى است، پس رشوه، پارتى‏بازى و اختلاس چرا؟ اولاً: هیچ یک از مسؤولان بلند مرتبه نظام از چنین پدیده نفرت‏آورى، خشنود نیستند و کشف باندهاى اختلاس و ارتشا و امثال آن توسط نیروهاى مخلص اطلاعات و امنیت کشور، گواه برخورد نظام با این عوامل مفسد است.

 ثانیاً: گرچه امت حزب الله در کشف بسیارى از این باندهاى تبهکار نقش اساسى دارد، ولى متأسفانه عوامل اجراى این مفاسد، بخشى از مردمان عادى همین کشورند؛ فى المثل در ماجراى اختلاس خائنانه 123 میلیارد تومانى اخیر، راست است که متهم ردیف اول، سرمایه‏دارى فرارى بوده که براى امثال او انقلاب و ایثار و شهادت بى‏مفهوم است، ولى نردبان خیانت او، برخى از کارمندان معمولى بانک صادرات بودند، به گونه‏اى که بدون خیانت این کسان، آن تبهکاران قادر به اختلاس نبودند و متأسفانه در مسأله ارتشا، توزیع مواد مخدر، و پخش فیلمهاى مبتذل چنین واقعیت تلخى وجود دارد.

 گفتنى است در این مقال از ضعف مدیریت، غیر کار آمد بودن برخى از مسؤولان و کاستیها و نواقص و عدم رعایت اصل تشویق و تنبیه، دفاع نمى‏شود، بل معتقدیم باید این موارد، دلسوزانه و مشفقانه گفته شوند و اولیاى امور نیز موظفند - طبق میثاق ملى و اعتقاد مذهبى - در اصلاح امور بکوشند ولى سخن بر سر این است که دولت تنها یک طرف این معادله است و مردم نیز در قبال این حوادث مسؤولند! از این رو، نباید رشوه بدهند نه بگیرند و نه واسطه شوند، نه اختلاس کنند و نه به مختلسان کمک رسانند، نه گران بفروشند و نه به گران فروشان شفقت ورزند، بل آنها را به مسؤولان ذى صلاح معرفى کنند و تا مجازاتشان از پاى ننشینند. بارى در پایان از وجدان خویش بپرسیم، راستى با همه انتقادها و ایرادهاى وارد، آیا باز هم کشورى، متعهدتر از جمهورى اسلامى و جامعه‏اى سالمتر از جامعه ایران سراغ داریم؟! والسلام

 سردبیر