گفته ها و نوشته ها

گفته ها و نوشته ها

 

دوستى خود

‌هارون الرشید به منصور بن عمّار گفت: با رعایت اختصار مرا موعظه کن. منصور گفت: یا امیرالمؤمنین آیا نزد تو عزیزتر از خودت کسى هست؟‌هارون گفت: البته خیر. منصور گفت: اگر مى‏خواهى به شخصى که بسیار دوستش دارى بدى نکرده باشى به خودت بدى مکن!

 

 

 فاتح

 دزدى دریایى را به حضور اسکندر آوردند، وى با غضب تمام، به دزد گفت خجالت نمى‏کشى که در دریا دزدى مى‏کنى؟ دزد پاسخ داد: من چون یک کشتى دارم دزد دریایى هستم. اگر مثل شما چندین کشتى داشتم فاتح بودم.

 

 

 

 عشق پاینده

 حکیمان در کتب طبّیشان ذکر کرده‏اند که عشق نوعى مالیخولیا و جنون و از بیماریهاى سودآورى است. اما در کتب الهى بنوشته‏اند که عشق از بزرگترین کمالات و تمامترین سعادات است. و بسا که بین این دو گفتار، خلافى گمان رود. اما این چنین گمانى واهى است چه، آنچه مذموم است عشق جسمانى، حیوانى و شهوانى است و آنچه ممدوح است عشق روحانى انسانى و نفسانى است. عشق نوع اول به وصال زوال یابد و فنا پذیرد ولى عشق دوم به هر حال تا جاودان بماند.

 (کشکول، شیخ بهایى، ص658)

 

 پندهاى جاودانه

 اگر انسان درونش را که عالم اکبر است با جهاد اکبر به سازد مى‏رسد به رضوان الله اکبر.

 شکر نعمت از نعمت بالاتر است، چرا که نعمت فانى مى‏شود اما شکر نعمت باقى مى‏ماند.

 از حکیمى پرسیدند چگونه‏اى؟

 گفت: چگونه باشد حال کسى که هر روز یک منزل به مرگ نزدیک‏تر مى‏شود.

 از حکیمى سؤال شد روز عقبتر است یا شب؟ پاسخ داد شب، چون وقت آسایش است و آسایش از بهشت است و روز رنج است و رنج از جهنم.

 

 

 غیبت

 شیخ شبلى را یکى غیبت کرد، براى وى طبقى رطب فرستاد و گفت: شنیدم که تو عبادت خود را براى ما هدیه فرستاده‏اى، من نیز خواستم تلافى کنم.(کیمیاى سعادت)

 

 خوب زیستن

 امام على علیه السلام : با مردم چنان بیامیزید که اگر مردید بر شما بگریند و اگر زنده ماندید به شما مهربانى ورزند.”نهج البلاغه، کلمات قصار”

 

 شیطان و دلالان

 ازشیطان‏پرسیدند کدام طایفه را بیشتر دوست دارى؟

 گفت: دلالان را!

 پرسیدند چرا؟

 شیطان گفت: زیرا من به سخن دروغ از ایشان خرسند بودم ایشان سوگند دروغ را نیز به آن افزودند!

 

 سخن به کنایه

 عجوزى به در خانه کریمى رفت و به او گفت: موشهاى خانه من کم شده نمى‏دانم چکنم؟ مرد کریم گفت: چقدر خوب به کنایه گفتى و دستور داد چند بار خرما و حبوبات به خانه‏اش بردند.

 رسیده کار به جایى زضعف لاقوتى

 که موش خانه ما راه مى‏رود به عصا

 

 

 گفتار نغز

 کسى که دوراندیش نباشد گرفتار خطاهاى نزدیک مى‏شود.

 کنفوسیوس: من با کسى که فکر کردن را نیاموخته است و در هر کار نیندیشد و از خود نپرسد آیا من این کار را چگونه باید بجا بیاورم؟ نمى‏خواهم سر و کارى داشته باشم.

 حکیمى را پرسیدند دنیا از آن کیست؟ گفت از آن کسى است که آن را ترک کند.

 گفتند: آخرت از آنِ کیست؟ گفت: از آن کسى که آن را به جوید.

 

 

 پدر دارى

 مسؤول محافظان و از اعضاى دفتر امام مى‏گوید:

 سال 65 حضرت امام یک سکته کردند، حاج احمد آقا مدام در اطراف امام بودند و از ایشان مراقبت مى‏نمودند، یادم هست که حاج سید حسن خمینى آمده بود بالاى سر امام و حضرت امام همان جا خطاب به ایشان گفتند:

 “حسن آقا پدردارى را از پدرت یاد بگیر”!

 

 ذخیره ماندنى

 بزرگى تمامى مال خویش به صدقه بداد. وى را گفتند: آیا چیزى بهر فرزند خویش به ذخیره ننهى؟

 گفت:این مال را نزد خداوند بهر فرزندم، ذخیره نهم، چه کسى که دهانها بگشوده است، روزى نیز دهد.

 (کشکول،شیخ بهایى، ص658)

تعداد مشاهده مقاله: 70