رهنمود های مقام معظّم رهبری

مقام معظم رهبرى حضرت آیة الله العظمى خامنه‏اى

قدرتهاى بزرگ و به طور مشخص آمریکا در سه ماجرا با انقلاب و ملت و کشور ما درگیر شدند و به لحاظ سیاسى در هر سه ماجرا هم شکست خوردند: اول قضیه قرارداد هسته‏اى ایران با روسیه و سپس مسأله تلاش براى حصر اقتصادى کشور و نهایتاً قرارداد ما با کشور آفریقاى جنوبى بود که آمریکا با تمام توان علیه ما وارد میدان شد ولى عملاً مجبور به عقب نشینى شد. هر سه قضیه را خداى متعال پیش آورد و دولت آمریکا با داعیه ابرقدرتى و با امکانات فراوان تبلیغاتى و سیاسى خود جنجالى را در دنیا علیه جمهورى اسلامى به راه انداخت و با نظام جمهورى اسلامى سینه به سینه شد ولى در هر سه مورد به نتیجه مورد نظر خود نرسید.

دولت جمهورى اسلامى با دو عامل داراى یک اقتدار حقیقى است. در واقع اقتدار دولت هم همان اقتدار ملى است. آنچه که به عنوان اقتدار ملى در یک کشور ذکر مى‏شود، همین است که دولتى مقتدر و دلسوز و علاقمند در رأس کارها باشد و مصالح مردم را درست تشخیص بدهد و راهها را با قدرت و قوت بپیماید و از تهدیدهاى خارجى و خصومتهاى گوناگون و احیاناً بعضى از کارشکنیهاى داخلى واهمه نکند. این وضعیت بحمدالله در کشور ما مشاهده مى‏شود.

بحمدالله کشور در طریق رشد و توسعه دارد حرکت مى‏کند. این یک امر محسوسى است. حقیقتاً کار سازندگى در کشور جدى گرفته شده است و هر کسى که این موضوع را انکار کند، بلاشک بى‏انصافى کرده است؛ چون مملکت به یک شکل تعجب برانگیز و تحسین آمیز به سمت سازندگى حرکت مى‏کند و هر جاى این کشور نگاه کنید، شعله کار بلند است و کار مفیدى براى این مردم‏در بخشهاى مختلف انجام مى‏گیرد.

آنچه که در این بین بایستى با وسواس و دقت دنبالش باشید، مسأله “عدالت اجتماعى” است که با رشد و توسعه هم سازگار است.

 بعضى این طور تصور مى‏کردند - شاید حالا هم تصور کنند - که ما بایستى یک دوره‏اى را صرف رشد و توسعه بکنیم و وقتى که به آن نقطه مطلوب رسیدیم؛ به تأمین عدالت اجتماعى مى‏پردازیم. این فکر اسلامى نیست. “عدالت” هدف است و رشد و توسعه مقدمه عدالت مى‏باشد. آن روزى که در کشور عدالت اجتماعى نباشد، اگر بتوانیم باید آن روز را تحمل نکنیم. اگر مى‏بینید که در کشور هنوز تفاوت و فاصله طبقاتى وجود دارد و هنوز کسانى در فقر و محرومیت هستند، به خاطر این است که مسؤولان کشور بیش از این نمى‏تواننند. خرابى‏اى که در طول سالیان طولانى به وجود آمده، عمیقتر و بیشتر از آن است که در طول این مدت کوتاه بشود آن را برطرف کرد والااگربتوانیم‏یک روز هم نباید تحمل بکنیم.74/6/9

در همه جا اولین مخاطب شبهه‏ها، روشنفکران و اهل فکر و اندیشه‏اند که غالباً در میان جوانان و صاحبان فکر و اندیشه و تحصیلکرده‏ها هستند. بسیارى از مردم شبهه به سراغشان نمى‏آید. آنها به شبهه کارى ندارند. ایمانى دارند و بر طبق ایمانشان زندگى خوبى را پیش مى‏برند. کسانى که اهل مطالعه‏اند، با دنیا مواجه مى‏شوند و درباره اصل دین و اسلام و معارف آن و نیز اصول و فروغ و تاریخ دین حرف مى‏زنند و مرتباً شبهه القا مى‏کنند. کسانى باید باشند تا این شبهه‏ها را برطرف کنند. تأمین این افراد به عهده حوزه‏هاى علمیه است. البته کسانى که در غیر حوزه‏ها هستند، ممکن است بتوانند این کار را انجام دهند؛ لیکن متصدى اصلى انصافاً حوزه‏هاى علمیه و علماى دینند. اینها اولین کسانى هستند که باید شبهه‏ها را برطرف کنند.74/6/19

 من محاکمات جنجالى این روزها را جزو افتخارات نظام مى‏دانم. وجود فساد تعجب‏آور نیست؛ مبارزه نکردن با فساد تعجب‏آور است. این محاکمات معنایش این است که نظام جمهورى اسلامى با هیچ کس رودربایستى و شوخى ندارد و هر انگیزه فسادى را در هر جا ببیند سرکوب مى‏کند؛ به خصوص آن فسادى که مثل خوره و کرم داخل درخت، بناست که اصل بنا را پوسانده و پوک کند و از بین ببرد. هر جا که با این مسأله در مجموعه خودتان برخورد کردید، با کمال قدرت و بدون هیچ گونه ابا و امتناع و با تکیه بر همان روشها و طریقه‏هاى قانونى - که بحمدالله ما براى همه این کارهاى اساسى قانون داریم - با آن مبارزه کنید.74/6/9

دفاع مقدس

 “بسیارى از امور است که انسان از آن خوشش نمى‏آید، لکن وقتى که تحقق پیدا کرد مى‏بیند خیرش در آن بوده است”عسى ان تکرهوا شیئاً و هو خیرٌ لکم”. ما و ملت اسلامى ما جنگجو و هجومگر نبوده‏ایم و نیستیم و از این جنگ تحمیلى هم خوشمان نمى‏آمد و کراهت داشتیم که دو طایفه از مستضعفان به تحریک مستکبران و تحریک آمریکا و اغفال حزب بعث به روى یکدیگر حربه بگشایند و آتش، لکن همه مى‏دانید و همه هم در جهان مى‏دانند که این جرم متوجه به حزب بعث و صدام و صدامیان است. در عین حالى که ما از جنگ گریزان هستیم، لکن دفاع که حق هر انسانى است و واجب است بر هر انسانى دفاع از خود و دفاع از کشور خود و دفاع از دین خود، ما به عنوان دفاع در مقابل این قدرتها ایستادیم”(60/9/11)

 “اکنون که بزرگداشت هفته جنگ تحمیلى فرا رسیده است... لازم است ملت شریف ایران عموماً و خصوصاً دولتمردان و گویندگان و نویسندگان و شاعران و هنرمندان از این قشرهاى فداکار هر یک به سهم خود قدردانى نمایند و مراحل مختلف پیروزى این حماسه آفرینان را با گفتار و نوشتار و کردار خود در معرض نمایش گذارند و در محافل هفته جنگ فواید و نتایج و پیامدهاى آن را برشمارند و روح شجاع این رزمندگان بزرگ را هر چه بیشتر تقویت کنند.”

 (61/6/31)

 “مطالعه اوضاع نظامى، سیاسى، اقتصادى ایران که به خیال پوچ عفلقیان و منافقان و حزب توده وابسته و دلباخته شوروى و دیگر گروه‏ها و دسته‏هاى نوکر ماب، در همان هفته اول و یا ماه‏هاى اول، شکست ایران و سقوط جمهورى اسلامى و اسلام حتمى بود، که اکنون بر جهانیان خلاف آن ثابت شده است. خوب است چشم کوردلان را باز کند و از کارهاى جنون آمیزى که تاکنون کرده‏اند و امروز جز حربه دروغ و گزاف چیزى برایشان بجاى نمانده است، توبه کنند و در پیشگاه خداى متعال اگر اعتقاد دارند عذر تقصیر بخواهند و در پیشگاه ملت بزرگ ایران به جهالت و کوتاه اندیشى‏شان اعتراف کنند. اکنون على‏رغم دروغپردازیها و عربده کشیدنها آنچه براى صدام مانده است شکستهاى پى در پى و جنایتهاى وحشیانه نسبت به مردم مرزنشین بخصوص مناطق عرب نشین و کردنشین و همچنین دیگر شهرهاى ایران و به شهادت رساندن زنان و کودکان و مردان بى‏گناه مى‏باشد و آنچه براى دشمنان اسلام و انقلاب چه آنان که در رأس کشورهاى کفر و دولتهاى الحادى هستند و چه آنهایى که به این دولتها پناه برده‏اند مانده است شایعه سازیهاى واضح البطلانى است که جز عده‏اى بى‏خبر از اوضاع ایران و منطقه کسى باور نمى‏کند.”(62/6/31)

 “امروز همه مى‏دانند جرم واقعى ما از دید جهانخواران و متجاوزان، دفاع از اسلام و رسمیت دادن به حکومت جمهورى اسلامى به جاى نظام طاغوت ستمشاهى است، جرم و گناه ما احیاء سنت پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم و عمل به دستورات قرآن کریم و اعلان وحدت مسلمانان، اعم از شیعه و سنى، براى مقابله با توطئه کفر جهانى و پشتیبانى از ملت محروم فلسطین و افغانستان و لبنان و بستن سفارت اسرائیل در ایران و اعلان جنگ با این غده سرطانى و صهیونیزم جهانى و مبارزه با نژادپرستى و دفاع از مردم محروم آفریقا و لغو قراردادهاى بردگى رژیم کثیف پهلوى با آمریکاى جهانخوار بوده است. و نزد جهانخواران و نوکران بى‏اراده آنان چه گناهى بالاتر از این که کسى از اسلام و حاکمیت آن سخن بگوید و مسلمانان را به عزت و استقلال و ایستادگى در مقابل ستم متجاوزان دعوت کند.

 ما به این نکته نه فقط در جنگ تحمیلى، که از روز نخست شروع مبارزه و از پانزده خرداد تا بیست و دوم بهمن رسیده‏ایم و به خوبى دریافته‏ایم که براى هدف بزرگ و آرمانى اسلامى - الهى باید بهاى سنگینى پرداخت نماییم و شهداى گرانقدرى را تقدیم کنیم و جهانخواران ما را راحت و آرام نخواهند گذاشت و با استفاده از ایادى داخلى و خارجى‏شان به ما شبیخون زده و خون عزیزان ما را بر بستر کوچه‏ها و خیابان‏ها و مرزهایمان جارى مى‏کنند.”

 (66/5/6)