ما و بازیهاى المپیک آتلانتا

سردبیر

شاخص ترین نماد هر ملتى, که معرف هویت اوست, فرهنگ آن ملت است; یعنى هر ملتى را با چگونه اندیشیدن, چگونه نگریستن و چگونه زیستن مى شناسند, زیرا فرهنگ, مجموعه عقاید, بینش, نگرش و آداب و رسوم هر ملتى است و از آن جا که ورزش در قلمرو فرهنگ و هنر هر ملت جاى مى گیرد, اهتمام به رشد و هدایت آن ضرورى مى نماید, از این رو چگونگى شرکت تیم ورزشى جمهورى اسلامى ایران در بازیهاى المپیک 1996 آتلانتاى آمریکا در خور تإمل و دقت نظر است که در پى ملاحظه مى شود.
1 ـ در جهان امروز, با کمال تإسف, شاید نتوان هیچ همایش فرهنگى ـ هنرى و ورزشیى را نشان داد که اهداف سیاسى در شکل دهى آن بى نقش باشد. گویاترین شاهد آن این است که با وجود شرکت تیم کشتى جمهورى اسلامى ایران در مسابقات چاتا نوگاى آمریکا, در سال گذشته, دولت آمریکا همایش ورزشى جمهورى اسلامى ایران را به بهانه عدم امنیت, تحریم کرد و از ورود ورزشکارانش به ایران ممانعت به عمل آورد. دلیل دیگر این که در آستانه مسابقات المپیک 1996, روزنامه ((پراودا)) ـ چاپ مسکو ـ با صراحت نوشت: ((برگزارى این مسابقات در خاک آمریکا اهداف سیاسى را به دنبال دارد)). روزنامه ((اومانیته)), چاپ پاریس, نیز اعلام کرد: ((بازسازى بازیهاى المپیک در شکل نوین آن, همواره زمینه مناسبى براى ابراز ادعاهاى سیاسى بوده است. )) علاوه بر اینها معروف است که اعزام ورزشکاران پیوسته به عنوان یکى از ابزارهاى محک سیاسى طرف مقابل, براى برقرارى رابطه, مطرح بوده است!
2 ـ جمهورى اسلامى ایران, کشورى است داراى نظامى دین گرا و ارزشمدار, که مدعى نجات بشریت از جاهلیت اخرى (فرهنگ غربى) است, از این رو هیچ فردى در هیچ صحنه اى مجاز نیست, قدمى از این اصل خدشه ناپذیر به عقب بگذارد و در همه مجامع و گردهمایى هاى بین المللى باید این صبغه, محفوظ بماند و معیارى براى درستى یا ناروایى تصمیم گیریها به شمار آید. از این منظر بود که امام خمینى ـ قدس سره ـ فرمودند: ((ورزشکاران در میادین بین المللى باید نمونه باشند.))
3 ـ در میان قهرمانان رشته هاى مختلف ورزشى و هنرى, ستارگان فراوانى بوده اند که پیش از مرگ خود, شاهد به خاک سپارى شهرت و محبوبیتشان بوده اند ولى نام بسیارى از پهلوانان ایران همچنان ورد زبان ورزش دوستان و جوانمردان است. از جهان پهلوان غلامرضا تختى که ـ به علت همعصر بودن ـ بگذریم, هنوز هم پس از گذشت سالها, یاد نامآوران پاک سرشتى چون پوریاى ولى بر سر زبانهاست و حتى برخى از نیک مردان به نام او سوگند یاد مى کنند و این جاودانه ماندن, به خاطر پیوند با جاودانگى است. این پارسا مردان, پیش از آن که جسم را پرورش دهند, روح را از زنگارهاى نخوت و کبر و دیگر صفات نکوهیده صیقل داده, به فضایل آراسته بودند.
حضور ورزشکاران جمهورى اسلامى ایران در میادین بین المللى آن گاه شکوهمند و افتخار آفرین است که خوى پهلوانى را به نمایش بگذارند و درس انسانیت بیاموزند وگرنه مدالى را به گردن آویختن چندان طرفه اى نیست و بسیارى از کشورها از این جهت پیشگامند. سجده شکر رسول خادم به درگاه خدا پس از پیروزى بر حریفان قوى پنجه و گرفتن مدال طلا کجا و جیغ و داد و خودباختگى فلان ورزشکار غیر ایرانى پس از پیروزى کجا! ولى متإسفانه بعضى از اعضاى کاروان ورزشى ایران وقتى وارد ورزشگاه آتلانتا مى شوند خود را مى بازند و رو به تماشاگران آمریکایى مرتب کف مى زنند و این در حالى است که نمایندگان سایر کشورهاى مسلمان باوقار و با تکان دادن دست از مقابل, تماشاگران آمریکایى رژه رفتند!
4 ـ هیإت ورزشى جمهورى اسلامى ایران در برهه زمانى به آتلانتا رفت که دولت قانون شکن آمریکا, خصومت دیرینه اش را نسبت به ایران شدت بخشید و نه تنها شرکتهاى آمریکایى را از معامله با ایران برحذر داشت بل با تصویب طرح کنگره, شرکتهاى بین المللى طرف تجارى ایران را نیز بایکوت نمود و عملا برخلاف قوانین بین المللى از قلمرو اختیارات حکومتى خود, خارج شد. در سال گذشته نیز از ورود ورزشکارانش به ایران ممانعت به عمل آورد و داوران ناصالح مسابقات چاتا نوگا بر کشتى گیران ایرانى جفا نمودند.
5 ـ با توجه به این که در کاروان ورزشى 32 کشور از 197 کشور شرکت کننده, هیچ زنى شرکت نکرده بود و از شرایط کمیته المپیک, پرچم دارى تیم توسط زن, نیز نبوده است, سپردن پرچم تیم ورزشى جمهورى اسلامى به دست خواهرى از ورزشکاران, هیچ توجیه منطقى نداشت.
دموکرات منشهایى که براى دختران مسلمان در سرزمین به اصطلاح آزادى و منطق, حق استفاده از یک متر پوشش سر را قایل نیستند, ناجوانمردانه بر این موجود پاک و مظلوم (زن) ستم روا مى دارند, حق نیست که ما نیز چنین کنیم, نه نبود پرچمدار زن, کسر شإن خانمهاست و نه بودن آن, دلیل بر رفع محرومیت از زن, بویژه این که زنى را در جلو عده اى از مردان, ولو صالح, قرار دادن بر خلاف آموزه هاى قرآنى است و اگر کسانى این آموزه ها را غرب پسند نمى دانند, باکى نیست!
بارى اگر هم اصرار بر پرچمدارى خواهرى در این بازیها بوده, چرا از حجاب برتر که نمادى از فرهنگ ملى ـ مذهبى زنان مسلمان ایرانى است, استفاده نشده بود؟ اگر به اخبار خبرگزاریها توجه شود این حساسیت بدرستى نمایان است مثلا خبرگزارى فرانسه مى گوید: ((براى اولین بار بعد از انقلاب اسلامى ایران زنى از این کشور در مسابقات المپیک شرکت مى کند و ... این زن ایرانى بدون چادر سنتى و اجبارى در ایران, در این دوره از مسابقات شرکت خواهد کرد.)) راست است که حضور زنان ایرانى در میادین ورزشى بین المللى ممکن است, تبلیغات سویى را که بر ضد نظام اسلامى در مورد زنان است نفى کند, ولى این مهم بدون پرچمدارى هم قابل تحقق است.
6 ـ نایب رئیس فدراسیون کشتى گفته بود: براى هر پیروزى کشتى گیران ایرانى در آتلانتا یک عدد سکه بهار آزادى به کشتى گیران پیروز خواهد داد. متإسفانه در سال گذشته هم یکى از مسوولان ورزشى, تصور کرد مى تواند با وعد و وعیدهایى چون دادن اتومبیل و غیره روحیه ورزشکاران را تقویت کند ولى در همان حال مسوولان تیمهاى ورزشى ترکیه لائیک به ورزشکاران, وعده سفر مکه را در صورت پیروزى عنوان کردند. کسى نمى گوید ورزشکاران تشویق مادى نشوند ولى لااقل جزو جوایز آنها امور معنوى مانند سفرهاى زیارتى هم قرار گیرد تا در مسیر تهذیب و خودسازى بیشتر واقع شوند که به خوى پهلوانى و با سیاست جمهورى اسلامى نزدیکتر است. کسى چه مى داند شاید دوستان توسعه مدار چنین نسخه هایى را مى پسندند ولى باید بدانند درخشش رسول خادم, مرهون توکل و ایمان و پس از آن تلاش و غیرت دینى ـ ملى او بود نه وعده سکه بهار آزادى فلان مسوول!
7 ـ متإسفانه برخى از مسوولان ورزشى هنوز هم گویا حضور در المپیک و سایر مسابقات جهانى را تنها میدان کسب تجربه تلقى مى کنند و فراموش کرده اند که میدانهاى بین المللى مسابقه, پیش از آن که میدان تجربه اندوزى باشد, صحنه نتیجه گیرى است.
بارى با وجود احراز مقام سوم در کشتى و على رغم ستمهایى که داوران ناصالح بر ما روا داشتند, نتایج مسابقات هیإت اعزامى به آتلانتا نشان داد که فاصله زیادى تا رسیدن به جایگاه مطلوب وجود دارد, بنابراین سزاوار است به جاى هزینه سفرهاى کم فایده ورزشى, در زمینه ورزشى قهرمانى, روى کشتى و ورزشهاى رزمى سرمایه گذارى کنیم و امکانات کشور را به سوى ورزش همگانى هدایت کنیم که سودمندتر و نتیجه بخش تر است. والسلام
پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 58