داستان تونل

(انتفاضه جدید فلسطین)
##ترجمه: مهدى اسدى##

در همان هنگام که صداى تانک هاى صهیونیستى در جنوب لبنان و جولان اوج مى گرفت, انتفاضه جدید فلسطین نیز در کرانه باخترى, نوار غزه و قدس اوج مى یافت. و این پاسخى بود به فعالیت هاى روزافزون ناتانیاهو در جهت یهودى کردن شهر قدس, که نیروهاى اشغالگر وى با گشودن تونلى به موازات حرم شریف قدس سعى در محقق ساختن آن داشتند. امرى که منجر به بروز درگیرىهاى شدیدى میان فلسطینیان و نیروهاى صهیونیست شد. اما آیا این گام, نخستین نمونه از تخریب مسجدالاقصى و دیگر اماکن دینى بود؟ یا این که پیش از این نیز فعالیت هایى صورت گرفته است؟ این فعالیت ها کدامند؟ داستان این تونل که صهیونیست ها مدعى اند به دیوار ندبه منتهى مى گردد چیست؟
از اواسط سده گذشته نظریه پردازان جنبش صهیونیسم, همواره اعلام کرده اند که هدف صهیونیسم تصرف قدس و پایه ریزى پایتخت دولت اسرائیل در آن سرزمین است. سکونت در قدس یکى از مهم ترین پایه هاى دعوت صهیونیست ها بود. آنان در برابر یهودیان ساده اندیش دنیا همواره یکى از آموزه هاى یهودیت را که مى گوید: ((گام هاى ما همواره بر درگاه تو اى قدس متوقف مى شده اند... اى قدسى که تنها مانده اى)) شعار و سرلوحه کار خود قرار مى دادند و بر آن تإکید مى ورزیدند.

نیمه دیگر رویا
هنگامى که در سال 1948 جنگ هاى اعراب و اسرائیل به پایان رسید نیروهاى صهیونیستى توانستند نیمى از رویاى خود را اجرا کنند, چرا که موفق شدند 66/2% از مساحت کل شهر قدس را به تصرف درآورند, اما بخش هاى کهن شهر که قسمت هاى مقدس در آن قرار داشت همچنان در دست عرب ها به جاى ماند.
پس از آن جنگ 1967 رخ داد تا به صهیونیست ها این امکان را بدهد که بر بخش هاى باقى مانده چنگ بیندازند و یهودىسازى این شهر را به اتمام برسانند. در کنار دست کارى خدمات عمومى, یهودى سازى آموزش و فرهنگ و تربیت و اعلان قدس به عنوان پایتخت رسمى رژیم صهیونیستى, یهودیان همچنین کوشیدند تا فرهنگ هاى اسلامى و مسیحى را در قدس ریشه کن سازند و اماکن مقدس این دو فرهنگ را تخریب نمایند. این راه و روش در ویران سازى بعضى از اماکن مقدس مسلمانان و مسیحیان و نیز دگرگون سازى میراث فرهنگى و چهره تاریخى شهر قدس و از میان بردن هرگونه ارتباط این شهر با اسلام و مسیحیت نمود عینى یافت. در این زمینه مى توان به مثال هاى زیر اشاره کرد:
ـ کاوش هاى کنار و زیر مسجد الاقصى براى دست یابى به ((هیکل[ ((معبدى] که صهیونیست ها ادعا مى کنند در این منطقه قرار دارد. این کاوش ها در اواخر سال 1967 آغاز شد و تاکنون ادامه یافته است. کاوش هاى مذکور مراحل گوناگونى را پشت سر گذاشت که منجر به از میان رفتن و تخریب بسیارى از املاک و زمین هاى اطراف مسجد الاقصى شد.
ـ آتش سوزى مسجدالاقصى در 1969/8/21 که نیروهاى اشغالگر مسبب آن بودند. همین امر بار دیگر در آغاز سال 1980 توسط ((مییر کاهانا)) خاخام نژادپرست صهیونیست تکرار گردید.
ـ تعدى به اماکن مقدس اسلامى و مسیحى و کوشش براى اقامه نماز و آیین هاى یهودى دیگر در صحن مسجدالاقصى, دزدیدن بعضى از وسایل و اثاث کلیساى قیامت, چنگ اندازى بر زمین هاى تابع بعضى از دیرهاى مسیحى در قدس, تعدى بر قبرستان هاى اسلامى, ویران سازى منازل و کوچاندن ساکنین آنها.

پیشینه ها
صهیونیست ها از آغاز روى کار آمدن رژیم اشغالگرشان در سال 1948 به بسیارى از مساجد و بارگاه هاى اسلامى در نقاط گوناگون فلسطین تعدى کرده اند. آن چه کارها را پیچیدگى بیشترى بخشیده استخفاف و خوارشمارى اماکن اسلامى به خصوص مساجد است که صهیونیست ها همواره بدانها تعدى کرده و مایلند که آثارى از این اماکن بر زمین به جاى نگذارند.
در این زمینه محله ((المغاربه)) قدس که قبر شیخ ((عید)) در مدرسه افضلیه در آن قرار دارد ویران گردید. همچنین ضریح شیخ شهاب الدین احمد ثورى در محله ((الثورى)) در قدس تخریب گردید و به منطقه اى مسکونى تبدیل شد. در سال 1969 نیز به قبر ((سیدنا عکاشه)) تعدى گردید.
علاوه بر حرم ابراهیمى و دست اندازى به قسمت هایى از آن و فاجعه خون آلودى که سه سال پیش در آن حرم مقدس در حق نمازگزاران انجام دادند, صهیونیست ها مسجد ((بئر السبع)) را به موزه تبدیل کردند و نمازگزاران را از اقامه نماز در آن بازداشتند. همچنین مسجد ((الجسر)) را در ((طبریا)) به موزه و مسجد ((السوق)) را در ((صفد)) به نمایشگاه عکس مبدل ساختند. آنها مسجد ((وادى الصلیب)) را نیز ویران کرده, بر ویرانه هاى آن گاراژهایى ساختند. شهردار صهیونیست تلآویو, مسجد ((حسن بیک)) را در ((یافا)) به بازارچه اى محلى تغییر داد و مسجد ((الحاره الشمالیه)) را در عکا به یک محل یهودى تبدیل کرده صهیونیست ها علاوه بر این ده ها مسجد را در روستاهاى لوبیه, کفربرعم, طور, خربه صوفین, عمواس, صرفند الجوره, یازور, دیریاسین, اقرت, قاقون القبیه, جلمه, سلمه و ابوکبیر ویران کرده اند.
در همین زمینه صهیونیست ها ضریح ((شهاب الدین بادار)) را در مدخل روستاى لفتا که یکى از بارگاه هاى اسلامى به شمار مى رود از میان برده اند. همچنان که آرامگاه ((ابى قمیص)) را در شهر صفد ویران و در زمین آن ایستگاه هاى اتوبوس تإسیس کرده اند; و نیز ضریح ((على بن علیل)) و بارگاه او را در روستاى الحرم در شمال یافا ویران کرده و آن را به یک فرستنده رادیویى مبدل ساخته اند. اشغالگران همچنین بارگاه ((سلمه بن هشام المخزومى)) را در روستاى سلمه تخریب کردند و مقبره ((النخام)) را که پیکر تعدادى از یاران رسول خدا(ص) را در خود جاى داده است از میان بردند. در قدس نیز صهیونیست ها به قبرستان تاریخى ((ماملا)) دست درازى کرده, بخش هایى از زمین آن را به پارک عمومى, منازل مسکونى و واحدهاى تجارى تبدیل کرده اند. در روستاى قیساریه در نزدیکى حیفا آثار باستانى عربى و اسلامى از میان رفتند یا به ویرانه هایى تبدیل شدند. همچنان که بارگاه هاى پیامبران به دست شویى و سرویس هاى بهداشتى تغییر ماهیت داده شدند.

تونل
علاوه بر این اعمال تجاوزکارانه که صهیونیست ها در نقاط مختلف فلسطین در حق مقدسات اسلامى انجام داده اند, مدتى پیش نیروهاى اشغالگر مدخلى را بر ((جاده رنج)) در قدس گشودند که ساختمان مسجدالاقصى را در معرض خطر قرار داده است. آنان ادعا مى کنند که مدخل مذکور به تونلى سیاحتى با طول 488 متر که به موازات ((دیوار ندبه)) کشیده شده است منتهى مى شود.
تونل مذکور که به ادعاى آنان یک تونل رومى کهن بوده است در نزدیکى باروى شهر قدس قرار دارد. علاوه بر خطرى که این تونل براى مسجدالاقصى دارد بسیارى از آثار اسلامى و عربى و نیز محله هاى مسکونى اطراف در معرض خطر مستقیم فروریزى و دگردیسى تاریخى قرار دارند.
حفر این تونل بخشى از یک طرح کهن صهیونیستى براى یهودى کردن شهر قدس بود که چند ماه پیش به بهانه گذشت سه هزار سال از بناى قدس ـ طبق تقویم عبرى ـ به اتمام رسید.
صهیونیست ها در آغاز سال 1995 میلادى پرده از این طرح برداشته و در آن اشاره کرده اند که طرح مذکور علاوه بر تونلى که از دروازه ((اسباط)) آغاز مى گردد, ترمیم مناطق جنوبى باروى قدس و به موازات حرم شریف را نیز شامل مى شود. در این طرح همچنین آمده است که به جاى دروازه ((المغاربه)) دروازه جدید ((الدباغین)) به دروازه اصلى ورود پیادگان به سمت دیوار ندبه تبدیل خواهد شد. در کنار این دروازه مراکز اطلاع رسانى و بازرسى تإسیس خواهد گردید. جاده منشعب از این مراکز به ترتیب به میدان ((البراق)) و سپس از طریق یک راهروى زیرزمینى به پارک اموى و سپس از طریق یک تونل ویژه به ناحیه سلوان یا به عبارتى شهر داوود و براى وصول به چشمه سلوان منتهى مى شود.
طبق این طرح از پارکى که در کناره شرقى دروازه المغاربه قرار دارد تنها یک چهارم آن باقى خواهد ماند و در مناطق به جاى مانده کاوش هایى جهت یافتن پله هاى سنگى منتهى به حرم ابراهیمى انجام وقوس موجود در نزدیکى دروازه ((الزاویه)) در جنوب غربى حرم بازسازى خواهد شد. بدین گونه تسلط و کنترل کاملى بر مناطقى که صهیونیست ها ادعا مى کنند که هیکل در آن قرار دارد به وجود خواهد آمد. این جست و جوها طبقات تاریخى چهارگانه این منطقه را خواهد کاوید. در طبقه بالایى پله هاى منتهى به هیکل وجود دارند. در طبقه زیرین طراحى زیربنایى مشخص خواهد گردید. در آخرین طبقه که به گمان اسرائیلیان به دوران اول معبد باز مى گردد درى براى ورود به شهر داوود احداث خواهد شد. از این دروازه جاده هایى در طول باروى شهر و دره ((قرون)) و چشمه ((ام الدرج)) کشیده خواهد شد. همچنان که سر در ((بیت احیال)) نیز بازسازى خواهد گردید.
تمام این کارها بدین هدف صورت مى گیرد تا تاریخى را که صهیونیست ها قصد دارند از نو بنویسند صورت متقلبانه خود را به طور کامل بگیرد. تا آن چه را که خود ((حقانیت تاریخى یهود)) مى نامند به نوعى در این سرزمین مقدس به اثبات برسانند. سرزمینى که ((مسجدالاقصى)) در آن برافراشته شده است و هر آن چه را در پیرامون آن بنا گردیده همه و همه از هویت کهن و ریشه دار اسلامى نشإت گرفته است.
پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 104