فرودگاه ها و مسوولیت ها

این یادداشت را با یادآورى دو نکته آغاز مى کنیم:
1ـ بى گمان انقلاب اسلامى بر پایه ارزش هاى متعالى اسلام تکون یافت و اگر عمل زدگى و جلوه نمایى دنیا کسانى را نسبت به این امر بدیهى دچار مشکل ساخته است, یادى از گلزار شهیدان و آسایشگاه هاى جانبازان و زندان هاى مخوف عراق, آنان را به این حقیقت هدایت خواهد کرد.
2ـ در عالم سیاست, وزارت داخله (کشور) را نماى درونى هر نظام مى دانند و وزارت خارجه را نماى بیرونى آن, از این رو در نظام هاى چند حزبى, در هنگام تشکیل دولت ائتلافى بر سر به چنگ آوردن این دو منصب نزاع و کشمکش وجود دارد و چه بسا, راىزنى ها و ائتلاف هایى را به شکست بینجامد. فرودگاه هاى هر کشور در ساحتى محدودتر, نقش وزارت داخله و خارجه را بر عهده دارند. بنابراین فرودگاه هاى کشور ایران عموما و تهران, خصوصا, باید هر تازه واردى را با فضاى انقلاب اسلامى آشنا سازند, بدان سان که فرودگاه را نماد و نمایى از ام القراى جهان اسلام ببیند و با یک نظر, درخشش و برجستگى ارزش ها, نظم و نظافت, سرعت و دقت و ایمان و ادب مسوولان و کارکنان فرودگاه, وى را مجذوب سازد. و هموطنان که از این نقطه, کشور را ترک مى کنند, پیوسته لذت شیرین این حضور را تا هنگام بازگشت در کام خویش احساس کنند, ولى در نهایت اندوه آنچه نگارنده در تاریخ 2/10/75 در فرودگاه بین المللى مهرآباد, سالن شماره 2, مشاهده نمود, به کلى بیگانه از تصویر پیش گفته است که شمه اى از آن جهت آگاهى و پى گیرى مسوولان امر, از نظر مى گذرد.
1ـ مسإله گمرک و بازرسى مسافران از مواردى است که کمتر مسافرى را مى توان یافت که از این بابت, گلایه مند نباشد و متإسفانه برنامه ریزى به گونه اى نیست که حساب مسافران عادى از تاجران مسافر جدا شود, از این جهت ساعت ها در انتظار مى ایستند و این مسإله براى مسافران شهرستانى مشکلات بیشترى ایجاد خواهد کرد.
2ـ به علت فرود همزمانى دو پرواز در یک فرودگاه, ازدحام جمعیت همراه با ضعف مدیریت سالن یاد شده در ایجاد نظم, متإسفانه موجب اختلاط زن و مرد گشته و صحنه هاى تإسف بارى را به وجود آورده بود, با این که با تقدیم و تإخیر این دو پرواز, امکان جلوگیرى از ازدحام بى مورد جمعیت و پیامد منفى آن وجود داشت.
3ـ در میان استقبال کنندگان زنان و دختران زیادى وجود داشتند که از پوشش کافى برخوردار نبودند و متإسفانه على رغم برو بیاى کادر فرودگاه, کمترین تذکرى به اینها داده نمى شد و تإسف انگیزتر این که برخى از اینان جزو استقبال کنندگان از زائران عمره بودند!
4ـ با این که به طور متوسط هر نفر حدود 3 ساعت به انتظار ایستاده بود, تلویزیون هاى متعدد نصب شده در سالن به جاى پخش برنامه هاى سودمند یا لااقل فیلم سینمایى, به طور پیوسته برنامه هاى دیوار مرگ ماهواره اى پخش مى کردند که اتفاقاکمترکسى از روى رغبت تماشامى کرد.
5ـ با وجود آن که از ورود همراهان افراد محتاج به کمک, به فضاى گمرک ممانعت به عمل مىآمد, مع الوصف کسان زیادى به برکت عنایات ویژه از صف حاجبان مى گذشتند که بازتاب منفیى در میان مردم حاضر داشت.
شگفت آور این که مدیریت ترمینال شماره 2 با بى اعتنایى به این مسائل, گویا خود را مسوول نمى دانست. اکنون باید دردمندانه پرسید: اگر وزیر محترم راه و ترابرى و مسوولان مربوط, از این اوضاع و احوال ـ که على القاعده بیش از این است که گفته شد ـ بى اطلاعند, فتلک مصیبه و اگر با وجود آگاهى, اقدامى در بهبود وضع موجود به عمل نمىآورند, فالمصیبه اعظم.
حال که براى تک تک مردم مسلمان و انقلابى پى گیرى این امور میسر نیست, جا دارد نمایندگان آنها در مجلس شوراى اسلامى از خود حساسیت نشان داده, مسوولان امر را براى پاسخ گویى به صحن مجلس بکشانند.
والسلام على من اتبع الهدى

پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 69