نیایش عاشقان

پروردگار من! کیست که حلاوت دوستى ات را چشید و غیر تو, دیگرى را طلبید و کیست که در کنار تو آرام گرفت, آن گاه از تو روى گردانید.
الهى! ما را از آنان قرار ده که براى مقام قرب و دوستى خویش برگزیده اى و براى محبت و عشق خود پاکشان کرده اى و به رویت جمالت, اشتیاقشان بخشیده اى و به قضاى خویش راضى شان نموده اى و به آنان موهبت نگریستن به جمال خود را عطا فرموده اى و رضایت خود را شامل حالشان ساخته اى و از هجر و دوریت ایمنى شان داده اى و آنها را در کنارت در جایگاه صادقان جاى داده اى و به معرفت خویش مخصوص گردانیده و براى عبادتت, لیاقت شان بخشیده اى و قلب آنان را تشنه خود ساخته و براى مشاهده جمالت آنها را برگزیده اى و چنان کرده اى که تنها رو به سوى تو دارند و دل ایشان را از آنچه جز محبت توست, پیراسته اى و به آنچه در نزد توست, اشتیاقشان بخشیده اى و یادت را به آنان الهام کرده اى و شکرت را در دلشان افکنده اى و آنها را به طاعت خویش واداشته اى و از صالحان خلق خود قرار داده اى و براى نیایش به درگاهت انتخابشان نموده اى و هر آنچه که آنان را از تو دور مى ساخت, از آنها دور کرده اى.
خدایا! ما را از آنانى قرار ده که خوى ایشان شادمانى به تو و نالیدن از اشتیاق توست! زندگى شان سراسر آه و ناله[ عاشقانه] است! پیشانى خویش را بر درگاه عظمت تو مى سایند و در خدمت تو خواب به چشمانشان راه نمى یابد و از خشیت تو اشک هاشان جارى است و دل هاشان بسته محبت تو است و قلب هاشان از هیبت تو از جاى کنده شده است!
اى آن که انوار قدسش در دیدگان دوستانش بسى زیباست و تجلیات ذات پاکش, در دل هاى عارفان نشاط انگیز است!
اى امید دل مشتاقان و اى نهایت آرزوهاى دوستداران! از تو مى طلبم دوستى ات را و دوستى هر که تو را دوست دارد و دوستى هر کارى که مرا به وصال تو رساند و این که خود را در دل من, از آنچه غیر توست, محبوب تر گردانى و محبتم را به تو, مایه راه یابى به رضوان خود قرار دهى و مرا با این اشتیاقى که به تو دارم, از سرکشى باز دارى!
بر من منت گذار تا جمالت را بنگرم و به من به چشم محبت و لطف نظر کن و از من روى مگردان و مرا از اهل سعادت و منزلت در نزد خود قرار ده, اى فریاد رس و اى مهربان ترین مهربانان!
(ترجمه مناجاه المحبین)
پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 51