نیایش عاشقان

پروردگارا! زبان ها از رسیدن, به مرتبه ستایشى که سزاوار جلال تو است کوتاه آمده و خردها از ادراک ژرفناى ذات تو ناتوان شده و چشم ها از نگریستن به انوار جمالت وامانده اند! تو براى آفریده هایت, راهى جهت شناخت ذات خود, جز اظهار ناتوانى از شناخت, نآشیگشوده اى!
خدایا! ما را از آنان قرار ده که درختان اشتیاق تو در باغ دل هاشان ریشه دوانیده و آتش محبت تو فضاى قلب هاشان را فرا گرفته است; پس آنان در آشیانه هاى افکار بلند خود, پناه گرفته اند و در گلگشت قرب و شهود مى خرامند و از سرچشمه هاى محبتت با جام هاى لطف تو مىآشامند و به چشمه سار صفا درآمده اند. پرده ها از برابر دیدگانشان فرو افتاده و تاریکى تردید از باورها و دل هاشان زدوده شده و قلب هاشان از وسوسه شک هاى بى حاصل پاک آمده است.
رسیدن به شناخت تو سینه هاى ایشان را وسعت بخشیده و همت هاى بلند, آنها را به مسابقه سعادت و پارسایى واداشته است و از چشمه شیرین طاعت حق, آبى خوش گوار نصیب آنان شده و در محفل انس با پروردگار, سیرت آنها پاک گردیده است و در سرزمین هراس, راه هاى ایشان امن است.
با پناه آوردن به دامان رب الارباب, جان هایشان به اطمینان رسیده و ارواحشان به پیروزمندى و رستگارى خود یقین یافته اند و دیدگانشان با نظر به جمال محبوب روشن گردیده و به سبب رسیدن به مقصود و نیل به آرزویشان آرامش خاطر یافته اند و با فروختن دنیا به آخرت, تجارتى پرسود کرده اند!
خداى من! چه قدر الهام یاد تو در دل ها لذت بخش است و چه قدر راه یابى به آستان تو, با اندیشه هایى که در راه هاى غیب سیر مى کنند, دلپذیر است و چه قدر مزه محبت تو خوش و طعم شراب وصل تو شیرین است!
پس ما را در درگاه خویش پناه ده و مران و دور مساز! ما را از خاص ترین عارفان و صالح ترین بندگان و راستگوترین طاعت پیشگان و خالص ترین پرستشگران خود قرار ده!
اى بزرگ مرتبه, اى گران قدر, اى بخشنده, اى احسان کننده, به حق رحمت و نعمت خود, اى مهربان ترین مهربانان!
(ترجمه مناجاه العارفین)
پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 59