گزارش هاى علمى پژوهشى

خواص آب انگور سیاه
براساس تحقیقى که در یک کنفرانس علمى ارائه شده است نوشیدن آب انگور سیاه داراى خاصیت ضد لختگى خون مشابه آسپیرین است و بدن را در برابر بیمارى قلبى محافظت مى کند.
دو تحقیق ارائه شده در اجلاس انجمن کاردیولوژى در آناهیم کالیفرنیا شامل یک تحقیق انجام شده بر روى انسان و یک تحقیق انجام شده بر روى میمون هاى هندى قهوه اى است.
سرپرست این مطالعات گفت: آب انگور سیاه تإثیر ضد لختگى مشابه آسپیرین ایجاد مى کند و به نظر مى رسد در مقایسه نسبتا کم خطر باشد کسانى که آب انگور سیاه مى نوشند از تإثیرات مضر الکل در شراب و ناراحتى هاى بالقوه معده ناشى از مصرف آسپیرین در امان هستند.
وى خواص سه نوع آب میوه یعنى انگور سیاه, پرتقال, و گریب فروت را مورد مقایسه قرار داد و دریافت مقدار تجمع پلاکت ها عامل لختگى خون در بین مصرف کنندگان آب انگور سیاه 39 درصد کمتر است.
سایر آب میوه ها این اثرات را از خود نشان ندادند.
محققان گفتند این تإثیرات مفید ناشى از وجودflavonoids است, ترکیباتى که به طور طبیعى در بسیارى از میوه جات و سبزیجات از جمله انگورهایى که از آن آب انگور سیاه به دست مىآید یافت مى شود.
جان فولتس سرپرست این مطالعات, از تحقیقات انجام شده بر روى میمون ها براى تعیین مقدار مفید آب انگور استفاده کرد و مشخص نمود که یک مرد با وزن 70 کیلوگرم با نوشیدن 35 میلى لیتر آب انگور سیاه در روز مى تواند مقدار پلاکت هاى ایجاد کننده لختگى در خون خود را به میزان قابل توجهى کاهش دهد.
زنان با وزن متوسط با نوشیدن 25 میلى لیتر آب انگور سیاه مى توانند از فواید این نوشیدنى بهره مند شوند.
قبل از جایگزینى آب انگور به جاى سایر داروها باید احتیاطهایى انجام شود و براى آن که معلوم شود مصرف آب انگور سیاه در ترکیب با آسپیرین مفید خواهد بود یا نه نیاز به انجام تحقیقات بیشترى در این زمینه است.

رژیهاى غذایى و بروز افسردگى
به گفته محققان, برخى رژیم هاى غذایى در زنانى که نسبت به افسردگى آسیب پذیر هستند, مى تواند به بروز مجدد این عارضه روانى منجر شود.
این روند با محروم شدن سلول هاى مغزى از پروتئین هاى حیاتى که وضعیت روحى افراد را کنترل مى کنند پدید مىآید.
محققان ضمن تحقیقات خود به مطالعه نقش پروتئین تریپتوفانTryptophan) ) که در بسیارى از غذاها وجود دارد پرداختند. این پروتئین در ساخته شدن یکى از پیام رسان هاى شیمیایىNeurotransmitter) ) به نام سروتونینSerotonin) ) نقشى بسیار حیاتى ایفا مى کند.
یک رژیم غذایى که در آن تریپتوفان اندکى وجود دارد با کاهش مقدار سروتونین در سلول هاى مغز, مى تواند به بروز افسردگى در افراد آسیب پذیر منجر شود.
دانشمندان مى گویند حتى تغییر اندک این پروتئین نیز مى تواند تإثیرات عمیقى در افرادى که نسبت به افسردگى کلینیکى آسیب پذیرى دارند به وجود بیاورد.
محققان یکى از بیمارستان هاى اکسفورد انگلستان به اندازه گیرى مقدار تریپتوفان در خون 15 زن که سابقه افسردگى داشتند اقدام کردند.
این زن ها پس از مورد درمان قرار گرفتن, در هنگام انجام این آزمایش ها از افسردگى رنج نمى بردند و در سلامت کامل قرار داشتند.
در مرحله بعد به این گروه از زنان رژیمى متشکل از دو مایع مختلف داده شد که در یکى تریپتوفان وجود داشت و مایع دیگر خالى از این پروتئین بود.
هیچ یک از این زنها از نوع مایع مورد استفاده خود اطلاع نداشتند.
پس از گذشت یک هفته, حالات روحى این افراد هر یک ساعت یک بار به مدت 7 ساعت مورد مشاهده دقیق قرار گرفت.
نتایج این مشاهدات که در جدیدترین شماره مجله پزشکى لانستLancet)) به چاپ رسیده است نشان مى دهد که مایع بدون تریپتوفان باعث شد این پروتئین در خون تا 75 درصد کاهش یابد. در 10 نفر از زن هایى که از این مایع استفاده کرده بودند علایم افسردگى کامل ظاهر گردید و در 5 نفر دیگر از همین گروه نیز افسردگى نسبى مشاهده شد.
این علایم پس از استفاده از مایع حاوى پروتئین تریپتوفان, مرتفع گردید.
به گفته زنان شرکت کننده در این آزمایش, حالات افسردگى مجدد در آنها, دقیقا مشابه افسردگى هاى قبلى آنها بوده است.
روان پزشکان مى گویند افرادى که سابقه افسردگى شدید دارند, آسیب پذیرى زیادى نسبت به کاهش مقدار تریپتوفان در خون نشان مى دهند.

بازیافت کلیه از اهداکنندگان متوفى
پزشکان آمریکایى براى عمل پیوند, دریافت کلیه از افراد زنده را ترجیح مى دهند چرا که معتقدند بیشترین شانس موفقیت را براى عمل پیوند فراهم مى کند.
پزشکان ژاپنى در تحقیقى که ممکن است شمار کلیه هاى آماده براى پیوند را به میزان زیادى افزایش دهد اعلام کردند کلیه هاى بیماران متوفى را بازیابى کرده اند و دریافته اند که بسیارى از آنها دست کم براى 10 سال قابل استفاده است.
در ژاپن که ممنوعیت هاى فرهنگى و قوانین بر مسإله پیوند کلیه حاکم است کلیه را تنها زمانى مى توان از بدن بیمار برداشت که قلب او از تپش باز ایستاده باشد و به این دلیل بیماران زیادى در انتظار پیوند کلیه جان مى سپارند در حالى که این عمل در آمریکا عادى است. پزشکان ژاپنى به ندرت اقدام به استفاده از اندام هاى بیمارانى مى کنند که دچار مرگ مغزى شده ولى قلبشان هنوز در حال تپیدن است.
یک تحقیق محققان ژاپنى که در نشست انجمن ارولوژى آمریکا ارائه شده است نشان مى دهد پیوند کلیه از اهدا کنندگانى که قلبشان از کار بازایستاده است, سال ها بعد از عمل پیوند کاملا سالم و زنده مانده است.
دکتر کازونارى تانابه, از دانشکده پزشکى زنان توکیو گزارش داد 85 درصد از 108 کلیه پیوندى مدت یک سال, 72 درصد مدت 5 سال و 52 درصد مدت 10 سال کار کردند.
بیش از 91 درصد از بیماران 10 سال بعد از عمل پیوند زنده بودند اگرچه در برخى که اولین پیوند ناموفق بوده است, عمل هاى پیوند مجددا بر روى آنها انجام گرفته است.
تانابه مى گوید, نتایج به دست آمده بسیار خوب است. این کشف ممکن است به افزایش شمار کلیه هاى آماده براى پیوند کمک کند.

مرى مصنوعى ساخته شد
پژوهشگران دانشگاه پزشکى و داروسازى ((توباما)) با بهره گیرى از یک نگهدارنده از جنس ((کولاژن)) موفق به ساخت ((مرى)) مصنوعى شدند.
روزنامه ژاپنى ((نى کى سان گیو)) نوشت: براى ساخت این ((مرى)) ابتدا نگهدارنده کولاژنى را بر روى عضلات پشت و زیر بافت پوستى خرگوش پیوند مى زنند که پس از دو هفته کولاژن تجزیه شده و بافت بدن خرگوش جایگزین آن مى شود.
دانشمندان بعد از این مرحله, محل مورد نظر را با عمل جراحى باز کرده و به آن پوست نازک پشت خرگوش را پیوند زدند که منجر به ایجاد یک بافت جدید شد.
پژوهشگران دانشگاه ((تویوما)) مى گویند بافتى که پس از سه هفته ایجاد مى شود به راحتى منبسط مى شود و به سختى منقبض مى شود.
دانشمندان از این بافت, یک مرى مصنوعى با قطر 4 میلى متر و درازاى 2 سانتى متر ساختند و به مرى خرگوش پیوند زدند و نتیجه آزمایش موفقیتآمیز بود.
پژوهشگران ژاپنى مى گویند ((مرى)) مصنوعى جدید برخلاف نمونه هاى قبلى به راحتى با مرى اصلى پیوند برقرار مى کند و هیچ محلى براى تراوش آب نیز در آن دیده نشده است.
پژوهشگران ژاپنى با بهره گیرى از دانش ژنتیک و فن ساخت اعضإ مصنوعى پیشتر, یک ((شش)) از نوع ((هیبرید)) نیز ساخته بودند که با بدن موجود زنده سازگارى داشت.

ارتباط باکترىها با یکدیگر
باکترىها و میکروب ها از طریق صدور و جذب برخى مواد شیمیایى با یکدیگر و با گیاهان و جانوران ((مکالمه)) مى کنند. این نحوه برقرارى ارتباط مى تواند توضیحى بر این نکته باشد که چرا میکروب ها مى توانند شمار زیادى از ترکیبات شیمیایى را به وجود آورند.
به نوشته ماهنامه علمى ((ساینتیفیک امریکن)) دانشمندان دریافته اند که میکروب ها و باکترىها در زمره قدیمى ترین و فراوان ترین ارگانیزم هاى حیاتى موجود بر بروى زمین اند.
وقتى با میکروسکپ هاى الکترونى به این باکترىها نظر شود دیده مى شود که آنها چیزى ظاهرا جز یک ظرف پر از ((دى ان آ)) و ماده بى شکل سیتوپلاسم نیستند.
سلول بسیارى دیگر از ارگانیزم ها برخلاف ساختار باکترىها داراى ساختمانى پیچیده, شامل یک هسته, اسکلت بندى درونى و یک مولد تولید انرژى داخلى موسوم به میتوکوندریاmitochondria است.
اما سادگى عجیب باکترىها در نقطه مقابل توانایى شگفت انگیز آنها براى بهره گیرى از محیط اطرافشان قرار دارد. این توانایى بهتر از هر مورد دیگر در هنگام برقرارى ارتباط توسط باکترىها با ارگانیزم هاى پیچیده و نیز با دیگر باکترىها آشکار مى شود.
گاهى اوقات این مکالمات که از طریق مبادله برخى علائم شیمیایى به انجام مى رسد سبب بروز تغییرات کوچکى در طرفین گفت و گو مى شود اما در مواردى نیز تغییراتى که عارض دو طرف مکالمه مى شود کاملا گسترده و بنیادى است.
زیست شناسان تا همین اواخر مى پنداشتند که هر چند باکترىها در دسته هاى بزرگ زندگى مى کنند اما هر یک از آنها در درون این دسته ها و گروه صرفا یک واحد مجزا به شمار مىآیند که رفتارى فردى و مجزا از دیگران دارند.
اما اکنون روشن شده است که باکترىهاى درون هر مجموعه با یکدیگر ارتباط نزدیکى دارند و دائما در حال مبادله پیام و خبرگیرى از احوال یکدیگر هستند و شیوه عمل هر یک از اعضاى گروه توسط همین ارتباطات جمعى تعیین مى شود.
پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 70