نیایش یادآوران

خدایا! اگر پذیرش فرمانت واجب نبود, تو را بلند مرتبه تر از این مى دانستم که از تو یاد کنم, زیرا یاد کردن من تو را, در حد من است نه در حد تو! مگر مرتبت من تا بدان پایه رسیده است که محلى براى تقدیس ذات پاکت باشم!
از بزرگ ترین نعمت هایى که ما را ارزانى داشته اى این است که ذکر تو بر زبان هایمان جارى است و ما را رخصت فرموده اى که تو را بخوانیم و پاک شماریم و تسبیح گوییم.
پروردگارا! یاد خود را به ما الهام کن, در تنهایى و در جمع و در شب و روز و در آشکار و نهان و آسایش و سختى. ما را با یاد کردن پنهانى از خود, مإنوس ساز و در اعمال نیک و کوشش هاى مورد قبول خویش, به کارمان گیر و پاداش ما را به میزان تمام عنایت فرماى.
خداى من! دل هاى حیرت زده, تشنه تواند و خردهاى متفاوت بر شناختن تو متفق اند و قلب ها جز با یاد تو اطمینان نیابند و جان ها جز با نگریستن به تو آرام نگیرند. تویى که در همه مکان ها تسبیحت گویند و در همه زمان ها پرستش ات کنند و در همه لحظه ها حضور دارى و به همه زبان ها تو را بخوانند و در همه دل ها, بزرگ شمرده شوى; پس از تو پوزش مى طلبم, براى هر لذتى که از غیر یاد تو برده ام و از هر آرامشى که به غیر انس با تو بوده است و از هر خوشى که جز با قرب به سوى تو مرا دست داده است و از هر مشغولیتى که در غیر طاعت تو داشته ام. تو فرموده اى و سخن تو حق است: ((اى کسانى که ایمان آورده اید, خداى را یاد کنید, یاد کردنى بسیار و هر بامداد و غروب او را تسبیح گویید.))(1) و نیز فرموده اى - و فرموده تو حق است: ((مرا یاد کنید, تا شما را یادکنم!))(2)
به ما فرمان دادى که تو را یاد کنیم و در برابر, عهد فرمودى که ما را به یادآورى تا موجب شرافت و احترام و بزرگداشت ما باشد.
اکنون, همان گونه که امر فرمودى, تو را مى خوانیم, پس آن چه را به ما وعده دادى, انجام ده! اى یادکننده یادکنندگان و اى مهربان ترین مهربانان!
(ترجمه مناجاه الذاکرین)
پاورقی ها:پانوشت ها: 1 ) احزاب (33),41 ـ 42. 2 ) بقره(2),آیه 152.

تعداد مشاهده مقاله: 64