مهمترین مناسبت هاى دو ماه

ولادت امام هشتم علیه السلام :
نوزدهم اسفند ماه امسال, مصادف است با روز ولادت باسعادت هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت حضرت امام على بن موسى الرضا علیه السلام, که والاترین افتخارات ملت مسلمان ایران همین است که در زیر سایه این امام معصوم و از خیر و برکت همجوارى با آن حضرت, در سعادتى جاودانه و وصف ناپذیر قرار دارند و او را منشإ تمام پیروزىها و خوشبختى ها و خیرات و توفیقات خود مى دانند.
امام هشتم علیه السلام در روز 11 ذى قعده سال 148 هجرى در مدینه منوره به دنیا آمد. زندگى آن بزرگوار مانند زندگى دیگر امامان معصوم, الگوى هدایت شوندگان و چراغ فروغ بخش سیر کنندگان در مسیر تقوا و پرهیزکارى و پرستش پروردگار منان بود. امام رضا علیه السلام بالاترین نمونه اخلاق و منش انسان کامل است.
مجلس آن حضرت, پناهگاه اندیشمندان و متفکران دوران بود و استادان معرفت و کمال از درگاه حضرتش, فروغ مى گرفتند و از دریاى بى کران علم لدنیش بهره مى بردند.
امام رضا علیه السلام در دوران پر از خفقان خویش, پایه هاى شریعت و اصول کلى توحید را پایه ریزى نمود و دور و نزدیک, خاص و عام, عالم و عارف از پرتو وجود پرفیضش, نمى از یم بر مى داشتند و در زندگى فردى و اجتماعى از آن استفاده مى کردند.
امام رضا علیه السلام ـ چنان که همه مى دانند ـ تحت تهدید و زور, ناچار به پذیرش ولایتعهدى با شرایطى مخصوص شد و سرانجام در ((مرو)) مستقر گشت. و گویا خداوند چنین مى خواست که سرزمین ایران, مهمان همیشگى این نور الهى باشد و بر سایر ملتها افتخار کند که زیر سایه امام هشتم سلام الله علیه زندگى مى کند.
امام رضا علیه السلام در ماه صفر سال 203 هجرى در شهر طوس (مشهد مقدس کنونى) توسط مإمون علیه اللعنه مسموم شد و به شهادت رسید.
فرا رسیدن ولادت با سعادت حضرتش را به تمام شیعیان جهان بویژه عتبه بوسان درگاهش و عاشقان بارگاهش و طواف کنندگان ضریح مقدسش و زائران حرم مبارکش و پیروان وجود مقدسش از دور و نزدیک, صمیمانه تبریک و تهنیت مى گوئیم. درود بى پایان خداوند بر او و بر پدران و فرزندان معصوم و مطهرش باد.

غزوه بنى قریظه:
بنى قریظه از قبائل یهود است که با رسول اکرم ـ صلى الله علیه و آله و سلم ـ پیمان بسته بودند که با آنان کارزار نکنند و آنان نیز با حضرت نجنگند و به دشمنان پیامبر هم کمک نکنند. ولى سرانجام مانند بسیارى از یهودیان, پیمان را شکستند و با قریش و منافقین در غزوه احزاب, علیه رسول خدا و مسلمانان شرکت کردند و کارزار نمودند.
پیامبر ـ صلى الله علیه و آله و سلم ـ که این خیانت را از آنها مشاهده کرد, سعد بن معاذ و عبدالله بن رواحه را براى یادآورى کردن آن پیمان به سویشان اعزام کرد ولى آنان بر مخالفت خود ـ پیوسته ـ اصرار ورزیدند و به خیانت خود ادامه دادند. سرانجام در جنگ ((خندق)), پیامبر بر قریش پیروز شد. قریش و منافقین که شکست خورده بودند, با نیروهاى نیمه جان خود به مکه بازگشتند. اینک بنى قریظه در حالت روانى بسیار بدى قرار داشتند زیرا پشتیبانان خود را مغلوب مى یافتند. پیامبر ـ صلى الله علیه و آله و سلم ـ از این فرصت براى هجوم به دشمن استفاده کرد. و لذا امیرالمومنین علیه السلام را وادار کرد که مهاجرین را آماده اعزام به جبهه نبرد کند و از سوى دیگر نیز دستور بسیج عمومى را صادر فرمود و با یک پیغام نظامى, به اصحاب و یاران فرمود:
((چنان خود را آماده نبرد کنید و بر دشمن یورش برید که نماز عصر را در منطقه بنى قریظه برگزار کنید.))
اصحاب در یک حرکت هماهنگ و سریع به صفوف مجاهدان راه خدا پیوستند و به نزدیکى دشمن رسیدند. قلعه یهودیان در محاصره قرار گرفت و امیرالمومنین علیه السلام در نزدیکى دیوار قلعه, پرچم اسلام را بر زمین کوبید.
محاصره دشمن چند روز به طول انجامید و چون در تنگنا قرار گرفتند از رسول خدا ـ صلى الله علیه و آله و سلم ـ درخواست نمودند آنان را عفو کند و اجازه خروج از مدینه و رفتن به سوى شام را بدهد ولى پیامبر نپذیرفت زیرا مى دانست آنان غدر و مکر مى کنند و مانند گذشته خیانت مى نمایند و به قریش براى سرکوب نمودن اسلام و مسلمین کمک مى کنند. پس به جنگ پرداخت و مردان بنى قریظه را به جهنم فرستاد و زنانشان را اسیر کرد و اموالشان را مصادره نمود. و بدینسان مقاومت بیهوده آنان پایان پذیرفت و مسلمانان از پلیدترین و موذىترین دشمنان خود که همواره امنیت مدینه را با توطئه, جاسوسى و اشاعه اکاذیب به هم مى زدند, رهایى یافتند.

وفات امام محمد جواد علیه السلام :
امام محمد بن على الجواد علیهما السلام, در روز جمعه, دهم ماه رجب از سال 195 هجرى در مدینه منوره به دنیا آمد و در روز 29 یا آخر ذى قعده از سال 220 هجرى مسموم شد و به شهادت رسید.
امام جواد علیه السلام در سن 7 یا 8 سالگى به امامت رسید و هفده سال مدت امامتش بود. با این حساب 25 سال تمام مدت عمر با برکت آن حضرت بوده است.
مادرش ام ولد, از اهالى نوبه در آفریقا بود و نام اصلیش سبیکه مى باشد که امام رضا علیه السلام او را خیزران نامید.
کنیه آن حضرت: ابوجعفر و هم چنین او را در اصطلاح روایات ابوجعفرالثانى نامند.
القاب مبارکش: تقى, مرتضى, متقى, زکى, متوکل, مختار, منتجب, عالم و جواد است.
از جمله کلمات آموزنده و جاودانه حضرت: ((ان انفسنا و إولادنا من مواهب الله الهنیه و عواریه المستودعه, یمتع بما متع منها فى سرور و غبطه و یإخذ ما إخذ منها فى إجر و حسبه, فمن غلب جزعه على صبره إحبط إجره و نعوذ بالله من ذلک. ))
(تحف العقول)
((همانا جان و مال ما از عطیه ها و موهبت هاى گواراى الهى است که به طور عاریه و ودیعه به ما سپرده تا از آنها بهره ببریم, از هر چه بهره بردیم مایه خشنودى و خورسندى ما است و هرچه از ما گرفته شود, اجر و پاداش آن به ما داده مى شود. پس هر که بى تابیش بر صبر و بردباریش چیره شود, اجر و مزدش ضایع خواهد شد و از چنین چیزى به خدا پناه مى بریم.))

وفات امام محمد باقر علیه السلام :
امام محمد بن على الباقر علیهما السلام در سال 57 هجرى در مدینه منوره به دنیا آمد و در روز هفتم ذى حجه سال 114 هجرى در سن 57 سالگى به شهادت رسید.
امام پنجم علیه السلام 25 سال در کنار پدر بزرگوارش امام سجاد علیه السلام زیست و پس از شهادت پدر, 18 یا 19 سال امامت کرد تا سرانجام در آخرین سال از حکومت هشام بن عبدالملک سفاک, در مدینه منوره توسط ابراهیم بن ولید بن عبدالملک برادر زاده هشام و به امر او, مسموم شد و به شهادت رسید و در مقبره بقیع مدینه به خاک سپرده شد.
آن حضرت با استفاده از انتقال قدرت از امویان خون آشام به عباسیان سفاک, و ضعف حکومت موجود, توانست دانشگاه بزرگ اسلامى را تشکیل دهد. آن حضرت براى مقابله با کژىها و انحرافاتى که امویان در جامعه اسلامى به وجود آورده بودند, قیام کرد و با تربیت شاگردانى ممتاز و متعهد, به دفاع از اصول و مبادى و احکام عالیه اسلام پرداخت که حرکت علمى آن حضرت سبب زنده شدن و احیاى سنت هاى فراموش شده الهى شد و قرآن کریم از غربت بیرون آمد و ارزش هاى اسلام, جایگزین ضد ارزش هاى ارتجاعى جاهلى و اموى شد. از این روى, آن بزرگوار را ((باقر علم النبى)) یعنى شکافنده علوم رسول الله ـ صلى الله علیه و آله و سلم ـ مى نامند.
فرا رسیدن شهادت این امام معصوم علیه السلام را به مقام شامخ ولى الله الاعظم عجل الله تعالى فرجه الشریف, مقام معظم رهبرى, پیروان مخلص و صدیق امامان و شیعیان ایران اسلامى تسلیت عرض مى کنیم و توفیق همگان را در پیروى خالصانه از حضرتش خواستاریم.

ولادت امام على الهادىعلیه السلام:
امام على بن محمد الهادى علیهما السلام, در روز دوم رجب یا 15 ذى حجه از سال 212 یا 214 هجرى در روستایى به نام ((بصریا)) نزدیک مدینه منوره چشم به دنیا گشود و جهان را از مقدم مبارکش منور و روشن ساخت. آن حضرت در روز سوم رجب سال 254 هجرى در سن چهل یا چهل و دو سالگى به دستور معتز عباسى ـ لعنه الله ـ مسموم شد و به شهادت رسید و در سامرا به خاک سپرده شد.
امام دهم علیه السلام در عمر کوتاه و پربرکتش شاهد جنایت ها و حق کشى هاى هفت تن از خلفاى ستمگر عباسى (مإمون, معتصم, واثق , متوکل, منتصر, مستعین و معتز) بود و رنج هاى فراوان دید.
مادرش ام ولد, و نامش سمانه است.
کنیه مبارکش: ابوالحسن.
و القابش: نجیب, هادى, مرتضى, فقیه, عالم, امین, موتمن, طیب و نقى است. به آن حضرت ابوالحسن الثانى نیز گویند.
فرا رسیدن ولادت با سعادت این امام همام که فروردین ماه امسال را مزین و منور ساخته و بر شیرینى اعیادش افزوده است, به عموم پیروان حضرتش تبریک و تهنیت مى گوئیم و امیدواریم خداوند ما را در زمره شیعیان مخلصش قرار دهد و شفاعتش را نصیبمان فرماید.
پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 66