گزارش هاى علمى پژوهشى

ابداع سوند قلبى مخصوص جلوگیرى از انسداد رگ هاى کوچک قلب
استفاده از یک سوند قلبى مخصوص مى تواند از انسداد رگ هاى کوچک تر قلب که بر اثر تحرک ذرات ته نشین شده در رگ هاى بزرگ تر قلبى به وجود آمده است جلوگیرى کند.
معمولا طى عمل هاى جراحى قلب براى قرار دادن یک وسیله مخصوص فلزى (استنتز Stants ) که سیاهرگ هاى مسدود شده قلب را باز نگه مى دارد, این مخاطره وجود دارد که وسیله فلزى تعبیه شده باعث به حرکت درآمدن ذرات ته نشین شده در بستر سیاهرگ و نهایتا انتقال آن ها به داخل رگ هاى کوچک تر شود. اگر این مسإله رخ دهد رگ هاى کوچک تر مسدود مى شوند و چنین وضعیتى مى تواند مرگآور باشد.
مجله علمى ((نیوساینتست)) مى نویسد اخیرا یک شرکت امریکایى در کالیفرنیا نوعى کاتتر یا سوند قلبى را ابداع کرده است که با مکیدن ذرات ته نشین شده به خارج, از حرکت آن ها در داخل رگ ها جلوگیرى مى کند.
آمار موجود نشان مى دهد انسداد ناشى از ذرات ته نشین به حرکت درآمده و در 5 تا 15 درصد از افرادى که تحت عمل جراحى قلب براى جاسازى ((استانت)) واقع مى شوند مشاهده شده است.
این مشکل مخصوصا در بیمارانى که استانت در رگ هاى پیوندى به قلب جاسازى مى شود بیش تر گزارش مى شود.
براى رفع انسداد رگ هاى کوچک تر راه حلى وجود ندارد و پزشکان نمى توانند اقدامى در این مورد انجام دهند.
((دونالد بیم)) از دانشکده پزشکى ((هاروارد)) مى گوید: این مسإله مانند این است که لوله هاى اصلى آب در داخل خانه تعمیر شده است اما موادى که لوله هاى بزرگ را مسدود کرده بودند اکنون در لوله هاى کوچک تر انتقال آب در داخل منزل قرار مى گیرند و آن ها را مسدود مى کنند.
((بیم)) اخیرا اولین جراحى جاسازى سوند قلبى مکنده را انجام داده است.
طى این عمل ابتدا جراح یک بادکنک بسیار ظریف را که بر انتهاى یک سیم هدایت کننده قرار دارد به داخل سیاهرگ وارد مى کند. باد کردن این بادکنک باعث مى شود سرخرگ به طور موقت مسدود شود و ذرات ته نشین شده نتوانند در مسیر داخل رگ شناور باشند.
در این هنگام سوند قلبى یا کاتتر به داخل رگ فرستاده مى شود و مواد ته نشین شده به بیرون تلمبه مى شوند.
آزمایش هاى این شیوه نشان مى دهد که تنها 3 درصد از بیمارانى که از این شیوه استفاده کرده اند پیچیدگى هاى پس از عمل را نشان مى دهند.
((دونالد بیم)) مى گوید: اگرچه این یک مفهوم بسیار ساده است, اما براى اولین بار است که یک قدم اجرایى براى حل این مشکل برداشته مى شود.

استفاده از آهن ربا در جراحى هاى مغز
جراحان اعصاب براى اولین بار از آهن ربا براى نصب ابزار جراحى در عمل جراحى بافت بردارى از مغز, استفاده کردند.
پزشکان دانشکده پزشکى دانشگاه واشینگتن اعلام کردند, یک سوند داراى نوک فلزى که با استفاده از یک نرم افزار پیشرفته رایانه اى از بیرون با یک آهن رباى بسیار قوى هدایت مى شد, به آهستگى به محل تومور حرکت داده شد.
استقرار دقیق سوند در محل مورد نظر, میزان آسیب به ساختار مغزى سالم را در اولین عمل از پنج مورد جراحى بى سابقه که به تإیید اداره نظارت بر مواد غذایى و داروى آمریکا رسیده است, کاهش داد.
دکتر رالف دیس رئیس بخش جراحى عصب شناسى در موسسه ((سنت لوئیس)) مى گوید: این روش یک شیوه کاملا جدید در کاربرد وسایل جراحى در مغز است که نویدبخش کاهش صدمات به حداقل میزان ممکن است.
دیس گفت: این روش از آن جایى که امکان استفاده از یک مسیر منحنى را براى رسیدن به هدف فراهم مى کند, بى خطرتر است.
بنابراین مى توان به جاى وارد شدن به ساختارهاى حساس, نظیر ساختارهایى که سرعت یا دید را کنترل مى کنند آنها را دور زد.
دیس طى یک عمل جراحى که بر روى تومور مغزى یک مرد 31 ساله انجام شد حفره اى به عمق یک چهارم اینچ در جمجمه بیمار, در محل رویش مو در پیشانى ایجاد کرد. یک پیچ پلاستیکى درون حفره قرار داده شد و یک سوند نوک فلزى از داخل پیچ وارد مغز شد.
نوک سوند از یک آلیاژ حساس مغناطیسى ((نئودیمیوم)) و ((بورونboron )) ساخته شده است.
وقتى سوند درون مغز قرار داده مى شود یک رایانه, آهن رباى خنک شده را که سوند را در طول مسیر از پیش تعیین شده حرکت مى دهد, کنترل مى کند.
دیس با همکارى دیگر پزشکان قبل از عمل این مسیر را ترسیم کردند تا سوند از قسمت هاى حساس در لوب پیشانى مغز دور بماند.
این سوند انعطاف پذیر شبیه یک رشته اسپاگتى مرطوب است. نمى توان اسپاگتى مرطوب را فشرد اما مى توان آن را کشید. نوک فلزى سوند جذب آهن رباهایى مى شود که سوند را به طرف تومور هدایت مى کنند. اگرچه رایانه ها عمل را انجام مى دهند, اما پزشکان پیشرفت کار را بر روى دستگاه نمایش گر یک رایانه نظاره مى کنند. تشعشعات دستگاه اشعه ایکس که تصاویر دیدارى را از عمل تهیه مى کند به اندازه زمانى است که عکس بردارى معمولى از سینه انجام مى شود.
وقتى نوک سوند به تومور رسید, آهن ربا از کار مى افتد و نوک فلزى سوند خارج مى شود و لوله سوند تو خالى را باقى مى گذارد. یک دستگاه کوچک بافت بردارى درون سوند قرار داده مى شود و به درون تومور جایى که بافت از آن جا برداشته شده وارد مى شود.
پزشکان در مورد اولین بیمار براى تهیه سه نمونه بافت, در تومور دو شیار ایجاد کردند. سوند حدود دو و نیم اینچ حرکت مى کند و سه تا پنج دقیقه طول مى کشد تا به تومور برسد.
بعد از تهیه نمونه هاى بافت کل سوند خارج مى شود و حفره ایجاد شده در پوست و جمجمه بخیه زده مى شود.
دیس افزود: بافت بردارى نشان داد بیمار در اولین آزمایش دچار تومور oligodendroglima شده است که یک غده سرطانى است که احتمالا از طریق شیمى درمانى و نه جراحى یا پرتو درمانى قابل معالجه مى باشد.
دیس گفت در آینده پزشکان سوند را در محل مى گذارند تا امکان انجام شیمى درمانى به طور مستقیم به تومور وجود داشته باشد اما اداره نظارت بر مواد غذایى و دارویى امریکا در حال حاضر تنها اجازه انجام بافت بردارى را صادر کرده است.
در بافت بردارى قطعه کوچکى از بافت برداشته مى شود و پزشک مى تواند تومور را شناسایى و بدخیم بودن آن را مشخص نماید و درمان مناسب را شروع کند. در حالى که دیگر ابزارها قادرند محل تومور را در مغز پیدا کنند. معمولا براى مشخص شدن وضعیت تومور انجام بافت بردارى ضرورى است.
بیش از یک دهه است که استفاده از فناورىهاى گوناگون در دانشگاه هاى ملى امریکا در دست تهیه مى باشد.
یک شرکت در سنت لوئیس موسوم به شرکتStereotaxis هدایت توسعه تجارى این اختراع را به عهده دارد. بویل هاگ یک عضو این شرکت مى گوید انتظار مى رود این سیستم کارآیى گسترده اى داشته باشد, زیرا سه مولفه شامل تجسم, موضعى کردن, و جهت یابى را براى اولین بار در کنار هم قرار داده است.

محققان دو داروى جدیدبراى درمان سرطان تخمدان تهیه کردند
محققان روش هاى جدیدى براى درمان سرطان تخمدان که هر ساله تنها در امریکا 14 هزار و 500 زن را از پا درمىآورد ارایه کرده اند.
دانشمندان در هوستون و سانفرانسیسکو دو دارو تهیه کرده اند که سلول هاى تومور تخمدان را در لوله آزمایش و حیوانات آزمایشگاهى با موفقیت هدف قرار داده است. این داروها به سلول هاى تومور تخمدان متصل مى شوند زیرا داراى پروتئینى بسیار بیش تر, سه تا ده برابر, ازسلول هاى طبیعى هستند.
دکتر ((گوردن مایلز)) رئیس بخش غدد شناسى مولکولى در مرکز سرطان اندرسون, دانشگاه مریلند, تگزاس, یافته هاى خود را در نشریه ((نیچر ژنتیک)) منتشر کرده است.
مایلز گفت: وى و همکارانش در آزمایش هاى خود از دو داروى آزمایشىLy294002 و Wortmannin استفاده کردند. این داروها با وادار کردن سلول هاى سرطانى به مرگ برنامه ریزى شده سلول یاapoptos , از تکثیر آن ها جلوگیرى مى کنند.
مایلز گفت: حداقل در بعضى از سلول ها که ما به دقت مورد مشاهده قرار دادیم این داروها سبب مرگ سلول هاى سرطانى شدند.
وى افزود: سلول هاى سرطان تخمدان هم چنین داراى مقادیر بالاتر یک ژن خاص موسوم بهik3cap هستند. این ژن آنزیمى را تولید مى کند که به رشد سلول هاى سرطانى کمک کرده و سلول هاى سالم را مورد تهاجم قرار مى دهد.
مایلز گفت: این روش درمانى جدید فعالیت آنزیم مذکور را متوقف مى سازد.
وى افزود: در این روش هیچ آسیبى به سلول هاى سالم نرسید. اما سلول هاى تومور از بین رفتند. سلول هاى تومور نسبت به داروها بسیار حساس تر از سلول هاى طبیعى بودند.
مایلز گفت: وى در حال تحقیق بر روى سایر ترکیبات به جز این داروى جدید است که براى مقابله با ژنpik3ca مورد استفاده قرار گیرد. وى انتظار دارد آزمایش هاى انسانى با این داروها در سال 1999 آغاز شود.
اولین مطالعات نشان دهنده میزان سمى بودن این مواد بر روى انسان ها خواهد بود.
مایلز خاطر نشان ساخت که مقادیر بالاىpik3ca منحصر به سرطان تخمدان نبوده و در سلول هاى کوچک سرطان ریه و احتمالا سایر سرطان ها نیز وجود دارد.

پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 62