دانستنى هایى از قرآن

یادآورى ایام الله

((و لقد إرسلنا موسى بآیاتنا إن إخرج قومک من الظلمات الى النور و ذکرهم بإیام الله ان فى ذلک لایات لکل صبار شکور)).(سوره ابراهیم ـ آیه 5)
و همانا موسى را با آیات و معجزات خود فرستادیم که قومت را از تاریکى به روشنایى و نور هدایت کن و ایام الله را به یاد قوم خود بیاور. و در این ها نشانه هایى است براى هر انسان بسیار شکیبا و شکرگزار.
در این آیه, هدف از فرستادن حضرت موسى بیان مى شود که همان هدف بعثت هر پیامبر دیگرى است. و همانا ما موسى را با آیات و نشانه ها و معجزه هایى فرستادیم تا او مردم را به سوى ایمان و پرستش خداوند فراخواند و از ظلمات و تاریکى هاى کفر شرک و الحاد به نور ایمان حق و پرستش الله درآورد.
و هم چنین از موسى خواستیم که ایام الهى و روزهاى ویژه خداوند را به یاد قومش بیاورد. و بى گمان در این ها نشانه هایى است براى هر انسان شکیبا و پراستقامت.
تردیدى نیست که تمام روزها از آن خداست و هرچه در جهان وجود دارد, همه و همه نشانه عظمت و قدرت الهى است ولى در این آیه ـ چنان چه ملاحظه مى کنید ـ خداوند حضرت موسى را فرمان مى دهد که ایام ویژه خداوند را به یاد مردم بیاورد. پس معلوم مى شود این ایام الله که در آیه آمده است, غیر از ایام معمولى است بلکه ویژگى و خصوصیتى دارد. گویا در این روزها حوادث و رخدادهایى به وقوع پیوسته که در روزهاى دیگر چنین نبوده و آن چه مسلم است این که در این روزها عظمت خداوند و عزتش بیش تر نمایان گشته و آیه اى از آیات در آن ها رخ داده است.
حال ممکن است در این ایام, قهر و غلبه الهى بر کفار و مشرکان به ظهور رسیده و یا این که نعمتى بزرگ نمایان گشته است; مانند عذاب هایى که بر برخى از اقوام پیامبران گذشته نازل مى شد و همه دشمنان پیامبران را به هلاکت مى رساند. قطعا غرق شدن قوم نوح و به هلاکت رسیدن فرعون و یارانش و نابودى قوم عاد و ثمود, از این ایام الله است که در مقابل, پیروزى حضرت نوح و در کشتى سوار شدنش و به ساحل نجات رسیدن خود و مومنان همراهش, از این ایام الله است. پیروزى حضرت ابراهیم بر نمرودیان و بت پرستان و رفتن در آتش بىآن که آسیبى به او رسد از ایام الله است. چیره شدن و غلبه حضرت موسى بر فرعونیان از ایام الله است.
و هم چنین در زمان خویش شاهد چند روز از ایام الله بودیم که هم قهر و غلبه الهى نمایان گشت و هم نعمت بزرگ پیروزى بر دشمنان که هر دو مقتضاى عزت الهى است; چه نقمتش و چه نعمتش, چه نابودى شاه و درهم شکستن تاج و تخت شاهنشاهى و چه پیروز شدن امام و مستضعفان همراهش.
یادآورى کردن مردم به ایام الله مانند همین است که هر ساله در روز 22 بهمن که روز شکست دشمن است باید جشن گرفت و با راهپیمایى و سخنرانى, آن روز عظیم الهى را به یاد آوردو هم چنین روز 12فروردین از هر سال را باید بزرگ شمرد و به یاد آورد و در آن روز جشن گرفت که روز پیروزى حکومت الله بر حکومت طاغوت و روز یارى رساندن خداوند به مستضعفین و محرومین است.
امام امت ـ قدس سره ـ این روزها را از ایام الله دانسته و از ملت ایران خواسته است که هر سال این روزهاى ویژه را محترم بشمرند و جشن بگیرند و آن حرکت الهى و نهضت مقدس را به یاد آورند و انگیزه پیروزى را که وحدت همگانى در زیر سایه توحید بود از یاد نبرند و همیشه همان حال و هواى انقلاب را داشته باشند تا پیوسته پیروز و بهروز باشند.

صبار شکور
هر دو کلمه صیغه مبالغه اند که صبار به معنى کسى است که بسیار شکیبا و پرتحمل باشد و شکور کسى را گویند که بسیار سپاسگزار و شاکر نعمت خداوند باشد. و این دو از ویژگى هاى مومنان متعهد است که نه حوادث تلخ روزگار آنان را از پاى در مىآورد و نه نعمت پیروزى و چیره شدن بر دشمنان, آن ها را از شکرگزارى و سپاس دور مى سازد. و شاید ذکر این دو ویژگى در آخر آیه, اشاره به همین باشد که ایام الله مخصوص روزهاى بلا و عذاب و یا تنها روزهاى خوشى و نعمت نیست بلکه هر دو بخش را شامل مى شود. در هر صورت یادآورى ایام الله یکى از اهداف بعثت پیامبران است که مردم را به خدا نزدیک سازد و از خشم و غضبش برهاند.
پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 70