تازه هاى علمى پژوهشى

روش جدیدى براى کاهش عوارض درمان سرطان پروستات
روش جدید معالجه سرطان پروستات که وسعت تابش اشعه را کاهش مى دهد علاوه بر آن که به میزان روش درمانى استاندارد موثر است, عوارض جانبى کمترى بر جاى مى گذارد.
در صورتى که سرطان به خارج از غده پروستات گسترش نیافته باشد که مى تواند باعث خونریزى از مقعد و التهاب شود, معمولا از پرتو درمانى براى معالجه این بیمارى بهره گرفته مى شود.
در این روش مقادیر زیادى از بافت طبیعى تحت تابش اشعه قرار مى گیرد.
دکتر دیوید درنالى و محققان موسسه تحقیقات سرطان و رویال مارسدن تراست روشى موسوم به پرتو درمانى تطبیقى را مورد آزمایش قرار دادند که اشعه تابشى را به نحوى شکل مى دهد که تنها به غده و نه بافت سالم اطراف برخورد مى کند.
نتایج این مطالعه از دو جهت حائز اهمیت است.
اول این که مى توانیم نامطلوب ترین عوارض جانبى ناشى از پرتو درمانى سرطان پروستات را کاهش دهیم و معالجه دیگر انواع سرطان را آغاز کنیم.
دوم این که خواهیم توانست مقادیر بالایى اشعه به بدن بیمار بتابانیم که انتظار مى رود اندازه تومور را کاهش داده و در نهایت جان تعداد بیماران بیشترى نجات پیدا کند. این امر مرحله بعدى تحقیقات ما است. در نیلى به مقایسه این دو روش درمانى در 225 مرد مبتلا به سرطان پروستات پرداخت. نیمى از بیماران به طور اتفاقى انتخاب شدند تا تحت درمان استاندارد قرار گیرند و نیم دیگر با درمان تطبیقى معالجه شدند.
این محققان طى گزارشى در مجله پزشکى ((لانست)) نوشتند این مردان بعد از درمان به مدت دو تا هشت سال تحت کنترل قرار گرفتند. خطر بروز عوارض جانبى در بیمارانى که با روش تطبیقى معالجه شده بودند کمتر بود.
سرطان پروستات شایعترین بیمارى بدخیم در بین مردان سالمند و دومین عامل مهم مرگ و میر ناشى از سرطان در مردان محسوب مى شود. این بیمارى سالیانه 10 هزار تن را از پاى درمىآورد. حدود 10 میلیون مرد بالاى 50 سال در سراسر جهان از این بیمارى رنج مى برند.

تابش بیشتر اشعه میزان زنده ماندن مبتلایان به سرطان ریه را افزایش مى دهد
بر اساس جدیدترین تحقیقات به عمل آمده شانس زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان ریه که دوبار در روز تحت پرتودرمانى قرار مى گیرند در مقایسه با افرادى که یک بار در روز مداوا مى شوند بیشتر است.
به نوشته ((نشریه نیوانگلند ژورنال اومدیسین)), محققان وضعیت 417 بیمار مبتلا به سرطان سلول هاى کوچک ریه را در 9 مرکز درمانى امریکا مورد بررسى قرار دادند. این نوع سرطان به یک طرف سینه, محلى که تومورها بیشتر در معرض پرتو درمانى قرار مى گیرند محدود مى شود.
سالیانه در حدود 34 هزار تومور سلول هاى کوچک ریه در امریکا شناسایى مى شود.
تمامى شرکت کنندگان در این تحقیق تحت درمان هاى استاندارد با داروهاى etoposide وcisplatin قرار داشتند. نیمى از این بیماران تحت پرتو درمانى یک بار در روز, به مدت 5 هفته قرار گرفتند و نیمى دیگر دو بار تحت پرتو درمانى به مدت 3 هفته قرار گرفتند.
محققان اعلام کردند: پس از گذشت 5 سال, 16 درصد افرادى که یک بار در روز تحت درمان قرار مى گرفتند زنده ماندند و این رقم در گروهى که دو بار تحت پرتو درمانى قرار داشتند 26 درصد بود.
این گروه اعلام کرد: قرار گرفتن تحت پرتو درمانى براى دو بار در روز, پیشرفت قابل ملاحظه اى در میزان زنده ماندن بیمارانى که مبتلا به سرطان سلول هاى کوچک ریه هستند ایجاد مى کند.

محققان تإثیر مورفین بر سیستم ایمنى بدن را کشف کردند
قرنهاست که از مورفین براى تسکین درد بیماران استفاده مى شود اما بر اساس جدیدترین تحقیقات به عمل آمده, استفاده بیش از حد از این ماده افیونى علاوه بر خطر اعتیاد, داراى تإثیر زیانبخش بر روى سیستم ایمنى نیز هست.
به نوشته نشریه علمى ((نیچر)) محققان دریافتند: این ماده مخدر سلول هاى خاص سیستم ایمنى موسوم به لنفوسیتها را ترغیب مى کند تا پروتئینى را که تحت شرایط خاص مکانیسم خودکشى درون سلولى را تحریک مى کند تولید کند.
به گفته محققان این کشف چشم انداز جدیدى بر روى عواقب استفاده نامناسب از مورفین و هم چنین واکنش متقابل بین سیستم عصبى و سیستم ایمنى گشوده است.
محققان دریافتند: مورفین لنفوسیتها را تحریک مى کند تا پروتئینى موسوم بهfas را که هم چنین به نام هاىapo-1 یاcd95 شناخته شده است تولید کند.
این پروتئین که یک گیرنده بر روى سطح سلول است فرآیندapoptosis یا مرگ سلولى را هنگامى که به لینگاند خود, پروتئینى دیگر به نامfasl متصل است, تحریک مى کند. این پروتئین در بروز سرطان, ایدز و بیمارىهاى خود ایمنى نقش مهمى ایفا مى کند.
محققین گفته اند : پیش از این تحقیق توجه اندکى به نقش مواد مخدر در تنظیم مرگ سلولى متمرکز شده بود. آنها افزودند: کشف ما در خصوص نقش این مواد در ظهورfas چشم انداز جدیدى در خصوص فهم اعتیاد به مواد مخدر گشوده و روش هاى جدیدى براى تسکین عوارض جانبى استفاده نامناسب از داروها ارایه مى دهد.
براساس یافته هاى ما یک روش براى کاهش اثرات زیانبار مورفین بر روى سیستم ایمنى, تهیه داروهایى است که بتوانند تإثیر متقابل بینfasl وfas یا بازدارنده هاى مرگ سلولى یاapoptosis را متوقف سازند.
با بکارگیرى این روش لنفوسیتها سالم مى مانند در حالى که اثرات تسکین بخشى مورفین نیز باقى مى ماند.
دانشمندان از این امر آگاهى داشتند که آسیب وارده به سیستم ایمنى هم براى بیماران و هم براى معتادان به این ماده مخدر غیر قابل درمان است.
یک روش که توسط آن مواد افیونى بر سیستم ایمنى تإثیر مى گذارند, کاهش تعداد لنفوسیتها به وسیله یک مکانیسم ناشناخته است. یافته هاى ما مبنى بر این که مواد مخدر مرگ سلولى گیرندهfas را تحریک مى کند, یک مکانیسمى را ارایه مى دهد که توسط آن مواد مخدر بر سیستم ایمنى تإثیر مى گذارند.
ارتباط این ماده مخدر با خودکشى سلولى همین اواخر مورد توجه قرار گرفته است. تاکنون مکانیسم دقیق تحت این ارتباط به صورت یک راز باقى مانده است.
تازه ترین تحقیق به عمل آمده هم چنین نشان مى دهد که مورفین مى تواند تولیدfas را در بافت هاى غیرمرتبط با سیستم ایمنى نیز تحریک کند.
نقشfas در سلول هاى غیر ایمنى هنوز ناشناخته است. به هر حال تحقیقات بیشترى در خصوص فعالیت هاىfas در سایر بافت ها مى تواند به درک بهتر ما از اثرات جانبى مواد افیونى مفید باشد.

تشخیص به موقع آلزایمر با ابداع یک آزمایش جدید
پژوهشگران موفق به ابداع یک روش جدید اسکن مغزى شده اند که مى تواند بیمارى آلزایمر را در مراحل اولیه تشخیص دهد.
به گزارش خبرگزارى آسوشیتدپرس از لندن, در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر تغییرات میکروسکوپى خاصى بروز مى کند, اما از آنجا که این تغییرات در اعماق مغز رخ مى دهد و به آسانى با اسکن قابل رویت نیست, طبیعتا پزشکان آزمایشى براى تشخیص بیمارى تجویز نمى کنند.
در حال حاضر آزمایش جامع و واحدى براى تشخیص این بیمارى وجود ندارد و پزشکان از طریق فرآیند حذف سایر شرایط آلزایمر را تشخیص مى دهند.
کالبد شکافى تنها راه تإیید تشخیص این بیمارى است. این بیمارى به آهستگى سلول هاى عصبى مغز را نابود مى کند و باعث تغییرات شخصیتى و از دست دادن حافظه مى شود که به تدریج وخیم تر شده و به زوال عقل مى انجامد.
اما دانشمندان در تحقیقات مقدماتى موفق به ابداع روشى شده اند که کوچک شدن و جمع شدن مغز را قبل از مرگ اندازه گیرى مى کند و این روش مى تواند به تشخیص به موقع این بیمارى کمک کند.
مشروح این یافته ها در مجله ((لانست)) به چاپ رسیده است.
در حال حاضر هیچ درمانى براى معالجه یا توقف پیشرفت آلزایمر وجود ندارد. برخى از داروها نشانه هاى این بیمارى را تخفیف مى دهند. این بیمارى 18 میلیون تن یا سه درصد افراد بالاى 60 سال را در سراسر جهان مبتلا کرده است.
دکتر مونى دولئون از بخش روانپزشکى دانشگاه نیویورک و همکارانش ضمن بررسى 16 تن دریافتند بخشى از مغز که مسوول حافظه است یعنى قشر آنتورینالentorhinal در کسانى که دچار آلزایمر خفیف هستند 27 درصد کوچکتر از هم سن و سال هاى آنها است.
این دانشمندان ابتدا مغز 20 تن را که در سن حدود 80 سالگى جان سپرده بودند معاینه کردند و حجم نشانه هاى خاصى را در قشر آنتورینال که با کمک دستگاه ((ام آر آى)) یا اسکن قابل مشاهده است, اندازه گیرى کردند.
سپس نشانه ها را در مغز 16 تن که مى دانستند دچار بیمارى خفیف تا شدید آلزایمر بوده اند با این نشانه ها در مغز 4 تن که در همان سن درگذشته بودند, اما مبتلا به آلزایمر نبودند, مقایسه کردند.
آنها دریافتند اندازه این قسمت از مغز 45 درصد کوچک تر از کسانى است که آلزایمر داشته اند.
این محققان سپس همین روش را براى 16 بیمار زنده حدود 80 ساله آزمایش کردند. نیمى از این تعداد دچار آلزایمر خفیف تا خیلى خفیف بودند و نیم دیگر را داوطلبان سالم تشکیل مى دادند.
قشر آنتورینال که با نشانه هاى اسکن اندازه گیرى مى شود در مبتلایان به آلزایمر 27 درصد کوچکتر بود.
دکتر کرک دافنر مى گوید : در این مرحله آگاهى از ابتلا فردى به آلزایمر هیچ مزیت عمده اى نیست زیرا هیچ راه معالجه اى وجود ندارد.
خاچاطوریان گفت این تحقیق شواهدى را ارائه مى کند که بر اساس آن شروع بیمارى زودتر از سنین پیرى آغاز مى شود و دهها سال طول مى کشد تا خود را آشکار کند.

پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 75