دانستنى هایى از قرآن؛ نعمت هاى بهشتى

((مثل الجنه التى وعد المتقون فیها إنهار من مإ غیر آسن و إنهار من لبن لم یتغیر طمعه و إنهار من عسل مصفى و لهم فیها من کل الثمرات و مغفره من ربهم... ))
(سوره محمد, آیه15)
بهشتى که به تقوا پیشگان وعده داده شده است, در آن نهرهایى از آب گوارا و نهرهایى از شیرى که طعمش تغییر نکرده و نهرهایى از شرابى است که براى آشامیدگانش لذت بخش است و نهرهایى از عسل خالص وجود دارد و هم چنین براى آنان است از تمام میوه هاى بهشتى و سرانجام آموزش و مغفرت پروردگارشان.

در این آیه, خداوند ضمن برشمردن برخى از نعمتهاى بهشتى, مثل مى زند به نعمت هایى که در دنیا وجود دارد و براى ما شناخته شده است. شاید مثل زدن بدین معنى است که نعمت هاى بهشتى خیلى بالاتر و والاتر است که در الفاظ و واژه ها بگنجد ولى خداوند براى تقریب اذهان مردم, به برخى از نعمت هاى دنیوى مثل مى زند و تشبیه مى کند تا مطلب تقریبا براى انسان ها روشن شود وگرنه تنها این نعمت هاى یاد شده نیست که نعمت ها فراتر از آن است ((فیها ما تشتهى الانفس و تلذ الاعین)) آن چه نفس انسان میل مى کند و دیدگانش لذت ببرد در بهشت دیده مى شود ولى این نمونه اى است از خروار.
در این نعمت ها چهار نهر دیده مى شود, به اضافه میوه هاى شناخته شده و شناخته نشده گوناگون, سپس با یک نعمت معنوى ختم مى گردد.
نهرها نیز در بهشت بیشتر از این چهار نهر است که در جاهاى دیگر قرآن خصوصا در سوره انسان بدان ها اشاره شده ولى این چهار نهر, هر یک الگوى نعمتى الهى است:
آب: براى رفع تشنگى.
شیر: براى رفع گرسنگى.
شراب: لذت بخش.
عسل: نشاطآور و قدرت آفرین.
همانطور که ملاحظه شد هر یک از این چهار نهر نمونه اى از یک نعمت مهم خداوند است که در دنیا نیز به نحوى مورد استفاده قرار مى گیرد, جز در مورد شراب که قطعا چیزى سواى شراب مست کننده است و لذا با کلمه ((لذه للشاربین)) توصیف شده که نه تنها مسکر نیست, بلکه هیچ کدام از عوارض بد شراب دنیوى را دارا نمى باشد, و به جاى مستى و سکر و سردرد و سرگیجه و هزاران عوارض بد که از آشامیدن شراب ناشى مى شود, لذت بخش و مسرت آور است. در آیه دیگر مى فرماید: ((لافیها غول و لا هم عنها یترفون)) آن شراب نه مایه تباهى عقل است و نه انسان را مست مى کند.
نکته دیگرى که در آیه وجود دارد این است که این نهرها زیاد است و متنوع, نه این که نهرى براى آب باشد و نهرى براى شراب و...
مإ غیر آسن: آسن یعنى بد بو. آبى که زیاد بماند, رنگ و بوى آن تغییر مى کند ولى آب نهرهاى بهشتى زلال است و گوارا و هیچ گاه رنگ و بو و طعمش تغییر نمى کند هرچند قرن ها بر آن بگذرد.
لبن لم یتغیر طعمه: شیرى که در اثر ماندن طعمش تغییر نمى کند. شیر از سایر مواد غذایى زودتر فاسد مى شود, ولى نهرهاى شیر بهشتى همیشه خوش طعم و گوارا است.
عسل مصفى: عسل خالص و صاف که هیچ اثرى از شمع و آلودگى هاى دیگر ندارد و هیچ چیز به آن اضافه نشده است.
کل الثمرات: یعنى تمام میوه ها, چه آنهایى که در دنیا است و از آن برخورداریم و چه میوه هاى بهشتى منحصر به فرد که در دنیا اثرى از آنها نیست.
مغفره من ربهم: سرانجام, پس از یادآورى آن همه نعمت هاى مادى, بالاترین نعمت, مغفرت و رضوان الهى است. در جاى دیگر مى فرماید: ((و رضوان من الله اکبر)) و این از هر نعمتى ارزنده تر است که خداوند از آنها خشنود باشد و رحمتش را شامل حالشان کند و گناهان و کوتاهى هاى دنیا را به رخشان نکشد تا هیچ رنج و نگرانى از گناهان دنیوى نداشته باشند. ((رضى الله عنهم و رضوا عنه ذلک هو الفوز العظیم)) و این است رستگارى بزرگ که خدا آنان را شامل رحمت بى پایانش کند و آنان نیز از این فضل و لطف الهى راضى و خشنود باشند. به امید آن نعمت هاى اخروى جاویدان.