امریکا و اسرائیل... سرسپردگى یا روابط
ترجمه: ف. مهرى
روابط خاص و بسیار دوستانه امریکا و اسرائیل پس از تصریحات تند ((باراک)) در مورد امریکا و درخواست براى عدم مداخله در مذاکرات فلسطینى ـ اسرائیلى, غموض و پیچیدگى خاصى به خود گرفته که از زمان پیدایش رژیم صهیونیستى تاکنون چنین حالتى نداشته است.
آن چه در دهه هاى شصت و هفتاد گفته مى شد این بود که اسرائیل به منزله ولایت پنجاه و یکم امریکا به شمار مى رود. ولى به تدریج همه چیز دگرگون شد و این سوال پیش آمد که کدام یک بر دیگرى تسلط دارد: امریکا بر اسرائیل یا اسرائیل بر امریکا؟ و اکنون عموم مردم امریکا بر این باورند که رژیم صهیونیستى است که بر کشورشان حاکم است و عده اى از یهودیان نفوذى در کاخ سفید هستند که سیاست هاى امریکا را مشخص مى کنند. آن ها معتقدند که اسرائیل تمام رسانه هاى گروهى امریکا را در اختیار گرفته از آن ها براى خدمت به دولت صهیونیستى استفاده مى کند.
با این که بیشتر مردم امریکا براى این امر چندان اهمیتى قائل نیستد ولى عده اى از اهل قلم با تشکیل گروه ها و دسته هاى مختلف, دولت را به حفظ استقلال و متوقف کردن کمک هاى خود به این رژیم فرا مى خوانند.
((در گوش تو اى کلینتون)) مقاله اى است که دکتر ((ولیام پیرز)) یکى از نویسندگان معروف امریکایى نوشته است. تیتر این مقاله اشاره دارد به تلاش عوامل موساد براى ترور یکى از رهبران حماس به وسیله پاشیدن ماده اى بسیار سمى در گوش او که سکوت کلینتون در برابر این مسإله, موجى از خشم در میان مردم امریکا به وجود آورد. در ادامه, قسمت هایى از این مقاله را ذکر مى کنیم.
((در گوش تو اى کلینتون))
پس از این که دو تروریست اسرائیلى با پاشیدن ماده اى بسیار سمى در گوش یکى از رهبران حماس در اردن سعى در کشتن او داشتند تاکنون چند هفته از این حادثه مى گذرد, هم چنان منتظر شنیدن واکنش سردمداران کاخ سفید هستم. تصور کنید اگر یکى از روساى جمهور عرب گروهى را براى قتل یک رهبر دینى یهودى یا یک خاخام مى فرستاد چه روى مى داد؟ در این صورت کلینتون و همسرش هیلارى با سخنرانى هاى آتشین و پى در پى خود, این اقدام را محکوم مى کردند; وزارت امورخارجه اعلام قطع رابطه با آن کشور مى کرد; سناتورهاى یهودى و یا وابسته به اسرائیل, دولت را به جنگ با آن کشور فرامى خواندند; کلینتون با وزیر دفاعش ویلیام کوین طى جلسه اى بهترین راههاى تنبیه آن کشور و نابود کردن انبارهاى تسلیحاتى او را بررسى مى کردند و تعداد زیادى ناو و هواپیماى جنگى وارد منطقه خاورمیانه مى شد و...
همان گونه که گفتم تاکنون در انتظار شنیدن عبارتى از کلینتون هستم که این عمل زشت و مغایر حقوق بشر اسرائیل را که پایه و اساس شکل گیرى حکومت آن بر ترور رهبران دینى مسلمانان در کشورهاى دیگر استوار است, محکوم نماید و یا کوچک ترین واکنشى در برابر پیشرفت تسلیحاتى اسرائیل و افزایش چشمگیر تولید سلاح هاى هسته اى و بیولوژى این رژیم از خود نشان دهد. ولى تنها چیزى که به گوش مى رسد صداى سکوتى است که گوش ها را کر مى کند!
این گونه اقدامات تروریستى در مورد اسرائیل تازگى ندارد. در دهه پنجاه, نامه هاى حاوى مواد منفجره براى کسانى که وجود آن ها را نمى توانستند تحمل کنند, مى فرستادند و از ماشین هایى که در آن ها بمب, کار گذاشته مى شد براى کشتن مردم بى گناه کوچه و خیابان استفاده مى کردند و هنگامى که مى خواستند کشته شدن فرد مورد نظر, کاملا سرى و محرمانه باشد, میکرب هاى کشنده و بسیار خطرناک را وارد غذایش مى کردند تا مرگ او کاملا طبیعى به نظر برسد.
در مورد ترور ناموفق اخیر نیز با استفاده از سلاحى خاص که در سفارتخانه اسرائیل در عمان نگاه دارى مى شود و در مواقع لزوم از آن استفاده مى کنند, ماده اى سمى در گوش یکى از رهبران حماس پاشیدند. البته این تنها باراک نیست که اقدام به قتل رهبران حماس مى کند, پیش از او نتانیاهو نیز فرمان قتل ((خالد مشعل)) را صادر کرده بود. علاوه بر آن تعدادى تروریست را براى کشتن تعدادى از عناصر اصلى مقاومت اسلامى به لبنان فرستاد که خوشبختانه همه آن ها قبل از رسیدن به هدف خود, شناسایى شدند.
و این ها تنها گوشه هایى است از اعمال حکومتى که معتقد است زندگى غیر یهودى هیچ ارزشى ندارد و تمام دشمنان صهیونیسم باید از روى زمین محو شوند.
ولى این اقدامات تروریستى اسرائیل و نگهدارى اسلحه و انواع وسایل ترور در سفارتخانه هاى آن در سراسر جهان و کشتن کسانى که وجودشان را مطابق مصلحت خود نمى دانند, هیچ ارتباطى با مردم امریکا ندارد ولى آن چه براى ما اهمیت دارد این است که سیاستمداران ما نیز با صهیونیست ها در انجام این اعمال وحشیانه همدست و شریک هستند. آن چه براى من مهم است اقداماتى است که دولت امریکا باید انجام دهد ولى هرگز نمى دهد. آن چه ما را به خشم مىآورد, نفاق و فسادى است که در واشنگتن وجود دارد. این سیاست امریکا در دفاع از تروریسم باعث شده که دیگر مردم براى دولت هیچ احترام و ارزشى قائل نباشند و خشم خود را با کار گذاشتن بمب و منفجر کردن اماکن عمومى ابراز نمایند. اگر حکومت امریکا واقعا مخالف تروریسم بود, روابط دیپلماتیک خود را با اسرائیل قطع مى کرد و آن را تحت محاصره اقتصادى قرار مى داد. ولى مسلما دولت به طور جدى با تروریسم مبارزه نمى کند.
ما مردم امریکا حکومتى مى خواهیم که به آن چه شعار مى دهد خود نیز پایبند باشد; حکومتى که بتوانیم به آن اعتماد کنیم, نه حکومتى که در برابر صهیونیسم سر تسلیم فرود آورد و زمام امور خود را به دست آن بسپارد.
