امام خمینى در کلام شهیدان

((این وصیت نامه ها انسان را مى لرزاند و بیدار مى کند))
(امام خمینى(ره))

((امام خمینى در کلام شهیدان))

تهیه و تنظیم: دفتر تحقیق و پژوهش بنیاد شهید انقلاب اسلامى

سلام بر روح خدا نجات دهنده ما از عصر حاضر, عصر ظلم و ستم, عصر کفر و الحاد, عصر مظلومیت اسلام و پیروان واقعى اش. عزیزانم اگر شبانه روز شکرگزار خدا باشیم که نعمت اسلام و امام را به ما عنایت فرمود, باز کم است. آگاه باشیم که سربازان راستین و صادق این نعمت شویم, خطر وسوسه هاى درونى و دنیافریبى را شناخته و برحذر باشیم که صدق نیت و خلوص در عمل تنها چاره ساز ماست. اى عاشقان اباعبدالله بایستى شهادت را در آغوش گرفت, گونه ها بایستى از حوادث و شوقش سرخ شود و ضربان قلب تند بزند. بایستى محتواى فرامین امام را درک و عمل نمائیم تا بلکه قدرى از تکلیف خود را در شکرگزارى بجا آورده باشیم. وصیت من به مادر و خواهر و برادرانم و اهل فامیل. بدانید اسلام تنها راه نجات و سعادت ماست, همیشه به یاد خدا باشید و فرامین خدا را عمل کنید. پشتیبان و از ته قلب مقلد امام باشید, اهمیت زیادى به دعاها و مجالس یاد اباعبدالله و شهدا بدهید که راه سعادت و توشه آخرت است.(شهید مهدى باکرى)
وجود امام خمینى و برکات آن را تنها کسانى مى توانند حقیقتا درک کنند که در جست و جوى تاریخ تحول باطنى انسان بر کوه, زمین ـ که خاستگاه تحولات ظاهرى, اجتماعى و اقتصادى و سیاسى حیات او نیز هست ـ به تاریخ انبیا رجوع مى کنند. هم آنانند که در وصف امام خمینى مى گویند: ((او بت شکنى دیگر از تبار ابراهیم بود)) و یا براى تبیین حقیقت مبارزه او با طاغوت به داستان موسى و فرعون در قرآن رجوع مى کنند و یا براى بیان شیوه مبارزه او در برابر دشمنان انقلاب اسلامى به واقعه کربلا باز مى گرداند. خود او هم حتى یک بار نشد که براى تبیین افعال و سیاست هاى خویش, مردم را به تاریخ هاى مصطلح رجوع دهد. حتى براى یک بار نگفت ((من آمده ام تا ایران را به توسعه اقتصادى برسانم)) او خود را در برابر ((احیإ حیات باطنى بشر)) مکلف مى دانست و مى فرمود که چون باطن انسان , حیات یابد امور مربوط به دنیاى او هم اصلاح خواهد شد.
(شهید سید اهل قلم مرتضى آوینى)

درود به رهبر کبیر انقلاب امام امت و نائب بر حق امام زمان(عج) و فرزند حسین(ع) و امید مستضعفان و امید بینوایان و پدر یتیمان و فرزندان شهدإ, سلام بر تو اى آیت خدا و این حجت زمان سلام و درود محمد و آل محمد(ص) بر تو باد که ملت ما را از خواب غفلت چندین ساله بیدار کردى و هدف ما را دراین نهضت به ما نشان دادى و طریق وصول به هدف را و سکوت را و راه قیام و انقلاب را و راه میدان و مبارزه را شناساندى. اى امام و اى رهبر امت و اى پدر روحانى که با بیان خود نفس طاغوتى ما را تزکیه نمودى, بدان ((تا آخرین قطره خونى که در بدن دارم و تا آخرین دم حیاتم مقلد و مإموم تو هستم به خدا سوگند یک لحظه از این عهد و پیمانى که با تو بسته ام نظرم برنخواهد گشت و آخرین خونى که از بدنم بیرون ریزد نقش خمینى رهبر خواهد بست. زیرا که من این وفادارى را از مکتب کربلا, از پرچمدار اباعبدالله(ع) آموخته ام و عینیت این وفادارى را از سیدمان و مولایم شهید آیه الله بهشتى آموخته ام. اى امام امت و اى امید مستضعفان بدان که من مقلد و مطیع امر تو که همان اطاعت از رسول خدا محمد(ص) است مى باشم و تا آخرین قطره خونم سرباز تو و تو فرماندهم خواهى بود.(شهید على تجلایى)

جهل حاکم بر یک جامعه, انسان ها را به تباهى مى کشد و حکومت هاى طاغوتى مکمل این جهل اند. شاید قرن ها طول بکشد تا انسانى از سلاله پاکان متولد شود و بتواند رهبرى یک جامعه سردرگم و سر در لاک خود فرو برده را در دست گیرد و امام تبلور سلاله ادامه دهندگان راه امامت و شهامت و شهادت است.
(شهید محمد ابراهیم همت)

و تو اى امامم! اى که به اندازه قرن ها سختى ها و رنج ها کشیدى از دست این نابخردان خرد همه هیچ دان! لحظه لحظه این زندگى بى تو هم چون نوح, موسى, عیسى و محمد(ص) گذشت. ولى تو اى امام و اى عصاره تاریخ, بدان که با حرکتت, حرکت اسلام را در تاریخ جدید شروع کردى و آزادى مستضعفان جهان را تضمین کردى. ولى اى امام کیست که این همه رنج ها و دردهاى تو را درک کند؟! کیست که دریابد لحظه اى کوتاهى از این حرکت به هر عنوان خیانتى به تاریخ انسانیت و کلیه انسان هاى حاضر و آینده تاریخ مى باشد؟
اى امام! درد تو را, رنج تو را مى دانم چه کسانى با جان مى خرند.
بله اى امام درد تو را جوانان درک مى کنند اینان که از مال دنیا فقط و فقط رهبرى تو را دارند و جان خویش را براى هدفت که اسلام است فدا مى کند.
اى امام تا لحظه اى که خون در رگ ما جوانان پاک اسلام وجود دارد لحظه اى نمى گذاریم که خط پیامبرگونه تو که به خط انبیإ و اولیإ وصل است به انحراف کشیده شود. اى امام! من به عنوان کسى که شاید کربلاى حسینى را در کربلاى خرمشهر دیده ام سخنى با تو دارم که از اعماق جانم و از پرپر شدن خون جوانان خرمشهرى برمى خیزد و آن این است. اى امام از روزى که جنگ آغاز شد تا لحظه اى که خرمشهر سقوط کرد, من یک ماه مداوم کربلا را مى دیدم هر روز که حمله دشمن بر برادران سخت مى شد فریاد آن ها بى سیم را از کار مى انداخت و هیچ راه نجاتى نبود به اتاق مى رفتم, گریه را آغاز مى کردم و فریاد مى زدم اى رب العالمین بر ما مپسند ذلت و خوارى را.
(شهید محمد على جهان آرا)