فروردین امسال شکوفه بـاران است: از سویى بـهار است و طبـیعت زیبا و زمین سبز و عطر گل یاس و یاسمن شکفته شده که بوى بهاران را معطر و دلنواز کرده است, و از سـویى دیگر ششم فروردین مصادف است با عید سعید غدیر, شریفتـرین و فرخنده تـرین عید اسلام ـ عید ولایت و عید تشیع ـ و چه تـصادف مبـارکى است که عید غدیر همزمان شده است بـا عید ملى و اسلامى دوازده فروردین, روز جمهورى اسلامى که یک بـار دیگر پس از هزار و چهار صد و اندى سال, عید غدیر در ایران تکرار شد و دوباره مردم ایران یک نوا و یک صدا بـا شور و شوق به ولایت ((آرى)) گفتند و دعوت الهى را براى تفویض امور بـه امیرالمومنین علیه السـلام لبـیک گفتـند. ملت ایران اگر آن روز در حجه الوداع نبودند که با على بیعت کنند, امروز بـا گفتن ((آرى)) به جمهورى اسلامى, قطعا ((آرى)) به ولایت گفتند و با على علیه السلام مجددا بیعت کردند.
روز نومیدى دشمنان
در روز عید غدیر آیه اى نازل شد که عظمت غدیر را بـرملا ساخت و گویى همان آیه در 12 فروردین 58 محـقق شد. چـه مطابـقت عجـیب و شگفت انگیزى. در آن روز که پیامبـر, آخرین و مهمترین بـخش رسالت را تبـلیغ کرد وبـه دستور خداوند ولایت على(ع)را اعلام نمود و از مردم خـواست که بـا آن حـضرت بـیعت کنند و در آن روز فرخـنده و خجسته خداوند دین را کامل و نعمتش را بـر مردم اتمام نمود, این آیه پس از تمام شدن برنامه بـاشکوه غدیر نازل شد. ((اءلیوم یئس الذین کفروا من دینکم فلاتـخشوهم واخشون الیوم اءکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتـى و رضیت لکم الاسـلام دینا)) .(سـوره مائده, آیه3
امروز کافران از(نابود شدن)دین شما ماءیوس و نومید شدند. پس, از آن کافران نترسید و تنها از مخالفت با من هراس داشته باشید. امروز دین شما را کامل کردم و نعمتم را بر شما به اتمام رساندم و اسلام را به عنوان آئین براى شما برگزیدم.
بیشتر مفسرین شیعه بر این باورند که مقصود از ((الیوم)) همان روز 18 ذىالحجـه سال دهم هجـرى است که در جـایى بـه نام ((غدیر خم)) رسول اکرم(ص)با ماءموریت از سوى پروردگارش, على علیه السلام را بـه عنوان جانشین و خلیفه خود نصب و تـعیین نمود و از تـمام مردم خـواسـت که از او پـیروى کنند و بـا او بـیعت نمایند و در پـایان بـراى آن حـضرت دعا کرد که این دعا نیز بـسـیار جـالب و سرنوشت سـاز اسـت و اصلا تـمام مطالب و انگیزه هاى واقعى غدیر در این دعا نهفتـه است: ((اللهم وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره واخذل من خذله.)) بـارالها! هر که ولایتش را بـپذیرد او را دوست بدار و هر که با او دشمنى کند او را دشمن بـدار, هر که یاریش کند او را یارى بـخش و هر که از او دورى جوید و ولایتش را نپـذیرد او را ذلیل و خوار گردان. چرا خداوند مى فرماید: در این روز کافران ماءیوس شدند؟ کفار چـنین مى پـنداشتـند که بـا رحـلت پیامبر, دین از بـین مى رود و اسلام نابـود مى گردد, زیرا پیامبـر فرزندى نداشته که بـه خیال خام آنان جانشینى او را بـپـذیرد چه مى پـنداشتند که پـیامبـرى نیز مانند شاهنشاهى است; لذا امیدوار بودند که با وفات رسول خدا, پرچم رسالتش بـر زمین بـماند و کسى نباشد که این پرچم را برافرازد و بـدینسان بـا رحلت او, حکومتش برچیده مى شود و نامش از بین مى رود!
آنها خیال مى کردند که پـیامبـر نیز مانند حـاکمان و سلطه گران چند صبـاحى حکومت کرده و اکنون کسى را ندارد که جـایگزینش شود, پس بى گمان خطش و برنامه اش و آئینش بـا مرگش محو و نابـود خواهد شد! زهى خیال واهى و اندیشه غلط!
بنابـراین, آنچه مى توانست آن اندیشه غلط را بـراندازد و امید دشمنان دین را مبدل به یاءس سازد, این بود که رسول الله(ص)براى خود جـانشینى تـعیین نماید که پـس از آن حضرت, عهده دار حکومت و ولایت بر مردم باشد و چنان که عرض کردیم, چون پیامبر پسرى نداشت که ـ طبـق سنتهاى حاکمان مستبـد و سلطه گر ـ جاى او را پس از وى پر کند, کفار امیدوار بـودند که بـا مرگ صاحب رسالت, آئینش نیز دفن مى شود, زیرا رسالت پیامبر را با دیده هاى مادى مى دیدند و از معنویات و ماوراء الطبیعه اطلاعى نداشتـند و هرگز نمى تـوانستـند درک کنند که نیروى پیامبـر بـرگرفته از نیروى لایزال الهى است و خداوند مشیتش اقتضا کرده که این دین مبین براى همیشه پابـرجا و استوار بـماند و آن را بـر تمام ادیان و آئین ها بـرترى و غلبـه بـخشد و جـز آن, هیچ دینى در روى کره زمین حکمفرما نبـاشد. ((و یکون الدین کله لله)) و لذا خداوند در این آیه مبارکه اشاره به ناامیدى و یاءس کافران مى کند زیرا بـا نصب على بـه ولایت و خلافت بلافصل رسول الله, تمام آرزوهاى دیرینه شان بر باد رفت و خواب هاى رنگینشان مبدل بـه کابـوسهاى وحشتناک گردید و خداوند دین را از حالت حدوث و زوال پـذیر بـودن بـه حالت دوام و بـقا بـرگرداند و بـدینسان نعمت دین بـه اتـمام رسید و رسالت پـیامبـر کامل گشت.
خداوند براى این که رسالت پیامبـر را جاودانه سازد و نعمت را بر مردم تـمام کند, بـه آن حضرت دستـور داد که آخرین پـیغام را بى محابا به مردم برساند و نتیجه رسالتش را ابلاغ کند.
پـنج سـاعت از روز 18 ذى حـجـه از سـال حـجـه الوداع(سـال دهم هجرى)گذشتـه بـود که در منطقه اى نزدیک مکه بـه نام غدیرخم و در حین بازگشت پیامبر از آخرین حج خود, جبـرئیل امین نازل شد وبـه حـضرت عرض کرد: ((یا محـمد ان الله یقروک السـلام و یقول لک: یا اءیها الرسول بـلغ ما انزل الیک من ربـک و ان لم تفعل فما بـلغت رسـالتـه والله یعـصـمک من الناس)) اى محـمد! پـروردگارت سـلامت مى رساند و مى فرماید: اى رسـول ما, آنچـه از پـروردگارت بـه تـو رسیده به مردم ابلاغ کن و اگر این کار را نکردى رسالتش را ابـلاغ نکردى و همانا خداوند تو را از کید و مکر مردم نجات خواهد داد.
این پـیغام شدیداللحـن دلیل این است که رسالت پـیامبـر تـمام نمى شود جز با نتیجه گیرى از آن همه زحمات طاقت فرساى آن حضرت در سالیان دعوت و رنج.
راستـى چـقدر شبـاهت دارد, نتـیجـه گیرى آن همه خونهایى که در ایران اسلامى ریخـتـه شـد و آن همه تـلاشـهاى طاقت فرسـاى امام و پیروان بـاوفا و فداکارش که اگر آن ایثارها بـدون نتیجه مى ماند در حـقیقت, انقلاب از بـین مى رفت و تـمام تـلاش ها و سـعى ها ناکام مى ماند, چـرا کـه مـلـت ایران آن همـه خـون دادند, جـان دادند, فداکارى کردند و ایثار نمودند تا ولایت را در ایران تثبیت کنند.
هدف غـایى و اصـلى آن همه رنج ها و محـنت هاى فراوان امام و امت, رسیدن به حکومت اسلامى بـود که در روز خجسته و پیروز 12 فروردین محقق گشت. در آن روز تمام مردم پاى صندوق هاى راءى رفتند که بـه على(ع)راءى مثبت دهند, به پاى صندوق هاى راءى رفتند که به حکومت خودکامان و عمال اجانب ((نه)) بگویند و بـه حکومت خدا ((آرى!))
مردم یک پارچه و با یک آهنگ به صندوق هاى راءى سرازیر شدند که یک صدا فریاد بـرآورند: ما خواهان نظام اسلامى هستیم. ما جمهورى اسلامى مى خواهیم نه جمهورى دموکراتیک و نه جمهورىهاى دیگر. مردم خـواهان نظامى بـودند که عدالت اسلامى را در کشور محـقق سازد نه اینکه کالاهاى بـیگانه بـه راحتى پـیدا شود. مردم خواهان قطع ید استـثمارگران از ایران بـودند نه این که دوبـاره دست بـیعت بـا امریکاى جنایتکار با آن همه آلودگى ها و پلیدىها بدهند و دگربار حکومت شاه را زنده کنند!
اى ملت بزرگ و سرافراز! به هوش باشید که خداى ناکرده برخى از روى نادانى یا از روى عـمد, مى خـواهند نظام سـابـق را در ایران تجدید کنند ولى با اسم اسلامى! یعنى تنها نام جمهورى اسلامى باشد و از حقایق اسلام خبرى نباشد. البته ملت خمینى کاملا بیدار است و هرگاه احساس خطر کند, بـه سوى اسلام روى مىآورد و بـه آغوش قرآن پناه مى برد و رهبر انقلاب کاملا هشیار است و هرگاه خطرى را متوجه اسلام و کشور ببیند فورا زنگ خطر را به صدا درمىآورد و امید است که مسوولان نظام نیز در راسـتـاى خـط امام گام گذارند و متـوجـه نقشه هاى خطرناک دشـمنان بـاشـند که پـس از نومیدى و یاءس آنان, دوباره امیدوار نشوند.
بـه هر حـال همانگونه که عـید غـدیر یوم الله اسـت قطعـا روز جـمهورى اسلامى نیز یوم الله است و همانگونه که لازم است غدیر را نگه داریم, بـاید یوم الله دوازده فـروردین را نیز نگـه داریم.
زنده نگه داشتن غدیر به این است که مردم قدر غدیر را بشناسند و چنان که مسلمانان متعهد صدر اسلام, تا آخرین نفس از غدیر دفاع کردند و در راه احیاى آن, جان دادند که مى تـوان گفت اولین شهید ولایت, مقدس ترین انسان روى زمین پس از پـیامبـر و على یعنى حضرت زهراى اطهر سلام الله علیها است, همچنان باید ملت ایران از غدیر انقلاب تا پاى جان محافظت کنند و آن را زنده و جاوید نگه دارند.
زنده نگه داشتن غدیر انقلاب بـه این اسـت که پـیوسـتـه انگیزه انقلاب را از یاد نبـریم و نگذاریم آن نیت خـالص و انگیزه واقعى مردم براى تحقق حکومت الله از بین بـرود. آن روز مردم تنها بـه خاطر خدا و براى کسب رضاى پروردگار سختى ها و رنج هاى فراوانى را تحمل کردند تا نگذارند انقلاب اسلامى که با خون صدها هزار مسلمان متعهد بـه پـیروزى رسید, دستـخوش ناملایمات گردد و از مسیر اصلى خود که ناخداى کشتى انقلاب(امام خمینى)بـرایش تعیین کرده, منحرف گردد و نااهلان و منافقان آن را به غارت ببرند.
زنده نگه داشتـن این یوم الله بـه این اسـت که پـیوسـتـه بـا مستکبـران و ظالمان و ستم پـیشگان و جهانخواران و غاصبـان حقوق ملت در جنگ و ستیز بـاشیم و نگذاریم راه بـه ایران اسلامى پـیدا کنند. باید ملت همچنان گذشته با حفظ وحدت و بدور از هواها و هوسهاى شـخـصى و نزاعهاى گروهى و حـزبـى از خـط اصلى انقلاب و امام دور نشوند و نگذارند مفسران منافق, خط امام را بـه نفع خود تـوجـیه کنند یا از آن بـدتـر کـه اعـلام بـرائت از خـط امـام نمـایند!!
هان! اى ملت فداکار به هوش باشید پس از گذشت بیش از بیست سال از انقلاب نگذارید ارکان و اصول آن دستخوش تـوجیه هاى تـوجیه گران بـه ـ نفع اجانب ـ شود و قطعا شما مردم بـزرگوار که جوانان خود را فداى انقلاب کردید و با امام و رهبـر خود پیمان ناگسستنى بـا خون بستید و با خون سرخ خویش این پیمان را امضا کردید, صحنه را هرگز براى استعمارگران و استـعمارخـواهان خـالى نخـواهید کرد و همانگونه که دوران شاه بافشار و اختناق ستم شاهى مبـارزه کردید, امروز نیز در زیر سایه رهبرى با جمله بـدخواهان انقلاب و دشمنان داخلى و خارجیش مبـارزه اى آشتى ناپذیر خواهید داشت و بـا قدرت و قاطعیت و صلابـت از انقلاب و آرمان هاى بـلندش دفاع خواهید نمود و دست دزدان بـین المللى را از منافع خـود ـ همچـنان گذشتـه ـ قطع خواهید کرد, هرچند غرب پـرستـان را خوش نیاید و هرچـند لیبـرال مآبان جدید و قدیم را ناپسند آید که ملت راه خود را از دیربـاز یافته و از آن منحرف نخواهد شد.
در پـایان این دو عـید بـزرگ اسـلام و ملى ((غدیر ولایت و غدیر انقلاب)) را بـه مقام شامخ ولى الله الاعظم ارواحـنا فداه, رهبـر معظم انقلاب و دست اندرکاران مخلص و صدیق نظام و پـیروان متـعهد اسلام و امام و شیعیان سراسر جهان, خالصانه تبـریک و تـهنیت عرض مى کنیم و این تـقـارن را بـه فـال نیک مى گیریم بـه این امید که خداوند مشکلات انقلاب اسلامى را با لطف خویش بـرطرف سازد و دشمنان را از نفوذ در درون انقلاب و ایران, بـاز دارد و دست چپـاولگران را از منافع ملت قطع نماید و انقلاب اسلامى را تا ظهور امام زمان سـلام الله عـلیه از شـر اشـرار و کید کفار حـفظ نماید. آمین رب العالمین.
عید غدیر
امام صادق علیه السلام:
((... و انه الیوم الذى اقـام رسـول الله صـلى الله عـلیه وآله امیرالمومنین علما و ابـان فضله و وصیتـه فصام ذلک الیوم و ذلک یوم صیام و قیام و اطعـام الطعـام و صـله الاخـوان و فیه مرضـات الرحمن و مرغمه الشیطان))
(بحارالانوار, ج 98, ص 323)
... این همان روزى اسـت که پـیامبـر اکرم صـلى الله علیه وآله امیرالمومنین علیه السلام را چونان سالار قوم بـرگماشت و پـرده از بـرترى او بـرگرفت و آشکار ساخت که على جانشین اوست پس حضرت آن روز را روزه گرفت و این همان روز روزه و عبـادت و اطعام طعام و نیکى به بـرداران است و خشنودى خدا و خوارى ابـلیس در همین روز است.
