علمى پژوهشى

 


انجماد سلولها براى درمان سرطان پروستات
بر اساس جدیدتـرین تـحقیقات بـه عمل آمده در حدود 97 درصد از مردانى که تحت درمان ناموفق پرتـو درمانى سرطان پـروستـات قرار گرفتـه اند تـوسط یک روش جراحى که در آن سلولهاى سرطانى منجمد و سپس نابود مى شوند بهبود مى یابند.
بـه نوشته نشریه اورولوژى, هر ساله حدود 180 هزار مورد سرطان پروستات در آمریکا شناسایى مى شود.
30 درصد از بیماران درمان بـااشعه را انتخاب مى کنند و از این تـعداد در حدود 40 درصد آنان از عود مجدد بـیمارى رنج مى بـرند.
محققان بـیمارستان ((کلمبـیا پـرسبـایترین)) , در نیویورک از مداخـله بـرودتـى بـر روى 43 مردى که درمان ناموفـق بـا اشـعـه داشته اند استفاده کردند.
تومورها در 97درصد بیماران از بین رفت و پس از گذشت 2سال نیز مجددا بروز نکرد.
بیماران ابتدا به مدت 3ماه تحت درمان بـا هورمون قرار گرفتند تا اندازه پروستات آنان کاهش یابد. سپس سوزنهاى بـسیار ریزى در این غده فرو رفت تـا گاز مایع آرگون را که سلولهاى سرطانى درون و اطراف غده پـروستات را منجمد و نابـود مى سازد تولید کند. این عمل جراحى یک تا دو ساعت بطول مى انجامد.
4نفر از بـیماران از مشکلات عمده اى رنج مى بـردند که منجـر بـه بروز بى اختیارى ادرار در این افراد شد.
دکتر ((سارون کاتز)) استـادیار ارولوژى در این بـیمارستـان و یکى از محققان برجستـه این تـحقیق مى گوید: این یک پـیشرفت عمده بـراى مردانى است که پـرتودرمانى بـراى آنان ناموفق بـوده است. وى افزود: استفاده از جراحى برودتى در ابتدا بـه عنوان درمان اولیه سرطان پـروستات عودکننده, مى تواند منجر بـه در مان طولانى مدت و بروز مشکلات پیچیده اندکى شود.
کاتز گفت: این روش بـرخلاف روشهاى دیگر مى تـواند بـرروى مردان مسن تـر یا افرادى که از ناراحـتـى ها و مشکلات جـسمى رنج مى بـرند انجام شود.
اثـرات طولانى مدت این روش مشـابـه روشـهاى دیگر درمان سـرطان پـروستـات است که از جـمله آنها ناتـوانى جـنسى, انسداد مجـارى ادرارى و درد در ناحیه لگن خاصره است.

دلیل ژنتیکى ابتلا به سکته هاى مغزى
دانشـمندان فرانسـوى موفق شـدند بـه نوعى ارتـبـاط بـین ژنها پى ببرند که مى تواند بـه درمان تازه اى بـراى نوعى سکته مغزى کمک کند.
این نوع سـکتـه مغزى سـالانه بـاعث مرگ صدها هزار تـن از مردم سراسر جهان مى شود.
یکى از محققان موسسه ملى تحقیقات بهداشتى و پزشکى فرانسه گفت ((این کشـف ممکن اسـت بـه ما در راه فهم و درک بـهتـرى از عامل سکته هاى مغزى یارى دهد و مى تواند در دست یافتن به روشهایى براى درمان این بیمارى مفید باشد.
آزمایشهاى انجام شده بر روى ژنهاى بـیش از یکهزار تن از مردم در یک بانک ژنى نشان داد ((اشخـاصى که داراى نوع خـاصى از ژنها در ترکیب ژنتیکى عامل لخته شدن خون در بدنشان هستـند, کمتـر از افرادى که ترکیب دیگر ژنتـیکى در عامل لختـه شدن خود دارند بـه سکته هاى مغزى دچار مى شوند.
عامل لخته شدن خون, یا فاکتورXiii, بـه تـقویت لختـه هاى خونى کمک مى کند که با قطع یا کاهش جـریان خـون در بـخـشهایى از مغز, باعث بروز 80 درصد سکته هاى مغزى در افراد مى شود.
چـنین سکتـه هایى که هرساله موجـب مرگ بـیش از 40 هزار تـن در فرانسه مى شود, معمولا در افراد سالخـورده بـروز مى کند و در صورت زنده ماندن, شـخـص بـا عوارضـى نظیر فلج اعضـاء مواجـه مى شـود. ((خونریزى مغزى)) عامل 20 درصد باقیمانده موارد ابتلا به سکته مغزى در اشخاص است.
پژوهشگران همچنین رابطه مشابهى را بین همان ترکیب ژنتیکى خاص در فاکتورXiii و آسیب پذیرى در برابر حملات قلبى نشان داده اند.

انسولین بالا موجب حمله قلبى
دانشمندان مى گویند مقدار زیاد انسولین در بـدن موجب لخته شدن خون در رگها مى شود که یکى از دلایل بروز حملات قلبـى در بـیماران مبتلا به قند است.
روزنامه ((یو.اس. اى. تودى)) نوشت حدود 75 درصد مردم مبتلا به بـیمارى قند بـا بـروز حـمله قلبـى جـان خود را از دست مى دهند. دانشمندان تصور مى کردند که فشار خون بـالا و عدم وجود کلسترول ((خوب)) در بدن موجب حمله قلبى در بـیماران قندى مى شود اما بـا تحقیقات جدید روى 3000 بیمار مشخص شده که سطح بـالاى انسولین در بـیماران قندى یا افراد سالم موجـب بـالا رفتـن یک ماده شیمیایى بـنام(پـى. اى. آى. ـ 1 آنتـى ژن)مى شود. این ماده تـوانایى خون براى حل لخته را کاهش مى دهد.
دانشمندان مى گویند بـا انجام ورزش مى تـوان تـعادل انسولین در بدن را حفظ کرد و توانایى شخص براى حل لخته خون را افزایش داد.
کارشناسان و دانشمندان در حال حـاضر عقیده دارند تـا زمانى که بتـوانند نتـیجه گیرى دقیقى از تـحقیقات خود را اعلام کنند بـاید مردم را به طور بسیار جدى به انجام ورزش تشویق نمود.

استفاده از قرنیه مصنوعى براى پیوند به انسان
گروهى از محققان کانادایى اظهار امیدوارى مى کنند که در آینده بتوان از فناورى ابـداعى آنان در کشت سلولهاى بـافت قرنیه چشم, براى تهیه بافت قرنیه پیوندى در انسان استفاده کرد.
این محققان از سلولهاى کشت شده بافت قرنیه در آزمایشگاه براى تحقیقات پزشکى و همچنین پیوند بـه خرگوش استفاده مى کنند. پیوند این بافت به چشم خرگوش با موفقیت همراه بوده است.
قرنیه بافت شفاف چشم است و نه تنها نقشى محافظتى بـراى مردمک و بافت عنبیه ایفاء مى کند, بلکه به تمرکز تصاویر در شبـکیه چشم نیز کمک مى نماید.
تاکنون بسیارى از گروههاى تحقیق تلاش کرده اند نوع مصنوعى بافت قرنیه را بـا استفاده از پـلیمرهاى مختلف تهیه کنند, اما هیچیک از این مدلهاى مصـنوعى نمى تـواند دقیقا فعـالیت هاى بـافت قرنیه طبیعى را انجام دهد.
بافت قرنیه چشم انسان از سه لایه سلول مختـلف ساختـه شده است. محققان تـوانستـه اند این سه گروه سلول را بـه طور مجزا در محیط آزمایشگاهى کشت دهند. کشت این سلولها با استفاده از شیوه آلوده کردن سلولها بـه نوعـى ویروس انجـام مى گیرد و این ویروس بـاعـث مى گردد تقسیم سلولى بدون توقف بـه طور دائم ادامه داشته بـاشد.
از این طریق محققان مى توانند به یک منبـع تمام نشدنى سلولهاى مختلف قرنیه دست بیابند. تحقیقات انجام شده بـر روى این سلولها نشـان مى دهد آنها دقیقا مانند سـلولهاى طبـیعـى چـشـم هسـتـند.
در مرحـله بـعد محـققان کانادائى نوعى چـهارچـوب و اسکلت بـا استفاده از رشته هاى ((کلاژن)) و ((گلوتـارآلدهاید)) تـهیه کردند که براى اتصال لایه هاى مختلف سلولى مورد استفاده قرارمى گیرد. یک لایه سلولى بـر روى این اسکلت, لایه دوم در میان آن و لایه سوم در زیر اسـکلت قرارداده مى شود. ملکول هاى اضافى ((گلوتـارآلدهاید)) با اسـتـفاده از ((گلایسـین)) جـمعآورى و پـاکسـازى مى شود, زیرا ((گلوتارآلدهاید)) ماده اى سمى است.
تـحقیق بـر روى این بـافت قرنیه مصنوعى نشان مى دهد این قرنیه کاملا بـا قرنیه طبـیعى شبـاهت دارد و مى تـواند دقیقا کارهاى یک بافت قرنیه طبیعى را انجام دهد.
میزان تاثیر رادیودرمانى در مداواى سرطان
یک شیوه جدید اندازه گیرى میزان آسیب پـذیرى سـلولهاى سـرطانى بافت مثانه در مقابل رادیودرمانى, بیماران مبتلا به سرطان را از تـحـمل ضایعات ناشى از رادیودرمانى هاى بـى اثـر رهایى مى بـخـشد.
در زمان حـاضر بـراى درمان سرطان هاى نفوذى در بـافت مثـانه ـ زمانى که سرطان به درون دیواره ماهیچه اى مثانه نفوذ کرده است ـ از شیوه هاى متـعارف جراحى و یا رادیودرمانى استـفاده مى شود. در انواع سطحى سرطان مثانه, سلولهاى سرطانى از روى مثانه تـراشیده مى شوند.
یکى از مشـکلات موجـود در اسـتـفـاده از روش رادیودرمانى عـدم پاسخگویى بیمارى در مقابـل این شیوه درمان است. در چنین وضعیتى سلولهاى سرطانى در مقابـل اشعه هاى رادیویى مقاومت نشان مى دهند.
متاسفانه پزشکان نمى توانند پیشاپیش چنین عکس العملى را پیش بـینى کنند و بیمار ناچارا تحت این روش درمانى نسبتا دشوار قرارمى گیرد, اما نهایتا نفعى از آن عاید نمى شود.
اکنون گروهى از محققان در آلستـر ایرلند شمالى شیوه جدیدى را براى اندازه گیرى میزان آسیب پـذیرى سـلولهاى سـرطانى مثـانه در مقابل رادیودرمانى ابداع کرده اند.
مجله علمى ((نیوسانیتـیست)) مى نویسد: در این آزمایش در مرحله اول از سلولهاى سرطانى نمونه بـردارى مى شود و سپس این نمونه بـه سلولهاى مجزا و منفرد شکسته و تجزیه مى گردد. در مرحله بـعد این سلوهاى منفرد و مجزا در داخل ژلى بـه نام ((آگاروز)) قرار داده مى شود و تحت تابش اشعه ایکس قرارمى گیرد.
مقدار این اشـعـه ایکس بـه اندازه مقدار اشـعـه اى اسـت که در رادیودرمانى براى بیمار به کار مى رود.
این محققان سپـس بـا استفاده از مواد شیمیایى غشاء سلولى این سـلولها را در هم مى شـکنند و ژل را در معرض یک میدان الکتـریکى قرار مى دهند. در چنین حالتـى رشتـه هاى درهم شکستـه ((دى ان آ)) dna))سلول به صورت زنجیرى از داخل سلول بـه خارج کشیده مى شوند. بار منفى رشتـه هاى شکستـه شده ((دى ان آ)) نشان مى دهد تـشعشعات رادیودرمانى سلولهاى سرطانى را نابود مى کنند.
در صورت بـروز چنین پـدیده اى, محققان بـه آسیب پـذیرى سلولهاى سرطانى در مقابل رادیودرمانى پى مى برند و استفاده از رادیودرمانى را به پزشک معالج بیمار توصیه مى کنند.

کیف سنگین مدرسه باعث کمردرد در کودکان
بـراساس یک تـحقیق جـدید والدین بـاید در مورد وزن کیف مدرسه فرزندان خود مراقب بـاشند این تحقیق هشدار مى دهد حمل کوله پشتى سنگین در کودکان مى تواند باعث کمردرد شود.
انجام یک تحقیق بر روى کودکان 11 تا12 ساله در شهر میلان نشان داد دانشآموزان بطور میانگین 3 / 9 کیلوگرم بار بـرابـر بـا 22 درصد وزن بدن خود حمل مى کنند.
حداکثر وزن کیف دانشآموزان 3 / 16کیلوگرم یا 43درصد وزن بـدن آنها بود درست مثل اینکه یک مرد یخچال کوچکى را بر پشت خود حمل کند.
این محققان که یافته هاى خود را در مجله پزشکى ((لانست)) منتشر کرده اند کوله پـشتـى 237 دانشآموز را بـه مدت 3هفتـه وزن کردند. این محققان مى افزایند هیچـگونه دستـورالعملى درخصوص وزن کوله پشتى مدارس تعیین نشده است اما وزن این کوله پـشتى ها بـیشتر از حد بار متناسب با وزن بدن در قانون کار ایتالیا است.
انجمن ورزش درمانى آمریکا نیز پـیشتر توصیه کرده بـود از حمل بـار و وسایل زیاد بـویژه در شکل نامتوازن آن جدا خوددارى شود, قاعده اصلى در این زمینه این است که شخص بـیش از 15 تا 20 درصد وزن بدن خود بار حمل نکند.

کشف رابطه بین فشار خون و پوک استخوانى
پـزشکان مى گویند: زنانى که دچار فشار خون بـالا هستند در سنین بـالا بـیش از سایرین در معرض خطر ابـتلا بـه پـوک استخوانى قرار خواهند گرفت.
بـه گزارش خبـرگزارى رویتر از لندن, دکتر فرانسیسکو کاپـوسیو مى گوید: ما دریافتـیم هرچه میزان فشار خون بـالاتـر بـاشد فقدان استخوان نیز بیشتر است.
دکتر کاپـوسیو و محققان بـیمارستان سنت جورج بـیش از 3500 زن مسن را در 4 منطقه آمریکا طى 3 سـال مورد بـررسـى قرار دادند و وجود ارتباطى را در این زمینه به اثبات رساندند.
کاپـوسیو مى گوید: هرچه سن بـالاتـر مى رود بـه خصوص بـعد از 65 سالگى و یائسگى زنان به دلایلى استخوانهایشان را از دست مى دهند, اما اگر فرد فشـار خـون نیز داشـتـه بـاشـد سـرعت از دسـت دادن استخوانها بسیار بیشتر مى شود.
پـزشکان مى دانند کسانى که فشار خـون دارند کلسیم بـیشتـرى از طریق ادرار از دسـت مى دهند که بـا افزایش مصـرف کلسـیم در رژیم غذایى جایگزین نمى شود.
وقتى کلسیم از طریق ادرار از بدن خارج شود استخوان مقدارى از کلسیم خود را از دسـت مى دهد کـه این ا مر بـاعـث کـاهش تـراکـم استـخوانها مى شود. این فرآیند طى مدت 20 سال مى تـواند بـاعث 20 درصد کاهش تراکم استخوان ها شود.
کاپوسیو مى گوید: به عقیده ما این مکانیزم ارتبـاط کشف شده را توضیح مى دهد.
وى افزود با کاهش مقدار مصرف نمک, زنان مى توانند از دست رفتن کلسـیم و خـطر پـوک اسـتـخـوانى را طى مدت 20 سـال کـاهش دهند.
وى هم چنین بـه زنان تـوصیه کرد بـا مصرف میوه جات و سبـزیجات میزان جذب پتاسیم را افزایش دهند.
سن زنان مورد بررسى از 66 تا 91 سال متفاوت بـود. پزشکان بـا عکسبردارى از استخوان لگن آنها تـراکم استـخوانى را اندازه گیرى مى کردند.

شیوه جدید از بین بردن آثار جانبى شیمى درمانى و رادیو درمانى
گروهى از پژوهشگران مى گویند موفق به ابـداع شیوه اى شده اند که مى تـواند از بـدن در مقابـل تـاءثیرات جانبـى ناخواستـه ((شیمى درمانى)) و ((رادیو درمانى)) مورد استـفاده در بـیماران سرطانى محافظت کند.
استـفاده از این شیوه نه تـنها از بـدن در بـرابـر تـاءثیرات احـتـمالى مقادیر متـعارف شـیمى درمانى و رادیو درمانى محـافظت مى کند, بلکه توانایى محافظت از بدن در هنگام استفاده از مقادیر بسیار زیاد شیمى درمانى و رادیو درمانى را نیز دارد.
تـوانایى این پـژوهشگران در از بـین بـردن آثـار جانبـى شیمى درمانى و رادیو درمانى بـراى مداواى سرطان از طریق متوقف ساختن فعالیت یکى از ژنهاى حیاتى به نام ((پىP53) ((53)حاصل شده است.
این ژن در پدیده خودکشى سلولى ایفاى نقش مى کند. ژن ((پى53)) با صدور فرمان خودکشى به سلولهاى سرطانى از گسترش سرطان به بخش هاى مختلف بدن جلوگیرى مى کند.
زمانى که بـدن تـحـت فشار قرار دارد, مانند زمان استـفاده از شیمى درمانى و یا رادیو درمانى, ژن ((پـى53)) فعالیت فوق العاده زیاد و غیر عادى پـیدا مى کند و بـه کشتن و نابـود کردن سلولهاى سالم نیز مى پـردازد. در نتیجه چنین وضعیتى است که عوارض جانبـى شیمى درمانى و رادیو درمانى مانند ریزش موى سر, تهوع و آسیب هاى دائمى به مغز استخوان و دستگاه گوارشى پدیدار مى شود.
پـزشکان معمولا بـراى جلوگیرى از آسیب دیدگى هاى دائمى ناشى از این نوع شیوه هاى درمانى تلاش هاى فراوانى انجام مى دهند. به عنوان مثال در برخى موارد تعدادى از سلول هاى مغز استخوان بـیمار قبـل از شروع درمان سرطان جـداسازى مى شوند و منجـمد مى گردند. پـس از پـایان درمان, این سـلولها در مغز اسـتـخـوان جـایگزین مى شوند.
پژوهشگران از مدتها قبـل مى دانند که فعالیت فوق العاده شدید ژن ((پى53)) بـا بـروز آثار جانبـى در ((سرطان درمانى)) در بـیمار ارتبـاط دارد. اما این تصور وجود داشت که سرکوب کردن فعالیت هاى این ژن مى تواند به تشدید سرطان بیانجامد.
60 درصد از سرطان ها بـا عدم فعالیت کافى ژن ((پى53)) ارتبـاط دارد. به همین دلیل مطالعه این ژن یکى از محورهاى اصلى تحقیقات پژوهشگرانى است که در مورد سرطان تحقیق مى کنند.
در یکى از آزمایش هاى انجـام شـده در مورد نقـش ((پـى53)) در بروز سرطان مشاهده گردیده در موش هایى که این ژن از رشته ژنتیکى آنها حذف شده بود, تمام این حیوانات آزمایشگاهى در فاصله زمانى 3 تا 4 ماه به سرطان مبتلا شدند.
یکى از استادان مى گوید: تـحقیقات ما نشان مى دهد تـفاوت زیادى میان سرکوب و تخفیف فعالیت هاى ژن ((پى53)) تنها بـراى چند ساعت و از فـعـالیت انداخـتـن این ژن بـراى مدتـى طولانى وجـود دارد. ما در آزمایشات خود بـه طور دوره اى در مدت 8 ماه این حیوانات را در معرض مقادیر بسیار زیادى از تشعشعات رادیویى قرار دادیم. اما این موشها بـه دلیل از فعالیت انداختن ژنهاى ((پـى53)) هیچ آثار جانبى از این تشعشعات در بـدن خود ظاهر نکردند. هیچ یک از آنها به سرطان نیز مبتلا نشدند.
بـه دلیل این که ژن ((پى53)) بـا بـسیارى از شرایط همراه بـا فشار زیاد نیز مرتـبـط است, پـژوهشگران اعتـقاد دارند ممکن است بتـوان بـا کنتـرل و تـخفیف روش فعالیت این ژن, بـسیارى از این شرایط را درمان کرد.

کشف جدید دانشمندان در درمان سرطان خون
دانشمندانى که موفق شده اند آن دستـه از سلول هاى سرطان خون را که بـه درمان پاسخ نمى دهند جداسازى کنند, امیدوارند این کشف در بهبود درمان این بیمارى شبه سرطان مفید واقع شود.
چندین سال است که دانشمندان به وجود جمعیت نهفته اى از سلول ها در سرطان خون پـى بـرده اند زیرا بـا استـفاده از معالجـات شیمى درمانى استاندارد امکان ریشه کنى بیمارى وجود ندارد.
شیمى درمانى سلولهایى را که با سرعت بسیار بیشترى رشد مى کنند مورد هدف قرار مى دهد.
ابداع روش هاى آزمایشگاهى که امکان شناسایى و جداسازى جمعیتى از سـلول هاى نهفتـه در هر بـیمار را فراهم مى کند کشـف جـدید را تشکیل مى دهد.
دانشمندان اکنون خواهند تـوانست بـا نگرشى بـه سوى اصلاح شیوه درمان, به مطالعه زیست شناسى سلول بپردازند.
صندوق تحقیق لوسمى انگلستـان که هزینه این تـحقیق را تـاءمین کرده است اعلام داشت سالیانه 500 بیمار مبـتلا بـه سرطان میلوئید خون در این کشور شناسایى مى شوند. این بـیمارى مى تواند افراد را در هر سنى مبتلا کند هرچند میانگین سن تشخیص بیمارى 53 سال است.
تـنها راه علاج پـیوند مغز استـخوان است اما سن بـیماران اغلب براى انجام پیوند بسیار بالا است. درمانهایى براى کنترل بـیمارى وجود دارد اما این بیمارى لاعلاج است.
دیوید گرنت مى گوید داروهایى که سرطان را نابـود مى کنند وقتـى مى تـوانند در دى ان آ سلول ایجـاد اختـلال کرده و سبـب مرگ سلول شوند تقسیم سلولى را هدف قرار مى دهند. ولى وقتى سلولها در حالت استراحت هستند این گونه نیست.
محققان اکنون در تلاش بـراى یافتـن راههایى بـراى دستـکارى در سلولها در آزمایشگاه هستند تا معالجاتى را که به سلولهاى طبیعى صدمه نمى رساند بر روى آنها موثر واقع شود.
گرانت افزود ما نیاز بـه اطلاعات بـیشترى در مورد این سلولهاى نهفته سرطانى داریم تا بـتـوانیم داروهاى جدیدى را بـراى کشتـن آنها یا واداشـتـن آنها بـه انجـام رفتـار طبـیعـى تـهیه کنیم.

تعویض پلاسماى خون در بهبود مبتلایان به ام. اس
براساس یک تحقیق به عمل آمده جایگزینى پلاسماى خون در بیماران مبتلا بـه مالتیپل اسکلروسیز که از حملات مزمن این بـیمارى مرموز رنج مى برند مى تواند در بهبود حدود 40 درصد آنان موثر واقع شود.
تحقیق کلینیک ((مایو)) نشان داد 8 تـن از 19 بـیمارى که تـحت عمل جایگزینى پـلاسماى خون قرار گرفتند, پـیشرفت متوسط تا قابـل ملاحظه اى در وضعیت نرولوژى آنان ایجاد شد. گاهى اوقات عمل تعویض پـلاسماى خون بـراى مقابـله بـا سایر بـیمارىها استـفاده مى شود.
شرکت کنندگان در این تحقیق از حملات ناتوان کننده ناشى از این بیمارى که بـدن سیستم اعصاب مرکزى خود را مورد حمله قرار مى دهد رنج مى بردند. این بیمارى سبـب بـروز علایمى همچمون فلج و از دست دادن توانایى گفتارى است که درمانهاى استـاندارد استـروئیدى ضد التهاب در برابر آن موثر نبوده است.
در روش درمانى تـعـویض پـلاسـما, خـون بـیماران گرفتـه شـده و گلبولهاى خونى از مایع پلاسما جدا مى شوند, سپس گلبولهاى خونى با پـلاسماى جـدید تـرکیب شده و این مخـلوط مجـددا بـه بـدن بـیمار بـازگردانده مى شود. بـیماران در این تحقیق تحت 7 دوره درمان در طى 14 روز قرار گرفتند.
((بـرایان واینشنکر)) , متـخصص نرولوژى و محـقق بـرجـستـه در بیانه اى اعلام کرد: ما در خصوص موفقیت تعویض پلاسما که یک انتخاب دیگر براى بیماران مبـتلا بـه مالتیپل اسکلروسیز همراه بـا حملات مخرب است و نسبت بـه تمام درمان هاى دیگر واکنش نشان نداده است, بسیار هیجان زده شدیم.
اگرچـه دلیل کارآیى این روش درمانى هنوز مشخـص نشده اسـت اما واینشنکر حدس مى زند که جایگزینى پلاسماى خون حمله به سیستم عصبى تـوسط آنتـى بـادیهاى موجود در پـلاسماى خون اولیه را از حساسیت مى اندازد.
به هر حال 4 تن از 8 بیمارى که به این روش درمانى واکنش خوبى نشان داده بودند در طول 6 ماه بعد بازگشت حملات را تجربه کردند.
در حالى که این نتایج چشم انداز جدید تحقیقاتـى را گشوده است اما واینشنکر هشدار داد که جایگزینى پـلاسما یک درمان بـراى این بـیمارى مرموز و معمولا مهلک نیسـت و نبـاید بـه عنوان یک درمان اولیه براى حملات در نظر گرفته شود.
پاورقی ها:

تعداد مشاهده مقاله: 65