اوضاع و احوال سیاسى و منازعات گروهى و پاره اى حرکات مشکوک به کارگردانى عناصر پشت پرده و گاه روى پرده وابسته به دشمنان انقلاب و احزاب غیرقانونى و بازیچه قرار گرفتن جمعى از نمایندگان مجلس در این سناریو از پیش طراحى شده, و طرح مسائل نابهنگام چون اصلاح قانون مطبوعات! این مطلب را به اثبات مى رساند که آنچه از دید برخى مسئولان و جمعى از نمایندگان مردم به بوته فراموشى سپرده شده, مصالح نظام اسلامى و مشکلات توده مردمى است که همواره پشتیبان نظام و مدافعان انقلاب و سپر بلاى حوادث گوناگون بوده و سرمایه اصلى دولت و مجلس و سایر نهادهاى حکومتى خواهند بود.
براى این سوال که چرا حق این مردم ضایع شده و وکلا حق موکلین خود را فراموش کرده اند و چرا مسائل بنیادین کشور و مصالح نظام جاى خود را به مسائل انحرافى داده است و کسى به فکر قشرهاى آسیب پذیر و کم درآمد و رفع بحران هاى اقتصادى و اجتماعى و مشکلات جوانان و مسائلى از این دست نیست, مسئولان امور و نمایندگان مردم باید پاسخ قانع کننده اى به ملت بدهند!
جفاى بزرگ دیگر در حق این مردم این است که برخى نمایندگان که خود را قیم مردم خوانده اند, مطالبات مردم از مجلس ششم مسائلى را چون اصلاح قانون مطبوعات قلمداد کرده و با این که بیش از سه ماه از تصویب آن در مجلس پنجم نگذشته, کمیسیون ارشاد مجلس, سرآسیمه به سراغ طرح اصلاح قانون مطبوعات رفته و آن را به مجلس داده و بلوا به راه انداخته و این اقدام معنایى جز خدمت به دشمنان مردم ندارد! دلیل واضح و روش آن حمایت امریکایى ها و رژیم صهیونیستى و رسانه هاى امپریالیستى از طرح مزبور و تإسف آنها از تعطیلى روزنامه هاى زنجیره اى و کند شدن روند اصلاحات در کشور است به معنایى که دشمن مى خواهد و امید دشمنان به آن دوخته بوده!
راستى حرکاتى شتابزده از این دست به چه انگیزه و براى تحقق کدامین مقصد صورت مى پذیرد؟!
این پرسشى است که براى آن پاسخى در خور باید یافت. این نمایندگان که در روزهاى نخستین شروع مجلس از مسائل رفاهى و حقوق و خانه و اتومبیل سخن گفتند, هنگامى که از این بابت آسوده خاطر شدند و دغدغه اصلاح امر معیشتى خود را از سر به در کردند, بلافاصله به سراغ قانون مطبوعات رفتند, آیا بهتر نبود اول به فکر معیشت مردم نیز مى افتادند, مردمى که اکثریت آنها با مشقت و عسرت روزگار مى گذرانند و درآمد کم و ناچیز و گرانى کمرشکن روزافزون و اجاره بهاى سنگین مسکن آنها را به ستوه آورده است؟ از سوى دیگر براى یافتن راه کارهاى مناسب جهت علاج مفاسد اخلاقى و اجتماعى و بیکارى و اعتیاد وابتذال فرهنگى و رسانه اى و فساد ادارى و دردهاى بى درمان دیگر که دود آن به چشم نسل حاضر و نسل هاى آینده خواهد رفت و سرنوشت کشور و انقلاب را در مخاطره مى افکند, چاره اى بیندیشند!
نمایندگانى که روزهاى تبلیغات انتخاباتى در بدر و کوچه به کوچه و روستا به روستا با تبلیغات نمایشى مردم دوستى! آرإ مردم را جمع مى کردند و وعده یارى آنان را مى دادند, چرا و به چه دلیل وقتى بر کرسى مجلس تکیه زدند در روزهاى نخستین مجلس, به جاى این که به فکر چاره جویى براى آب و نان مردم باشند, و مسائلى از قبیل بحران آب آبادان و امثال آن را مورد بررسى قرار دهند و درمانى براى دردهاى اجتماعى و اقتصادى و فرهنگى بیابند, تب سیاسى شان بالا گرفته و دغدغه قانون مطبوعات را در اولویت قرار داده اند. گوئى همه مشکلات چون: بیکارى, فقر, تبعیض, نابسامانى ادارى و فساد اخلاقى, گرانى سرسامآور, مشکلات اقتصادى و فرهنگى, همه و همه حل شده و اینک به طرح اصلاح قانون مطبوعات پرداخت که دشمن براى آن لحظه شمارى مى کند!! اگر نامى براى این گونه حرکات بتوان یافت, خوشبینانه ترینش, زمان ناشناسى,بى مسئولیتى, بازى خوردگى, و بى خبرى از مسائل اجتماعى است که در آن زندگى مى کنند. در حالى که نخستین ضرورت یک مقام مسئول, مردم شناسى, زمان شناسى و روانشناسى اجتماعى و در صدر همه دین شناسى و مسئولیت شناسى و خداشناسى و...
از جمله اشتباهاتى که مسئولین امور امروزه و در گذشته کم و بیش داشته اند, عدم توجه به اولویت هاى جامعه و انقلاب و مسائل کشور است که وضع را به این مرحله کشانیده و هنوز تجارب پیشین براى آنها درسآموز نشده که از گذشته هاى تلخ براى آینده درس بگیرند.
چنان که بارها گفته شد مسئله اساسى امروز کشور, توسعه سیاسى بدان مفهوم نیست که فلان جریان ضد انقلاب و تشکل غیر قانونى گستاخانه از نظام مطالبه داشته باشد و زیر پرده و روى پرده کارگردان جریان هاى ضد انقلابى باشد! بازىهاى سیاسى براى کسانى جاذبه دارد که شکمى سیر و روزگارى خوش دارند نه براى مردمى که درگیر مسائل اولیه زندگى اند.
مسئله اساسى امروز ما هدر دادن بودجه کشور در تکثر مطبوعات نیست به شیوه اى که طى دو سال گذشته دیدیم که بدترین نوع خیانت را زیر لواى سیاست هاى غلط فرهنگى به کشور و نظام نمودند و اینک استکبار جهانى و مقامات امریکایى براى آنان اشک تمساح مى ریزند! و شگفت این که این مسائل ساده که براى مردم کوچه و بازار قابل لمس است, براى برخى مسئولان و بعضى از نمایندگان قابل درک نیست!
راز مطلب شاید این باشد که وقتى انسان طالب حق نبود و دستخوش هواى نفس شد نور تشخیص از او گرفته مى شود و ساده ترین مسائل را نمى تواند درک کند. و حقیقت این است که آنچه در این کشاکش ها و رقابت ها وتصفیه حساب ها نقش اساسى ایفا مى کند, همان هواهاى نفسانى,تشکل و تخریب و تعصب هاى جناحى است که به غلط آن را به حساب وظیفه مى گذاریم.
اما مطالبات مردم
برخى نمایندگان مجلس که خود را وامدار روزنامه هاى زنجیره اى تعطیل شده مى دانند, اصلاح طرح مطبوعات را جهت گشودن راه براى آن روزنامه ها, از جمله مطالبات مردم از مجلس شوراى اسلامى قلمداد کرده اند! واین جاى بسى شگفتى است! این عده نمایندگان مجلس مى خواهند خواسته هاى مشکوک و نامشروع عناصر منحرف حزبى و محفلى را به عنوان یک مطالبه ملى بر مردم تحمیل کنند! قطع نظر از این نکته که این عده با کدام آرإ به مجلس راه یافتند و چه کسانى به آنها رإى دادند و آرإ آنها در انتخابات کذائى چقدر واقعى بود؟ براى این سوال پاسخى در خور ندارند که آیا به مجلس رفته اند تا هر آنچه را در جهت منافع دشمنان است به عنوان مطالبات مردم بر مردم تحمیل کنند یا این که حرف مردم و خواسته توده ملت را دنبال کنند؟
آیا اینها هنوز نمى دانند توده مردم چه کسانى هستند؟ پس به آنان باید گفت: توده مردم آنهایى هستند که حضورشان بیش از بیست سال است توانسته توطئه هاى استکبار جهانى را خنثى کند, آنها که تیرهاى بلا را در برابر تهاجمات نظامى و غیر نظامى با سینه سپر ساختند تا اسلام و انقلاب را پاسدارى کنند, آنها که شهید و اسیر و جانباز دادند, آنها که به کمترین معیشت قناعت سر مى کنند تا از اسارت بیگانه رهایى یابند, آنها که با خون جگر شاهد لوث شدن آرمان هاى خود به وسیله مشتى بى خبر و خام و بى تجربه اند که درد جامعه خود را نمى شناسند و حساسیت ها را درک نمى کنند, آرى, اینها صاحبان اصلى انقلاب و مصداق واژه ((مردم))اند نه آن دسته نامردمى که براى مرگ ارزشها و استحاله انقلاب و به شکست کشاندن آن لحظه شمارى مى کنند و غوغاسالارى به راه مى اندازند و براى انقلاب و خط امام خط و نشان مى کشند.
بارى مردم به معنایى که گفتیم مطالباتى دارند و آن را از نمایندگان ملت طلبکارند. مطالبات این مردم که دین و دنیایشان را بازیچه درگیرىهاى سیاسى مى بینند, چیزى جز خون بهاى شهیدان و عزیزانشان نیست و آن استقرار دین و حکومت حق و عدالت و تقوا و صلاح و تعالى و استقلال میهن اسلامى است. و اگر نماینده اى این را نفهمیده باشد جایش در مجلس نیست. نماینده مجلس باید ببیند چه چیز قطب استکبارى را بدحال مى کند و چه چیز خوشحال مى سازد؟ آنچه او را بدحال مى کند همان صلاح دین و کشور و انقلاب و نظام است. و آنچه او را خوشحال مى سازد همان مایه سیه روزى ملت و پرتگاه نظام و انقلاب است. این براى ما یک معیار دقیق و حساب شده است که حالا اگر این را کسى نفهمد, گناه اوست, او باید در تفکر و آرمان خود تجدید نظر کند. در یک سال اخیر دیدیم که دولتمردان امریکا و سخنگویان آنها و فراریان ضد انقلاب و وابستگان آنها, در دفاع از مطبوعات زنجیره اى و دستگیرى عناصر فاسد و محاکمه برخى روحانى نمایان و روزنامه نگاران وابسته در دادگاه هاى انقلاب و مطبوعات چه ناله ها سردادند و چه دلسوزىها کردند! و چه قهرمان سازى نمودند! آیا اینها کافى نبود که دلیلى بر وابستگى یا بازى خوردگى گردانندگان این سناریو و جریان هاى نفاق جدید و عناصر گمراه باشد؟ اینها را ملت مى فهمد و این افراد یا جریان ها با هر سابقه اى که باشند در پیشگاه تاریخ و در محضر عدل پروردگار باید پاسخگو باشند.
رسالت مجلس و مسئولیت نمایندگان
مسئله مهم و اساسى توجه نمایندگان مردم به رسالت و جایگاه مجلس است. مجلس نباید تریبونى براى فرصت طلبان و جریان هاى مشکوک و هدایت شده از سوى دشمنان اسلام و نظام باشد. به این مسئولیت اکثریت قاطع نمایندگان توجه دارند. دلیل روشن آن برخورد نمایندگان و هیإت رئیسه و ریاست محترم مجلس با حکم حکومتى مقام معظم رهبرى در رابطه با طرح اصلاح قانون مطبوعات است. نمایندگان محترم تسلیم و تعبد خود را در برابر قانون اساسى و حکم رهبرى و ولى فقیه نشان دادند و براى مجلس ششم تجربه آبرومندى را به ثبت رسانیدند و جز این انتظار نبود. که وفاداران به اسلام و معتقدین به ولایت و متعهدین به پیمانى که با خون شهدا بسته اند در روز امتحان سربلند از بوته امتحان بدر آیند. اما جاى شکوه و گلایه از برخى افراد و احزاب همچنان باقى که برخى زیر لواى اصلاح طلبى, توقیف روزنامه هاى زنجیره اى و برخورد با طرح اصلاح قانون مطبوعات را به عنوان محرومیت محدودیت اصلاح طلبان و از حقوق خود قلمداد کرده! و به صدور اطلاعیه مبادرت مى کنند و گاه با بیانیه هاى بدون امضإ به جنگ روانى علیه مصالح جامعه و اعتبار مجلس دامن مى زنند. در هر حال, ضمن قدردانى از جو عمومى مجلس, خاطر نشان باید ساخت که: امروز روزى است که عناصر دلسوز و متعهد آگاه در صحنه حضورى فعال داشته باشند و به عناصر ناراحت مجال تشنجآفرینى ندهند, امروز روزى است که قواى سه گانه با وحدت و همدلى پشتوانه نظام و کشور و ولایت امر باشند, تا راه را براى دشمن و عناصر نفوذى او سد کنند. امروز که چشم امید ملت به سوى رهبرى نظام است که با آرم بسیجى به میدان آمده و موضع گیرىهاى حکیمانه و شجاعانه اش یادآور حماسه هاى خمینى کبیر است و در لحظات بحران کلید ولایت کشانیده بسیارى از معضلات (از جمله انتخابات همین دوره مجلس) بوده و هیچ عاملى جز رضاى خدا در این آزمایش نقش ندارد, مصلحت کلى نظام این است که نمایندگان مردم و سایر مسئولان, هم صدا, همراه با رهبر خود دو مطلب را مد نظر قرار دهند: یکى مصالح دین که حیات و امید ملت است و دشمن قلب آن را نشانه رفته, و دفاع از ارزش هاى اسلامى به هر قیمت تمام شود و با هر غوغاسالارى روبرو گردد نباید کم رنگ باشد که متإسفانه زنگ هاى خطر در این مورد دیر زمانى است به صدا درآمده است!
دیگرى مصالح جامعه و اوضاع اقتصادى, فرهنگى و سیاسى و مشکلات معیشتى مردم است که سامان دادن آن به همدلى و همکارى دولت و ملت نیاز دارد و در جو تشنج سامان نمى پذیرد.
مردم این دو مطالبه را از نظام و نهادهاى آن, به ویژه مصدر قانون گذارى یعنى مجلس شوراى اسلامى دارند. و لذا نباید راه را گم کرد و از سر سیرى و بى خبرى به بیراهه رفت که خطاب قرآنى ((فاین تذهبون)) متوجه گردد. طرح مسائل انحرافى و دفاع از آزادى به شیوه غربى و اصلاحات به شیوه امریکایى و آب به آسیاب دشمن ریختن و دشمنان کینه توز ملت را شاد کردن و انقلاب را به دست نامحرمان دادن, همان بیراهه اى است که نه سر از ترکستان بلکه سر از گورستان بیرون خواهد آورد. و این را باید بپذیریم که در این توطئه بسیارى فریب خورده ایم وباید از گناه خود توبه کنیم و از خداوند نور هدایت و وظیفه شناسى را طلب نماییم, که تنها راه نجات و بازگشت به سوى خدا است: ((ففروا الى الله)).
