گاهشمار تاریخ فلسطین
1379 ـ 1254
1254 ـ 1255 هـ .ش 1876 ـ 1877 میلادى) اولین جلسه مجلس عثمانى در استانبول برگزار شد و اولین نمایندگان فلسطین از شهر بیت المقدس براى این مجلس انتخاب گردیدند.
1260 ـ آبان (1881 ـ نوامبر) دولت عثمانى اعلام کرد که حق اقامت یهودیان خارجى (غیر عثمانى) را در سراسر نقاط امپراطورى عثمانى بجز فلسطین مى پذیرد.
1271 ـ آبان (1892 ـ نوامبر) حکومت عثمانى فروش اراضى را به یهودیان خارجى ممنوع کرد.
1275 (1896): عبدالحمید دوم پیشنهاد هرتزل را مبنى بر اینکه فلسطین به یهودیان اعطا شود رد کرد و گفت من نمى توانم از هیچ قسمتى از امپراطورى عثمانى چشم پوشى کنم... من نمى توانم با کالبد شکافى موجود زنده موافقت کنم.
1276 ـ 8 شهریور (1897 ـ 29 اوت) تشکیل اولین کنگره صهیونیستى در شهر بال سوئیس و آغاز فعالیت هاى سازمان جهانى صهیونیسم.
1276 (1897): در واکنش به کنگره اول صهیونیستها عبدالحمید دوم عده اى از افراد دربار خویش را جهت حکومت در استان بیت المقدس, اعزام داشت.
1293 ـ 6 تیر (1914 ـ 28 ژوئن): شروع جنگ جهانى اول که تا سال 1918 ادامه داشت و نهایتا منجر به تجزیه حکومت عثمانى شد.
1295 ـ 26 شهریور (1916 ـ 16 مى): پیمان سرى سایکس پیکو امضا شد. براساس این پیمان استانهاى عربى امپراطورى عثمانى بین بریتانیا و فرانسه تقسیم مى شد.
1296 ـ 11 آبان (1917 ـ 2 نوامبر): آرتور جیمز بالفور, وزیر خارجه بریتانیا با ارسال نامه اى به بارون لیونل والتردو روچیلد, قول حمایت بریتانیا از تإسیس کانون ملى یهود در فلسطین را به روچیلد داد. این نامه که بعدها به اعلامیه بالفور مشهور شد, متعاقب وعده اى بود که به بنیامین دیزر انیلى نخست وزیر یهودى انگلستان در اواسط قرن نوزده, پس از خرید سهام کانال سوئز با پول روچیلد به وى داده بود.
1297 ـ شهریور (1918 ـ سپتامبر): سراسر فلسطین توسط نیروهاى متفق تحت فرماندهى آلنبى, ژنرال یهودى الاصل انگلیسى, اشغال شد.
1298 ـ 6 تا 20 بهمن (1919 ـ 29 ژانویه ـ 10 فوریه ): اولین کنگره ملى فلسطین در قدس تشکیل شد.
1299 ـ 5 اردیبهشت (1920 ـ 25 آوریل): شوراى عالى کنفرانس صلح سانرمو, بدون رضایت فلسطینیان, قیمومت فلسطین را که از سوى صهیونیست ها طراحى شده بود, به بریتانیا واگذار کرد.
1299 ـ 10 تیر (1920 ـ 1 ژوئیه): اداره مدنى بریتانیا در فلسطین افتتاح شد و سر هربرت ساموئل یهودى به عنوان اولین کمیسر عالى بریتانیا در فلسطین برگزیده شد.
1308 ـ 7ـ1 شهریور (1929 ـ 29ـ23 اوت): فلسطینیان چندین شهر, در واکنش به تظاهرات خشونت آمیز جوانان یهودى در دیوار براق دست به قیام زدند. این حرکت به قیام براق مشهور شد.
1314 ـ 28 آبان (1935 ـ 20 نوامبر): شیخ عزالدین قسام, رهبر یکى از اولین گروههاى مبارز اسلامى فلسطین, طى عملیاتى علیه نیروهاى اشغالگر انگلیسى در جنگهاى یعبد واقع در شهر جنین به شهادت رسید.
1323 ـ مهر (1944 ـ اکتبر): کنفرانس مقدماتى اتحادیه عرب با حضور نمایندگان فلسطینى در اسکندریه مصر برگزار شد. در این کنفرانس پیشنهاد تشکیل یک دولت عربى در فلسطین مطرح شد که در آن جامعه فلسطین از حقوق کامل شهروندى برخوردار باشند.
1326 ـ 7 آذر (1947 ـ 29 نوامبر): مجمع عمومى سازمان ملل با تصویب طرح تقسیم فلسطین به حضور صهیونیست ها در فلسطین رسمیت بخشید.
1327 ـ 20 فروردین (1948 ـ 8 آوریل): عبدالقادر حسینى, در نبرد با گروه تروریستى ((هاگانا)) در قسطل به شهادت رسید.
1327 ـ 20 فروردین (1948 ـ 9 آوریل) : قتل عام دیر یاسین به دست گروههاى تروریستى و با رهبرى مناخیم بگین و اسحاق شامیر به وقوع پیوست. طى این کشتار 245 فلسطینى اعم از زن و کودک به خاک و خون کشیده شدند.
1327 ـ 24 اردیبهشت (1948 ـ 14 مى): دولت غاصب اسرائیل در ساعت 4 بعد از ظهر در تل آویو اعلام موجودیت کرد و 6 ساعت بعد از آن آمریکا آن را به رسمیت شناخت.
1327 ـ 25 اردیبهشت (1948 ـ 15 مى): قیمومت بریتانیا بر فلسطین پایان یافت.
1327 ـ 25 اردیبهشت (1948 ـ 15 مى): یک روز پس از اعلان تإسیس رژیم صهیونیستى , ارتش هاى مصر, سوریه, ماوراى اردن, عراق و لبنان از شمال, جنوب و شرق به این رژیم یورش بردند. آرمان مشترک همه آنان این بود که دولت یهود را در نطفه خفه کنند. این جنگ اولین رویارویى اعراب با اسرائیل نام گرفته است.
1328 ـ 21 اردیبهشت (1949 ـ 11 مى): سازمان ملل متحد, رژیم صهیونیستى اسرائیل را به رسمیت شناخت.
1328 ـ 12 آذر (1949 ـ 3 دسامبر): به دنبال آوارگى بسیارى از فلسطینیان توسط صهیونیست ها بویژه در جنگ 1948, سازمان ملل اقدام به تإسیس کمیته حمایت از آوارگان فلسطینى تحت عنوان آنروا در وین اتریش نمود.
1330 ـ 29 تیر (1951 ـ 20 ژوئیه): ملک عبدالله پادشاه اردن, توسط یک فلسطینى در خارج از مسجدالاقصى در بیت المقدس ترور شد.
1335 ـ 9 آبان (1956 ـ 21 اکتبر): نیروهاى اسرائیلى دست به کشتار مردم در روستاى کفر قاسم زدند که حداقل 49 نفر کشته بر جاى گذاشت.
1346 ـ 17 خرداد (1967 ـ 7 ژوئن): اسرائیل در جنگى مقابل سوریه, مصر و اردن, بر قدس , کرانه باخترى, نوار غزه و بلندىهاى جولان تسلط پیدا کرد.
1348 ـ 30 مرداد (1969 ـ 24 اوت): مسجدالاقصى توسط صهیونیست ها به آتش کشیده شد.
1351 ـ 15 مهر (1973 ـ 9 اکتبر): مصر با شکست دیوار بارلو در چهارمین جنگ اعراب و اسرائیل به توفیق اولیه دست یافت ولى کشورهاى غربى بویژه آمریکا با کمک به رژیم صهیونیستى این رژیم را از شکست حتمى رهایى بخشیدند.
1354 ـ 19 آبان (1975 ـ 10 نوامبر): مجمع عمومى سازمان ملل قطعنامه اى را تصویب کرد مبنى بر این که صهیونیسم نوعى از نژاد پرستى است.
1359 ـ 9 مرداد (1980 ـ 21 ژوئیه): مجلس رژیم صهیونیستى, قدس را پایتخت دائمى حکومت اسرائیل قرار داد.
1360 ـ 14 مهر (1981 ـ 6 اکتبر): انور سادات, رئیس جمهور مصر به دلیل عقد پیمان کمپ دیوید و سازش با رژیم صهیونیستى به دست سروان خالد اسلامبولى ترور شد.
1360 ـ 23 آذر (1981 ـ 14 دسامبر): رژیم صهیونیستى بلندیهاى جولان را رسما به سرزمینهاى تحت اشغال خود ضمیمه کرد.
1361 ـ 16 خرداد (1982 ـ 6 ژوئن): ارتش اسرائیل جنوب لبنان را به اشغال تدریجى خود درآورد.
1361 ـ 27ـ25 شهریور (1982 ـ 18 ـ16 سپتامبر): فالانژیستها (مسیحیان مارونى هم دست اسرائیل) دست به قتل عام پناهندگان ساکن در اردوگاه هاى صبرا و شتیلا در بیروت غربى که تحت اشغال صهیونیستها بود, زدند.
1366 ـ 18 آذر (1987 ـ 9 دسامبر): قیام مردمى (انتفاضه) در سرزمین هاى فلسطین آغاز گشت.
1373 ـ 6 اسفند (1994 ـ 25 فوریه): 29 فلسطینى به هنگام نماز در حرم ابراهیمى در شهر الخلیل توسط یک صهیونیست به شهادت رسیدند.
1374 ـ 5 آبان (1995 ـ 26 اکتبر): دکتر فتحى شقاقى رهبر جنبش جهاد اسلامى فلسطین توسط صهیونیست ها در جزیره مالت به شهادت رسید.
1379 ـ 4 ـ2 خرداد (2000 ـ 21 مى) صهیونیست ها در جنوب لبنان با شکست سنگینى مواجه شده و به صورت مفتضحانه اى توسط حزب الله از این منطقه رانده شدند.
1379 ـ 7 مهر (2000ـ 28 سپتامبر) آغاز انتفاضه مسجدالاقصى.
