سخنان معصومان
کشتى نجات
رسول اکرم(ص):
((ان للحسین فى بواطن المومنین معرفه مکتومه)).(1)
براى حسین(ع) در ضمیر مومنین, معرفت پنهانى است.
رسول اکرم(ص):
((انه لمکتوب عن یمین العرش ان الحسین مصباح هاد و سفینه نجاه)).(2)
همانا بر گوشه راست عرش نوشته شده که: حسین چراغ هدایت و کشتى نجات است.
امام حسین(ع):
((الناس عبید الدنیا و الدین لعق على السنتهم یحوطونه مادرت معایشهم فاذا محصوا بالبلإ قل الدیانون)).(3)
مردم بندگان دنیایند و دین, تنها بر زبانشان جارى است, هنگامى که زندگیشان سرشار است دین گرایند ولى هنگامى که در تنگناى بحرانها قرار گرفتند دین داران واقعى اندک مى گردند.
امام حسین(ع):
((الحمد لله الذى خلق الدنیا فجعلها دار فنإ و زوال, متصرفه باهلها حالا بعد حال فالمغرور من غرته والشقى من فتنته فلاتغرنکم هذه الدنیا فانها تقطع رجإ من رکن الیها و تخیب طمع من طمع فیها)).(4)
ستایش مخصوص خدایى است که دنیا را آفرید و آن را خانه فنا و زوال قرار داد و احوال مردم را در دنیا دگرگون قرار داد, فریفته کسى است که دل به دنیا باخته باشد و بدبخت کسى است که دنیا او را مفتون سازد, پس این دنیا شما را نفریبد, بى تردید هر کس دنیا را پشتوانه خویش سازد, امیدش را قطع گرداند و آزمندان, از دنیا ناکام مى مانند.
امام حسین(ع):
((الوفإ مروه)).(5)
وفا کردن, جوانمردى است.
امام حسین(ع):
((ما تشاور قوم الا هدوا الى رشدهم)).(6)
هیچ گروهى (در کارها) با یکدیگر مشورت نکردند مگر این که به راه راست هدایت شدند.
امام حسین(ع):
((فلکم فى إسوه)).(7)
قیام من براى شما اسوه است.
امام حسین(ع):
((دراسه العلم لقاح المعرفه)).(8)
علم آموزى, زمینه شناخت و معرفت است.
امام حسین(ع):
((من نفس کربه مومن فرج الله عنه کرب الدنیا و الاخره)).(9)
کسى که رنج و ناراحتى مومنى را برطرف کند, خداوند رنج دنیا و آخرت او را برطرف سازد.
امام حسین(ع):
((من جاد ساد و من بخل رذل)).(10)
هر کس بخشش کند سرور مى گردد و هر که بخل ورزد, پست شود.
امام حسین(ع):
((ان حوائج الناس الیکم من نعم الله علیکم فلا تملوا النعم فتحور نقما)).(11)
نیازمندیهاى مردم به شما از نعمت هاى پروردگار است که متوجه شما شده است از این نعمت ها خسته و نگران نشوید که مبادا گرفتارى برگردد.
پى نوشت ها:
1. سفینه البحار, ج1, ص257.
2. همان.
3. بحارالانوار, ج44, ص383.
4. همان, ج45, ص5.
5. کشف الغمه اربلى, ج2, ص20.
6. بحار, ج78, ص105.
7. تاریخ طبرى, ج3, ص307.
8. نفثه المصدور, ص3.
9. بحار, ج78,ص123.
10. همان, ص121.
11. کشف الغمه اربلى, ج2, ص241.
